nieuwe lading stenen voor toekomstige rotstuin

[Filip Wauters]

bedankt mannen. Inderdaad Frankie, als je dit zelf niet doet is dit niet te betalen, want zelfs een ervaren metser zou veel tijd verliezen met het uitzoeken van de juiste steen. Op een gegeven moment moest er zelf een klein hamertje aan te pas komen om uitstekende stukken steen eraf te slaan.
Luc, die brug had ik al jaren geleden op een foto gezien en bewaard op mijn desktop om zeker niet te vergeten.
En dan het vervolg, Herman. Ondanks de noodzaak voor goede tuingrond moest er toch ook grof rijnzand onder gemengd worden, althans voor de bovenste laag van de grond. En omdat bleek dat ik totaal niet voldoende tuingrond meer had werd besloten om 7 ton grof rijnzand te laten aanvoeren. Dat zou toch zeker voldoende zijn, dacht ik. En zo geschiedde. Via het nabij gelegen containerpark, wij zijn buren,  kon ik een vrachtwagen zand laten lossen. Ik denk dat die mannen die me toch wel maandelijks met iets raars zien passeren op de aanhangwagen me al jaren voor gek verklaren. Maar ik laat het niet aan mijn hart komen.

[Filip Wauters]

Gelukkig had ik nog een grote plastiek liggen om op te storten, want de ondergrond is niet erg interessant om van te scheppen tenzij je een hoop onkruid in de tuin wil introduceren. Het nadeel was wel dat de stortplaats nog ruim 50 m van de rotswand ligt. Het heeft dus een heel weekend geduurd om alles te verplaatsen. Vlak naast de plaats van de rotswand is een poort waarlangs ik vroeger kon lossen, maar tegenwoordig kan ik daar maar heel sporadisch, (lees 1 x per jaar ?), en na specifieke aanvraag bij de eigenaar nog eens van gebruik maken. Dit probeer ik dus zo veel mogelijk uit te stellen tot er weer iets moet binnen gebracht worden dat echt niet meer te tillen is.

[Filip Wauters]

En maar scheppen dus. Omdat de helling al snel te steil wordt en het zand te mul wordt om door te rijden moet ik via een balk werken. Uiteraard zit er wel al eens een kruiwagen tussen die net niet op de balk terecht komt wat dan weer de nodige hilariteit veroorzaakt. Gelukkig zien niet veel mensen me hier bezig met sukkelen.

[Filip Wauters]

Nu er weer wat meer tegendruk voor de schuine muur is opgevoerd worden de laatste 2 of 3 lagen van de betonmuur opgemetst, alsook de 1e laag van de verticale crevice aan de noordwestkant en een afwerking met natuursteen aan het uiteinde van de betonmuur. Vermits de onderste laag stenen van de crevice heel wat druk op zich zal krijgen, vooral door de steile helling, heb ik geopteerd om de onderste laag toch maar vast te metsen op de funderingsblokken. De rest van de crevice zou wel droog gestapeld worden.

[Filip Wauters]

Nu het grootste deel van het rijnzand ter plaatse ligt kan de 2de  laag van de crevice in elkaar gepuzzeld worden. De spaties tussen de stenen zijn minimaal om niet te veel uitstroom van substraat te krijgen. Dit maakt het latere aanplanten wel weer wat lastiger, maar dat moet dan maar. Ook moet de helling steil genoeg blijven om de brandende zon te kunnen vermijden, vooral 's zomers.
En dan volgt het 2e deel van de opbouw van de maanbrug. Het eerste deel was kinderspel, maar nu moet eerst een steunende constructie opgebouwd worden om de mal op te kunnen zetten.

[Filip Wauters]

Als horizontale steunplaat had ik nog een zijwand van een oud bed liggen. Wonderbaarlijk genoeg paste dit perfect tussen de2 stenen muurtjes. Uitschuifbare steunpalen kon ik van een vriend lenen en voor de rest werden een aantal strategisch geplaatste balkjes vastgeschroefd. Overschotjes van de betonplex platen  deden dan weer dienst als steuntjes aan de zijkant om de hele constructie niet zijwaarts te doen vallen. Op de laatste foto het bewijs dat de muur wel degelijk schuin van de buurman afstaat.

