Saxifraga's, of het nu Ligulatae is of Porphyrion, verdragen allemaal best wat zon. 25, 26, 27° C, zal normaal nog geen problemen geven, maar in de richting van de 30°C moet je oppassen. Over de 30°C loop je het risico om planten te verliezen, en vanaf 35°C heb je enkel nog een verzameling naamkaartjes over.
Onze Belgische zomers zijn altijd totaal onvoorspelbaar. Het ganse jaar door kunnen heel wat Saxifraga's buiten in de tuin, pot en trog probleemloos gehuisvest worden, maar die ene hete dag in de zomer kan funest zijn. En meestal hebben we wel ergens zo'n dag of dagen.
Slotsom: plant ze nooit op het zuiden of op een zonnige standplaats. Vroeg of laat geeft dat problemen. Tenzij je die standplaats in de zomer kan beschaduwen.
Velen geloven hier niet in, maar ook de Ligulatae (zilverrozetten) kennen hun grenzen. Ze verdragen iets meer zon dan Porphyrion, maar dat is het dan ook. Vorige zomer kon ik zelfs brandschade vaststellen bij de zeer sterke S. longifolia. Neen, zelfs zilverrozetten plant ik de laatste jaren niet meer in de zon. In veel boeken en tijdschriften staat echter het tegenovergestelde. Het is dus een misvatting, en zeker nu ons klimaat steeds maar aan het wijzigen is. Extremen treden de laatste jaren meer en meer op, zo ook dus overdreven hoge temperaturen.
Wat Gerrit zegt, heb ik ook al wel eens gehoord, i.v.m. saxifraga's die verbranden in de schaduw. Zelf heb ik dit nog niet meegemaakt. Ik denk dat dit vooral voorkomt op een volledig uitdrogende bodem tijdens zeer warme dagen. Een deel van mijn saxen staan in potten en troggen die ik goed vochtig kan houden, een ander deel staat in en tussen tufstenen. Ook die stenen blijken een voldoende buffer te hebben aan voldoende vocht tijdens droge periodes.
Zorg dat ze tijdens de zomermaanden op een beschaduwde en ietwat vochtige plaats staan, en je zal nog lang kunnen genieten van je saxjes, Jos.
