Plantenmomenten van 2018

[Frankie Wulleman]

Voor mij was dit het botanische hoogtepunt van 2018 en tevens het dieptepunt.

Al jaren ben ik bezig met de kweek van Meconopsis. Ik weet het: eigenlijk niet te kweken hier in de lage landen. Het is een subarctische soort. geschikt voor Noord Skandinavië, Schotland, New Foundland.

Inmiddels had ik na jarenlang zaaien en pamperen een enorme collectie van honderden planten. (Meconopsis doet er zeker drie jaar over van zaailing tot bloem) Ik ging al denken, dat ik aardig onder de knie kreeg. Het mooie voorjaar leverde gezonde en grote planten en de bloei was prachtig. Mijn hoogtepunt van 2018 dus.

Maar na de prachtige lente kwam de vernietigende zomer. Een paar dagen van boven de 30 kan nog wel, maar weken achtereen van deze hitte verzwakt de planten dusdanig, dat allerlei schimmels en ziekte kiemen kunnen toeslaan. In de herfst werd pas de kaalslag duidelijk.

Maar we geven niet op, want zo'n zomer gaan we niet gauw weer krijgen, het klimaat mag dan veranderen, wij blijven een maritiem klimaat houden, wisselvallig en koel met uitschieters is mijn hoop en overtuiging.

Ik mag het met je hopen, Gerrit dat we ons maritieme klimaatje kunnen behouden, al vrees ik toch wel het tegenovergestelde. Wat nu bezig is lijkt onomkeerbaar te worden. Het kweken van planten zoals Meconopsis zal zo goed als onmogelijk worden.

[Frankie Wulleman]

Als deze twee kleppers al de top 5 niet kunnen halen... 
Welke Oprhys is het, Kris en wat zijn de keukengeheimen?

Ik vermoed dat dit fuciflora is Frankie ...Echt helemaal niks van geheimen Frankie ....Gewoon uitgeplant in de rotstuin in mijn standaard mix van de (tufsteen )rotstuin . Niks speciaals , nooit afgedekt , nooit iets toegevoegd , nooit fertilizer ofzo .....Zelfs geen klapke tegen gedaan ...Geplant een aantal jaren geleden en hij doet ieder jaar zijn ding .
Heb er een 3 tal die het zo goed doen ...

En wat is de herkomst van dit kleinood? Wie biedt dit aan? Misschien is dit echt wel een tuinwaardige vorm, want normaal zijn dit toch geen makkelijke planten in de tuin?

[Frankie Wulleman]

Nr 2 is eveneens een gedeelde plaats, maar wel door 2 broertjes. Het zijn de gebroeders Androsace vandellii en Androsace hirtella. Ze leveren eigenlijk wel elk jaar een mooie prestatie af, op voorwaarde dat je ze een beetje vertroeteld. Van alle andro's zijn dit in mijn beleving de meest waardevolle voor tuingebruik. Als ze zich goed voelen mag je zelfs spontane zaailingen verwachten.

[Frankie Wulleman]

Ook voor mij was het moeilijk kiezen. Ik heb er hier ook nog een drietal die net niet in de top vijf konden belanden.
Campanula incurva was deze zomer een echte blikvanger die er in slaagde een volledige steunmuur van een verhoogd bed te veroveren. Let wel; alle planten die je ziet zijn spontane zaailingen. Ik heb er niets aan gedaan.
Heel vroeg in het voorjaar verraste deze Afghaanse Iris nicolai me met zijn onweerstaanbare schoonheid.
En een ontluikende Saxifraga 'Ganymede' liet mij eveneens niet onberoerd.

[Danny Bonnez]

Uitzonderlijke plantenmomenten van het allerhoogste niveau worden hier getoond !!! 
Heel plezant om dit alles te volgen .....


Het meest bijzondere plantenmoment voor mij dit jaar was de trip naar Z-Frankrijk om Crocus versicolor op te zoeken
in zijn natuurlijke omgeving , zie enkele beelden ......

[Danny Bonnez]

nog deze foto's ....

