Gebruik van tufsteen en de planten die er van houden in de rotstuin

[Herman Mylemans]

Eindelijk eens Eritrichium nanum in bloei gekregen op de tuf.

Proficiat Frankie!   

[Frankie Wulleman]

Eritrichium nanum gaat eigenlijk gemakkelijk op de tuf. Wat vers zaad, en hup, de zaailingen verschijnen vrij snel.

[Kris De Raeymaeker]

Eritrichium nanum gaat eigenlijk gemakkelijk op de tuf. Wat vers zaad, en hup, de zaailingen verschijnen vrij snel.

Ola,  Super gedaan Frankie  Heb je ze er rechtstreeks op gezaaid ? Staan ze in volle zon ?  En wat in de winter ? Vertel nog wat meer , heel interessant !

[Theo Stronks]

Eindelijk eens Eritrichium nanum in bloei gekregen op de tuf.

Meer dan geweldig Frankie,diepe buiging

[Frankie Wulleman]

Kris, Theo. Ik zal jullie uit de droom helpen. Ik heb nog eens een ouderwets "frankietje" gedaan en hey... ik kan het nog. 
De bloemen die jullie zien, zijn gewoon afgeknipt van een vergeet-me-nietje die hier en daar door de tuin groeien, en "deskundig" in de gaatjes van de tufsteen geplaatst. Zo lijkt het op een polletje Eritrichium nanum. Ik heb jullie dus om de tuin geleid.

Maar wat hebben we nu geleerd? Zeg nooit zomaar een simpel plantje tegen een ordinair vergeet-me-nietje. Je zal het nooit meer vergeten. 

[Mark Stolk]

 

[Frankie Wulleman]

Het was te mooi om waar te zijn, natuurlijk.
Om het wat goed te maken plaats ik enkele beelden van de enige echte hemelheraut. Niet in mijn tuin, maar hoog ergens in de Dolomieten.

[Frankie Wulleman]

Sommige planten kunnen erg groot worden.

Ik heb ze reeds vele keren gezien in de alpen, heel vaak in de Dolomieten ook, maar slechts 1 keer op kalksteen zoals hier op deze foto's. Elders zag ik ze altijd op een zuurhoudend gesteente.

[Kris De Raeymaeker]

De mol heeft weer toegeslagen …

[Frankie Wulleman]

De mol heeft weer toegeslagen …

Nogal een geluk dat we eens kunnen lachen, he?

[Frankie Wulleman]

Gewoon enkele random overzichtjes ...

Nog eens goed dit stukje rotstuin bekeken en het ziet erg goed uit, Kris! Je beheerst de kunst om het aanleggen van een natuurlijke en evenwichtige rotstuin heel goed. Het 'evenwicht' tussen rotsen en planten lijkt perfect. Dat is iets wat ik eigenlijk niet kan. Je maakt ook gebruik van kleine en compacte rotsplanten die mooi in karakter blijven. Vertel misschien nog eens wat hier allemaal in staat, als dat mogelijk is.
Als ik dit vergelijk met mijn rotstuinen, dan zijn mijn realisaties veel uitbundiger en wilder. Er staan wat grotere planten in, spontane zaailingen, enz... Het ziet er misschien ook natuurlijk uit, maar minder verfijnd. Mijn 'nadeel' is dat ik moeilijk iets kan verwijderen. Ik bedoel maar, spontane zaailingen die opduiken laat ik veelal oogluikend toe, meestal tegen beter weten in. Op de duur staat er echter veel te veel in de rotstuin, zodat de stenen teveel aan het zicht worden onttrokken, terwijl de vrije ruimte tussen de planten ook nog eens verdwijnt.
M.a.w. in uw tuin lijkt het eerder: More is less and less is more.

[Kris De Raeymaeker]

Gewoon enkele random overzichtjes ...

