In het spoor van de Tour.

[Frankie Wulleman]

Draba mollissima, met een al even schitterend kussentje (foto 1)
Azorella trifurcata. (foto 2 en 3)

[Frankie Wulleman]

Androsace globifera. (foto 1 en2)
Benthamiella patagonica (foto 3)

[Frankie Wulleman]

Ramonda myconi.

[Frankie Wulleman]

Tot slot om deze dan toch niet onaardige reeks uit de 'alpiene kas' af te sluiten, deze magnifieke kleine Corydalis.

[Gerrit Eijkelenboom]

De botanische tuin op de Lautaret bevat niet alleen planten uit de alpen, maar planten van over de hele wereld, Gerrit. 
Maar je hebt gelijk, het is niet ondenkbeeldig dat zaden van bepaalde planten in de nabije omgeving terecht komen. Denk maar aan de papavers bijvoorbeeld. Maar die mannen zullen toch wel weten wat ze doen, zeker?

Opvattingen omtrent biodiversiteit veranderen. Wat 20 jaar geleden onschuldig leek (leuke plantjes in de natuur uitplanten) is nu "not-done".

Bergen zijn eigenlijk "eilanden" in de natuur. Reservaten, waar een specifiek milieu heerst. Juist daar moet je voorzichtig zijn. Dat die mensen weten wat ze doen, lijkt mij twijfelachtig. Zij moeten die tuin runnen en commercie zal ook nog wel een rol spelen. Het beste zou zijn: weg met die tuin, maar ja, al dat werk voor niets.

Een vreemd viooltje, het blad past ook niet bij V. lutea.

[Gerrit Eijkelenboom]

Het is natuurlijk schitterend zoals die kussen vormende planten eruit zien. Sommige Helichrysums zijn toch erg moeilijk bij ons, om maar te zwijgen van Androsace globifera. Zo'n Draba kussen is toch een lust voor het oog. En met Azorella gaat het ook niet altijd van een leien dakje.

[Danny Bonnez]

In zulke botanische tuinen, zijn het vaak eerder makkelijke planten die er te vinden zijn zoals deze papavers in diverse kleuren en vormen.

Wij waren daar niet langs geweest wegens tijdsgebrek , Frankie
Ik heb ook geen super ervaringen met botanische Alpentuinen .......
Deze papavers kunnen me wel bekoren !

Ik had een bezoekje ingecalculeerd, Danny, was het de eerste dag niet, dan wel op een andere dag, als we een gaatje vonden.
Maar de mooiste alpentuinen zijn eigenlijk in de alpen zelf te vinden, daarmee bedoel ik dan gewoon de vrije natuur! Dat kan me veel meer bekoren dan gekunstelde botanische tuinen. Maar ik geef dit maar mee, omdat ik toch de beelden heb.

Helemaal mee eens Frankie

[Danny Bonnez]

De botanische tuin op de Lautaret bevat niet alleen planten uit de alpen, maar planten van over de hele wereld, Gerrit. 
Maar je hebt gelijk, het is niet ondenkbeeldig dat zaden van bepaalde planten in de nabije omgeving terecht komen. Denk maar aan de papavers bijvoorbeeld. Maar die mannen zullen toch wel weten wat ze doen, zeker?

Opvattingen omtrent biodiversiteit veranderen. Wat 20 jaar geleden onschuldig leek (leuke plantjes in de natuur uitplanten) is nu "not-done".

Bergen zijn eigenlijk "eilanden" in de natuur. Reservaten, waar een specifiek milieu heerst. Juist daar moet je voorzichtig zijn. Dat die mensen weten wat ze doen, lijkt mij twijfelachtig. Zij moeten die tuin runnen en commercie zal ook nog wel een rol spelen. Het beste zou zijn: weg met die tuin, maar ja, al dat werk voor niets.

Een vreemd viooltje, het blad past ook niet bij V. lutea.

Ik ben helemaal akkoord met je reactie Gerrit , deze locatie past helemaal niet voor een tuin als deze . Deze tuin ligt
net naast het natuurpark Ecrins . Deze tuin zou een verzameling moeten zijn van alle planten die in deze regio voorkomen . Ik denk dat de uitbaters van deze tuin niet goed weten met wat ze bezig zijn ?

[Bert Stegeman]

Sorry Frankie zie nu pas dat je weer een mooi verslag aan het maken bent.
Maar heb het van het begin even gelezen en volg inderdaad mee.
Ja zo'n alpine tuin is mooi in de bergen maar liever zie je ze in de bergen zelf.
Ik ken het gebied.
Je hebt al heel wat prachtige foto's laten zien

[Bert Stegeman]

Deze Verbascum oogt prachtig met zo'n achtergrond!

