Vlaamse Rotsplanten Vereniging
Algemeen => Reizen, uitstappen en reisverhalen => Topic gestart door: Luc Gilgemyn op 13 november 2016, 18:51:49
-
De herfstvakantie verleidde drie onversaagden tot een 'expeditie' ((8 naar het zonnige en bergachtige eiland Kreta met als voornaamste doelstelling het bewonderen van de lokale flora, meer bepaald de bolgewassen die in dit jaargetijde (hopelijk) de kop opsteken.
Elke 'expeditie' heeft een 'basiskamp' nodig, zo ook wij, zij het dat dit basiskamp de lezer niet bepaald doet denken aan wat hij ooit moge gezien hebben op TV over Himalya- of andere expedities vol ongemakken en ontberingen. Zie foto's 1 en 2.
Dit onderkomen was gelegen in Spili, in het centrum van de westelijke helft van Kreta. Een, buiten het toeristische seizoen, slapend bergdorp op ca 430 m hoogte. Van daaruit konden we alle kanten uit om de omgeving te verkennen.
Niet getalmd echter, er waren maar 4 dagen, op dus naar ons eerste "doel", het gebied genaamd Agios Kambos, gelegen op zo'n 800 m hoogte, even ten Zuid-Westen van Spili.
-
Ik ben benieuwd, Luc, laat maar komen. ((12
Leuk dat we nog eens een verslagje kunnen zien uit een interessante streek.
Zie ik goed dat er geen water in dat zwembad zit? ))4
-
Ik ga mee , Laat maar komen Luc , ben benieuwd !
-
Dat viel mij ook op Frankie.
Ik wandel met je mee Luc.
-
Heel plezant Luc , ik ga zeker mee ...... ((12
-
Spili he, beniewd wat je daar gezien hebt. Als ik aan Spili in de herfst denk, denk ik aan Spiranthes spiralis. En ik denk ook aan slecht weer, heel slecht. We zullen het zien.
-
Ok, als het zo zit, dan moeten we dringend op weg ! :)
Wat het zwembad betreft, Frankie, dat was inderdaad leeg - zó warm is het in dit seizoen nu ook weer niet.
Normale temperaturen schommelen bij lekker weer rond de 20°C, maar het kan ook anders....
Spili he, beniewd wat je daar gezien hebt. Als ik aan Spili in de herfst denk, denk ik aan Spiranthes spiralis. En ik denk ook aan slecht weer, heel slecht. We zullen het zien.
Ik dacht al dat dit onderwerp je aandacht zou krijgen Gerrit, ik hoop je als Kreta veteraan niet te ontgoochelen. -2(
-
Zoals bekend wachten de herfst bolgewassen op de eerste herfstregens vooraleer massaal de kop op te steken. Voorafgaand aan de reis hadden wij het weer op Kreta dan ook wat opgevolgd en onze (mijn) vreugde was groot toen ik begin oktober op het internet een bericht vond van zware regenval, met zelfs overstromingen, in de regio rond Chania. Chania is de tweede luchthaven van Kreta in de westelijke helft van het eiland en ligt in vogelvlucht hoop en al 70-80 km van Spili af. Optimisme was er dus alom.
Na de korte klim tot op Agios Kambos bereikten we een eerste bekende vind(zoek)plaats nabij een imposante, eeuwenoude, door het weer getormenteerde eik en een pittoresk kerkje. Daarom enkele toeristisch getinte beelden, want van bolgewassen was er geen spoor. We ondervonden ook dat de grond kurk-, maar dan ook kurkdroog was... Ongerust hierover waren we nog niet, maar we stelden ons toch al vragen bij de regenberichten die we eerder hadden opgevangen ))4
-
Een tweede gekende vind(zoek)plaats - de helling rechts op de voorgrond van foto 1 onderaan - bleek even later even droog en troosteloos - geen spoor van ontluikend groen van de kop opstekende Crocussen, Colchicums of andere Narcissen ??? Nadat ook een derde locatie even hopeloos door de zon geblakerd, uitgestorven leek, begonnen we ons stilaan ernstig vragen te stellen. Neen, wanhoop was er nog niet, maar toch ! (foto 2 onderaan) Behalve opgedroogde, stekelige halfhoge struikjes was er absoluut niets, al bood het desolate, woeste, ruwe landschap wel enig soelaas. (foto 3 onderaan)
Na nog een aantal vruchteloze haltes langs de weg, plots dit.
[attachimg=4]
Midden de rijweg ! :o De hoop was weer gewekt, het optimisme ging met rukken de hoogte in, al bleef de ongelofelijk droge ondergrond ons wel met onzekerheid vervullen.
-
Colchicum pusillum. Die moet je niet over het hoofd zien he. Zo klein.
Droogte zal ze minder tot bloei aanzetten dan de temperatuur denk ik. Dus je gaat nog meer vinden denk ik.
Je zit aan de zuidkant van het Psiloritis massief. Daar is het veel droger en zonniger dan aan de noordkant.
-
Colchicum pusillum. Die moet je niet over het hoofd zien he. Zo klein.
Droogte zal ze minder tot bloei aanzetten dan de temperatuur denk ik. Dus je gaat nog meer vinden denk ik.
Je zit aan de zuidkant van het Psiloritis massief. Daar is het veel droger en zonniger dan aan de noordkant.
Klopt inderdaad Gerrit.
De planten worden tot bloei aangezet door een combinatie van temperatuur en water.
Met regen de belangrijkste factor - regen zorgt zowieso voor een temperatuursdaling.
-
super Heren! Bedankt voor deze reportage. Ik geniet van de beelden en kijk enorm uit naar meer verhalen/beelden!!
Jullie zaten daar absoluut goed.
Ik, met 2 kleinere kindjes, kan daar ook gerust binnen paar jaar naartoe. Biedt perspectief! ((12
-
Prachtige foto's Luc.
Met prachtig landschap zo op de foto te zien.
Wat temperatuur betreft was het daar goed toeven.
om te wandelen zeker.
-
Laat maar komen, Luke...ik ben heeeeeel benieuwd!!
-
super Heren! Bedankt voor deze reportage. Ik geniet van de beelden en kijk enorm uit naar meer verhalen/beelden!!
Jullie zaten daar absoluut goed.
Ik, met 2 kleinere kindjes, kan daar ook gerust binnen paar jaar naartoe. Biedt perspectief! ((12
Mag je vrouw niet mee dan? ))4
-
Zoals bekend wachten de herfst bolgewassen op de eerste herfstregens vooraleer massaal de kop op te steken. Voorafgaand aan de reis hadden wij het weer op Kreta dan ook wat opgevolgd en onze (mijn) vreugde was groot toen ik begin oktober op het internet een bericht vond van zware regenval, met zelfs overstromingen, in de regio rond Chania. Chania is de tweede luchthaven van Kreta in de westelijke helft van het eiland en ligt in vogelvlucht hoop en al 70-80 km van Spili af. Optimisme was er dus alom.
Na de korte klim tot op Agios Kambos bereikten we een eerste bekende vind(zoek)plaats nabij een imposante, eeuwenoude, door het weer getormenteerde eik en een pittoresk kerkje. Daarom enkele toeristisch getinte beelden, want van bolgewassen was er geen spoor. We ondervonden ook dat de grond kurk-, maar dan ook kurkdroog was... Ongerust hierover waren we nog niet, maar we stelden ons toch al vragen bij de regenberichten die we eerder hadden opgevangen ))4
Ik kan mij voorstellen dat één of een paar regenbuien zo'n droge woestijn niet genoeg kunnen bevochtigen om de bollen tot bloei aan te zetten? Een druppel op een hete plaat.
-
Colchicum pusillum. Die moet je niet over het hoofd zien he. Zo klein.
Droogte zal ze minder tot bloei aanzetten dan de temperatuur denk ik. Dus je gaat nog meer vinden denk ik.
Je zit aan de zuidkant van het Psiloritis massief. Daar is het veel droger en zonniger dan aan de noordkant.
Dat was het inderdaad, Gerrit : Colchicum pusillum en klein is die inderdaad - met een diameter van anderhalve tot 2 cm hoort hij in geen geval tot de grotere Colchi's. ;D
En dat het er droog was, met een totaal gebrek aan regenval in de afgelopen maanden dat was ons inmiddels duidelijk geworden.
Maar waar er één is, zijn er meer zegt het spreekwoord van de plantenzoeker en dat gaf dus moed.
-
Deze eersteling, al stond die dan op straat, werd dus onmiddellijk vereeuwigd door een enthousiast expeditielid ! -2(
Maar, zoals gezegd : als er één staat, staan er meer, was het devies. Wij dus verder op zoek, maar in de directe omgeving van die éénling op de weg werd er verder niets gespot.
Rondkijkend in de omgeving besloten wij nog iets hoger op te rijden en een helling op het Westen of het Oosten op te zoeken in de hoop dat die wat minder heet was geweest en er bijgevolg daar al iets in beweging zou zijn gekomen.
Dat bleek een goede zet, want eindelijk werd ons geduld beloond. Vanuit de auto reeds zagen wij vlakbij, op een berm, overgaand in een helling op het Noordwesten enkele kleine lilakleurige vlekjes : meer Colchicum pusillum ! Auto op zij en met zijn allen het veld in !
De eerste, eenzame exemplaren, in de berm vertoonden sterk hangende petalen - wellicht smachtend naar vocht ? (foto 2)
Wat hoger op de helling werden ze wat talrijker (foto 3) en stonden ze er wat vrolijker bij - nergens echter de massa's die er ongetwijfeld nog ondergronds verborgen zitten, wachtend op vocht en koelte.
Er werden ook mooiere exemplaren gespot, die ook (kleine) variaties lieten zien in kleur van licht tot donkerder.(foto 4)
-
Nog wat meer Colchicum pusillum - toch een mooi plantje ! (1)
Behalve de Collchicum moest er toch nog meer te vinden zijn dachten wij en de hele helling uitkammend kregen we uiteindelijk verspreide exemplaren van nog een soort te zien : de tere Narcissus serotinus. (2-3-4) Telkens eenzame bloemen, nooit twee stuks of meer bij elkaar. Meer en meer werd het ons duidelijk dat dit de allereerste pioniers die waren boven gekomen dit seizoen - ook zonder water waren ze op gang gekomen. Zonder twijfel zaten nog vele exemplaren ondergronds verscholen, wachtend op betere tijden. Het zou dus zoeken blijven voor ons, groepen die ons van verre stonden toe te lachen zouden wij dit jaar niet vinden. ((--11
-
Wat me opvalt bij Colchicum pusillum is het ontbreken van beginnend blad. Dit hoort eigenlijk bij deze soort. Op mijn foto's van verleden jaar aan de noordkant van de Psiloritis bergen hebben al deze plantjes dat. Het wijst er, denk ik op, dat ze tegen hun "zin" in in bloei komen. De energie voor de aanmaak van blad gebruiken ze voor de voortplanting. Blad, voor de instandhouding van het individu komt later wel. Zo is mijn theorie. Grappig is ook dat de plantjes gretig bezocht worden door hun bestuivers. Dezelfde beestjes zie ik op mijn plantjes.
