Voorjaar langs de oostkant van de alpen, de lager gelegen gebieden.

[Frankie Wulleman]

We hebben nog even de tijd om snel door de tuin te lopen.

[Frankie Wulleman]

Opvallend in de border hier is het gebruik van Tulipa clusiana.

De tuin is zeker niet verkeerd, maar ik ben er al snel op uitgekeken.

In een plaatselijk etablissement nog een 'echte wienershnitzel' verorberd, intussen op het uurwerk kijkend...

[Frankie Wulleman]

We hebben nog een halve namiddag over...
Langs de Donau keren we terug ...richting Leithagebirge. We mogen geen moment verloren laten gaan... toch?

Nog eventjes meegeven dat er op sommige heuvelflanken grote populaties Pulsatilla staan. Ik heb echter geen concrete locaties, bovendien is het seizoen aan de late kant en beslis ik om er verder geen kruit op te verschieten. Laten we de munitie voor wat anders houden.

[Frankie Wulleman]

Dan arriveren we laat in de namiddag terug in het Leithagebirge en pik ik er willekeurig een graslandje uit. Dit ziet er niet verkeerd uit, dacht ik.

[Frankie Wulleman]

In eerste instantie zie ik er massa's Muscari neglectum.

[Frankie Wulleman]

We lopen wat verder en het 'graslandhartje' begint wat sneller te slaan bij het zien van een mozaiëk van kleuren en vormen. Een zee van Muscari, rozetten van Verbascum, paarse, gele tinten.... Wat staat hier allemaal?

[Frankie Wulleman]

Een bekende plant duikt hier ook terug op. Enkele kleine groepjes van Iris pumila.

[Frankie Wulleman]

Adonis vernalis. De plant is hier zeer algemeen in deze streek en komt op bijna ieder grasland voor. Ook iedere keer een belevenis om te zien. Ik probeer later nog terug te komen op deze plant omdat ik hem in nog betere performance gezien heb.

[Frankie Wulleman]

Adonis vernalis in harmonie met Muscari neglectum.

[Frankie Wulleman]

Ornithogalum umbellatum met Muscari neglectum. Hoe mooi ook in de natuur, zet deze vogelmelk nooit in de tuin, of je raakt hem nooit van zijn leven meer kwijt.

[Frankie Wulleman]

De namiddag glijdt steeds verder weg, alsook de zon. Er steekt een windje op. We lopen wat verder, maar het gebied is veel groter dan ik dacht... Een schier eindeloze vlakte met Muscari. Maar het is een zwoele lente avond en ik wil hier nog niet weg.

[Frankie Wulleman]

Nog een flinke groep Iris pumila staat hier uit te waaien in de avondbries. Het is hier zo goed toeven.

[Frankie Wulleman]

En dan bots ik plots op iets wat ik niet ken. Het lijkt een bremachtige.

[Frankie Wulleman]

Het gaat om Chamaecytisus ratisbonensis, een bremachtige uit de familie van de Fabaceae. Hij komt voor vanaf het Duitse Regensburg tot Oekraïne. Hij schijnt nauwelijks in cultuur te zijn.
Ik vind het een opvallende dwergheester met grote goudgele bloemen en maakt zowel liggende als opgaande twijgen. Ziet er heel interessant uit. Vraag me af hoe deze het in cultuur zal doen?

[Frankie Wulleman]

Ik ken de plant nauwelijks en kijk al uit naar kleurafwijkingen.
Ja hoor, hier een exemplaar met citroengele bloemen.