Vlaamse Rotsplanten Vereniging
Algemeen => Reizen, uitstappen en reisverhalen => Topic gestart door: Frankie Wulleman op 4 augustus 2010, 22:28:44
-
De Vogezen vormen zo'n beetje het voorgebergte van onze Europese hooggebergten. Erg veel alpines zul je hier nog niet tegenkomen maar mits wat zoekwerk kun je hier best wel aardige planten tegenkomen en mooie plaatjes schieten.
Als één van de meeste opvallende planten van de bergweiden (hoogte tussen 1000 en 1400 m) staat hier de gele gentiaan (gentiana lutea). Op sommige plaatsen zie je er een paar, maar op andere lokaties kunnen ze massaal de chaumes sieren.
De onderste foto's tonen enkele gentianen met op de achtergrond, de Hohneck (1362 m).
-
Deze foto toont de grondbladeren die veel gelijkenis toont met een hostablad. En net als hostabladeren worden ook deze gentiaanbladeren vaak geteisterd door vraat.
-
Een andere typische weideplant op deze zure gronden is de wolverlei (arnica montana). Een best wel aardige plant zo'n 60 cm hoogwordend.
-
En de weiden herbergen nog meer moois: dit is het geel viooltje (viola lutea), die merkwaardig genoeg niet altijd geel is, maar even vaak paarsgekleurd en soms wel eens half paars, half geel. Dit viooltje wordt hooguit 15 cm en behoort tot de stamouders van de tuinviooltjes.
-
De volgende plant kon ik vrijwel alleen aantreffen op de Hohneck: het zandblauwtje (Jasione montana), die massa's hemelsblauwe, grote bloemen produceert.
-
En en het gaat verder met nog een typische alpenweideplant: Centaurea montana, die in mijn tuin veel slordiger groeit dan hier op deze weiden.
-
Deze statige schoonheid zie je ook niet zoveel. Soms wanneer je hem niet verwacht, doemt hij voor je op: de Turkse lelie (Lilium martagon).
-
Met enig geluk kun je ook deze andere torenhoge weideplant tegenkomen en persoonlijk favoriet van mij: Aconitum napellus. Het valt me trouwens op dat je deze mooie jongen bijna alleen op vochtige grond aantreft, altijd in de buurt van een bronnetje of een beekloop, of zelfs bij drinkpoelen van vee in de weiden. Waarschijnlijk de reden waarbij ik vorig jaar tijdens die droge periode mijn exemplaar ben verloren toen hij het te droog had.
-
Zeer algemeen hier in de Vogezen is de rotssilene (Silene rupestris), niet alleen in de hoogte, maar ook in de laagvlaktes, altijd tussen de rotsen kun je hem terugvinden. Het is een typische pioniersplant van zure gronden.
-
Een anjer, in de vorm van de zeer geurende Dianthus superbus is hier ook te vinden. De neus wil ook wat.
-
En de plant waarmee onze vereniging (nog :() mee wordt geassocieerd is de Pulsatilla die hier op sommige plaatsen zeer massaal staat. De meest planten zijn nog niet lang uitgebloeid wat het zaad laat bij de meesten nog niet los (maar sommige wel ;)). Wat moet dit een prachtig zicht zijn geweest enkele weken geleden wanneer deze weiden werden opgefleurd. Volgens mijn inlichtingen zou dit de witbloeiende Pulsatilla alpina moeten zijn.
-
Ook hier komt het alombekende grasklokje (Campanula rotundiolia) voor. De onderste foto toont een samenspel met Silene vulgaris, die ook zeer algemeen is, maar daarom niet minder mooi.
-
Nog wat panoramaplaatjes.
-
Deze plant zag ik ook vaak op de weiden. Ik weet niet juist wat het is, misschien kan iemand helpen? Van ver lijkt hij wat op een orchidee. Over orchideeën gesproken, ook in deze gebieden zag ik er wel wat. Deze zal ik later ook nog eens posten.
-
Heel mooie foto's, Frankie. Merci om ze te posten. :)
Die blauwe wolk van Jasione montana is prachtig.
Die laatste plant doet me op het eerste zicht denken aan een Brunel (Prunella) maar ik denk niet dat het een plant uit dit genus is. Ik ben vrij zeker dat het een plant uit de Lamiaceae is maar begin daar maar eens in te zoeken.