Is wel mijn favoriet

[Bart Moerland]

Heb 'vroeger' aan deze tuin geleverd.
Ze verloren wel eens botanisch materiaal in een strenge winter.
En bestelden vervangers uit het laagland, grappig eigenlijk wel.
Bij mijn weten is het geen commercieel gebeuren, tenminste toen niet.
Rekening ging naar de Botanische tuin van Grenoble.
Wat betreft het 'gevaar'van uitzaaien.....dit is niet echt groot.
Ze weten wat ze doen, en er is geen invasief spul bij.
Bovendien zijn de aantallen zo klein dat er geen kans is op setteling.

Dat ze kiezen voor een 'wereld rotstuin', ja daar kun je van mening over verschillen.

ps. heb alleen maar daar voorkomende planten geleverd.....pfoei....

[Gerrit Eijkelenboom]

Bijdrage gewist.

[Frankie Wulleman]

Heb 'vroeger' aan deze tuin geleverd.
Ze verloren wel eens botanisch materiaal in een strenge winter.
En bestelden vervangers uit het laagland, grappig eigenlijk wel.
Bij mijn weten is het geen commercieel gebeuren, tenminste toen niet.
Rekening ging naar de Botanische tuin van Grenoble.
Wat betreft het 'gevaar'van uitzaaien.....dit is niet echt groot.
Ze weten wat ze doen, en er is geen invasief spul bij.
Bovendien zijn de aantallen zo klein dat er geen kans is op setteling.

Dat ze kiezen voor een 'wereld rotstuin', ja daar kun je van mening over verschillen.

ps. heb alleen maar daar voorkomende planten geleverd.....pfoei....

Wat moest je dan wel leveren, Bart? Saxifraga's? Die heb ik daar nauwelijks gezien.

[Frankie Wulleman]

In de Nederlandse orchideeën wereld (WEO: Werkgroep Europese Orchideeën) is grote beroering ontstaan over de ontdekking van Amerikaanse species van de schroeforchis op diverse plekken in Nederland sinds 2015.
Waarvoor wordt gevreesd: De huidige inheemse soort Spiranthes spiralis (herfstschroeforchis) zou door contaminatie (besmetting) van vreemd dna niet meer authentiek zijn. Of: erger nog geheel worden verdrongen door hybridisering. De Amerikaanse schroeforchissen blijken het formidabel goed te doen. (en machtig mooi) In een paar jaar zijn enkelingen uitgegroeid tot populaties van 100 individuen.
Zoals altijd hebben zich 2 kampen gevormd: Een groep die het weliswaar een ongewenste ontwikkeling vindt, maar het te ver vindt gaan om ze uit te roeien (een orchideeën vereniging kan zich immers niet tot doel stellen om orchideeën te vernietigen) Zij willen de zaak aanzien en monitoren, omdat vaak blijkt dat na aanvankelijke explosieve groei er een kentering intreedt. Orchideeën gedragen zich vaak niet erg honkvast. De tweede groep wil actie, omdat er mogelijk al een "point of no return"is bereikt. Dus: ingrijpen nu het nog kan, voor het te laat is.

Een nog groter gevaar levert de gekweekte soort Spiranthes cernua var. odorata 'Cadds Ford'. Deze, in onze forumkolommen reeds beschreven Amerikaanse schroeforchis, doet het uitzonderlijk goed, vrij uitgeplant in onze tuinen, is vorstbestendig en zaait zich uit. Hij is overal te verkrijgen in de kwekerijen. Hij is al ontsnapt uit tuinen en waargenomen in de natuur.

De botanische tuin Col du Lautaret ligt gelukkig niet in het hart van de Alpen, dus contaminatie kan misschien niet veel kwaad. Frankie schreef al, dat er verder niet veel bijzonders bloeide, maar het is wel iets om over na te denken.

Op vele plaatsen in de alpen liggen er botanische tuinen, vaak op redelijke hoogte in de bergen, en dit vaak al vele jaren. Ik dacht dat ook die op de Lautaret er al heel wat jaartjes gevestigd is.
Ik heb de omgeving rond de Lautaret grondig verkend. Ik heb er niet één uitheemse plant gezien, maar wat ik wel heb gezien is een ongelooflijk mooie streekeigen flora. Volg verder het relaas en ik zal u overtuigen van de pracht van de Franse bergflora! Sommige planten zijn endemisch en andere planten groeien en bloeien er, zoals ik het nooit ergens anders heb gezien!

[Frankie Wulleman]

Ik trek een eerste keer naar de Galibier, die op amper een kwartiertje van ons verblijf gelegen is.

Onze eerste dag was eerder een regenachtige dag. Om geen tijd te verspelen, heb ik die dan maar aangewend voor een onvervalste raftingtocht op de Guisane, een pittige bergriivier.
Halfweg de namiddag is deze activiteit afgelopen, en omdat het weer aan de beterhand is, besluit ik nog om een 'ommetje' te gaan maken op de legendarische berg om de dag te vullen.