Nog eens goed dit stukje rotstuin bekeken en het ziet erg goed uit, Kris! Je beheerst de kunst om het aanleggen van een natuurlijke en evenwichtige rotstuin heel goed. Het 'evenwicht' tussen rotsen en planten lijkt perfect. Dat is iets wat ik eigenlijk niet kan. Je maakt ook gebruik van kleine en compacte rotsplanten die mooi in karakter blijven. Vertel misschien nog eens wat hier allemaal in staat, als dat mogelijk is.
Als ik dit vergelijk met mijn rotstuinen, dan zijn mijn realisaties veel uitbundiger en wilder. Er staan wat grotere planten in, spontane zaailingen, enz... Het ziet er misschien ook natuurlijk uit, maar minder verfijnd. Mijn 'nadeel' is dat ik moeilijk iets kan verwijderen. Ik bedoel maar, spontane zaailingen die opduiken laat ik veelal oogluikend toe, meestal tegen beter weten in. Op de duur staat er echter veel te veel in de rotstuin, zodat de stenen teveel aan het zicht worden onttrokken, terwijl de vrije ruimte tussen de planten ook nog eens verdwijnt.
M.a.w. in uw tuin lijkt het eerder: More is less and less is more.

Bedankt voor de complimenten Frankie . Dat is uiteraard plezierig om lezen  , temeer omdat het doel was om iets te creëren dat zo natuurlijk mogelijk lijkt .We wonen niet in de Ardennen of in bergachtige streken en dus zijn stenen en rotsen iets wat in spe niet helemaal thuis hoort in ons natuurlijk landschap of in onze tuin .Maar omdat we met zijn allen zot zijn van de bergen en zijn flora gaan we dat laatste nooit gezegd hebben en willen we toch rotstuinen aanleggen in ons vlakke landje . Dan is de uitdaging des te groter om iets te maken dat toch niet te gekunsteld overkomt . Een klein stukje "bergen " dat hier wel zijn bestaansrecht kan opeisen en waarvan men  toch niet het idee krijgt dat het allemaal erg artificieel oogt .
Vooreerst moet ik beginnen met te zeggen dat je ook echt heel fier mag zijn op je eigen creaties in de tuin. Ik had het geluk om je tuin al een keer in levende lijve te mogen zien en je hebt het ook in de vingers .Ieder heeft zijn eigen stijl en voorkeur en de ene is daarvoor niet beter dan de andere .Eigenlijk is het in mijn geval heel eenvoudig en is de manier van werken uit te leggen met 1 zin : "nood breekt wet ". Ik was al in jouw tuin en die is vele malen groter dan onze tuin hier ...Ik zou best ook wel wildere stukken willen of sommige planten meer hun gang willen laten gaan . Maar de ruimte is hier een stuk beperkter. Dus heb ik de keuze gemaakt dat ik me moet concentreren op kleinere zaken . Ik vind inderdaad dat alles in verhouding moet zijn met de beschikbare ruimte en omgeving .Dat is niet altijd makkelijk .Ik zie hier vaak heel mooie planten voorbijkomen op het forum die ik best in de rotstuin zou willen maar toch  ga weren uit de tuin omdat ze uiteindelijk niet passen qua formaat . Ik wil niet raken aan het totaal plaatje dat ik voor ogen heb . Heel moeilijk want ik ben ook net als jij een verzamelaar , een liefhebber van zoveel mogelijk planten en soorten .Dat weerstaan is echt heel lastig als je zo van planten houd. Ik werk met "rotstuin eilandjes " en heb er bewust voor gekozen om toch ook altijd een stuk gazon te behouden .Als ik de tuin vol rotsen zou leggen kunnen er meer planten een plek vinden ...Maar ook dat is niet het doel dat ik voor ogen heb ...Buiten het feit dat ik echt probeer uit te zoeken welke planten passen bij de grootte van de rotstuin en de stenen ben ik rigoureus in het verwijderen van planten die mijn inziens het geheel verstoren ...Ik heb dit voorjaar mijn tweede mooiste Pulsatilla (P. grandis) verwijderd omdat die te groot werd mijn inziens en het geheel verstoorde . Met pijn in het hart want die stond er een jaar of vijf en is onherroepelijk verloren . Pulsatilla's laten zich niet verplanten na zoveel tijd . Dat zijn fouten die ik heb gemaakt bij de aanplant , ik had dat moeten voorzien bij de aanplant maar de lokroep naar meer en nieuwe planten is soms te groot.Om maar te zeggen hoe mijn filosofie is .Een ander principe is mijn principe om planten zo traag mogelijk te laten groeien .Ze haast af te remmen in hun groei .Enerzijds door te planten in gaten in tufsteen en anderzijds in nauwe spleten tussen de tufsteen .Maar ook voor de opvulling tussen de stenen is gekozen voor een heel schraal mengsel ...Er zit daar maar maximum 20% aarde in en al de rest zijn mineralen ..Dit is niet zonder risico , want bij het soort zomers van de laatste tijd is het vooral voor nieuwe aanplant gieten geblazen .Eens planten er langer staan redden ze zich beter maar toch is het opletten met dit mengsel ...
Wat de soorten betreft die daar staan , dat is geen geheim ..Wil ik gerust uit de doeken doen . Vraag is of dat ik daar hier tekst en uitleg aan verschaf of er beter een keer een bijdrage aan wijd voor ons tijdschrift ...

