Heel mooi geheel Frankie ! Met zin voor detail en met de nodige feeling voor berglandschappen .
We hebben naast de 'stone- man' uit Melle ook stilaan de 'troggen -man' uit Lichtervelde ...
Ik hoop dat het experiment zal slagen Frankie , dat zou pas een doorbraak zijn in de kweek van een aantal zorgenkinderen. Het is dus een zeer goed initiatief wat onze interesse heel erg mee heeft .
Toch -zonder negatief te willen overkomen en met de hoop dat ik helemaal mis ben- vrees ik voor sommige soortjes die je noemt. Het principe wat je noemt is misschien iets teveel het principe van de bog-garden. En dat gaat zeker heel goed samen met Caltha's en misschien ook nog met Soldanella's maar zie ik minder passen bij de Ranunculus soorten.
Stilstaand water is -denk ik -niet hun ding. Zij houden eerder van morene toestanden . Het smeltwater en andere ondergrondse waterloopjes stromen er continue door .
Het smeltwater werkt er daar waarschijnlijk ook maar een beperkte tijd op in en steeds in combinatie met niet al te hoge temperaturen en wind ....Enfin , laten we vooral hopen dat ik helemaal mis ben ....De soorten die je noemt zijn eenieders favoriet en een oplossing voor de kweek ervan is welkom.
Kris, ik begrijp de vraagtekens rond de Ranunculussoorten. Echter... zowel R. alpestris, R. traunfellneri en R. seguieri stonden reeds in mijn rotstuin maar dat leidde tot nergens. De tweede genoemde legde zelfs het loodje. Dat is het grootste probleem voor die 'boterbloempjes' dat de grond in de zomer te droog wordt, denk ik. Ik zag R. alpestris in de meest uiteenlopende omstandigheden groeien, maar nergens stonden ze zo mooi als in de vochtige, ja soms zelfs natte grond van niet alleen smeltwater, maar ook aan de oevers van bergbeekjes en riviertjes.
Neem nu Ranunculus glacialis, (zie foto) verleden jaar zag ik die in Italië aan de oevers van een bergbeek. De planten stonden er in volledig doordrenkte grond.
Maar is het noodzakelijk dat het water 'beweegt'? De massa's Soldanella's die ik zag stonden er op natte gronden, doordrenkt van het smeltwater, water dat ook niet meer 'bewoog'. Misschien verlangen ze enkel en alleen vocht om te groeien en bloeien, of het water nu beweegt of stilstaat zal hen misschien worst wezen? Bezie de partij R. alpestris op deze bult (foto 2). De planten staan er in vochtige grond tussen het puin. Het vocht is afkomstig van de lager gelegen delen (cappilariteit) en 'beweegt' ook niet.
Ik kan natuurlijk ook mis zijn, maar ik denk dat deze Ranunculussen het liever te vochtig hebben dan te droog. Misschien zal mijn trog te nat zijn, dat weet ik nog niet op dit moment, misschien zal ik mijn ontwateringsgaten toch nog wat lager moeten boren. Dat zal allemaal nog moeten blijken.
Ik heb ook wel wat morenen bekeken in de vrije natuur, maar daar kon ik deze soortjes niet terug vinden. Dat was meer het gebied van Saxifraga azoides, Saxifraga stellaris, en Pedicularissoorten, toch een heel ander biotoopje dan weer, denk ik. Ik denk dat de dynamiek van water en stenen in een morene te groot is voor Ranunculus. Met uitzondering van R. glacialis dan...die weet zich op heel wat plekjes te handhaven, zolang er maar vocht in de grond zit.
Eindconclusie (wat mij voorlopig betreft): Ranunculus, Soldanella en nog wat van die hoogalpine soorten houden van een vochthoudende grond. Op te droge gronden vond ik de meeste soorten nooit terug.
Nog één kanttekening: Je bemerkt, Kris, dat de invloed van het smeltwater van korte duur is. Dat kan misschien een probleem zijn in vochtige zomers, wat mijn trog betreft, dan zal ik eventueel de verandaplaat er moeten bovenop plaatsen met de bedoeling om de trog dan terug wat droger te houden als alle planten zijn uitgebloeid. Het regime van deze 'snowmelting species' is: winter (droog), voorjaar/zomer= bloeiperiode (nat), najaar, rustperiode (terug droog).
