Vlaamse Rotsplanten Vereniging
Algemeen => Reizen, uitstappen en reisverhalen => Topic gestart door: Pim Hols op 9 augustus 2010, 21:02:29
-
Al anderhalve week retour uit Cavalese in de Italiaanse Dolomieten. Ik had even tijd nodig om de ca. 900 fotootjes (botanisch) te inventariseren.
Cavalese ligt in de noordelijke provincie Trentino, vlak onder de (noordelijkste) provincie Zuid-Tirol. Trentino en Zuid-Tirol vormen samen de regio Trentino-Zuid-Tirol.
Het is een soort van wintersportgebied dat 's zomers eveneens is opengesteld voor de nodige bergwandelaars en bewonderaars.
Cavalese ligt op ca. 1000 meter hoogte. Vanuit het dorp zelf kan je met de cabine en stoeltjeslift naar de Alpe Cermis. Je komt dan tot een hoogte van ca. 2230 meter.
Best al wel interessant. Hier ben ik 1x geweest.
Ca. 30 km verderop lag het plaatsje Predazzo. Hier kon je eveneens met de cabine en de stoeltjeslift naar een hoogte van 2200 meter. Maar route 516 al klimmend volgend kom je tot een hoogte van 2670 meter bij de Rifugio torre di Pisa. Dat wordt al interessanter. Dit gebied heb ik 2x bezocht.
Als derde lokatie ben ik vanuit San Martino de hoogte ingegaan, tot 2609 meter. Eerst met een kleine 8 persoonscabine en daarna met een 40 mans cabine. Daar kan je tot ca. 3000 meter hoogte klimmen, maar daar heb je nauwelijks de tijd voor, in zo'n weids en uitgestrekt berggebied, waar zoveel te ontdekken valt.
Bij Predazzo, rond de Rifugio torre di Pisa onder meer gezien; Leontopodium alpinum, Arenaria ciliata, Campanula scheuchzeri, Cerastium latifolium.
-
Tevens:
Draba tomentosa, Viltig Hongerbloempje,
Erigeron uniflorus, Eenhoofdige fijnstraal,
Gentiana clusii,
Linaria alpina, Alpenleeuwebek.
Het blijft schitterend om bepaalde soortjes te 'ontdekken', vooral als er zo weinig exemplaren lijken te groeien. Bijvoorbeeld onderstaand Drabaatje.
-
Een impressie van de omgeving bij Predazzo ter hoogte van Rifugio torre di Pisa.
Misschien overbodig om te vermelden, maar de naam heeft betrekking op de (scheve) stand van een aantal 'bergpieken'.
-
De bekende Potentilla nitida kwam er in grote aantallen voor. De kleur varieerde sterk van heel licht tot bijna echt rood. Natuurlijk ook naar gelang de 'ouderdom' van de bloem, maar de hoogte van de groeiplaats lijkt er eveneens mee te maken te hebben. Hoe hoger hoe roder.
Anemone baldensis, Monte Baldo Anemoon,
Papaver alpinum subspecie rhaeticum,
Potentilla nitida, Rose Ganserik,
Saxifraga exarata subspecie moschata,
-
Wordt vervolgd.
-
Haha ook Pim is back in town.De titel rijmt erop los maar de beelden beklijven nog meer.
Die Potentilla nitida is toch altijd zo'n schitterende plant in de bergen! Maar ook die andere Europese bergplanten mogen er zijn.Ja we vergeten ze tegenwoordig wel eens met al onze verre bestemmingen.Bedankt om ons mee te nemen Pim en laat maar komen zou ik zeggen.
Trouwens met die 900 foto's ben je nog braaf geweest ...
-
Een impressie van de omgeving bij Predazzo ter hoogte van Rifugio torre di Pisa.
Misschien overbodig om te vermelden, maar de naam heeft betrekking op de (scheve) stand van een aantal 'bergpieken'.
