cushions

[Pim Hols]

Nice cushions, Gerrit, kan je die Draba buiten houden zonder bescherming? De mollisima gaat nog, de longisiliqua al helemaal niet, maar wat met die kruising?

Ook hier zoekt Arenaria lithops gestaag naar nieuw terrein in de rotstuin.

Een prachtig plaatje, Frankie, van een prachtige plant.

[Gerrit Roest]

Mooie planten in een prima topic, met veel charme en langdurige sierwaarde maar dikwijls wel met enige problemen
Eentje waarvan ik niet op de bloemen hoef te wachten want dat gebeurt gewoon niet , dus is hij in deze topic zeer op zijn plaats.
Helichrysum milfordiae.
Om nog even terug te komen op het verhaal van Kris, bij deze plant is het gevaar op rot misschien ook wel aanwezig.
Ik heb namelijk een paar dagen geleden enkele stekken genomen en onder elk rozetje zit over een lengte van zo'n 2 cm verdorde en half verdorde bladeren die zeker nog erg harig zijn, in feit is de hele plant een spons. Hij staat niet erg verticaal maar wordt wel afgedekt in de winter.
Maar voorlopig ziet hij er nog prima uit

[Ger van den Beuken]

Raoulia tenuicaulis op zijn best. Dit is een van de meest dankbare kussens van N. Zeeland. Altijd volpo in bloei, goede groei en weinig problemen in de winter.
Kan men niet altijd zeggen van N. Zeelands materiaal.

[Frankie Wulleman]

Raoulia tenuicaulis op zijn best. Dit is een van de meest dankbare kussens van N. Zeeland. Altijd volpo in bloei, goede groei en weinig problemen in de winter.
Kan men niet altijd zeggen van N. Zeelands materiaal.

Met Raoulia soorten heb ik altijd problemen, Ger. Kale vorst is iets wat ze absoluut niet kunnen hebben. Deze soort probeerde ik echter nog niet uit.

[Luc Gilgemyn]

Raoulia's zijn mij helaas ook niet erg goed gezind vrees ik...  hoe mooi ik ze ook vind.

We hadden het eerder al over stekken van kussenplanten.  Je kan ze echter ook scheuren.

Draba imbricata is hier een goed voorbeeld van.

1) mijn plant was toen ongeveer 15 jaar oud en zag er in 2006 zo uit (doorsnede vergelijkbaar met een voetbal)
2) voorbijlopende katten hielpen de perfecte vorm echter om zeep en de plant werd veel minder aantrekkelijk 
3) het ging van kwaad naar erger - in 2008 ziet de plant er zo'n beetje uit als een mijnenveld 
4) Dit voorjaar was het hele midden van de plant afgestorven en heb ik stukken die er nog goed uit zagen van de buitenste rand opgepot en nu beschik ik over een viertal jonge exemplaren die er zo uit zien !   

[Ger van den Beuken]

Raoulia tenuicaulis op zijn best. Dit is een van de meest dankbare kussens van N. Zeeland. Altijd volpo in bloei, goede groei en weinig problemen in de winter.
Kan men niet altijd zeggen van N. Zeelands materiaal.

Met Raoulia soorten heb ik altijd problemen, Ger. Kale vorst is iets wat ze absoluut niet kunnen hebben. Deze soort probeerde ik echter nog niet uit.

Vertel me niets Frankie, dit is ook de reden waarom ik bijna nooit planten uit N. Zeeland in mijn lijst heb.
Doch deze Raoulia heeft laatste winter glansrijk doorstaan, ennnnn je weet het! ik gebruik nooit glasplaatjes.

[Peter Rijntjes]

Hallo, beste mensen.
Graag wil ik reageren op het item over nieuw-Zeelandse planten. Sinds 2 jaar heb ik contact met Ross Graham uit Nieuw- Zeeland. Hij heeft altijd een indrukwekkende lijst met zaad van planten uit dit werelddeel. 2 jaar geleden besloot ik om bij hem maar eens een partij zaad over te laten komen. Waaronder veel raoulia en celmisia soorten. Het zaad zag er goed vers uit. Je kon echt duidelijk zien dat het pas geoogst was. Na ontvangst direct gezaaid. Het zaaien vergt gelijk enige aandacht omdat het meeste zaad van deze planten licht nodig hebben om te ontkiemen. Dus zaaien en eerst 2 weken op een lichte plaats zetten alvorens af te strooien met steentjes. Daarnaast zijn de meeste soorten ook nog koude kiemers. Na de winter zal er een groot percentage op komen, maar ook hier weer op passen omdat een ander gedeelte van de zelfde soort pas het jaar daarop kiemt. Ik heb dit gehad met de meeste Celmisia soorten.
Daarnaast heb ik veel geleerd van Ross over het verzorgen van deze planten. Het belangrijkste is wel de vorst gevoeligheid. Als leidraad kan je uitgaan van een winterhardheid tot ongeveer 10/12 graden celcius. Daarboven is het meestal snel gebeurd.
De moeilijkere soorten altijd in een alpine kas overwinteren, maar niet te droog. Als potmengsel volstaat als basis: 30-50 % brekers zand, 10 % turf, 20-40 % poreuze steenslag
en de rest potgrond afhankelijk van de soort. Veel soorten zijn geschikt om in tufsteen te laten groeien.
Heel belangrijk is dat deze planten ieder jaar verpot worden. Want als de wortels tegen de binnenrand van de pot gaat staan drukken gaan zij onherroepelijk dood. Dus altijd een vers potmedium gebruiken en gelijk de nodige stekken eraf halen. Veel soorten wortelen al in de pot.
Momenteel heb ik van dit zaad de volgende planten staan:Celmisia Walkerii,C.Hectorii en C. Semicordata, Anisotome Imbricata, Hectorella Caespitosa, x Leucoraoulia, Gentiana Monroi en  Raoulia Hooker laxa, R.Lutescens en R. Australis.                   
Ik hoop dat iedereen wat heeft aan deze informatie  en voor vragen mail mij even.