-
Narcissus serotinus zagen wij ook nooit in grote aantallen. Ik vond het eerder een vrij zeldzaam plantje.
-
Frankie, mijn vrouw zou ZEKER mogen meegaan!
Hmm het correct inplannen van een botanisch tripje om de hoofdbloei te zien lijkt me toch zeer moeilijk. Ondanks dat het je al zeker 2 toppers gezien en ongetwijfeld nog veel meer.
Zeker Narcissus serotinus vindt ik ontzettend mooi.
The show can go on zou ik zeggen ((12
-
Wat me opvalt bij Colchicum pusillum is het ontbreken van beginnend blad. Dit hoort eigenlijk bij deze soort. Op mijn foto's van verleden jaar aan de noordkant van de Psiloritis bergen hebben al deze plantjes dat. Het wijst er, denk ik op, dat ze tegen hun "zin" in in bloei komen. De energie voor de aanmaak van blad gebruiken ze voor de voortplanting. Blad, voor de instandhouding van het individu komt later wel. Zo is mijn theorie. Grappig is ook dat de plantjes gretig bezocht worden door hun bestuivers. Dezelfde beestjes zie ik op mijn plantjes.
C. pusillum bloeit inderdaad zonder of met net ontluikend blad. Dit in tegenstelling met C. cretense die op grotere hoogte groeit.
Je stelling over bloeien en bladvorming kan ik niet bevestigen maar wat me wel opvalt is dat herfstbloeiers meestal zonder blad en winter/lentebloeiers met blad bloeien.
-
In bijlage de foto om eea te bewijzen. Colchicum pusillum 13-10-2015, Heuvels richting Psiloritis massief ong. 400m.
-
Je theorie over het niet schietend blad bij onze vondsten zou wel eens kunnen kloppen Gerrit. Hun bloei in de dit jaar zeer barre omstandigheden lijkt inderdaad op overlevings- en voortplantingsdrang ondanks het water gebrek - voor het blad zien ze later wel of dat nog lukt. Overigens een heel mooie foto die je hier laat zien ! ((14
-
Hmm het correct inplannen van een botanisch tripje om de hoofdbloei te zien lijkt me toch zeer moeilijk. Ondanks dat het je al zeker 2 toppers gezien en ongetwijfeld nog veel meer.
Zeker Narcissus serotinus vindt ik ontzettend mooi.
The show can go on zou ik zeggen ((12
Het tijdstip van de hoofdbloei treffen is een echte loterij Ruben. Eind oktober en begin november is eigenlijk al vrij laat... en toch waren we te vroeg. De foto van Gerrit werd op een 15 oktober gemaakt en toont een goed ontwikkelde plant, wij waren volle 2 weken later en zie... enkel een aantal voorlopers.
-
Een tweede gekende vind(zoek)plaats - de helling rechts op de voorgrond van foto 1 onderaan - bleek even later even droog en troosteloos - geen spoor van ontluikend groen van de kop opstekende Crocussen, Colchicums of andere Narcissen ??? Nadat ook een derde locatie even hopeloos door de zon geblakerd, uitgestorven leek, begonnen we ons stilaan ernstig vragen te stellen. Neen, wanhoop was er nog niet, maar toch ! (foto 2 onderaan) Behalve opgedroogde, stekelige halfhoge struikjes was er absoluut niets, al bood het desolate, woeste, ruwe landschap wel enig soelaas. (foto 3 onderaan)
Na nog een aantal vruchteloze haltes langs de weg, plots dit.
(Link naar bijlage)
Midden de rijweg ! :o De hoop was weer gewekt, het optimisme ging met rukken de hoogte in, al bleef de ongelofelijk droge ondergrond ons wel met onzekerheid vervullen.
Heel spannend verhaal Luc , ik kijk uit naar het vervolg ......
Een eerste bloem midden op de rijweg ? -5( Dus als ik goed begrijp heb je daar een goeie 4 x 4 jeep nodig om daar rond te rijden op onverharde wegen ?
-
Nog wat meer Colchicum pusillum - toch een mooi plantje ! (1)
Behalve de Collchicum moest er toch nog meer te vinden zijn dachten wij en de hele helling uitkammend kregen we uiteindelijk verspreide exemplaren van nog een soort te zien : de tere Narcissus serotinus. (2-3-4) Telkens eenzame bloemen, nooit twee stuks of meer bij elkaar. Meer en meer werd het ons duidelijk dat dit de allereerste pioniers die waren boven gekomen dit seizoen - ook zonder water waren ze op gang gekomen. Zonder twijfel zaten nog vele exemplaren ondergronds verscholen, wachtend op betere tijden. Het zou dus zoeken blijven voor ons, groepen die ons van verre stonden toe te lachen zouden wij dit jaar niet vinden. ((--11
Mooi om te zien Luc , alvast twee leuke bolgewasjes .........
-
Frankie, mijn vrouw zou ZEKER mogen meegaan!
Hmm het correct inplannen van een botanisch tripje om de hoofdbloei te zien lijkt me toch zeer moeilijk. Ondanks dat het je al zeker 2 toppers gezien en ongetwijfeld nog veel meer.
Zeker Narcissus serotinus vindt ik ontzettend mooi.
The show can go on zou ik zeggen ((12
Wacht maar tot ze een paar keer is meegegaan...dan 'klappen' we nog eens, ;)
't Is nooit makkelijk om planten op hun hoogtepunt aan te treffen. Het hangt van zoveel factoren af. Teleurstellingen moeten altijd ingecalculeerd worden anders is de teleurstelling des te groter.
-
genieten van wat je tegenkomt Luc.
Ja op de knieën voor de betere foto's.
dat doe ik ook graag
-
Heel spannend verhaal Luc , ik kijk uit naar het vervolg ......
Een eerste bloem midden op de rijweg ? -5( Dus als ik goed begrijp heb je daar een goeie 4 x 4 jeep nodig om daar rond te rijden op onverharde wegen ?
Wij hadden een 4x4, Danny - maar we hebben die geen enkele keer moeten inschakelen. Er zijn echter ongetwijfeld wegen waar dit wel nodig is, vooral hoger in het gebergte vermoed ik.
-
Ja Bert, de knieën krijgen het hier soms hard te verduren. -2(
Intussen ging de zoektocht op de helling verder. Speurend tussen de lage, akelige stekelige struikjes (niet echt aangewezen om hier in korte broek rond te struinen…) waren de vondsten heel spaarzaam. Hier moest normaal ook Crocus laevigatus groeien… maar die had blijkbaar de dwang om boven te komen nog niet gevoeld. Dan ga je zelfs een foto nemen van een “ordinaire” paardenbloem :o(foto 1) die hier toch wel opvallend compact bloeit. Merk op dat hij bloeit zonder de minste bladgroei, ook hier wellicht een wanhopige schreeuw om water.
En dan toch ! ))(10 Welgeteld twee exemplaren van Crocus laevigatus lieten zich op twee verschillende plaatsen zien. Telkens groeiend vanonder of vlak naast een rots, in de schaduw, waar waarschijnlijk dan toch een dropje dauw of wat dan ook voldoende was geweest om de bloei te triggeren. (foto's 2-3-4)
-
Tijdens het ronddwalen over de helling ontmoetten we nog een bijzonder klein, maar heel fotogeniek bolgewas. Jammer genoeg met slechts heel weinig geopende bloempjes – toch ging hij op de gevoelige plaat …. En een macro opname helpt wel daarbij. (foto 1) Volgens de kenners : Prospero (vroeger Scilla) autumnale.
Bij het maken van dergelijke ‘laag bij de grondse’ opnamen zie je ook wel eens iets vreemds en onverwacht. Zo deze naarstige mier die moeizaam met een klein knolletje onderweg was. Naar haar nest ? Worden die daar verorberd ? Wie meer weet kan het hier kwijt. In elk geval nog een methode waarop bolgewasjes verspreid worden. (foto 2)
Zo werd het stilaan tijd om andere oorden op te zoeken, want hier leek de voorraad aan (zichtbare) soorten wel uitgeput. Een volgende halte wat verder op leverde onlangs een stevige klauterpartij niets nieuws op. De enige kleur die we ontwaarden was deze bloeiende Circium sp. , wel mooi. (foto 3)
Tijd voor overleg waar we nog enige kans op succes zouden hebben bij deze droogte. Afdalen in een kloof/canyon/gorge leek een optie. Kreta schijnt er 600 te tellen volgens mensen die het kunnen weten…
In een diep uitgesneden canyon zou het mogelijk wat vochtiger zijn en meenden we kans te maken op meer moois. Het uitzicht alleen al zou de moeite lonen. Op dus naar Kourtalioti Gorge ! (foto 4)
-
brrr spannend!
En zoals Frankie zegt, je moet teleurstellingen altijd incalculeren.
Maar je zag ook al 2 laevigatus, toch vreemd niet? Laat dit nu bij ons net die soort zijn die altijd NA de grote hoop komt.
Dus ik denk Crocusgewijs je nog wel één en ander zal zien...
en colchicum macrophyllum..
-
Colchicum macrophyllum bloeit wel vroeger hoor Ruben. Wij vonden die vorig jaar half okt en dan vrijwel uitgebloeid. Maar wie weet.
Ook wij zijn in een kloof geweest, niet deze maar een die wat meer westelijk ligt. Op zoek naar Biarum, maar niet gevonden. Wel prachtige Sternbergia in die kloof.
-
brrr spannend!
En zoals Frankie zegt, je moet teleurstellingen altijd incalculeren.
Maar je zag ook al 2 laevigatus, toch vreemd niet? Laat dit nu bij ons net die soort zijn die altijd NA de grote hoop komt.
Dus ik denk Crocusgewijs je nog wel één en ander zal zien...
en colchicum macrophyllum..
Ik denk er aan om het verhaal uit te brengen als een thriller, Ruben -2(
Zo veel soorten najaarscrocus staan er niet op Kreta, Ruben - Boryi, oreocreticus,laevigatus,cartwrightianus en dat is het zo'n beetje. Voor cartwrightianus waren we sowieso al te vroeg, die bloeit pas in december naar verluidt, dus die spanning kan ik al wegnemen. Wat Colchicum macrophyllum betreft mag je Gerrit geloven !
-
Colchicum macrophyllum bloeit wel vroeger hoor Ruben. Wij vonden die vorig jaar half okt en dan vrijwel uitgebloeid. Maar wie weet.
Ook wij zijn in een kloof geweest, niet deze maar een die wat meer westelijk ligt. Op zoek naar Biarum, maar niet gevonden. Wel prachtige Sternbergia in die kloof.
De kloven zijn inderdaad ((7 Gerrit !
-
Zo veel soorten najaarscrocus staan er niet op Kreta, Ruben - Boryi, oreocreticus,laevigatus,cartwrightianus en dat is het zo'n beetje. Voor cartwrightianus waren we sowieso al te vroeg
Je vergeet Crocus tournefortii. Die bloeit begin november als er regens zijn geweest. Maar staat aan de noordkust van Heraklion tot Malia
-
Je hebt natuurlijk gelijk, Gerrit. Bij Heraklion kwamen wij trouwens helemaal niet in de buurt.