Prachtige screes overigens ,groeiden daar ook nog planten op ?
-
Pim is terug, en hoe. Prachtige foto's, man. Ik denk dat ik mijn grenzen maar eens ga verleggen, de komende jaren. Blijkbaar zijn al die planten daarginds ook heel wat later dan bij ons in bloei.
-
Schitterende start Pim !!
Als ik het goed heb komen er nog 800+ foto's... :P ;D ;D
Uitstekend voer voor ons, canapé toeristen !! ;)
Doe zo voort - de Dolomieten zijn nauwelijks te kloppen als het om de flora gaat (en de landschappen !!).
Alvast dank voor het posten !
-
Een impressie van de omgeving bij Predazzo ter hoogte van Rifugio torre di Pisa.
Misschien overbodig om te vermelden, maar de naam heeft betrekking op de (scheve) stand van een aantal 'bergpieken'.
Prachtige screes overigens ,groeiden daar ook nog planten op ?
Op de 'verse' screes groeit nog niet al teveel. Die dien je ook behoedzaam over te steken in verband met het verschuiven van de grove 'steenslag'. De eerste bewoners zijn natuurlijk de bekende Linaria alpina, Papaver alpinum, wat Cerastiumsoorten, Minuartia Verna en de nodige grassen. Ook nestelde de Rose Ganzerik zich daar graag.
-
Pim is terug, en hoe. Prachtige foto's, man. Ik denk dat ik mijn grenzen maar eens ga verleggen, de komende jaren. Blijkbaar zijn al die planten daarginds ook heel wat later dan bij ons in bloei.
Bedankt Frankie, het scheelt enorm in bloeitijd. Ook de hoogte is zeer sterk bepalend. Er zijn van diverse soorten, exemplaren in bloei, in knop en reeds uitgebloeid.
Meestal is het zo dat je (op dezelfde helling) hoe hoger je komt, je van reeds uitgebloeid, naar de bloei en nog in de knop gaat. Maar niet altijd. Als je in een sneeuwdalletje kijkt, gelden er weer andere wetten. En dan heb je nog het aantal zonuren-effect.
-
Schitterende start Pim !!
Als ik het goed heb komen er nog 800+ foto's... :P ;D ;D
Uitstekend voer voor ons, canapé toeristen !! ;)
Doe zo voort - de Dolomieten zijn nauwelijks te kloppen als het om de flora gaat (en de landschappen !!).
Alvast dank voor het posten !
Bedankt voor je enthousiaste commentaar Luc. Je moet me nog wel even de tijd gunnen om de nodige fotootjes te verkleinen.
Alvast; Soldanella alpina, Saxifraga paniculata en Saxifraga squarrosa, allemaal bij lokatie Predazzo, Rifugio torre di Pisa.
-
Nog enkele soortjes op de lokatie, Predazzo, Rifugio torre di Pisa juli 2010:
Minuartia verna en Sedum alpestre, Alpenmuurpeper.
Dat is tevens het enige exemplaar van de Sedum die ik gespot heb.
-
In Cavalese op de Alpe Cermis Cavalese juli 2010 onderstaande soorten vereeuwigd.
De zeer fraaie Saponaria pumila, het Dwergzeepkruid, Saxifraga bryoides en Gypsophila repens.
Op een hoogte van ca. 2200 meter.
De Saponaria kwam in redelijke aantallen voor. Ook hier zag je kleureffecten van licht tot donkerder.
-
Mooie plaatjes, Pim, de Saponaria draagt mijn voorkeur weg.
-
Prachtige foto's, Pim. Leuk dat je ze deelt. Ik vind die Saponaria samen met Potentilla nitida tot nu toe de mooiste.
-
Prachtige foto's, Pim. Leuk dat je ze deelt. Ik vind die Saponaria samen met Potentilla nitida tot nu toe de mooiste.
Bedankt Wim en ook Frankie. De koek is nog niet op, maar wordt in fases gebracht.