-
Merci Wim, er waren overigens niet alleen planten en panorama's te bekijken. Deze contreien kennen eveneens een rijke fauna. Op een vroege morgen kon ik bijvoorbeeld wat gemzen spotten op de rotshellingen van de Hohneck. Daarnaast ook wat reeën, een hermelijn, een boommarter, enz... . Wat heeft de natuur veel te bieden.
-
Mooi Frankie ! Bedankt om ons mee te nemen naar dit gebied. De Turkse lelies vind ik ook altijd prachtig in hun natuurlijke omgeving.Leliehaantjes bemerkt daar ? In Turkije zaten die "knalrode duiveltjes " ook op de lelies ,net als bij ons...
Is die 1362 m het hoogste punt dat je daar kan gaan ?
-
Nee Kris, je kunt nog ietsje hoger, wat verderop ligt de Grand ballon, het hoogste punt van de Vogezen op 1424 m. Van leliehaantjes heb ik daar geen spoor gezien op de lelies.
-
Ook in de kleine bergbosjes kun je soms nog wat ontdekken. De eerste foto toont de gele tegenhanger van de monnikskap die ik al liet zien: Aconitum vulparia. Het was het enige exemplaar die ik kon vinden in de volle schaduw op de kletsnatte grond van een bronnetje. Dit toont nog maar eens aan hoezeer aconitums van vochtige omstandigheden houden. De tweede foto is Paris quadrifolia, de eenbes, een typische schaduwplant.
-
In deze beekvallei trof ik een klein bestand van Pulmonaria officinalis, het gevlekt longkruid. Nou ja, gevlekt? De meeste planten hadden onopvallend egaal groen blad, enkele exemplaren waren mooi bespot, zoals deze. Blijkbaar zit er ook heel wat variatie in het bladpatroon. De standplaats was in volle schaduw, enkele meters van de beek op een vochtige grond. Anders dan in mijn tuin, op veel drogere grond staat het blad van deze longkruiden veel mooier rechtop en oogt veel frisser, hier op zijn natuurlijke standplaats.
Dit beekje was voor een deel geflankeerd door hoge elzen die tot in het water groeiden. Het was tevens het biotoop van heel wat dieren, zoals de bijzondere waterspreeuw die ik meermaals zag, maar niet kon fotograferen. Deze Calopteryx-species bleef echter wel gewillig zitten. Dit is één van de mooiste libelsoorten die ik ken die enkel voorkomt in de nabijheid van snelstromende, zuivere wateren. Ook zijn vliegwijze is totaal anders van de andere libel- en waterjuffersoorten. Hij kenmerkt zich door de fladderende vliegwijze zoals een vlinder.
-
wel plezant dat je de bergen kan verkennen in je eigen huis - verschillende planten had ik al in het wild gezien , maar kende ik de naam niet van - op deze wijze leren we weeral wat bij
prachtige libel !!!
groetjes en bedankt
Lily-Anne
-
Tijdens onze wandelingen kwamen we vaak op intens begraasde chaumes. Verrassend genoeg kon je juist hier tussen de koeievlaaien prachtige orchideeën ontdekken. Verschillende soorten waren net uitgebloeid, maar nog één soort stond nog mooi in bloei. Ik ben geen orchideeënkenner, maar ik meen dat het om Dactylorhiza maculata gaat, de gevlekte orchis. En deze orchidee zie je in veel verschillende vormen: van lichtroze tot dieppaars en alles wat daartussen ligt, zelfs enkele volledig witte exemplaren. Korte aren, lange aren, dunne, dikke, kortom, zeer veel variatie en hybridisering ter plaatse.
-
En nog een paar beauty's.
-
:o :o
Wow, mooie D. maculata's. Altijd leuk om ze in het wild te zien groeien.
-
In totaal vond ik een vijftal locaties waar orchideeën groeien. Het valt me daarbij op dat het steeds om hooggelegen bergweiden gaat die begraasd of gemaaid worden. De hoogte van deze weiden ligt tussen de 1000 en 1250 m, waarbij de temperaturen stukken lager liggen dan in de dalen. Tijdens deze wisselvallige zomer kon ik er zelfs eens een middagtemperatuur van 12 °C vaststellen. Bij een nijdige wind en een regenvlaag kun je dit niet bepaald een pretje noemen.