[Frankie Wulleman]

Uitzonderlijke plantenmomenten van het allerhoogste niveau worden hier getoond !!! 
Heel plezant om dit alles te volgen .....


Het meest bijzondere plantenmoment voor mij dit jaar was de trip naar Z-Frankrijk om Crocus versicolor op te zoeken
in zijn natuurlijke omgeving , zie enkele beelden ......

Mooie beelden, Danny, en ja ik weet ook hoe opwindend het kan zijn om deze species in de natuur te kunnen ontdekken. Geen twee planten lijken wel gelijk.

[Luc Gilgemyn]

Voor mij lag het moment van het jaar op Sicilië.

Wij gingen op weg naar het zuiden om orchideeën te zoeken, maar eerste naar het noorden voor een heel speciale. Dus na de landing op Catania airport richting Zaffarane aan de noordkant van de Etna. Daar op de flanken van de Etna moest Ophrys grassoane groeien.

1. De Etna vanaf de snelweg, vredig in de voorjaarszon. We hebben de foto's van onlangs wel gezien, een berg die zwarte rookwolken uitspuwt.

Ik had de juiste plaats op mijn navigatie en we kwamen steeds hoger en hoger en reden tussen uitgebreide lava velden. Dat hier een orchidee  zou kunnen groeien leek onwaarschijnlijk, maar toch.. op het GPS punt aangekomen stonden ze daar. Temidden van lava. Een groep van niet meer dan 20 exemplaren, enigszins verspreid tussen struikjes en grote brokken steen. Een zeldzaamheid en ook nog verschrikkelijk mooi.

2 Ophrys grassoane

Machtige beelden Gerrit !  Hopelijk zit de kleine kolonie nu niet bedolven onder vulkanische as of lava... 
Maar de beelden en de herinnering kan niemand je meer afnemen!

[Luc Gilgemyn]

Carpathian Wonder is inderdaad zo mogelijk nog subtieler getekend. Maar de aangroei is zeer matig. Zeker geen makkelijke crocus.

Bwah... Dat zijn allemaal gedachten Frankie... 

[ Bijlage is ongeldig of bestaat niet ]
[/quote]

Schitterend Luc, maar ik heb het gevoel dat dit uw emmerke niet is? Indien wel, chapeau  Hoe oud mag die pol dan wel niet zijn? 20 jaar???
[/quote]

    Je "chapeau" mag je ophouden Frankie!  Ik heb mij een "Frankietje" gepermiteerd. 

Ik denk wel dat "Carpathian Wonder" nog geen 20 jaar in de handel is overigens.
Ik heb de foto van het net geplukt, waarvoor mijn excuses, maar alle bewondering voor de echte kweker natuurlijk!

[Luc Gilgemyn]

Voordat ik mijn nummer 1 post nog 2 die net de top vijf niet haalden ....
 Campanula morettiana X raineri 'Joe Elliott' en deze Ophrys uit de rotstuin ...

Tja, den "Joe" heb ik hier ook al een aantal keer geprobeerd in verschillende omstandigheden.  Overwinteren deed hij hier echter nooit... 

[Luc Gilgemyn]

Voor mij was dit het botanische hoogtepunt van 2018 en tevens het dieptepunt.

Al jaren ben ik bezig met de kweek van Meconopsis. Ik weet het: eigenlijk niet te kweken hier in de lage landen. Het is een subarctische soort. geschikt voor Noord Skandinavië, Schotland, New Foundland.

Inmiddels had ik na jarenlang zaaien en pamperen een enorme collectie van honderden planten. (Meconopsis doet er zeker drie jaar over van zaailing tot bloem) Ik ging al denken, dat ik aardig onder de knie kreeg. Het mooie voorjaar leverde gezonde en grote planten en de bloei was prachtig. Mijn hoogtepunt van 2018 dus.

Maar na de prachtige lente kwam de vernietigende zomer. Een paar dagen van boven de 30 kan nog wel, maar weken achtereen van deze hitte verzwakt de planten dusdanig, dat allerlei schimmels en ziekte kiemen kunnen toeslaan. In de herfst werd pas de kaalslag duidelijk.