Hieronder een impressie van de lokatie bij San Martino di Castrozza. Met de cabine kan je hier tot ca. 2600 meter komen. Daar zijn dan routes uitgezet en kan je klimmen tot ca. 3000 meter. Ik ging liever niet per definitie via een route, maar lekker van het pad af en op me gemak 'planthunten' in die immense ruimte daar.
Bij deze; Minuartia sedoides, Dwergveldmuur en Minuartia verna.
-
Dit was de 40 persoons cabine die je naar de Rifugio Rosetta omhoog bracht.
De laatste keer omhoog gelukkig Eritrichium nanum gespot.
En wat te denken van de fraaie Petrocallis pyrenaica, Pyrenese Kalksteenkers. Er waren vrij veel exemplaren van deze Kers, maar niet zo groot.
-
De Minuartia sedoides ziet er prachtig uit, Pim. Hoeveel graden is het dan op zo'n 2600 m hoogte?
-
Dit was de 40 persoons cabine die je naar de Rifugio Rosetta omhoog bracht.
De laatste keer omhoog gelukkig Eritrichium nanum gespot.
En wat te denken van de fraaie Thlaspi rotundifolium, de Rondbladige Boerenkers. Er waren vrij veel exemplaren van deze Boerenkers, maar niet zo groot.
E. nanum :o :P. Konden wij ze maar zo mooi laten floreren in de tuin? Heb jij er trouwens één in de tuin Pim?
-
De Minuartia sedoides ziet er prachtig uit, Pim. Hoeveel graden is het dan op zo'n 2600 m hoogte?
Zo'n graad of 14 was het toen boven, maar in de zon, die vaak scheen die dag, natuurlijk warmer.
Hier de Minuartia sedoides met een Eritrichium nanum.
-
Dit was de 40 persoons cabine die je naar de Rifugio Rosetta omhoog bracht.
De laatste keer omhoog gelukkig Eritrichium nanum gespot.
En wat te denken van de fraaie Thlaspi rotundifolium, de Rondbladige Boerenkers. Er waren vrij veel exemplaren van deze Boerenkers, maar niet zo groot.
E. nanum :o :P. Konden wij ze maar zo mooi laten floreren in de tuin? Heb jij er trouwens één in de tuin Pim?
Nee, Frankie, dit schijnt toch geen makkelijke jongen te zijn helaas. :'( :'(
Hier nog eentje om te likkebaarden.
-
Pure verwennerij Pim...Nu al naar een hoogtepunt ;D ,of komt er nog straffer?
Neen, alle gekheid op een stokje dit zijn prachtige foto's en planten die harten van plantenliefhebbers sneller doen slaan....
Blij dat je ons meeneemt naar de Dolomieten 8) met zijn prachtige blauwe Eritrichiums...
-
Pure verwennerij Pim...Nu al naar een hoogtepunt ;D ,of komt er nog straffer?
Neen, alle gekheid op een stokje dit zijn prachtige foto's en planten die harten van plantenliefhebbers sneller doen slaan....
Blij dat je ons meeneemt naar de Dolomieten 8) met zijn prachtige blauwe Eritrichiums...
Nou Kris, het zijn voor mij vele hoogtepunten. Met al die juweeltjes. Maar je moet er wel oog voor hebben.
Op de lokatie San Martino di Castrozza, tot ca 3000 m, juli 2010:
Ranunculus alpestris, Alpenranonkel en
Saxifraga androsacea, Mansschild Steenbreek.
-
Eveneens op dezelfde lokatie:
Silene acaulis, Stengelloze Silene, de roze en bijna witte vorm, en
Thlaspi rotundifolium de Rondbladige Boerenkers.
-
Bij deze nog:
Arabis pumila, Dwergscheefkelk,
Armeria alpina,
Gentiana schleicheri.
Vooral het Engels grasje was ruim vertegenwoordigd.