Anders dan de kalkgraslanden die we gewend zijn van de VRVwandelingen zijn dit graslanden op een zure bodem, getuige de andere vegetatie die er groeit: heide en blauwe bosbes (vaccinium myrtillus). Bijna altijd stonden de orchideeën samen met het berekruid (Meum athamanthicum), een schermbloemige die van nature ook enkel op zure gronden voorkomt.
Op twee bepaalde plaatsen stonden de gevlekte orchissen enorm dik, in één oogopslag kon je soms tientallen exemplaren waarnemen tussen het wiegende gras. Erg mooie populaties. De andere uitgebloeide soorten waren jammergenoeg niet te determineren.
Onderstaande foto's tonen enkele habitats van deze schoonheden. Bomen kunnen hier bijna niet meer groeien door de hardnekkige winden. En de gene die er toch in slagen zich te vestigen krijgen er enorm van langs.
-
Omdat je ze zo mooi vindt Wim, hier nog een paar.
-
Dit is de traditionele Vogezenkoe van de chaumes: zwart met een witte rug. Meermaals zag ik ze grazen tussen de orchids.
-
Deze plant zag ik ook vaak op de weiden. Ik weet niet juist wat het is, misschien kan iemand helpen? Van ver lijkt hij wat op een orchidee. Over orchideeën gesproken, ook in deze gebieden zag ik er wel wat. Deze zal ik later ook nog eens posten.
Hey Frankie. Ik kreeg net een mailtje van ons aller Maggi (de moderator van het Schotse forum aan wiens geoefende blik niets ontsnapt !)
Zij denkt dat dit Pedicularis rostratocapitata is .Ze gaf ons ook volgende link mee (waar de plant van Frankie kan vergeleken worden met een exemplaar uit de Dolomieten) : http://www.srgc.org.uk/monthfeature/november2005/content.html
Ja ze is van vele markten thuis,ons Maggi .Thank you very much dear Maggi .
Ik zou zeggen bestudeer het eens Frankie.
-
Die laatste plant doet me op het eerste zicht denken aan een Brunel (Prunella) maar ik denk niet dat het een plant uit dit genus is. Ik ben vrij zeker dat het een plant uit de Lamiaceae is maar begin daar maar eens in te zoeken.
Niet uit de Lamiaceae dus, maar uit de Scrophulariaceae, Maggi zal zeker wel gelijk hebben!
-
Een Scrophulariaceae is het zeker, maar of het P. rostratocapitata is, daar twijfel ik aan. Volgens de lectuur wordt die amper 15 cm hoog, terwijl de exemplaren die ik zag, zeker zo'n 40 cm hoog waren.
Ik wist trouwens niet dat we zo in de gaten werden gehouden van over zee.
-
Dank u voor de rondleiding in de Vogezen Frankie ! Niet echt het hooggebergte maar toch duidelijk onderschat als het over de fauna en flora gaat ! In het verleden ben ik er een paar keer "doorgereden", maar meer niet, dat was duidelijk een gemiste kans.
Schitterende foto's, je kan de frisse lucht er zo van af scheppen !
De L. martagon zijn mijn favorieten in de reeks !
Aangezien ik zelf niet "op conzjé" ga deze zomer is dit toch een beetje "canapé tourisme" voor een thuisblijver !
En wees gerust, Maggi is waakzaam ! Ze heeft blijkbaar overal haar spionnen. Toen ik donderdag de markt bezocht in Harelbeke liep er zowaar een "piper" (doedelzakspeler in Schotse klederdracht) rond !! ;D ;D
-
Deze plant zag ik ook vaak op de weiden. Ik weet niet juist wat het is, misschien kan iemand helpen? Van ver lijkt hij wat op een orchidee. Over orchideeën gesproken, ook in deze gebieden zag ik er wel wat. Deze zal ik later ook nog eens posten.
Heeft zo te zien veel kenmerken van de Lipbloemigenfamilie (vierkante stengel, tegenoverstaande bladeren,...)
Een gokje: zou het misschien niet Stachys officinalis (Betonie) kunnen zijn...
Rik
-
En wees gerust, Maggi is waakzaam ! Ze heeft blijkbaar overal haar spionnen. Toen ik donderdag de markt bezocht in Harelbeke liep er zowaar een "piper" (doedelzakspeler in Schotse klederdracht) rond !! ;D ;D
Jaja,
de Aberdeen-mafia zit overal ;)
-
Dank u voor de rondleiding in de Vogezen Frankie ! Niet echt het hooggebergte maar toch duidelijk onderschat als het over de fauna en flora gaat ! In het verleden ben ik er een paar keer "doorgereden", maar meer niet, dat was duidelijk een gemiste kans.