[Filip Wauters]

En dan kan de mal op zijn plaats gezet worden, na me er nog eens van te vergewissen dat de steunplaat wel degelijk horizontaal staat en dit in 2 richtingen. Zo niet zou het bovenste deel van de brug niet lang stand houden.

[Filip Wauters]

De hele constructie nog eens vanuit verschillende hoeken.

[Filip Wauters]

Vervolgens kan er weer verder gewerkt worden. Wel wordt het nu iets lastiger omdat de stenen op de mal moeten blijven aansluiten alsook dat de helling van de stenen mee moet draaien met de ronding van de mal. Er is overwogen om de stenen plat te blijven leggen tot bovenaan de boog, wat als voordeel zou hebben dat mits nog enkele lagen boven de opening zouden doorgemetst worden, de hele constructie een stuk steviger zou zijn alsook dat insijpeling van hemelwater tussen de voegen veel geringer zou zijn en beter zou aansluiten met de al platte stapelstructuur van de naastgelegen muur. Maar vermits de boog er moest uitspringen en op zich zelf moest staan leek het ons veel mooier om ze verticaal te blijven stapelen. Het grote voordeel was wel dat vanaf nu geen mortel meer zou gebruikt worden.

[Lily-Anne Vereecken]

Spannend! Ik begrijp wel niet waarom je verder geen mortel gebruikt voor de bovenkant, zelfs een beetje zou ik al veiliger vinden dan niets. Ik ken wel niets van metselwerk .  In ieder geval doe ik mijn  en 

[Filip Wauters]

Wel Lily-Anne, de reden is dat de stenen daardoor zo dicht als mogelijk op elkaar gaan staan waarbij door de boogvorm  het gewicht van de stenen er zelf voor zorgt dat de boog blijft staan. Als je toch mortel gebruikt zullen de voegen tussen de stenen uiteraard breder zijn. Maar als na verloop van jaren de mortel door insijpeling van regenwater zou beginnen uitkankeren zou de boog onstabiel worden en kunnen instorten. Mijn manier vermijdt dat, op voorwaarde dat de stenen zelf intact blijven en niet verkruimelen door de natuurelementen. Het blijven namelijk breukstenen. Conische stenen uit graniet zou het ideaal zijn maar moeilijk verkrijgbaar en waarschijnlijk erg duur.

[Filip Wauters]

Ondertussen , want ik vertel het verhaal chronologisch, was het idee ontstaan om nu toch eens werk te maken van een rotstuin met tufsteen, omdat daar toch zo euforisch over gesproken wordt. Terwijl de metselwerken uitdrogen  heb ik heel het topic over "tufstenen en de planten die ervan houden" doorgenomen. Een serieuze tu(r)f, maar zeer interessant. Alleen... die prijs, en slechts sporadisch verkrijgbaar. Die rotswand die we in gedachten hadden zou nog heel wat voeten in de aarde hebben om te vervolledigen, dacht ik. En toen kwam er plots een boodschap binnen op het forum over een partij tufsteen die vrij kwam. Op die manier zijn enkele aanhangwagens tufsteen verhuisd voor een betaalbare prijs. Bij het inladen van de stenen werd een gigantische tufsteen opgedolven. Al snel bleek dat die eigenlijk niet meer verplaatsbaar zou zijn vanwege het gewicht. Een professionele boorhamer bracht soelaas en 2 grote stukken tufsteen werden hanteerbaar.

[Filip Wauters]

Met vereende krachten werden de stenen opgeladen.

[Filip Wauters]

De rest van de boog afwerken ging relatief snel omdat het maar stapelen was. Alleen moesten de geschikte stenen uitgezocht worden om de structuur van de boog symmetrisch te houden en zonder uitstekende stukken te verkrijgen langs de zijkant. De bovenkant mocht ongelijk blijven.

[Filip Wauters]

De weinige conische stenen die er tussen zaten moesten strategisch geplaatst worden. En als sluitsteen moest een ietwat groter exemplaar bewaard worden als laatste. Gelukkig waren al deze stenen nog draagbaar zodat ze de ladder op konden gedragen worden. En dan is de boog eindelijk af.