-
Ja Bert, de knieën krijgen het hier soms hard te verduren. -2(
Intussen ging de zoektocht op de helling verder. Speurend tussen de lage, akelige stekelige struikjes (niet echt aangewezen om hier in korte broek rond te struinen…) waren de vondsten heel spaarzaam. Hier moest normaal ook Crocus laevigatus groeien… maar die had blijkbaar de dwang om boven te komen nog niet gevoeld. Dan ga je zelfs een foto nemen van een “ordinaire” paardenbloem :o(foto 1) die hier toch wel opvallend compact bloeit. Merk op dat hij bloeit zonder de minste bladgroei, ook hier wellicht een wanhopige schreeuw om water.
En dan toch ! ))(10 Welgeteld twee exemplaren van Crocus laevigatus lieten zich op twee verschillende plaatsen zien. Telkens groeiend vanonder of vlak naast een rots, in de schaduw, waar waarschijnlijk dan toch een dropje dauw of wat dan ook voldoende was geweest om de bloei te triggeren. (foto's 2-3-4)
Hoe een paardebloem dan toch mooi kan zijn en zelfs het fotograferen waard. Het kan verkeren.
De zoektocht naar interessante(re) planten blijft verder gaan. De krokussen behoren dan toch wel tot die categorie, ook al zijn het er maar twee, al kan ik me wel inbeelden dat daar in het gezelschap niet iedereen er warm voor liep, ;)
-
Klopt Frankie, niet iedereen in het gezelschap was Croconut ))8 - geen probleem echter, met zijn allen waren we wel bollennuts !
-
Kourtalioti gorge was dus ons volgende doelwit ! Een totaal ander landschap, zoals al op het eerste beeld te zien was. Woest, bruut, sterk geërodeerd, prachtig als je't mij vraagt. Waar de omgeving van de bergspleet bovenaan, waar de weg doorheen liep, ook kurkdroog was, hoopten wij dieper in de kloof een iets vochtiger biotoop te vinden waar toch al iets te zien zou zijn.
Eerst enkele beelden van het indrukwekkende landschap. De vierde foto toont de uitgang van de kloof die zich uiteindelijk opent richting Libische zee. Het stukje Middellandse zee tussen Kreta en Libië.
-
Daar wilden we dus naar beneden. Achter het kerkje verdween het pad, de dieperik in. foto 1
Aanvankelijk een 200 tal treden naar beneden... waarbij het tot ons doordrong dat we die achteraf ook terug omhoog zouden moeten klauteren... _010 Verderop gingen de treden over in een brokkelig en afbrokkelend paadje.
Even een schietgebedje prevelen in een kapelletje en een kaarsje branden om enkele vondsten af te smeken leek voor een van onze medereizigers een passend gebaar. foto 2
De droge verticale rotsen herbergden voorlopig, ondanks alle piëteit, enkel een niet nader geïdentificeerde halfheestertje, niet bepaald hoopgevend. (foto 3) Misschien kan één van de lezers het identificeren ?
We daalden steeds dieper in de kloof af, zonder noemenswaardig succes... althans wat de flora betrof, want het landschap (en de trappen) bleken letterlijk adembenemend.
-
Een eenzaam heestertje (bonsai ?), ook al smachtend naar een druppel water, trok de aandacht van de fotograaf (foto 1), niets bijzonders hoor ik u zeggen.... als je de groeiplaats even van naderbij bekijkt verander je misschien van gedacht. Zoek het heestertje bovenaan, centraal in het beeld. (foto 2) Een mooi uitzicht had ie wel !
Op die gigantische rots vonden we dan plots, verticaal gepositioneerd, een eerste hoopgevend teken dat onze tocht misschien toch niet vruchteloos zou zijn... Prospero autumnale, bekend van 's morgens groeide hier ook. (foto 3)
En dan.... eindelijk... op een door de erosie uitgevlakt balkonnetje tegen de rotswand aan, verschijnt hij dan eindelijk : het doelwit van onze afdaling :
[attachimg=4]
-
brrr spannend!
En zoals Frankie zegt, je moet teleurstellingen altijd incalculeren.
Maar je zag ook al 2 laevigatus, toch vreemd niet? Laat dit nu bij ons net die soort zijn die altijd NA de grote hoop komt.
Dus ik denk Crocusgewijs je nog wel één en ander zal zien...
en colchicum macrophyllum..
Ik denk er aan om het verhaal uit te brengen als een thriller, Ruben -2(
Zo veel soorten najaarscrocus staan er niet op Kreta, Ruben - Boryi, oreocreticus,laevigatus,cartwrightianus en dat is het zo'n beetje. Voor cartwrightianus waren we sowieso al te vroeg, die bloeit pas in december naar verluidt, dus die spanning kan ik al wegnemen. Wat Colchicum macrophyllum betreft mag je Gerrit geloven !
Toch al een voorbode die smaakt naar meer Luc , dan bedoel ik die C. laevigatus . Voor mij zijn oreocreticus en laevigatus de mooiste soortjes die daar voorkomen . Wel raar dat cartwrightianus pas later bloeit dan laevigatus daar in Kreta , in onze tuinen is dit net omgekeerd ? Het is heel spannend en interessant om te volgen Luc ...... ((12
-
Bedankt Danny. Ik kan wel nog een topje van de sluier oplichten wat C. laevigatus betreft... --13 De twee hoger genoemde exemplaren zouden de enige zijn die wij ontmoetten.... >:( We zijn nochtans nog op een aantal bekende locaties geweest waar hij voorkomt, maar nog geen spoor... Te vroeg, wegens té droog... jammer maar helaas, dit zijn nu eenmaal de problemen die je kan voor hebben als je naar dergelijke plaatsen trekt. Je weet het nooit vooraf en er zijn geen garanties.
-
Maar goed, we moeten verder in onze gorge.
Die eerste Sternbergia’s lieten zich overigens niet zomaar vereeuwigen, zie hierbij de foto van onze reisgenoot Yann (1) De planten stonden op het beeld vlak voor hem, maar zijn niet zichtbaar op de foto.
Eén foto volstond natuurlijk niet – hier nogmaals een paar exemplaren van dezelfde locatie(2)
De afdaling ging verder, helaas zonder succes voor wat vondsten betrof.
Toen we de bodem van de kloof bereikten liep daar zelfs een stroompje water, het werd gevoed door water dat zomaar uit de rotsen kwam gesijpeld. .. helaas geen hulp voor de door ons gezochte bolgewassen. Even hoger, stroomopwaarts lag de bedding er overigens opnieuw hopeloos opgedroogd bij.
Toch blij dat de bodem bereikt was – even uitblazen om op adem te komen was geen overbodige luxe. De terugtocht omhoog wachtte immers op ons.
-
Bij de terugtocht zie je de zaken uiteraard vanuit een andere hoek en dat gaf ons hoop om zaken te vinden die we tijdens de afdaling misschien over het hoofd hadden gezien. En ja hoor, deze knaap stond ons plots toe te lachen, in de schaduw, dus ongeopend.
Het mooiste moest echter nog komen. Plots ontwaarden we in de hoogte een fantastisch mooi groepje als tegen de rotswand gekleefd.
Op foto twee is de rotswand te zien met daarin de Sternbergia’s. De aandachtige kijker kan op ca 2/3 hoogte op de foto, centraal, een klein geel vlekje te zien is.
Hier komt een stevige zoem goed van pas : foto’s 3 en 4.
-
Een stevige klimpartij helpt natuurlijk ook.
En dan krijg je misschien wel een close-up.
Na dit (letterlijk) hoogtepunt kon de terugtocht naar boven verder gezet worden, helaas zonder verdere bijzondere vondsten.
Tot slot reden we nog even verder de canyon door, tot die zich opende tot een prachtig postkaart uitzicht op de kust van de Libische zee.
-
Bedankt Danny. Ik kan wel nog een topje van de sluier oplichten wat C. laevigatus betreft... --13 De twee hoger genoemde exemplaren zouden de enige zijn die wij ontmoetten.... >:( We zijn nochtans nog op een aantal bekende locaties geweest waar hij voorkomt, maar nog geen spoor... Te vroeg, wegens té droog... jammer maar helaas, dit zijn nu eenmaal de problemen die je kan voor hebben als je naar dergelijke plaatsen trekt. Je weet het nooit vooraf en er zijn geen garanties.
Jammer Luc , zoals je zegt waarschijnlijk nog wat te vroeg voor deze soort .......
-
Bij de terugtocht zie je de zaken uiteraard vanuit een andere hoek en dat gaf ons hoop om zaken te vinden die we tijdens de afdaling misschien over het hoofd hadden gezien. En ja hoor, deze knaap stond ons plots toe te lachen, in de schaduw, dus ongeopend.
Het mooiste moest echter nog komen. Plots ontwaarden we in de hoogte een fantastisch mooi groepje als tegen de rotswand gekleefd.
Op foto twee is de rotswand te zien met daarin de Sternbergia’s. De aandachtige kijker kan op ca 2/3 hoogte op de foto, centraal, een klein geel vlekje te zien is.
Hier komt een stevige zoem goed van pas : foto’s 3 en 4.
Heel mooi die Sternbergia's tegen die rotsen , Luc ! ((14
Jullie hebben voorlopig geen geluk ( wegens de droge omstandigheden )......
Maar de streek is wel heel mooi , heel mooi die rotsen ....
Misschien heeft het op andere locaties wel geregend enkele weken geleden .......en is de grond niet "kurkdroog".......
-
Prachtige reportage.
Ik kan me voorstellen dat je erg moe bent na zo'n lange tocht.
Maar zo'n prachtige Sternbergia Maakt de vermoeidheid dragelijk.
Ik volg verder
-
Bij de terugtocht zie je de zaken uiteraard vanuit een andere hoek en dat gaf ons hoop om zaken te vinden die we tijdens de afdaling misschien over het hoofd hadden gezien. En ja hoor, deze knaap stond ons plots toe te lachen, in de schaduw, dus ongeopend.
Het mooiste moest echter nog komen. Plots ontwaarden we in de hoogte een fantastisch mooi groepje als tegen de rotswand gekleefd.
Op foto twee is de rotswand te zien met daarin de Sternbergia’s. De aandachtige kijker kan op ca 2/3 hoogte op de foto, centraal, een klein geel vlekje te zien is.
Hier komt een stevige zoem goed van pas : foto’s 3 en 4.
Prachtig groepje, Luc, zoals ze daar staan hoog op de rotsen, bijna onbereikbaar voor grijpgrage handen.
Het zijn echte creviceplanten als je dat zo ziet! :o
Die rotsen, doet me vaak denken aan tufsteen. Is dit ook een kalksteengebergte?
-
Een stevige klimpartij helpt natuurlijk ook.
En dan krijg je misschien wel een close-up.