Schitterende foto's, je kan de frisse lucht er zo van af scheppen !
De L. martagon zijn mijn favorieten in de reeks !
Aangezien ik zelf niet "op conzjé" ga deze zomer is dit toch een beetje "canapé tourisme" voor een thuisblijver !
En wees gerust, Maggi is waakzaam ! Ze heeft blijkbaar overal haar spionnen. Toen ik donderdag de markt bezocht in Harelbeke liep er zowaar een "piper" (doedelzakspeler in Schotse klederdracht) rond !! ;D ;D
A.u.b., Luc, en er bevindt zich daar nog een openbare rotstuin ook: Le jardin d'altitude du Haut-Chitelet, op de Col de la Schlucht. Deze tuin is verbonden met de universiteit van Nancy. Daar hebben ze net als Luc S. ook wel distels staan: Eryngium alpinum in de meest staalblauwe kleur. De twee overige foto's zijn een Tropaeolum polyphyllum.
-
Van Helichrysum milfordiae stonden er verschillende mooie exemplaren te bloeien. (foto 1)
Op een minder heet plekje staat Calceolaria biflora te bloeien (foto 2)
En deze Dicentra peregrina is een hele mooie compacte plant, een beauty. (foto 3)
Phyteuma serratum zorgt voor een mooie blauwe toets. (foto 4)
-
Dianthus deltoides zorgt eind juli nog voor heel wat kleur in de rotstuin (foto 1 en 2).
Ook Erigeron danicus doet het zelfde (foto 3 en 4).
-
De eerste twee foto's tonen een onbenaamde Allium.
De derde foto is nog een kiekje van vorig jaar, toen ik er ook al eens was: Allium insubricum. Een hele mooi soort met grote bloemen. Ik heb hem dit weekend nog op de kop kunnen tikken bij Ger Van Den Beuken, tijdens het opendeurweekend.
-
Nog een anjer: Dianthus furcatus. (foto 1)
De volgende in de rij is Aster coloradoensis. (foto 2)
Dianthus serotinus. (foto 3)
Salix boydii ontbreekt hier ook niet. (foto 4)
-
En tot slot nog een ander kiekje: je hoort hem bijna overal, maar je ziet hem zelden: de krekel.
-
Prachtige planten Frankie, vooral die Phyteuma serratum en die Allium insubricum's zijn om van te smelten.
Merci om je foto's te delen.
-
Van Helichrysum milfordiae stonden er verschillende mooie exemplaren te bloeien. (foto 1)
Mooie " rapportage " Frankie.Daar wil die dus wel bloeien ???
Ik heb er ooit eens 3 bloemetjes op gehad en ondertussen al wat versleten buiten. En alle mogelijke recepten en substraten geprobeerd...
Ja wat wil hij dan wel om te floreren?
-
Op een minder heet plekje staat Calceolaria biflora te bloeien (foto 2)
En deze Dicentra peregrina is een hele mooie compacte plant, een beauty. (foto 3)
Ook al niet gemakkelijk ,voor de eerste heb ik te weinig koele plaatsen in de tuin maar ik blijf zoeken.
Dicentra peregrina is ook niet zo'n gemakkelijke volgens ik her en der hoor.Maar deze heb ik nog niet geprobeerd.
De nieuwe cv 'Burned hearts' waarin peregrina-bloed zit heb ik wel sinds dit jaar .Dit is wel een prachtige cv...nu maar eens afwachten wat het wordt.
-
Van Helichrysum milfordiae stonden er verschillende mooie exemplaren te bloeien. (foto 1)
Mooie " rapportage " Frankie.Daar wil die dus wel bloeien ???
Ik heb er ooit eens 3 bloemetjes op gehad en ondertussen al wat versleten buiten. En alle mogelijke recepten en substraten geprobeerd...
Ja wat wil hij dan wel om te floreren?
Er stonden minstens een tiental exemplaren, Kris, en allen met een doorsnede van rond de 20 cm. Iedere pol was voorzien van een aantal bloemen. De planten stonden gewoon buiten in een goed gedraineerde grond. Die rotstuin is wel veel hoger gesitueerd dan onze rotstuinen (ca. 1228 m) Misschien heeft dat er wel mee te maken. De winters zijn er ook veel kouder en langer dan bij ons.