Inderdaad een witte Sedum, Lida.
En wat betreft de slakken, vanaf nu snij ik ze in stukken. Vroeger gebruikte ik een stuk rots om ze te verpletteren, maar af en toe kreeg ik daardoor stukken slak in mijn ogen of op andere lichaamsdelen. Met een mes is nog meer luguber, maar daar heb ik totaal geen last van.
Zeker nu ze mijn plantjes van Androsace mathildae praktisch kaalvreten.
Dit gezeverd zijnde, een Sempervivum met gele bloemen (dezelfde als bij Matthias), komt van de tuindagen in Beervelde van een madam die enkel wist dat het een vetplant was.
Is wel een mooie (die plant bedoel ik).