Na dit (letterlijk) hoogtepunt kon de terugtocht naar boven verder gezet worden, helaas zonder verdere bijzondere vondsten.
Tot slot reden we nog even verder de canyon door, tot die zich opende tot een prachtig postkaart uitzicht op de kust van de Libische zee.
Heksentoeren uithalend om toch maar die ene topfoto te kunnen maken. Konden jullie oudjes, die jonge gast nog een beetje bijbenen daar in die gorge? :P
-
Spannend verslag Luc! ((14 ((14
-
Bij de terugtocht zie je de zaken uiteraard vanuit een andere hoek en dat gaf ons hoop om zaken te vinden die we tijdens de afdaling misschien over het hoofd hadden gezien. En ja hoor, deze knaap stond ons plots toe te lachen, in de schaduw, dus ongeopend.
Het mooiste moest echter nog komen. Plots ontwaarden we in de hoogte een fantastisch mooi groepje als tegen de rotswand gekleefd.
Op foto twee is de rotswand te zien met daarin de Sternbergia’s. De aandachtige kijker kan op ca 2/3 hoogte op de foto, centraal, een klein geel vlekje te zien is.
Hier komt een stevige zoem goed van pas : foto’s 3 en 4.
Prachtig groepje, Luc, zoals ze daar staan hoog op de rotsen, bijna onbereikbaar voor grijpgrage handen.
Het zijn echte creviceplanten als je dat zo ziet! :o
Die rotsen, doet me vaak denken aan tufsteen. Is dit ook een kalksteengebergte?
Kalksteen is inderdaad het hoofdbestanddeel van de gebergten, Frankie. Op sommige plaatsen zag ik inderdaad ook stukken die er als tufsteen uit zagen. Het is ook vaak heel poreus, wat dan weer de zeer sterke erosie verklaart. Enig opzoekingswerk leverde mij nog volgende uitleg op.
Geheel Kreta is ooit ontstaan door tektonische druk van de Afrikaanse plaat die onder de Europese plaat schuift. Het wordt omschreven als een karstgebied met kalksteenbodem dat door deze plaattektoniek omhoog geperst werd, met verschuivingen en verplaatsingen van de aardkorst tot gevolg. Daardoor ontstonden dan weer de vele kloven, grotten en bergplateau's die het eiland rijk is. Heel boeiend allemaal.
-
Heel mooi die Sternbergia's tegen die rotsen , Luc ! ((14
Jullie hebben voorlopig geen geluk ( wegens de droge omstandigheden )......
Maar de streek is wel heel mooi , heel mooi die rotsen ....
Misschien heeft het op andere locaties wel geregend enkele weken geleden .......en is de grond niet "kurkdroog".......
Die Sterni's stonden er inderdaad uniek gepositioneerd, Danny. Op een klein uitsteeksel in die verticale rots had zich een mini-biotoopje gevormd met wat verzameld steenslag en een weinig humus en daar hadden ze zich genesteld.
De streek is inderdaad weergaloos woest en mooi, die 4 dagen zijn zeker een inspiratie om met wat meer tijd terug te gaan en nog meer moois te ontdekken.
Wat de regen betreft, die had overal ontbroken, behalve op de Noordkust. In de westelijke helft van het eiland had het 3 tot 5 maanden niet meer geregend....
-
Prachtig!
Voordeel in die gorges is dat er ook weinig of geen grazend vee aanwezig is of aankomt.
Dus kun je er inderdaad unieke biotoopjes vinden.
Heel mooi!!
-
Prachtig!
Voordeel in die gorges is dat er ook weinig of geen grazend vee aanwezig is of aankomt.
Dus kun je er inderdaad unieke biotoopjes vinden.
Heel mooi!!
Die beesten zitten overal Ruben. Het blijft een eeuwige wedloop tussen de plantenliefhebber en die veelvraten wie het eerst een plant zal vinden.
-
Maar we hebben hulp hé. Het natuurlijke gif, wat in colchicums zit. Daar blijft elk dier vanaf. En we hebben de stekelstruiken. Daar schuilen de crocussen. Grote delen van Kreta zijn omheind met betongaas. Daarbinnen zitten de kuddes. Lastig als je nou net een orchidee oid ziet. Je geraakt daar niet gemakkelijk zonder kleerscheuren.
Alleen de geiten he, dat zijn de vrijbuiters. Die lopen overal. Dat steile weitje met jullie sternies is echt niet zo moeilijk voor die meisjes hoor.
-
Ja, Gerrit, die afsluitingen met betongaas zijn vaak eindeloos en heel vervelend en de geiten, die zijn inderdaad overal, ook in deze canyon zaten er, niets houdt ze tegen. ))8
-
Daarmee zat dag 1 er op ! Dag 2 kondigde zich aan, en niet zo goed ook. )--1
’s Avonds hoorden wij dat er voor de volgende dag een, wat men daar noemt, “tropische cycloon” was aangekondigd met windsnelheden tot 130 km/u en massa’s regen… :o
De ochtend van de 2e dag zag het er inderdaad zeer dreigend uit en de wind huilde onheilspellend doorheen het dorp. Nog tijdens het ontbijt gingen de hemelsluizen open. Na 5 maanden droogte was het feest… het water gutste naar beneden. Een ongelofelijke zondvloed veranderde de dorpsstraten in snelstromende beken. Wat nu ? Tja, we waren nu eenmaal niet gekomen om eindeloos koffie te drinken… en we hadden nog maar 3 dagen…?? Even werd de regen wat minder en we haastten ons naar de wagen. _09
Ons doel voor die dag was weer een canyon : Patsos Gorge, maar daarvoor moesten we over de bergrug ten Zuidwesten van Spilli. Geen aantrekkelijk vooruitzicht. ))8
Met de auto ging het dus onmiddellijk steil de hoogte in… en nauwelijks waren we vertrokken toen de goden zich waarschijnlijk ergerden aan zoveel vermetelheid. De regen gutste opnieuw in stromen, gedreven door de wind, naar beneden. De weg veranderde gedeeltelijk in een kolkende bergrivier en wij maar voorzichtig verder ploegen door water, modder en steenslag… angstaanjagend.
Boven op het plateau verdubbelde de wind nog in kracht, maar langzaam werd de regen minder hevig. We reden verder, rotsblokken en modderstromen vermijdend die de weg soms half versperden, elk moment een onoverkomelijke hindernis verwachtend. Maar die kwam er niet !
Met enige opluchting bereikten wij uiteindelijk de, hoe kon het ook anders, totaal verlaten parking bij de ingang van Patsos Gorge, waar enkel een aankondigingsbord ons verwelkomde. (foto 1)
Wonder boven wonder, de regen was gestopt…. Wij dus de canyon in ! Wat gisteren ongetwijfeld nog een hopeloos opgedroogde rivierbedding was geweest, was nu veranderd in een woeste modderstroom. Foto’s 2 en 3
Het pad was modderig en glad, maar begaanbaar. Dit was in betere tijden ongetwijfeld een druk bezocht toeristisch doelwit. Afwachten wat wij er zouden aantreffen.
-
Cyclamen waren het eerste doelwit van deze zoektocht, zouden we ze vinden... en ook... zou het droog blijven --((1
Een eerste bekende die we meenden te herkennen was Linum arboreum, groeiend onder overhangende rotsen (die zijn er in overvloed in deze canyons) moet hij bij zijn bloei een prachtig schouwspel vormen. (1 en 2)
Origanum dictamnus stond er in groten getale, ook al meestal onder overhangende rotsen tot halve grotten. 3 en 4
-
Heel mooi en bovendien bloeiend was ook Arisarum vulgare die we een aantal keer aantroffen.
Een voor ons onbekende Arum sp. kwam heel veelvuldig voor
Intussen daalden we steeds dieper af in de Gorge... nog steeds geen Cyclamen. ((--11
-
Ik ken dat maar al te goed. (mijn artikel in de laatste FA gaat erover. "Over de risico's in het hooggebergte".) De plantjes gaan voor alles. Zelfs voor veiligheid van jezelf en je reisgenoten.
De lezers zullen denken: "moet die man op zijn oude dag......" enz. Maar je bent er, en je wilt je niet de hele dag zitten te verbijten, dus je gaat. Maar het is kennelijk goed afgelopen, want je schrijft deze regels.
Wij waren er ook toen, na een nacht met zondvloedige regen, wij op weg gingen naar het oosten van het eiland op zoek naar Crocus boryi. De asfaltwegen waren op veel plekken vrijwel versperd door modderlawines en rotsblokken. Soms was er maar een klein paadje langs de kant over.
-
Ben ik niet helemaal met je eens Gerrit. -3)( -3)( -2((
Ik ben ook wel plant liefhebber.
Maar als het een dag hard regent in de bergen blijf ik toch binnen.
Veiligheid voorop zeker in bergen.
Je kan zo weg glijden en honderden meters vallen.
Safety first
-
Ben ik niet helemaal met je eens Gerrit. -3)( -3)( -2((
Ik ben ook wel plant liefhebber.
Maar als het een dag hard regent in de bergen blijf ik toch binnen.
Veiligheid voorop zeker in bergen.
Je kan zo weg glijden en honderden meters vallen.
Schafte first
Dan ben jij een normale plantenliefhebber Bert ((3 en niet een fanaat zoals ik ben. --11
-
Ik ken dat maar al te goed. (mijn artikel in de laatste FA gaat erover. "Over de risico's in het hooggebergte".) De plantjes gaan voor alles. Zelfs voor veiligheid van jezelf en je reisgenoten.
De lezers zullen denken: "moet die man op zijn oude dag......" enz. Maar je bent er, en je wilt je niet de hele dag zitten te verbijten, dus je gaat. Maar het is kennelijk goed afgelopen, want je schrijft deze regels.
Wij waren er ook toen, na een nacht met zondvloedige regen, wij op weg gingen naar het oosten van het eiland op zoek naar Crocus boryi. De asfaltwegen waren op veel plekken vrijwel versperd door modderlawines en rotsblokken. Soms was er maar een klein paadje langs de kant over.
Da's precies het gevoel, Gerrit ! En om de opmerking van Bert ook mee te nemen in dit antwoord.
In het echte hooggebergte (b.v. Alpen) ga ik bij slecht weer ook niet op pad - ook al omdat je op die grotere hoogten gewoonlijk ook NIETS ziet behalve laaghangende wolken, voor zover je er al niet in zit. Daar ga je ook te voet op pad wat wel een verschil maakt bij een verplaatsing bij slecht weer per auto - dan kan je daar desgewenst altijd blijven schuilen. Op de weg moet je dan natuurlijk je rijstijl aanpassen en geen overbodige risico's nemen, dan lukt het en dan kun je zoals Gerrit het schrijft deze regels achteraf neerschrijven -2( .
Waar wij rondreden variëerde de hoogte van 400 m (Spilli) tot een maximum van 1100 m - dat is natuurlijk niet te vergelijken met hoogtes tussen de 2 en de 3000 meter.
