Vlaamse Rotsplanten Vereniging

……dat wenst u het VRV-bestuur, beste leden en allen die u lief zijn, van ganser harte.  2019 zit er weer bijna op en 2020 loert om de hoek, de ‘jaarwisseling’ een gebeurtenis die wij elk jaar vieren, hoewel 31 december en 1 januari vermoedelijk heel gelijkend zullen zijn… behalve de eventuele kater die bij sommigen de eerste dag van het jaar een beetje vergalt.  Maar vanaf 2 januari is alles weer bij het oude en stel je je de vraag wat er eigenlijk te vieren viel ?  Tja… er zijn nu eenmaal tradities.

Vergis je niet, ik wil hier allerminst zwartgallig gaan doen, daar is binnen onze vereniging geen aanleiding toe.  In mijn nieuwjaarswens die ik in Flora Montis van december al neerschreef blikte ik al terug op het voorbije jaar, dat moet dus hier niet nog een keer gebeuren.  De donkere, kille, natte periode van de jaarwisseling geeft een mens echter wel de tijd en de gelegenheid  na te denken. De situatie binnen de Vereniging, wat is er goed, wat is er minder goed, waar kunnen we iets verbeteren? Allemaal vragen die de revue passeren.

Zijn we goed bezig?  Zijn de leden tevreden?  Daarover komt eigenlijk heel weinig feedback vanuit onze ledenfamilie en dat mag best anders.  Geen nieuws is goed nieuws  is in zo een geval het spreekwoord.  Als je echter toch iets op je lever hebt, aarzel dan niet om ons (het bestuur) daarmee om de oren te slaan.  Spreek ons aan op één van de lezingendagen, bel één van de bestuursleden, stuur een mail… mogelijkheden zat om ideeën of opmerkingen te ventileren.  We zullen ze heel graag ter harte nemen en bekijken of we eraan tegemoet kunnen komen.  Een vereniging leeft bij gratie van de input van haar leden!

Zo stel ik mij persoonlijk soms de vraag of we met onze hele aanpak – in ons tijdschrift, met onze lezingen, op ons forum  –  wel iedereen binnen de club aanspreken.  Is er voldoende afwisseling, doen we genoeg voor nieuwe leden?  Ligt het niveau, de moeilijkheidsgraad, het specialisme misschien vooral voor die recentere, soms beginnende leden niet te hoog?  Gaan we er niet te veel van uit dat ieder lid al héél veel weet over onze hobby en we dus steeds verder mogen en moeten gaan? Dreigen we niet bij een bepaald publiek een ietwat elitaire indruk te maken, waardoor mensen afgeschrikt worden?  Vragen die mij, die ons bezig houden.  Onlangs spraken we iemand aan om een lezing te geven (een professionele kweker!) over een bepaald onderwerp (een plantenfamilie) en die antwoordde dat niet aan te durven… dat het “niveau” bij ons te hoog zou liggen!!  Tegelijk een lovende en een enigszins confronterende uitspraak.  Eén van de doelstellingen van onze vereniging is immers ook het promoten van het ‘rotstuin gebeuren’, m.a.w. ook beginnende liefhebbers een helpende hand te reiken en op weg te helpen.  Doen we dat op dit ogenblik wel voldoende?  Waarschijnlijk niet… Ik hoor het graag van de lezer van dit stukje en nog liever hoor of lees ik wat we er aan kunnen of moeten doen.

Misschien moeten we wel eens een bijeenkomst houden waarin “Het beginnen met een rotstuin” centraal staat.  Dat zal ongetwijfeld de ‘beginneling’ aanspreken, maar wat dan met het ‘ervaren’ en verder ‘gevorderd’ lid, gaat die dan niet indommelen of doodgewoon niet komen opdagen?  Misschien moeten we het er toch een keertje op wagen!  Steeds weer een dilemma.

Tot slot nog een meer prozaïsche opmerking die ons weer tot de dagelijkse realiteit terug brengt.  Als dat intussen nog niet gebeurd is, gelieve dan zo spoedig mogelijk uw lidgeld voor 2020 te vereffenen.  Voor onze hardwerkende penningmeester is het altijd een vervelend en vermijdbaar werkje om steeds weer betalingsherinneringen te moeten sturen.  Bij voorbaat dank hiervoor.

Ik kan alleen nog afsluiten met een herhaling van onze allerbeste, warmste wensen voor een prettige kerst en een voorspoedig en gelukkig Nieuwjaar.  Wij hopen zo veel mogelijk leden op 18 januari in Gent te mogen begroeten op onze eerste bijéénkomst van 2020 zodat we met zijn allen samen kunnen toasten op het nieuwe jaar!

Uw voorzitter,

Luc