Vriendelijk groet,
Peter Rijntjes

[Pim Hols]

Mooie planten in een prima topic, met veel charme en langdurige sierwaarde maar dikwijls wel met enige problemen
Eentje waarvan ik niet op de bloemen hoef te wachten want dat gebeurt gewoon niet , dus is hij in deze topic zeer op zijn plaats.
Helichrysum milfordiae.
Om nog even terug te komen op het verhaal van Kris, bij deze plant is het gevaar op rot misschien ook wel aanwezig.
Ik heb namelijk een paar dagen geleden enkele stekken genomen en onder elk rozetje zit over een lengte van zo'n 2 cm verdorde en half verdorde bladeren die zeker nog erg harig zijn, in feit is de hele plant een spons. Hij staat niet erg verticaal maar wordt wel afgedekt in de winter.
Maar voorlopig ziet hij er nog prima uit

Ziet er geweldig uit Gerrit, een prachtig exemplaar.

[Luit van Delft]

Raoulia tenuicaulis op zijn best. Dit is een van de meest dankbare kussens van N. Zeeland. Altijd volpo in bloei, goede groei en weinig problemen in de winter.
Kan men niet altijd zeggen van N. Zeelands materiaal.

Ger, kan het zijn dat er 2 verschillende types in omloop zijn hier in NL? De mijne bloeit veel minder en op dit moment helemaal niet.
Wat winterhardheid betreft ben ik het helemaal met je eens!

[Peter Rijntjes]

Hallo beste mensen,

kan iemand mij uitleggen hoe ik foto's moet toevoegen?? Ik heb ze in mijn afbeeldingen staan, maar krijg ze niet doorgezonden.

Vriendelijke groet,
Peter Rijntjes

[Luc Gilgemyn]

Hallo beste mensen,

kan iemand mij uitleggen hoe ik foto's moet toevoegen?? Ik heb ze in mijn afbeeldingen staan, maar krijg ze niet doorgezonden.

Vriendelijke groet,
Peter Rijntjes

Dag Peter,
Welkom op ons forum !!
Ik stuur u een e-mail met in woord en beeld uitgelegd hoe dit in zijn werk gaat !
Het is heel makkelijk !
Succes,
Luc

[Peter Rijntjes]

Beste Luit,

als je het goed vind wil ik graag terugkomen op je vraag of er 2 soorten R. tenuicaulis in omloop zouden zijn. Ten eerste is de standplaats van de plant bepalend voor de bladkleur. Het blad wordt lichter naarmate er meer zonlicht is. Daarnaast is er nog een Raoulia soort nml. Raoulia lutescens die veel op de eerste lijkt.Deze twee zijn allebei op gezette tijden in omloop in Nederland. Waarschijlijk heb jij dus de laatste soort?
Raoulia sterven vaak vanuit het hard uit. het is dan zaak om aan de buitenranden stekjes af te steken en deze opnieuw op te poten. Zo voorkom je dat de hele plant geinfecteerd wordt. In Engeland noemen ze dit : die back.
Overigens is de makkelijjkste soort in mijn ogen Raoulia glabra, een soort met lichtgroen blad en een felle kruiper. 

Vriendelijke groet,

Peter Rijntjes

[Kris De Raeymaeker]