-
Wat een toestanden, zeg. Tja, als je iets wil zien moet je het er voor over hebben natuurlijk. Ik heb het ook al wel enkele keren gedaan, toen ik bijvoorbeeld enkele jaren geleden in de Dolomieten op zoek was naar Physoplexis comosa. De laatste dag van ons verblijf toen viel het water met bakken uit de hemel. En ik had nog een deftige foto van die plant, dus...dan toch maar het gebergte ingetrokken om die paar foto's.
-
Zot zijn doet geen zeer hé Frankie ! ((3
-
Intussen moeten wij natuurlijk verder – de overhangende rotsen blijven voor verrassingen zorgen. Wat moet dat in het voorjaar toch een mooi schouwspel zijn als alles in bloei staat.
Hier vonden we nu ook de mooi behaarde rozetten van een Verbascum. Verbascum arcturus zou dat dan moeten zijn. (1) en (2)
Rotsen die voor de regen bereikbaar waren herbergden allerlei moois in de talrijke spleten. (3)
Zo ook dit exemplaar ? Wie waagt een hokje, zou dit een Daphne kunnen zijn ? (4)
-
En plots verschenen ze ! Eindelijk ! Eerst spaarzaam, iets verder wat talrijker – (nog?) geen sprake echter van de hoeveelheden die hier in een vochtiger jaar te zien zijn : Cyclamen graecum ssp. Candicum met heel uiteenlopende maar zonder uitzondering aantrekkelijke bladtekeningen.
Zelfs een bijna zwart exemplaar (3)
Een grote rots was er zelfs mee bezaaid.
Het was duidelijk dat ook hier de planten nog maar onlangs in groei waren gekomen… van bloei was geen sprake
-
Sommige exemplaren waren toch al wat meer ontwikkeld, ze glommen bovendien door de regen. Fantastische bladvormen.
Uiteindelijk dan toch een plant met welgeteld 2 bloemen ! (3)
-
M.i. een Euphorbia.
Het is wel te hopen dat je ze in bloei hebt gezien. Bloeiende Cyclamen graecum tussen en in rotswanden is zowat het mooiste dat je daar in de herfst kunt zien.
Wij zagen ze half oktober in open gebieden. Lang niet overal. Het was altijd tijdens een rit ergens naar toe en dan ineens riep mijn vrouw: Stoppen en dan had je een paar honderd meter langs de weg op rotsranden de cyclaampjes. En dan massaal he. En dan ook plotseling hield het op. Wonderlijk. Hoewel Cyclamen een schaduwplant heet te zijn, is Cyclamen graecum een uitzondering denk ik. Ze stonden opvallend zonnig. Ja, dat komt doordat de knol warmte en zon vangt en de lange ankerwortel tot wel 20cm diep in de koelte zit.
Zo'n kloof is een sombere habitat, wat uitbundige bloei mogelijk tempert.
-
Als ervaren "Kretavaarder" heb je het natuurlijk bij het rechte eind Gerrit ! Hier in het duister was er van bloei op die ene uitzondering na nog geen sprake van bloei. Gelukkig was dit niet ons laatste doelwit ! En die plotse verschijningen langs de weg in bermhellingen en rotsranden.... daar hebben we't later nog over ! ;)
Af en toe moesten wij uiteraard eens om ons heen kijken om van het natuurschoon dat de omgeving te bieden had, te genieten vooraleer we andere oorden zouden gaan opzoeken. Met dank aan de weergoden die het tijdens de anderhalf uur durende tocht meestal droog gehouden hadden.
-
Intussen moeten wij natuurlijk verder – de overhangende rotsen blijven voor verrassingen zorgen. Wat moet dat in het voorjaar toch een mooi schouwspel zijn als alles in bloei staat.
Hier vonden we nu ook de mooi behaarde rozetten van een Verbascum. Verbascum arcturus zou dat dan moeten zijn. (1) en (2)
Rotsen die voor de regen bereikbaar waren herbergden allerlei moois in de talrijke spleten. (3)
Zo ook dit exemplaar ? Wie waagt een hokje, zou dit een Daphne kunnen zijn ? (4)
Die Verbascum...IN de rotswand, ongelooflijk. Had die plant veel substraat ter beschikking, Luc? Een schitterend idee om eens Verbascum in tufsteen te proberen.
-
Sommige exemplaren waren toch al wat meer ontwikkeld, ze glommen bovendien door de regen. Fantastische bladvormen.
Uiteindelijk dan toch een plant met welgeteld 2 bloemen ! (3)
Schitterend loof!
-
Als ervaren "Kretavaarder" heb je het natuurlijk bij het rechte eind Gerrit ! Hier in het duister was er van bloei op die ene uitzondering na nog geen sprake van bloei. Gelukkig was dit niet ons laatste doelwit ! En die plotse verschijningen langs de weg in bermhellingen en rotsranden.... daar hebben we't later nog over ! ;)
Af en toe moesten wij uiteraard eens om ons heen kijken om van het natuurschoon dat de omgeving te bieden had, te genieten vooraleer we andere oorden zouden gaan opzoeken. Met dank aan de weergoden die het tijdens de anderhalf uur durende tocht meestal droog gehouden hadden.
Zo'n 'klooftocht' moet inderdaad wel spectaculair zijn om te doen. :o
-
Intussen moeten wij natuurlijk verder – de overhangende rotsen blijven voor verrassingen zorgen. Wat moet dat in het voorjaar toch een mooi schouwspel zijn als alles in bloei staat.
Hier vonden we nu ook de mooi behaarde rozetten van een Verbascum. Verbascum arcturus zou dat dan moeten zijn. (1) en (2)
Rotsen die voor de regen bereikbaar waren herbergden allerlei moois in de talrijke spleten. (3)
Zo ook dit exemplaar ? Wie waagt een hokje, zou dit een Daphne kunnen zijn ? (4)
Wat een spannend verhaal Luc , jullie hebben alvast al dit goed doorstaan ......
Gelukkig kunnen jullie de zoektocht verder zetten .......
-
Ja wij deden op Kreta de Samaria kloof wandelen dit was toen ook spectaculair.
is al enkele jaren geleden
-
Die Verbascum...IN de rotswand, ongelooflijk. Had die plant veel substraat ter beschikking, Luc? Een schitterend idee om eens Verbascum in tufsteen te proberen.
Nul zichtbaar substraat Frankie - gewoon in diepe spleten , veel heeft hij in elk geval niet van doen.
Als je't wil proberen, dan toch misschien best op zoek gaan naar zaad van Verbascum arcturus.
-
Wat een spannend verhaal Luc , jullie hebben alvast al dit goed doorstaan ......
Gelukkig kunnen jullie de zoektocht verder zetten .......
Ik wilde in mijn jeugd altijd al romanschrijver worden, Danny -2( -2( Ik kreeg van een medereiziger al de opmerking dat mijn verhaal stilaan langer wordt dan de reis... ;)
-
Ja wij deden op Kreta de Samaria kloof wandelen dit was toen ook spectaculair.
is al enkele jaren geleden
De Samaria kloof is de diepste en spectaculairste, Bert - de wandeling is als ik mij goed herinner 11 km lang, enkele richting. Er wordt tijdens het
toeristenseizoen vervoer ingelegd om de wandelaars/toeristen van het eindpunt terug naar hun startpunt te brengen waar hun auto is achter gebleven. Overigens wordt die kloof elk jaar op 1 november afgesloten liet ik mij vertellen omdat het dan, na de kurkdroge zomer en de vallende herfstregens, te gevaarlijk wordt voor vallende stenen en rotsen.
-
Intussen moeten wij natuurlijk verder – de overhangende rotsen blijven voor verrassingen zorgen. Wat moet dat in het voorjaar toch een mooi schouwspel zijn als alles in bloei staat.
Hier vonden we nu ook de mooi behaarde rozetten van een Verbascum. Verbascum arcturus zou dat dan moeten zijn. (1) en (2)
April 2015. Tijdens onze speurtocht naar orchideeën op Kreta, vonden we ook nog ander moois, zo ook de door Luc genoemde Verbascum arcturus.
Naar aanleiding van de opmerking van Frankie: Zoals te zien is op de foto's van 2 locaties staan deze planten in overduidelijke kalkrotsen. De bekende toorts V. niger groeit hier in de klei als een gek. Dus de conclusie is, dat de plant zeker op tufsteen zou kunnen geplaatst worden. (moeten we eerst nog een plant hebben hé)
-
Bedankt voor de medewerking, Gerrit ! ((3
Zo zien we hem ook nog eens op zijn mooist !
Nu met zijn allen op zoek naar zaden in de seedexen !
-
Na onze kennismaking met de Patsos gorge zochten wij wanhopig naar een andere locatie waar het weer wat meer clement zou zijn en waar we kans maakten op interessante vondsten.
De wind bleef echter ongemeen hard met snelheden boven de 100 km/u waaien afwisselend met regenbuien om u tegen te zeggen. Een aantal haltes leverden echter niet veel op, ten slotte belandden we opnieuw op Agios Kambos, waar we de eerste dag geweest hadden en waar nog een paar andere locaties de aandacht hadden getrokken.
Voor mij totaal onverwacht vonden we op een door de wind en de regen gegeselde, maar qua ligging veelbelovende helling, een aantal Crocus oreocreticus, alle bloemen uiteraard stevig gesloten en ook pas het hoofd boven de grond uit stekend. Daarom hieronder een geleende foto van een geopende oreocreticus op dezelfde locatie genomen bij een andere gelegenheid.
Gelukkig bood een verlaten schuilhut voor herders op die helling af en toe beschutting tegen de striemende regenbuien.
Van dit alles zijn weinig of geen beelden, alleen enkele van de omgeving en de dreigende luchten.
Uiteindelijk bleef er ons niets anders over dan opnieuw af te dalen naar onze thuisbasis Spilli.
-
Groot was de opluchting op de ochtend van dag drie toen we zagen dat de lucht overwegend blauw kleurde en de zon weer van de partij leek. --9
De wind was nog steeds meer dan “stevig” – men sprak van windsnelheden tot 80 km per uur, maar dat was het minste van onze zorgen. Als de regen maar weg bleef !
Onze eerste bestemming was Gergeri gorge, blijkbaar bekend voor haar populatie aan Sternbergia. Gezien onze dikwijls ontgoochelende ervaringen van de voorbije dagen waren we vrij sceptisch.
De eerste haltes bevestigden onze scepsis, al maakte het landschap opnieuw veel goed. We hadden de hoop bijna opgegeven toen we toch nog een heel slechte zijweg zagen en besloten die te voet te gaan verkennen. Zagen we daar plots toch iets geels zeker ?? :o
-
Ja dus ! We hadden beet : Sternbergia lutea vlak langs en zelfs op die weg (?) vol stenen en rotsen.
Op de meest onmogelijke plaatsen priemden ze doorheen het niet bepaald plantvriendelijke ‘groeimedium’.
-
Vreemd genoeg vertoonden ze zich helemaal niet op de helling hoger of lager dan de weg. Alleen in de bermen en, zoals gezegd, zelfs midden op de weg. Begrijpe wie kan.