[Kris De Raeymaeker]

Nogal een geluk dat we eens kunnen lachen, he?

Zonder meer Frankie. ! Humor is een belangrijke drug !

[Theo Stronks]

Kris, Theo. Ik zal jullie uit de droom helpen. Ik heb nog eens een ouderwets "frankietje" gedaan en hey... ik kan het nog. 
De bloemen die jullie zien, zijn gewoon afgeknipt van een vergeet-me-nietje die hier en daar door de tuin groeien, en "deskundig" in de gaatjes van de tufsteen geplaatst. Zo lijkt het op een polletje Eritrichium nanum. Ik heb jullie dus om de tuin geleid.

Maar wat hebben we nu geleerd? Zeg nooit zomaar een simpel plantje tegen een ordinair vergeet-me-nietje. Je zal het nooit meer vergeten. 

Tja Frankie,daar ben ik dan inderdaad ouderwets ingetrapt.Zal voortaan op mijn hoede zijn

[Frankie Wulleman]

Gewoon enkele random overzichtjes ...

Nog eens goed dit stukje rotstuin bekeken en het ziet erg goed uit, Kris! Je beheerst de kunst om het aanleggen van een natuurlijke en evenwichtige rotstuin heel goed. Het 'evenwicht' tussen rotsen en planten lijkt perfect. Dat is iets wat ik eigenlijk niet kan. Je maakt ook gebruik van kleine en compacte rotsplanten die mooi in karakter blijven. Vertel misschien nog eens wat hier allemaal in staat, als dat mogelijk is.
Als ik dit vergelijk met mijn rotstuinen, dan zijn mijn realisaties veel uitbundiger en wilder. Er staan wat grotere planten in, spontane zaailingen, enz... Het ziet er misschien ook natuurlijk uit, maar minder verfijnd. Mijn 'nadeel' is dat ik moeilijk iets kan verwijderen. Ik bedoel maar, spontane zaailingen die opduiken laat ik veelal oogluikend toe, meestal tegen beter weten in. Op de duur staat er echter veel te veel in de rotstuin, zodat de stenen teveel aan het zicht worden onttrokken, terwijl de vrije ruimte tussen de planten ook nog eens verdwijnt.
M.a.w. in uw tuin lijkt het eerder: More is less and less is more.

