Gebruik van tufsteen en de planten die er van houden in de rotstuin

[Kris De Raeymaeker]

Zomaar ergens een "tufabergske" ergens in Vlaanderen en dat medio mei 2014.....

[Frankie Wulleman]

Zomaar ergens een "tufabergske" ergens in Vlaanderen en dat medio mei 2014.....

(Link naar bijlage)

Ziet er heel goed uit, Kris, erg natuurgetrouw zoals de tufstenen ook al een beetje donkergeblakerd zijn door de zon. Die Edraianthus wordt één van de dominante planten in de tuftuin. Welke zijn die twee andere rozebloeiende matjes links, Kris?

[Frankie Wulleman]

Tussen een nauwe spleet van twee tufstenen in de tuftuin: Dianthus 'Eileen Lever'.

[Kris De Raeymaeker]

Ziet er heel goed uit, Kris, erg natuurgetrouw zoals de tufstenen ook al een beetje donkergeblakerd zijn door de zon. Die Edraianthus wordt één van de dominante planten in de tuftuin. Welke zijn die twee andere rozebloeiende matjes links, Kris?

Merci Frankie , awel dat is Dianthus 'Eileen Lever ' , voor U geen onbekende zo te zien 
De andere is de gewone maar oerdegelijke Saponaria x olivana .

[Kris De Raeymaeker]

Die Edraianthus wordt één van de dominante planten in de tuftuin.
 

Denk je Frankie ? 

[Cor van Kapel]

De andere is de gewone maar oerdegelijke Saponaria x olivana .

Krijgt die bij jouw een dakje in de winter Kris?? Volgens internet info moet hij in de winter nogal droog gehouden worden, vandaar mijn vraag .

Ziet er heel goed uit, Kris, erg natuurgetrouw zoals de tufstenen ook al een beetje donkergeblakerd zijn door de zon.

Dat is me al eerder opgevallen dat jouw tufsteen zo grijs van kleur is, bij anderen en ook bij mezelfs is die veel bruiner van kleur. Heeft dat zoals Frankie opmerkt met de zon te maken Kris .

[Kris De Raeymaeker]

Toch nog eens de onvolprezen  Aethionema kotschyi.............

[Kris De Raeymaeker]

Krijgt die bij jouw een dakje in de winter Kris?? Volgens internet info moet hij in de winter nogal droog gehouden worden, vandaar mijn vraag .

Ha die Cor ,  ik heb die plant al van 1991 Cor en hij is in geen enkel jaar afgedekt geweest. Staat al die tijd open en bloot gedurende het ganse jaar.
 

[Pim Hols]

Ik heb hier links en rechts ook nog een paar pumilio'tjes in bloei ......
Ja ik heb het natuurlijk over de Edraianthus.
Dit is wat er gebeurd als je ze even hun gang laat gaan op tuf.
Hoe moeten we deze planten noemen ? Tufsteenbedekkers ipv bodembedekkers ? 

Vreselijk Kris !    Straks moet je nog Roundup toepassen ! 

Op mijn tufberg is er ook nog steeds van alles te zien :

Aethionema kotschyii is als het ware voor tufsteen geschapen !

Dat geldt uiteraard ook voor Edraianthus dinaricus.

Erg fraai allemaal Luc. Mooie opnames ook!

[Pim Hols]

Die Edraianthus wordt één van de dominante planten in de tuftuin.
 

Denk je Frankie ? 

(Link naar bijlage)

Prachtig Kris, die dominante plant!

[Kris De Raeymaeker]

Van deze plant was ik de naam kwijt maar Pim bracht hem terug in mijn vizier........

Helichrysum praecurrens .....met een heel verhaal .....