Driftig zoeken leverde op die locatie toch niet meer dan een dozijn planten op, maar goed, die hadden we dan toch al !
-
Dan maar op zoek naar een andere locatie waar in een nauwer gedeelte van de kloof, in de schaduw, enkele mooie exemplaren aantroffen van Ranunculus bullatus. Een mooie boterbloem. (1 en 2)
Even verder ook weer, net als in Patsos, Arisarum vulgare. (3)
Bovenaan deze steile helling (4) vonden we ook nog enkele exemplaren van Sternbergia lutea, maar dit keer niet in bloei.
-
Dan maar op zoek naar een andere locatie waar in een nauwer gedeelte van de kloof, in de schaduw, enkele mooie exemplaren aantroffen van Ranunculus bullatus. Een mooie boterbloem. (1 en 2)
Foto 2 met een idd zeer mooie boterbloem in dubbele uitvoering.
-
Foto 41 is ook schitterend al die laagjes in de bergen.
Die sternbergia wat een knapperd dat hij zo tussen de rotsen daar omhoog piept
-
Aan het eind van Gergeri gorge opent die opnieuw richting kust, met een verzicht op de Libische zee.
Maar tijd om weer de steven landinwaarts te wenden - volgende objectief : Kotsifou canyon - een veel engere kloof dan de voorgaande.
-
Ondanks een steile afdaling vonden we echter niets nieuws, zelfs hoegenaamd niets noemenswaardigs, behalve het natuurschoon natuurlijk.
Er bleef ons geen andere keuze dan onze weg verder te zetten, de zoektocht ging dus door.
De rit die volgde liep deels over hoogvlakten en plots meenden we in de omgeving van Velonadon in een wegberm bij een veelbelovende helling enig kleur te ontwaren, en ja hoor !
De intussen welbekende Colchicum pusilum bleek alom tegenwoordig.
-
De helling bleek bezaaid met de kleinoden - overal zagen we ook de toppen van nog veel meer colchi's net boven de oppervlakte opduiken - zou dit een zo snel gevolg kunnen zijn van de regenstorm van gisteren ?
Ze bleken ook heel regelmatig bemest te worden (foto 2) -2(
Als niet oplet blijf je ze maar fotograferen, want mooi zijn ze natuurlijk wel niettegenstaande hun klein formaat.
Foto 4 laat zien hoe ze links en rechts opduiken midden hun anders desolate habitat.
-
Uiteraard wilden wij meer zien dan alleen maar de Colchicums en kijk, wat hoger op de helling verschenen ze : de eerste bloeiende exemplaren van Cyclamen graecum ssp. candicum.
Ze waren nog niet "rijkelijk" in bloei, ook hier waren ze duidelijk net met de bloei gestart, maar desondanks bleven de fototoestellen onophoudelijk klikken.
Soms verdienen ze een ereteken voor moed en zelfopoffering voor de omstandigheden waarin ze moeten, en toch willen, bloeien. (3)
Af en toe slaag je er zelfs in er eentje in een hoekje van een panorama opname te krijgen. (4)
-
De mooie bladvormen mochten natuurlijk ook niet uitblijven.
Ofwel vond je bloemen, doch nog geen blad, ofwel vond je blad, maar dan zonder bloemen. )--1
We waagden ons nog wat hoger de helling op, misschien was hier nog wel Crocus te vindn ? d ))4
-
Luc, wat is eigenlijk het verschil tussen graecum ssp graecum en ssp candicum?
-
Luc, wat is eigenlijk het verschil tussen graecum ssp graecum en ssp candicum?
Ik vrees dat ik u het antwoord schuldig moet blijven Herman ))8 . Ik ben helemaal geen Cyclamen kenner, maar misschien duikt er hier wel iemand op die ons hierin wijzer kan maken.
-
De helling bleek bezaaid met de kleinoden - overal zagen we ook de toppen van nog veel meer colchi's net boven de oppervlakte opduiken - zou dit een zo snel gevolg kunnen zijn van de regenstorm van gisteren ?
Ze bleken ook heel regelmatig bemest te worden (foto 2) -2(
Als niet oplet blijf je ze maar fotograferen, want mooi zijn ze natuurlijk wel niettegenstaande hun klein formaat.
Foto 4 laat zien hoe ze links en rechts opduiken midden hun anders desolate habitat.
Heel aardig soortje vind ik , Luc ! Mooie vondst , eindelijk komt nu alles op gang .......
-
De mooie bladvormen mochten natuurlijk ook niet uitblijven.
Ofwel vond je bloemen, doch nog geen blad, ofwel vond je blad, maar dan zonder bloemen. )--1
We waagden ons nog wat hoger de helling op, misschien was hier nog wel Crocus te vindn ? d ))4
Prachtige bladvormen ..... 8)
-
Luc, wat is eigenlijk het verschil tussen graecum ssp graecum en ssp candicum?
@ Luc en Herman,
Ik heb de vraag opgezocht in het boek Flowers of Crete van John Fielding en Nicolas Turland.
Cyclamen graecum subsp. candicum, endemisch op Kreta, heeft kortere petalen en de bloemen zijn compacter dan de hoofdvorm subsp graecum.
De bloemkleur is gewoonlijk bijna wit met een donkere magenta sinus.
Donker roze vormen komen ook voor maar niet frequent.
In de bergen zijn de planten klein en vormen maar 1 of twee bloemen, terwijl lager gelegen planten groot met wel 15 bloemen voorkomen.
De bladeren zijn van de subsp. de donkerst gekleurde van alle ondersoorten.
Luc hoeft niet te twijfelen of dit de juiste ondersoort is, want Cyclamen graecum subsp. graecum komt alleen voor in het uiterste westen bij Platanias en op het hiereiland Rhodopou.
De kleur van de subsp. graecum is mid roze.
-
Luc, wat is eigenlijk het verschil tussen graecum ssp graecum en ssp candicum?
@ Luc en Herman,
Ik heb de vraag opgezocht in het boek Flowers of Crete van John Fielding en Nicolas Turland.
Cyclamen graecum subsp. candicum, endemisch op Kreta, heeft kortere petalen en de bloemen zijn compacter dan de hoofdvorm subsp graecum.
De bloemkleur is gewoonlijk bijna wit met een donkere magenta sinus.
Donker roze vormen komen ook voor maar niet frequent.
In de bergen zijn de planten klein en vormen maar 1 of twee bloemen, terwijl lager gelegen planten groot met wel 15 bloemen voorkomen.
De bladeren zijn van de subsp. de donkerst gekleurde van alle ondersoorten.
Luc hoeft niet te twijfelen of dit de juiste ondersoort is, want Cyclamen graecum subsp. graecum komt alleen voor in het uiterste westen bij Platanias en op het hiereiland Rhodopou.
De kleur van de subsp. graecum is mid roze.
Luc, Herman en Gerrit, van mij ook een poging
Key to the subspecies of Cyclamen Graecum
(after J. H. Ietswaart 1990, C. Grey-Wilson 2002)
1a Corolla whitish or vary pale pink, the mouth 9-14 mm diameter, flowers not sweetly scented. Leaves generally narrowly ovate, pointed and with dark hues---------ssp. Candicum.
1b Corolla mid to deep pink, the mouth 5-10 mm diameter, flowers scented or not. Leaves usually broadly ovate and rather blunt, often paler and brighter green-----------2
2a Leaves mostly les than 8,5 cm long with a beaded but not lobed margin, flowers scented or unscented, the corolla with well-developed auricles, basal darker stain of each corolla lobe confined to and extending along the veins especially the central one-----------------ssp. Graecum
2b Leaves often more than 8,5 cm long with a beaded and usually lobed margin, flowers sweetly scented, corolla usually with poorly devoloped auricles, basal stain of corolla lobes more compact, not extending appreciably along the veins and the central vein is thus poorly defined-------------ssp. Anatolicum
Sleutel tot de ondersoort van Cyclamen Graecum
(After J. H. Ietswaart 1990, C. Grey-Wilson 2002)
1a Corolla witachtig of bleekroze, de mond 9-14 mm diameter, bloemen niet zoet geurend. Bladeren over het algemeen smal ovaal, puntig en met donkere tinten --------- ssp. Candicum.
1b Corolla midden tot diep roze, de mond 5-10 mm diameter, bloemen geurend of niet. Bladeren meestal breed ovaal en tamelijk stomp, vaak lichter en helderder groen ----------- 2
2a bladeren meestal meer dan 8,5 cm lang met een getande, maar niet gelobde rand, bloemen geurend of niet geurende, de Corolla met goed ontwikkelde oortjes, basale donkere vlek op kroonbladeren beperkt tot en zich uitstrekkend langs de aderen, vooral de centrale ader ---------------- ssp. Graecum
2b Bladeren vaak meer dan 8,5 cm lang met een getande en meestal gelobde rand, zoet geurende bloemen, corolla meestal met slecht ontwikkelde oortjes, basale vlek van kroonbladeren compacter, niet merkbaar uitstrekkend langs de aderen en de centrale ader is dus slecht zichtbaar ------------- ssp. Anatolicum
(uit Genus cyclamen, vertaling google en G. Roest)
Note. Cyclamen graecum ssp. Anatolicum moet volgens diverse bronnen weer Cyclamen maritimum heten.
-
Gerrit en Gerrit, bedankt voor de uitleg! Waarschijnlijk zijn er dan wel veel ssp. van graecum met een verkeerde naam in omloop. Ik heb ergens een candicum (?) in de tuin staan sinds vorig jaar maar heb nog geen bloemen gezien, wel blad.
-
Ook van mijn kant ((4 voor het verduidelijken heren !
Intussen gaat onze zoektocht op de helling verder.
In deze droge woestenij was het dus te doen. (1)
Iets hoger op de helling vonden we deze Mandrogora die net de kop op stak. (2)
Hier nog eens een Colchicum met als naaste buur de al eerder getoonde Prospero autumnale die werkelijk alomtegenwoordig is. (3)
De Crocussen waarop wij hoopten waren echter weer in geen velden of wegen te vinden - ook hier hadden ze de kop nog niet opgestoken. ))8
Tja, dan maar omgedraaid en terug naar de auto - nog eens van het uitzicht genietend. (4)
-
Nog een laatste foto (1) - sommige mensen hebben er nooit genoeg... -2( - en weer de weg op.
We gingen het nog een keertje hogerop zoeken en het ging richting Kallikratis - hoog in de bergen hadden we zicht op de Levka Ori (De witte bergen) die deze tijd natuurlijk helemaal niet wit zijn.
-
Ongeveer op het hoogste punt (om en bij de 1100 m) van ons parcours liep een zijweggetje verder de bergen in en dat moesten we dus gaan verkennen. In de verte en wat hogerop scheen een door de wind geteisterde pijnboom ons wel toe te wuiven - toch even naderbij gaan.
Hij had zich wel een mooi uitzichtpunt gekozen om oud te worden (de boom) - uniek toch om te zien hoe en waar die dingen zich staande houden.