Maar we geven niet op, want zo'n zomer gaan we niet gauw weer krijgen, het klimaat mag dan veranderen, wij blijven een maritiem klimaat houden, wisselvallig en koel met uitschieters is mijn hoop en overtuiging.

    Heel erg triest natuurlijk Gerrit !     Ik klink echter wel op je verbluffende successen en op de volharding om door te gaan.  Ik bezocht eerder dit jaar nog Wisley Gardens en ging op zoek naar een prachtige aanplant van Meconopsis die ik daar 5 jaar geleden gezien had.  Toen ik die niet vond ging ik navragen bij één van de tuiniers.  Bleek dat ze dus eveneens verdwenen waren - "They are simply not adapted to our growing conditions here" zei de goede man...

[Luc Gilgemyn]

Ook voor mij was het moeilijk kiezen. Ik heb er hier ook nog een drietal die net niet in de top vijf konden belanden.
Campanula incurva was deze zomer een echte blikvanger die er in slaagde een volledige steunmuur van een verhoogd bed te veroveren. Let wel; alle planten die je ziet zijn spontane zaailingen. Ik heb er niets aan gedaan.
Heel vroeg in het voorjaar verraste deze Afghaanse Iris nicolai me met zijn onweerstaanbare schoonheid.
En een ontluikende Saxifraga 'Ganymede' liet mij eveneens niet onberoerd.

Tja, die witte muur zal veel fietsers hebben doen stoppen om hem eens van dichterbij te bekijken denk ik Frankie.    Ik zou in elk geval de remmen dichtgetrokken hebben, echt wel een uniek werkje van moeder natuur!

[Luc Gilgemyn]

Uitzonderlijke plantenmomenten van het allerhoogste niveau worden hier getoond !!!


Het meest bijzondere plantenmoment voor mij dit jaar was de trip naar Z-Frankrijk om Crocus versicolor op te zoeken
in zijn natuurlijke omgeving , zie enkele beelden ......

Ha den Danny, ik vroeg me al af waar je bleef !!
Zoiets moét natuurlijk een hoogtepunt in een plantenjaar zijn!  Fantastische beelden.

[Luc Gilgemyn]

Ik moet ook nog even aan de slag :

Mijn nummer 2  zijn er 3 ex aequo's geworden...

Androsace bulleyana is mij echt de moeite waard om hem elk jaar te zaaien of opnieuw aan te schaffen.  Zijn rode kleur is uniek in het geslacht en is van ver zichtbaar in de rotstuin.

Dan is er nog Rhododendron lowndesii die ook dit jaar weer heel enthousiast bloeide - de hete zomer heeft hij zo te zien inmiddels ook goed doorstaan op zijn lommerrijke, vochtige plaats.

Foto's 3 en 4 vormen dan weer een  planten "moment" dat elk jaar begint eind februari en dat duurt tot begin mei.  Hier een stukje van de Pleione collectie op 2 april en 27 maart.

[Luc Gilgemyn]

Zeker als tuinmoment te catalogeren was de afwerking van mijn "eigenzinnige" stukje crevice.  Waarom eigenzinnig ?  De spleten zijn breder dan de meeste puristen het zouden willen.  Bepaalde Tsjechische zouden dit misschien wenkbrauwen fronsend bekijken, maar ik ben er blij mee.
Hier ligt hij in april 2018 klaar om beplant te worden, voorwaar een heugelijk moment, ook al omdat ik (wij allemaal waarschijnlijk) likkebaardend kijken naar zo'n maagdelijk stukje waarop we onze vele aanwinsten een plekje kunnen geven!

Je ligt op kop Luc .... Foto wordt het meeste aangeklikt ....

Verwondert mij niets Kris    Als er een overzichtsfoto verschijnt zijn de mensen heel nieuwsgierig en dan moéten ze ook wel klikken om het wat in detail te bekijken.