Bedankt voor de complimenten Frankie . Dat is uiteraard plezierig om lezen  , temeer omdat het doel was om iets te creëren dat zo natuurlijk mogelijk lijkt .We wonen niet in de Ardennen of in bergachtige streken en dus zijn stenen en rotsen iets wat in spe niet helemaal thuis hoort in ons natuurlijk landschap of in onze tuin .Maar omdat we met zijn allen zot zijn van de bergen en zijn flora gaan we dat laatste nooit gezegd hebben en willen we toch rotstuinen aanleggen in ons vlakke landje . Dan is de uitdaging des te groter om iets te maken dat toch niet te gekunsteld overkomt . Een klein stukje "bergen " dat hier wel zijn bestaansrecht kan opeisen en waarvan men  toch niet het idee krijgt dat het allemaal erg artificieel oogt .
Vooreerst moet ik beginnen met te zeggen dat je ook echt heel fier mag zijn op je eigen creaties in de tuin. Ik had het geluk om je tuin al een keer in levende lijve te mogen zien en je hebt het ook in de vingers .Ieder heeft zijn eigen stijl en voorkeur en de ene is daarvoor niet beter dan de andere .Eigenlijk is het in mijn geval heel eenvoudig en is de manier van werken uit te leggen met 1 zin : "nood breekt wet ". Ik was al in jouw tuin en die is vele malen groter dan onze tuin hier ...Ik zou best ook wel wildere stukken willen of sommige planten meer hun gang willen laten gaan . Maar de ruimte is hier een stuk beperkter. Dus heb ik de keuze gemaakt dat ik me moet concentreren op kleinere zaken . Ik vind inderdaad dat alles in verhouding moet zijn met de beschikbare ruimte en omgeving .Dat is niet altijd makkelijk .Ik zie hier vaak heel mooie planten voorbijkomen op het forum die ik best in de rotstuin zou willen maar toch  ga weren uit de tuin omdat ze uiteindelijk niet passen qua formaat . Ik wil niet raken aan het totaal plaatje dat ik voor ogen heb . Heel moeilijk want ik ben ook net als jij een verzamelaar , een liefhebber van zoveel mogelijk planten en soorten .Dat weerstaan is echt heel lastig als je zo van planten houd. Ik werk met "rotstuin eilandjes " en heb er bewust voor gekozen om toch ook altijd een stuk gazon te behouden .Als ik de tuin vol rotsen zou leggen kunnen er meer planten een plek vinden ...Maar ook dat is niet het doel dat ik voor ogen heb ...Buiten het feit dat ik echt probeer uit te zoeken welke planten passen bij de grootte van de rotstuin en de stenen ben ik rigoureus in het verwijderen van planten die mijn inziens het geheel verstoren ...Ik heb dit voorjaar mijn tweede mooiste Pulsatilla (P. grandis) verwijderd omdat die te groot werd mijn inziens en het geheel verstoorde . Met pijn in het hart want die stond er een jaar of vijf en is onherroepelijk verloren . Pulsatilla's laten zich niet verplanten na zoveel tijd . Dat zijn fouten die ik heb gemaakt bij de aanplant , ik had dat moeten voorzien bij de aanplant maar de lokroep naar meer en nieuwe planten is soms te groot.Om maar te zeggen hoe mijn filosofie is .Een ander principe is mijn principe om planten zo traag mogelijk te laten groeien .Ze haast af te remmen in hun groei .Enerzijds door te planten in gaten in tufsteen en anderzijds in nauwe spleten tussen de tufsteen .Maar ook voor de opvulling tussen de stenen is gekozen voor een heel schraal mengsel ...Er zit daar maar maximum 20% aarde in en al de rest zijn mineralen ..Dit is niet zonder risico , want bij het soort zomers van de laatste tijd is het vooral voor nieuwe aanplant gieten geblazen .Eens planten er langer staan redden ze zich beter maar toch is het opletten met dit mengsel ...
Wat de soorten betreft die daar staan , dat is geen geheim ..Wil ik gerust uit de doeken doen . Vraag is of dat ik daar hier tekst en uitleg aan verschaf of er beter een keer een bijdrage aan wijd voor ons tijdschrift ...

Ja Kris, er zit inderdaad een hele filosofie achter en ik kan wel begrijpen waarom. Je kan heel wat kwijt in een rotstuin, maar er zijn grenzen natuurlijk, en die weet jij goed te vast te leggen. Ik heb het daar wat moeilijker mee. Een rotstuin aanleggen, je moet daar echt wel wat gevoel voor hebben. Vaak zie ik ook prachtige plantencollecties in tuinen die dan soms wat minder mooi van aanleg zijn. Maar al doende leert men wel. Net zoals bij u waren de boeken van onze Wiert de grootste inspiratiebron in de begindagen en ook Noël Portier uit Brugge wist wel hoe je een rotstuin moest aanleggen. Mijn visie op rotstuinen aanleggen is ook veranderd toen ik voor de eerste keer in Tsjechië ben geweest. Dat allemaal eens live meemaken en zelf vaststellen hoe die mannen dat daar allemaal doen heeft me nog wat meer kennis bijgebracht. Ik zag bijvoorbeeld ook het tuintje van Jiri Novak, een vrij klein stadstuintje waar hij toch heel wat wist te realiseren en die er bovendien nog heel goed uit zag. Ook hij had niet zoveel ruimte, maar wist die optimaal te benutten.

Ik kan me wel voorstellen dat zo'n mooie Pulsatilla weggooien geen makkelijke beslissing moet geweest zijn. Ik heb het al moeilijk als ik bijvoorbeeld overtollige spontane zaailingen van Erinus alpinus moet opruimen. Ik zou nog liever een steen wegnemen om zo extra ruimte te voorzien. Ik moet me maar eens gaan bezinnen en wat van uw principes overnemen.

Een bijdrage over uw tuftuin voor ons blaadje zou inderdaad een heel goed idee zijn, Kris. Doen zou ik zeggen. Het kan tevens als inspiratiebron dienen voor bepaalde (nieuwe) leden. Hopelijk kan ik uw tuin ook eens live komen bewonderen als t past.