Hallo, beste mensen.
Graag wil ik reageren op het item over nieuw-Zeelandse planten. Sinds 2 jaar heb ik contact met Ross Graham uit Nieuw- Zeeland. Hij heeft altijd een indrukwekkende lijst met zaad van planten uit dit werelddeel. 2 jaar geleden besloot ik om bij hem maar eens een partij zaad over te laten komen. Waaronder veel raoulia en celmisia soorten. Het zaad zag er goed vers uit. Je kon echt duidelijk zien dat het pas geoogst was. Na ontvangst direct gezaaid. Het zaaien vergt gelijk enige aandacht omdat het meeste zaad van deze planten licht nodig hebben om te ontkiemen. Dus zaaien en eerst 2 weken op een lichte plaats zetten alvorens af te strooien met steentjes. Daarnaast zijn de meeste soorten ook nog koude kiemers. Na de winter zal er een groot percentage op komen, maar ook hier weer op passen omdat een ander gedeelte van de zelfde soort pas het jaar daarop kiemt. Ik heb dit gehad met de meeste Celmisia soorten.
Daarnaast heb ik veel geleerd van Ross over het verzorgen van deze planten. Het belangrijkste is wel de vorst gevoeligheid. Als leidraad kan je uitgaan van een winterhardheid tot ongeveer 10/12 graden celcius. Daarboven is het meestal snel gebeurd.
De moeilijkere soorten altijd in een alpine kas overwinteren, maar niet te droog. Als potmengsel volstaat als basis: 30-50 % brekers zand, 10 % turf, 20-40 % poreuze steenslag
en de rest potgrond afhankelijk van de soort. Veel soorten zijn geschikt om in tufsteen te laten groeien.
Heel belangrijk is dat deze planten ieder jaar verpot worden. Want als de wortels tegen de binnenrand van de pot gaat staan drukken gaan zij onherroepelijk dood. Dus altijd een vers potmedium gebruiken en gelijk de nodige stekken eraf halen. Veel soorten wortelen al in de pot.
Momenteel heb ik van dit zaad de volgende planten staan:Celmisia Walkerii,C.Hectorii en C. Semicordata, Anisotome Imbricata, Hectorella Caespitosa, x Leucoraoulia, Gentiana Monroi en  Raoulia Hooker laxa, R.Lutescens en R. Australis.                  
Ik hoop dat iedereen wat heeft aan deze informatie  en voor vragen mail mij even.
Vriendelijk groet,
Peter Rijntjes

Peter , van harte welkom op ons forum ! Ik weet het ,wat ik nu ga schrijven is erg cliché maar daar draait het toch allemaal om dus schrijf ik het toch ! ....: "hopelijk vind jij hier je gading/info en mogen wij ook meegenieten van je ervaring". Want die ervaring  heb je wel zo te zien. Als je al met Nieuwzeelanders overweg kunt !
Nu ze hebben me ook altijd geboeid , goede tips overigens die je ons daar aanrijkt .Als je wat vertrouwt geraakt met het posten van foto's ed (ook wij hebben dit ooit moeten overwinnen , als het een troost mag zijn....)zou ik het wel tof vinden als we over deze categorie een eigen topic opstarten ...Tenminste als je dat zelf ziet zitten ...Zelf heb ik ook wel een aantal soorten in de tuin en kom daar nog wel op terug dan .Blij  dat je ons gevonden hebt en hopelijk komt er een vervolgverhaal voor deze boeiende en eigenzinnige groep van rotsplanten !

[Kris De Raeymaeker]

Om nog even terug te komen op het verhaal van Kris, bij deze plant is het gevaar op rot misschien ook wel aanwezig.
Ik heb namelijk een paar dagen geleden enkele stekken genomen en onder elk rozetje zit over een lengte van zo'n 2 cm verdorde en half verdorde bladeren die zeker nog erg harig zijn, in feit is de hele plant een spons. Hij staat niet erg verticaal maar wordt wel afgedekt in de winter.
Maar voorlopig ziet hij er nog prima uit

Precies wat ik bedoel Gerrit ! Zulke grotere kussens acteren inderdaad als spons wanneer het te lang nat is buiten !
H. milfordae is een beauty maar houd het hier nooit lang uit ! Helichrysum sessilioides is hier een sterkere en betere plant !En toch ga ik alweer een nieuwe poging wagen om onze milfordae te behagen ....

[Luit van Delft]

Beste Luit,

als je het goed vind wil ik graag terugkomen op je vraag of er 2 soorten R. tenuicaulis in omloop zouden zijn. Ten eerste is de standplaats van de plant bepalend voor de bladkleur. Het blad wordt lichter naarmate er meer zonlicht is. Daarnaast is er nog een Raoulia soort nml. Raoulia lutescens die veel op de eerste lijkt.Deze twee zijn allebei op gezette tijden in omloop in Nederland. Waarschijlijk heb jij dus de laatste soort?
Raoulia sterven vaak vanuit het hard uit. het is dan zaak om aan de buitenranden stekjes af te steken en deze opnieuw op te poten. Zo voorkom je dat de hele plant geinfecteerd wordt. In Engeland noemen ze dit : die back.
Overigens is de makkelijjkste soort in mijn ogen Raoulia glabra, een soort met lichtgroen blad en een felle kruiper. 

Vriendelijke groet,

Peter Rijntjes

Peter, ik heb vandaag een paar foto's gemaakt van de Raoulia's die ik heb en laat ze hier zien.
Eerst een R. tenuicaulis net uitgebloeid in mei en dan nog een van vandaag.
Deze hebben wij vroeger heel lang ergens langs een pad in halfschaduw gehad waar hij heel veel winters heeft oveleefd maar door onoplettendheid is overgroeid en verdwenen.
Een paar jaar geleden had Philip v. Hilst een aantal potten op de NRV verkoopdag en heb ik een nieuwe geplant die het ook weer goed doet.