Ooit kocht ik dat plantje en zette een stukje in de gewone rotstuin en een ander stukje in een tufsteen.
De plant in de tufsteen sneuvelde en dat ander stukje in de gewone rotstuin stond wat te miezeren.
Dat deze plant het niet goed deed in de tufsteen leek me eerder evident. (hij zou ook niet zozeer van kalk houden ?)
De miezerende plant werd op een ander plekje gezet in de rotstuin. Hij kreeg daar een nieuwe adem en begon goed te groeien. Het werd een redelijk matje dat over een vlakke tufsteen heen groeide. Maar de vrij recente zware winter  van een paar jaar terug deden de plant de das om. Na de winter schoot nog een bruine plant over. Dus begon ik maar puin te ruimen. Maar plots zag ik nog een stukje groen tussen die bruine ellende. Wat bleek ? Dat min of meer intacte stukje plant was een stukje dat geworteld was op die tufsteen. Dus liet ik dat maar staan. En nu een jaar of 3 later is dat stukje nog in leven en groeit heel traag maar gestaag. En dit jaar stonden er ook wat bloemen op. Zo zie je maar ........

[Gerrit Eijkelenboom]

Dat is zeker een wonderlijk verhaal. Een wonderbaarlijke opstanding. Het lijkt wel een Draba, maar het is een Helichrysum, die we normaliter niet zulke wonderen kunnen toedichten. Een sterk staaltje.

[Kris De Raeymaeker]

Dat is zeker een wonderlijk verhaal. Een wonderbaarlijke opstanding. Het lijkt wel een Draba, maar het is een Helichrysum, die we normaliter niet zulke wonderen kunnen toedichten. Een sterk staaltje.

Iedereen heeft waarschijnlijk wel zulke -min of meer - gelijkaardige verhalen en ervaringen Gerrit.........Maar het zijn -denk ik -interessante zaken om te delen. En als ik het heb over diepgang ....wel dan bedoel ik dit soort zaken.
Het is bizar maar het leert ons ook weer van alles ......Niet dan ?
Belangrijkste lessen : blijven proberen- niet bang zijn om planten een keer te verzetten (tenzij ze een penwortel hebben)-en nog de belangrijkste .....planten kiezen soms zelf hun geliefkoosde plekjes ........ Dat laatste zie je ook vaak met spontane zaailingen. Heel vaak staan die op het beste plekje voor hun. 

[Frankie Wulleman]

Van deze plant was ik de naam kwijt maar Pim bracht hem terug in mijn vizier........

Helichrysum praecurrens .....met een heel verhaal .....

Ooit kocht ik dat plantje en zette een stukje in de gewone rotstuin en een ander stukje in een tufsteen.
De plant in de tufsteen sneuvelde en dat ander stukje in de gewone rotstuin stond wat te miezeren.
Dat deze plant het niet goed deed in de tufsteen leek me eerder evident. (hij zou ook niet zozeer van kalk houden ?)
De miezerende plant werd op een ander plekje gezet in de rotstuin. Hij kreeg daar een nieuwe adem en begon goed te groeien. Het werd een redelijk matje dat over een vlakke tufsteen heen groeide. Maar de vrij recente zware winter  van een paar jaar terug deden de plant de das om. Na de winter schoot nog een bruine plant over. Dus begon ik maar puin te ruimen. Maar plots zag ik nog een stukje groen tussen die bruine ellende. Wat bleek ? Dat min of meer intacte stukje plant was een stukje dat geworteld was op die tufsteen. Dus liet ik dat maar staan. En nu een jaar of 3 later is dat stukje nog in leven en groeit heel traag maar gestaag. En dit jaar stonden er ook wat bloemen op. Zo zie je maar ........

Is inderdaad opmerkelijk, Kris, en ja iedereen heeft vast en zeker al eens zoiets meegemaakt, in de beginjaren had ik hetzelfde voor met Calandrinia umbellata... , intussen is die uitgegroeid tot een kleine kolonie.

Zo'n verhaaltjes zijn trouwens prima voer voor in een tijdschrift. 

[Gerrit Eijkelenboom]

Iedereen heeft waarschijnlijk wel zulke -min of meer - gelijkaardige verhalen en ervaringen Gerrit.........

Nou nee, als het dan verrassingen zijn, zijn het onaangename. Slakkenvraat bv. En op de plek waar vorig jaar Physoplexis stond te schitteren is nu een bruine plek. Campanula morettiana, zoysii, alpestris, geen spoor meer en dat gaat ook niet meer komen.
Calceolaria fothergillii, wel door de winter gekomen is aan de luizen ten onder gegaan.
Ik weet het, het hoort er bij, als ja alleen maar succes wilt, moet je een gazon nemen. Altijd groen.