-
Spectaculaire vondsten waren helaas weer niet ons deel... Colchicum pusilum was zowat het enige bolgewas dat er (op dat ogenblik) te zien was, maar daarvan hebben jullie er al meer gezien. -2(
Deze Sedum sp. (?) trok onze aandacht zoals hij vanonder een steen kwam piepen.(1 - 2)
En deze "cliffhanger" (3) was ook mooi zoals hij tegen de rotswand gekleefd leek, bescherming zoekend tegen de wind. Misschien herkent hem iemand ?
We lieten dit woeste landschap dan maar voor wat het was, dag 3 zat er op.
-
Deze Sedum sp. (?) trok onze aandacht zoals hij vanonder een steen kwam piepen.(1 - 2)
Rosularia serrata? Deze is veel minder succulent dan de Sedum species.
-
Deze Sedum sp. (?) trok onze aandacht zoals hij vanonder een steen kwam piepen.(1 - 2)
Rosularia serrata? Deze is veel minder succulent dan de Sedum species.
Het blad van Rosularia serrata loopt wat spitser uit naar de top en die middennerf in het blad is te opvallend voor die soort.
Ik dacht meer aan Aethionema saxatile ssp. cretica, deze komt op Kreta in alle berggebieden voor en soms ook in lagere delen, 300 tot 2200 m
bloemen van maart tot april.
-
Ik denk dat je gelijk hebt. De middennerf is bepalend.
Dit zou hem dan moeten zijn. Foto genomen 9 april 2015
-
Bedankt voor het ophelderen van het mysterie mannen. ((3
Ik zou die plant nooit in de familie van de Aethionema's zijn gaan zoeken.
Ik vraag me af of deze Aethionema saxatile ssp. cretica, overigens winterhard zou zijn hier. Hij stond er in elk geval op een fikse hoogte.
Zelf heb ik hem in elk geval nooit in cultuur gezien hier.
-
ondanks dat je niet vond wat je zocht.
Zijn je foto's weer -6( zeker die uitzichtfoto's
Magnifiek
-
Zo, onze laatste dag is aangebroken. Ons vliegtuig vertrekt echter pas om 20 u - dat geeft ons dus nog ruimschoots de tijd om onderweg vanuit Spili naar Chania een en ander te bekijken en bovendien zouden we het schiereiland Akrotiri (waarop ook de luchthaven gelegen is) gaan verkennen.
Op weg dus !
Uiteraard loopt een deel van de rit langs de noordkant van het eiland, langs de kust dus (1).
Een stop nabij het plaatsje Kalami zou ons bij een populatie van Urginea maritima Pancratium maritimum brengen - dat was ook het geval en uiteraard waren ze al geruime tijd uitgebloeid (september is de normale bloeimaand), maar een snapshot van de reusachtige zaden kon er nog wel van af.
Nabij Chania (eigenlijk in de buitenwijken) bezochten we nog een veelbelovend veldje...
We hoopten op Narcissus tazetta, zo dicht bij de kust, maar we werden begroet door (een paar slechts) Narcissus serotinus.
-
De goeie ouwe Prospero autumnale was ook weer aanwezig (er moeten er miljoenen op Kreta staan denk ik zo), maar daarbij bleef het.
We gingen dus verder het schiereiland Akrotiri op, op hoop van zegen.
Eerst ging het richting de abdij van Gouverneto, gelegen in een bergachtig gebied vlak bij de kust.
-
Enkele exemplaren van Colchicum pusilum (hopelijk gaat hij de lezer niet vervelen ))4 ) waren weer ons deel, verder niets.
We besloten richting zuidkust van Akrotiri te rijden, en ja hoor, op een helling pal op het Zuiden, in volle zon stonden ze te pronken en dit keer in volle bloei : Cyclamen graecum anatolicum candicum
wordt vervolgd..
-
Een stop nabij het plaatsje Kalami zou ons bij een populatie van Urginea maritima brengen - dat was ook het geval en uiteraard waren ze al geruime tijd uitgebloeid (september is de normale bloeimaand), maar een snapshot van de reusachtige zaden kon er nog wel van af.
Helaas geen Urginea Luc, het is Pancratium maritimum de strandlelie.
-
Een stop nabij het plaatsje Kalami zou ons bij een populatie van Urginea maritima brengen - dat was ook het geval en uiteraard waren ze al geruime tijd uitgebloeid (september is de normale bloeimaand), maar een snapshot van de reusachtige zaden kon er nog wel van af.
Helaas geen Urginea Luc, het is Pancratium maritimum de strandlelie.
Klopt natuurlijk, Gerrit de Urginea is die ui-achtige bol die je bij de miljoenen doorheen Kreta vindt. Dank om er op te wijzen.
-
Wij houden Cyclamen altijd voor planten die het meer voor schaduw hebben. Deze locatie moet in de zomer echter ongemeen hard "gebakken" worden door de zon - ze hadden het er duidelijk naar hun zin. In de meest onmogelijke omstandigheden priemden ze doorheen het ruwe gesteente - echter geen enkele afwijking van kleur - allemaal identiek : Cyclamen graecum candicum.
-
Overal komen ze vandaan - van onder een reusachtige rots, van uit een gat in een rots - niets schijnt ze te hinderen.
We vonden zelfs een bol die door de regenstormen van twee dagen voordien helemaal was losgespoeld.
-
Op een paar uitzonderingen na was er nog praktisch geen blad te zien (1)
Opvallend was dat er in heel die vindplaats niet één colchicum of prospero te vinden was
Nog een laatste beeld van een gedeelte van het terrein en weg wezen naar een volgende bestemming.(2)
Recht tegenover onze helling lag de NATO vliegbasis van Kreta - de F16's scheerden dan ook regelmatig over onze hoofden heen.(3)
Deze flink uit de kluiten gewassen cactus stond aan de rand van het militair domein.
-
Wij houden Cyclamen altijd voor planten die het meer voor schaduw hebben. Deze locatie moet in de zomer echter ongemeen hard "gebakken" worden door de zon - ze hadden het er duidelijk naar hun zin. In de meest onmogelijke omstandigheden priemden ze doorheen het ruwe gesteente - echter geen enkele afwijking van kleur - allemaal identiek : Cyclamen graecum candicum.
Ja zo zijn ze op z'n mooist, vanuit zo'n grijze maansteen uitstekend, zijn het allemaal prijswinnaars.
Typisch hé, dat deze planten vooral aan de noordkant van het eiland zo mooi zijn. Ten zuiden van de 3 bergmssieven is het heter en droger. Ten noorden ervan is het natter maar minder zonnig.
Wij hebben dezelfde ervaring hoor Luc. De Cyclamen die wij vonden waren aan de noordkust, maar verder kan ik me niet herinneren dat we 1 Cyclamen gezien hebben ten zuiden van de bergen.
-
We vonden zelfs een bol die door de regenstormen van twee dagen voordien helemaal was losgespoeld.
Er is toch een goede kans dat hij het overleeft want de dikke wortels houden hem wel aan de praat, deze knol heeft "floral trunks" (rhizoomachtige scheuten waar bloemen, bladeren of zelfs een nieuwe knol uit kan groeien. Vrij ongewoon bij C. graecum en alleen bij oude knollen.
-
We vonden zelfs een bol die door de regenstormen van twee dagen voordien helemaal was losgespoeld.
Ik vraag me af of jullie in zo'n situatie, kunnen weerstaan aan de verleiding om die uitgespoelde bol te willen 'redden' ik zou niet kunnen weerstaan vrees ik ☺️
-
We vonden zelfs een bol die door de regenstormen van twee dagen voordien helemaal was losgespoeld.
Ik vraag me af of jullie in zo'n situatie, kunnen weerstaan aan de verleiding om die uitgespoelde bol te willen 'redden' ik zou niet kunnen weerstaan vrees ik ☺️
We konden er inderdaad niet aan weerstaan. De bol werd ter plaatse herplant.
-
We vonden zelfs een bol die door de regenstormen van twee dagen voordien helemaal was losgespoeld.
Ik vraag me af of jullie in zo'n situatie, kunnen weerstaan aan de verleiding om die uitgespoelde bol te willen 'redden' ik zou niet kunnen weerstaan vrees ik ☺️
We konden er inderdaad niet aan weerstaan. De bol werd ter plaatse herplant.
Een echte plantenvriend, de Luc!
-
Zo zitten we nu eenmaal in elkaar Lily-Anne en Frankie !
Het ging verder langs de kustlijn van het schiereiland - bovenop het hoogste punt van het schiereiland staat een radar- en luisterpost van de NATO - dit betekent dat er een goede weg de hoogte in ging, we besloten die kant hogerop te gaan. Tot... (1)
De groep Miekes versperde ons onverbiddelijk de weg (NATO personeel ? -2( ) , gelukkig was er nog net een weggetje rechtsaf te nemen terug naar beneden - geen idee waarheen dit ons zou leiden. (2)
Het was wel even spannend - geen sprake van vangrails en veel steiler naar beneden dan de foto's laten zien... (3) _010
De beloning was echter navenant : een azuurblauwe baai waarvan we achteraf achterhaalden dat hij onder de naam "Seita Limania" bekend stond. (4)
-
Op zoek naar eventuele planten in dit woeste landschap (1) bleek spoedig dat er ook hier nog niet veel boven stond.
Behalve de alomtegenwoordige Prospero autumnale (2) en een enkel cyclamen blad was er niets te vinden, al konden we ons tegoed doen aan het indrukwekkende natuurschoon.
-
Een mens zou zich zelfs toerist voelen op zo'n locatie !
We wilden echter toch nog eens hoger de berg op en in de hoop dat de NATO-Miekes inmiddels andere oorden zouden gaan opzoeken zijn klommen wij dus opnieuw de berg op.
-
Hoger op wachtte ons alweer een flinke populatie Colchicum pusilum met enkele hele mooie exemplaren.
Hier en daar ook nog een Cyclamen, maar verder geen andere hebbedingen.
Er restte ons dan ook niets anders meer dan de afdaling aan te vatten richting Chania airport, al was het weggetje opnieuw niet echt voor mensen met hoogtevrees.
En op een luchthaven wordt er zoals bekend gewacht.... Ajuus ! -7(
Ik hoop maar dat jullie het niet al te langdradig vonden... -1(
-
Ik heb in stilte dit uitstekende verslag gevolgd. Het was "Amazing" en ik vond het zeker heel fijn dat we jullie mochten volgen op dat mediterraanse eiland.
-
Prachtig verslag Luc!
Zo een bloei van Cyclamen graecum ssp.candicum zou ik in de tuin ook wel willen. ((3 ((3 ((3
-
Ik heb vanzelfsprekend met meer dan gemiddelde interesse naar uw rapport gekeken.
Mijn favoriete foto is nummer 67, vooral de gelukzalige lach. Dat heb je toch maar mooi gepresteerd man!
-
Zeker niet te lang Luc prachtige reportage.
U staat leuk op de foto.