-
De boerenkers is steeds weer een mooi rotsplantje, maar de Gentiana schleicheri springt er bovenuit vandaag. Deze kende ik trouwens niet, is het een endemische soort aldaar, of komt die nog ergens voor ook?
-
Een sneeuwdalletje herbergt altijd verrassingen. Hier bij Predazzo, Rifugio torre di Pisa op zo'n 2400 meter.
Al op zo'n 2500 meter had ik de daar sporadisch voorkomende Draba aizoides, het Immergroen Hongerbloempje, reeds uitgebloeid gespot.
Op de terugweg bij het sneeuwdalletje beland, ontdekte ik warempel nog een zestal volop bloeiende exemplaren, naast de nodige ontluikende Soldanella alpina's.
-
De boerenkers is steeds weer een mooi rotsplantje, maar de Gentiana schleicheri springt er bovenuit vandaag. Deze kende ik trouwens niet, is het een endemische soort aldaar, of komt die nog ergens voor ook?
Ik durf geen 100% zekerheid te geven Frankie, maar de G. schleicheri kwam qua blad echt wel het meest in de buurt bij de exemplaren die ik gespot heb. Het blad zat heel dicht op elkaar in een grondrozetje eigenlijk en het blad daarboven op elkaar gestapeld als het ware. Tevens is het blad niet afgerond, maar loopt in een 'punt', is dus wat scherp. Die Gentiaan komt ook wel in Frankrijk en Zwitserland voor. Het is een plantje wat heel hoog voor kan komen. Hoger dan bijv. Gentiana verna.
-
Schitterend verhaal Pim !
Héél moeilijk om favorieten uit te kiezen maar de Eritrichium en de Thlaspi zijn voor mij wel dé blikvangers.
Maar ook de rest is alles behalve te versmaden - voor zo'n polletje Gentiana schleicheri in de tuin wil ik direct tekenen !!
-
Schitterend verhaal Pim !
Héél moeilijk om favorieten uit te kiezen maar de Eritrichium en de Thlaspi zijn voor mij wel dé blikvangers.
Maar ook de rest is alles behalve te versmaden - voor zo'n polletje Gentiana schleicheri in de tuin wil ik direct tekenen !!
Bedankt Luc, ik zet het alle plezier op het forum. Maar in het 'echt' beleven is natuurlijk fantastisch.
Op lokatie de bij Predazzo, Rifugio torre di Pisa nog een aantal interessante species gespot.
Androsace obtusifolia, Stompbladig Mansschild, en Arabis alpina 2, Alpenscheefkelk. Van de Arabis gelukkig nog enkele bloeiende exemplaren gezien. Deze soort staat hoofdzakelijk in spleten en in rotspuin wat al enige jaren 'vastligt'. De Mansschild kwam ik in de 'alpenwei' tegen. Hier en daar enkele exemplaren. Verspreid voorkomend. Maar gelukkig nog in bloei.
-
Eveneens in 'alpenwei-omstandigheden', op de Rifugio torre di Pisa trof ik de Gymnadenia conopsea, Grote Muggenorchis, aan. Op ca. 2250 meter.
Zelf ben ik niet zo'n Orchideënfreak, maat toch maar even vastgelegd.
De Cerastium uniflorum, Eenbloemige Hoornbloem, groeide hoger daar, vanaf ca. 2450 meter.
-
Bij Cavalese, op de Alpe Cermis kwam net als op de vorige lokatie de bekende Nigritella nigra, Zwarte Vanilleorchis in redelijke aantallen voor.
Ik heb eveneens een veel lichter exemplaar gespot. Dit zou wel eens Nigritella rubra kunnen zijn. Of Nigritella corneliana. Hier heb ik daar slechts 1 van opgemerkt. Maar ik denk toch dat dit een afwijkende N.rubra is.
Daaronder één van de weinige beredruifjes in bloei. Wellicht te weinig naar gezocht misschien.