Nu we toch bezig zijn over Edraianthus en welke de beste zou moeten, kunnen zijn, wil ik nog eens deze etaleren. Ik heb deze ooit nog aangeschaft bij Jacob Eschmann, onder de naam Edraianthus caricus. De naamgeving is dubieus want hij wordt overal verward met graminifolius en tenuifolia, of wordt hij gezien als een ondersoort van deze twee. Hij is in ieder geval nauw verwant aan die twee. Het is ook zo'n vrij robuuste vorm met grasachtig blad.
Maar deze plant is in vele opzichten anders naar mijn mening. Om te beginnen, hij bloeit laat, de allerlaatste van het genus, soms zelfs half juni. De bloemen zijn ook vrij donker, bijna even donker als die van serpyllifolius. En wat meer is, zoals eerder gezegd was het een heel slecht jaar voor dit genus wat bloei betreft. Deze plant had er totaal geen last van en bloeide net als anders. Dat maakt het voor mij met stip de beste plant in deze groep. Oké, hij ziet er minder aantrekkelijk uit dan een de kleine soortjes, maar toch vind ik het een mooie verschijning zo in een kleine kolonie. Bovendien weerstaat hij tot nog toe elke klimaatschommeling van heet tot koud, van nat tot droog, van donkere periodes tot zonnige periodes....