Vlaamse Rotsplanten VerenigingNederlandse Rotsplanten Vereniging
Er kan niets beters "gebeuren" met een rotstuin in deze tijd van het jaar...Monardella macrantha 'Marian Sampson'.
De witte vorm van Campanula cochlearifolia. Het kan een geduchte woekeraar zijn in sommige tuinen, maar daar is hier geen sprake van. Sterker nog, in de kortste keren ben ik hem hier kwijt. In een schaal lukt het wat beter, maar ook daar is van woekeren geen sprake. Dit plukje moet al zeven of acht jaar in de schaal staan.
Hartelijk dank voor de vriendelijke woorden over de Monardella macantha "MS". "Waar licht is, is ook schaduw"...De twee foto's zijn ongeveer twee weken geleden genomen. Een week geleden zag ik een enorme mierenaanval onder mijn grote Helichrysum milfordiae, die er vlak naast staat. Een chemisch middel (poeder) was mijn enige optie. Helaas was niet alleen de Helichrysum aangetast, maar ook de Monardella. Dat weekend waren beide planten dichter bij de dood dan bij het leven. Ik heb meer dan 2/3 van de Helichrysum milfordiae verwijderd en wat rozetten als stekken verwerkt. Ik heb ook drie of vier intacte stengels van de Monardella macantha in het vochtige zand laten zakken... in de hoop uiteindelijk bewortelde stekken te krijgen.Aan de westkust van Noord-Amerika schijnt deze Monardella macantha "MS" nu een massaproduct te zijn. Ik kan alleen maar hopen dat deze trend ook de Atlantische Oceaan zal oversteken. Want hier is hij net zo zeldzaam als "aardbeien in de sneeuw".Conclusie... mijn lijst met zeldzame planten die niet meer leven wordt langer...;-)
Citaat van: Thomas Eckert op 9 juli 2024, 12:16:24Sphaeralcea caespitosa (zaaien 2022) heeft dit jaar drie knoppen, waarvan de eerste is opengegaan. De ronde vorm van het blad irriteert me. Maar mijn vriend Kenton Seth heeft me verzekerd dat het er zo uitziet als het regelmatig een beetje water krijgt. De foto's op internet laten meestal licht golvende bladeren zien. Kenton zegt dat dit gewoon een reactie is op langdurige droogte.Dus ik zal deze kleine "diva" uit Utah voorlopig onder deze naam blijven houden. The holy grail Thomas ....Ik heb ze gezien in de tuin van Zdeněk Hlavon en was toen ook al heel erg onder de indruk ...Heb er toen ook 2 gekocht ...Bijgevoegd de foto's uit de tuin van Zdeněk . Plant 1 in een trog en plant 2 in de rotstuin ....
Sphaeralcea caespitosa (zaaien 2022) heeft dit jaar drie knoppen, waarvan de eerste is opengegaan. De ronde vorm van het blad irriteert me. Maar mijn vriend Kenton Seth heeft me verzekerd dat het er zo uitziet als het regelmatig een beetje water krijgt. De foto's op internet laten meestal licht golvende bladeren zien. Kenton zegt dat dit gewoon een reactie is op langdurige droogte.Dus ik zal deze kleine "diva" uit Utah voorlopig onder deze naam blijven houden.
The holy grail Thomas ....Ik heb ze gezien in de tuin van Zdeněk Hlavon en was toen ook al heel erg onder de indruk ...Heb er toen ook 2 gekocht ...Bijgevoegd de foto's uit de tuin van Zdeněk . Plant 1 in een trog en plant 2 in de rotstuin ....
Mooi Thomas... ik heb er ook eentje op de kop kunnen tikken bij Zdenek Hlavon (het was de laatste... nu lees ik hierboven waar de overige exemplaren zo snel naar toe waren). Mijn exemplaar (nog heel klein) heeft een plaatsje gekregen in een trog en voorlopig is hij nog in leven afwachten of dit blijft duren.
Pulsatilla tatewakii ...bloeit hier altijd deze periode ...
Citaat van: Frankie Wulleman op 7 juli 2024, 15:39:47Van deze Armeria ben ik even de naam kwijt. Vormt een klein, perfect kussen en bloeit spaarzaam.Is dat degene die zo rood blad heeft in de winter Frankie ?
Van deze Armeria ben ik even de naam kwijt. Vormt een klein, perfect kussen en bloeit spaarzaam.
Citaat van: Frankie Wulleman op 7 juli 2024, 14:33:38Een mooi resultaat, Kris. Benieuwd of hem volgend jaar nog zal hebben. Hier heb ik hem eveneens ontelbare keren geprobeerd, maar zonder succes. In een trog, in de rotstuin, in een spleet, overal waar je kan denken... . Hij is moeilijk voor ons klimaat, zoveel is zeker. Ik heb ze een keer massaal in bloei gezien in het Grignamassief, bij het Comomeer. Daar bewonen ze enkel nauwe spleten in de kalksteen en komen al voor onder de boomgrens tot ruim 2000 meter. Ze groeien er op de grens van alpien en mediterraan. Apart klimaat dus... regen, sneeuw, koude maar ook grote hitte. De omgeving van het Comomeer kan bijzonder warm zijn, ook op deze hoogte waar ze groeien. Ze groeien er samen met o.a. Physoplexis comosa.Schitterende beelden van Campanula raineri in de natuur Frankie !!!! Ik moet je allicht niet uitleggen dat ik dit soort beelden wel heel erg weet te smaken Wat je hier bij zet aan interessante informatie is waarschijnlijk ook een stuk de verklaring waarom deze plant in onze contreien niet zo makkelijk is. Maar misschien leven de planten ook in de natuur niet super lang ? Er zijn wel meerdere Campanula's die niet zo lang leven . Er staan daar geen labels met een geboortejaar bij Toch maak ik me sterk dat ik hem in pot wel wat langer zal kunnen goed houden omdat een pot mobiel is en dus kan verplaatst worden naargelang de weersomstandigheden .Trouwens moet ik er zelfs bij vertellen dat ik hem midden jaren negentig toch heel wat jaren goed heb kunnen houden in een trogje met veel stukken tufsteen in het grondmengsel ,Schijnbaar zijn trouwens de meeste planten die we hier in cultuur aantreffen , volgens kenner en auteur van vele boeken Jim Jermyn, niet de de echte raineri maar pseudoraineri .Je hebt misschien ook zijn reactie gelezen op mijn post op Facebook. Mijn getoonde plant zou dus wel degelijke de zuivere Campanula raineri zijn en daar was Jim verheugd over .Dat werd ook al aangegeven door Gerd Stopp toen ik de plant bij hem kocht ...Wordt wel vervolgd , ondertussen staat er ook nog eentje in leven wat vorige lente werd toe vertrouwd aan de nieuwe crevice .
Een mooi resultaat, Kris. Benieuwd of hem volgend jaar nog zal hebben. Hier heb ik hem eveneens ontelbare keren geprobeerd, maar zonder succes. In een trog, in de rotstuin, in een spleet, overal waar je kan denken... . Hij is moeilijk voor ons klimaat, zoveel is zeker. Ik heb ze een keer massaal in bloei gezien in het Grignamassief, bij het Comomeer. Daar bewonen ze enkel nauwe spleten in de kalksteen en komen al voor onder de boomgrens tot ruim 2000 meter. Ze groeien er op de grens van alpien en mediterraan. Apart klimaat dus... regen, sneeuw, koude maar ook grote hitte. De omgeving van het Comomeer kan bijzonder warm zijn, ook op deze hoogte waar ze groeien. Ze groeien er samen met o.a. Physoplexis comosa.