Heb zeker met plezier mee gekeken. en gelezen
-
Wellicht waren jullie net iets te vroeg voor de meeste najaarsbloei, maar de vele schitterende panoramafoto's maken veel goed natuurlijk. Een uitzonderlijk mooi eiland. Knap verslag, Luc! ((3
Ik onthoud natuurlijk vooral die Verbascum in de steen...moet ik beslist ook eens proberen. Ook de sternies in de rotswand zijn verbluffend. Meer en meer zie ik dat veel bollen ook echte creviceplanten zijn.
-
. Meer en meer zie ik dat veel bollen ook echte creviceplanten zijn.
Dit is me ook opgevallen , heel interessant om te zien ....... ))4 we kunnen terug nieuwe plannen maken in de tuin ....... ;)
-
Heel sfeervolle reportage , ik heb er alvast van genoten , Luc ! ((14 ((3 ((3 ((3
Ondanks dat de omstandigheden wat tegen vielen hebben jullie toch waarschijnlijk alles gezien wat jullie wilden zien , denk ik ? ((13
Ik vond het heel interessant om te volgen , mijn favoriete planten waren de krokussen en de colchicum ......
Bedankt Luc ..... ((13 -6( ........ ik kijk al uit naar een volgende reportage ......... ;)
-
Ik ben nu twee keer op Kreta geweest, de 1e keer in de zomer (een plantaardige sof) en afgelopen voorjaar!!!!
Als ik nog eens terugkeer zal dat wellicht in het najaar zijn. Vooral de cyclamen vind ik prachtig
-
Ik ben nu twee keer op Kreta geweest, de 1e keer in de zomer (een plantaardige sof) en afgelopen voorjaar!!!!
Als ik nog eens terugkeer zal dat wellicht in het najaar zijn. Vooral de cyclamen vind ik prachtig
Het loont zeker de moeite, Gerrit en als je dan wat meer geluk hebt met de timing van de herfstregens dan kan het alleen nog maar beter zijn !
-
Bedankt voor de lof, Wim, Herman en Bert ((13 het was mij een genoegen ! ;)
-
Ik heb vanzelfsprekend met meer dan gemiddelde interesse naar uw rapport gekeken.
Mijn favoriete foto is nummer 67, vooral de gelukzalige lach. Dat heb je toch maar mooi gepresteerd man!
Die gelukzalige glimlach laat zich makkelijk verklaren als men het naar zijn zin heeft, Gerrit ! En als het dan zoveel jaar onmogelijk is geweest...
-
Wellicht waren jullie net iets te vroeg voor de meeste najaarsbloei, maar de vele schitterende panoramafoto's maken veel goed natuurlijk. Een uitzonderlijk mooi eiland. Knap verslag, Luc! ((3
Ik onthoud natuurlijk vooral die Verbascum in de steen...moet ik beslist ook eens proberen. Ook de sternies in de rotswand zijn verbluffend. Meer en meer zie ik dat veel bollen ook echte creviceplanten zijn.
Merci, Frankie - er zijn hier op het forum natuurlijk nog enkele voorbeelden van knappe reisverslagen te vinden hé ;)
En wat je laatste opmerking betreft... die dingen groeien werkelijk Overal ! Gepamperd worden ze allerminst : middenop een rijweg tussen de steenslag, in een gat in een maansteen, op een loodrechte klip, nergens is het hen te min.
-
Heel sfeervolle reportage , ik heb er alvast van genoten , Luc ! ((14 ((3 ((3 ((3
Ondanks dat de omstandigheden wat tegen vielen hebben jullie toch waarschijnlijk alles gezien wat jullie wilden zien , denk ik ? ((13
Ik vond het heel interessant om te volgen , mijn favoriete planten waren de krokussen en de colchicum ......
Bedankt Luc ..... ((13 -6( ........ ik kijk al uit naar een volgende reportage ......... ;)
Ook bedankt, Danny, de timing van de herfstregens liet ons inderdaad in de steek, maar uiteindelijk hebben we zowat alles gezien waar we op hoopten (met uitzondering van Narcissus tazetta en Colchicum cretense), alleen vielen de aantallen vaak tegen. Geef toe, je kan er wel meer Crocus laevigatus verwachten dan 2 (twee) stuks ! Ook de Sternbergia's waren dun gezaaid, ik ben er zeker van dat één week later we een veelvoud van die soorten zouden hebben te zien gekregen. Alleen de Colchicum pusilum en de Prospero autumnale kwamen we werkelijk overal tegen.
En wat je laatste opmerking betreft Danny : Ik ook ;)
-
Op Kreta kun je de volgende crocussen verwachten: C. boryi, C. cartwrightianus, C laevigatus, C. tournefortii en C. oreocreticus.
En de volgende colchicums: C. cupanii, C. pusilum, C. macrophyllum, C. cretense.
-
Heel sfeervolle reportage , ik heb er alvast van genoten , Luc ! ((14 ((3 ((3 ((3
Ondanks dat de omstandigheden wat tegen vielen hebben jullie toch waarschijnlijk alles gezien wat jullie wilden zien , denk ik ? ((13
Ik vond het heel interessant om te volgen , mijn favoriete planten waren de krokussen en de colchicum ......
Bedankt Luc ..... ((13 -6( ........ ik kijk al uit naar een volgende reportage ......... ;)
Ook bedankt, Danny, de timing van de herfstregens liet ons inderdaad in de steek, maar uiteindelijk hebben we zowat alles gezien waar we op hoopten (met uitzondering van Narcissus tazetta en Colchicum cretense), alleen vielen de aantallen vaak tegen. Geef toe, je kan er wel meer Crocus laevigatus verwachten dan 2 (twee) stuks ! Ook de Sternbergia's waren dun gezaaid, ik ben er zeker van dat één week later we een veelvoud van die soorten zouden hebben te zien gekregen. Alleen de Colchicum pusilum en de Prospero autumnale kwamen we werkelijk overal tegen.
En wat je laatste opmerking betreft Danny : Ik ook ;)
Een volgende reportage? Zijn er nog mensen op reis geweest? -1(
-
Wellicht waren jullie net iets te vroeg voor de meeste najaarsbloei, maar de vele schitterende panoramafoto's maken veel goed natuurlijk. Een uitzonderlijk mooi eiland. Knap verslag, Luc! ((3
Ik onthoud natuurlijk vooral die Verbascum in de steen...moet ik beslist ook eens proberen. Ook de sternies in de rotswand zijn verbluffend. Meer en meer zie ik dat veel bollen ook echte creviceplanten zijn.
Merci, Frankie - er zijn hier op het forum natuurlijk nog enkele voorbeelden van knappe reisverslagen te vinden hé ;)
Jazeker Luc, we hebben hier al een aardige verzameling reisverslagen staan. Wat mij betreft, mogen er daar nog altijd een pak bij komen.
-
Wellicht waren jullie net iets te vroeg voor de meeste najaarsbloei, maar de vele schitterende panoramafoto's maken veel goed natuurlijk. Een uitzonderlijk mooi eiland. Knap verslag, Luc! ((3
Ik onthoud natuurlijk vooral die Verbascum in de steen...moet ik beslist ook eens proberen. Ook de sternies in de rotswand zijn verbluffend. Meer en meer zie ik dat veel bollen ook echte creviceplanten zijn.
En wat je laatste opmerking betreft... die dingen groeien werkelijk Overal ! Gepamperd worden ze allerminst : middenop een rijweg tussen de steenslag, in een gat in een maansteen, op een loodrechte klip, nergens is het hen te min.
Het is misschien ook zo, dat die bolgewassen door de evolutie heen, noodgedwongen alternatieve groeiplaatsen hebben moeten zoeken. Op gemakkelijk toegankelijk terrein worden ze al snel opgepeuzeld door de vele grazers die er rondlopen.
Veel planten dokteren een strategie uit om dat te voorkomen: sommige ontwikkelen stekels, andere worden giftig, en nog andere zoeken dus moeilijk te bereiken standplaatsen op...
-
Een volgende reportage? Zijn er nog mensen op reis geweest? -1(
-1( ?? ))4, ik zou zo denken ene...nou laat ook maar, hij staat te popelen denk ik.
-
Een volgende reportage? Zijn er nog mensen op reis geweest? -1(
-1( ?? ))4, ik zou zo denken ene...nou laat ook maar, hij staat te popelen denk ik.
Ha, nu weet ik het... 't is de Gerard...die is nu begonnen aan zijn reeks over Cantabrië!
-
mmmmmmmmmmmmmmm ))8
-
Wellicht waren jullie net iets te vroeg voor de meeste najaarsbloei, maar de vele schitterende panoramafoto's maken veel goed natuurlijk. Een uitzonderlijk mooi eiland. Knap verslag, Luc! ((3
Ik onthoud natuurlijk vooral die Verbascum in de steen...moet ik beslist ook eens proberen. Ook de sternies in de rotswand zijn verbluffend. Meer en meer zie ik dat veel bollen ook echte creviceplanten zijn.
Merci, Frankie - er zijn hier op het forum natuurlijk nog enkele voorbeelden van knappe reisverslagen te vinden hé ;)
Jazeker Luc, we hebben hier al een aardige verzameling reisverslagen staan. Wat mij betreft, mogen er daar nog altijd een pak bij komen.
Inderdaad Frankie , vind ik ook wel ! dit zijn topics die toch heel veel bekeken worden ( na verloop van tijd ) , het zijn naslagwerken die vol interessante info staan ........heel waardevol ( vind ik toch)
-
Heel sfeervolle reportage , ik heb er alvast van genoten , Luc ! ((14 ((3 ((3 ((3
Ondanks dat de omstandigheden wat tegen vielen hebben jullie toch waarschijnlijk alles gezien wat jullie wilden zien , denk ik ? ((13
Ik vond het heel interessant om te volgen , mijn favoriete planten waren de krokussen en de colchicum ......
Bedankt Luc ..... ((13 -6( ........ ik kijk al uit naar een volgende reportage ......... ;)
Ook bedankt, Danny, de timing van de herfstregens liet ons inderdaad in de steek, maar uiteindelijk hebben we zowat alles gezien waar we op hoopten (met uitzondering van Narcissus tazetta en Colchicum cretense), alleen vielen de aantallen vaak tegen. Geef toe, je kan er wel meer Crocus laevigatus verwachten dan 2 (twee) stuks ! Ook de Sternbergia's waren dun gezaaid, ik ben er zeker van dat één week later we een veelvoud van die soorten zouden hebben te zien gekregen. Alleen de Colchicum pusilum en de Prospero autumnale kwamen we werkelijk overal tegen.
En wat je laatste opmerking betreft Danny : Ik ook ;)
Net als hier in de lage landen kan het weer een spelbreker zijn, Wij hadden in april een droog en vroeg voorjaar.
Naar mijn informatie is Narcissus tazetta een voorjaarsbloeiende narcis (feb.-apr.) ?!
-
Blijkbaar is dat niet zo duidelijk en eenduidig Gerrit.
Kijk hier http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=1932.msg91055#msg91055 waar Luc S een Narcissus tazetta ssp tazetta
die dus op 15 oktober bloeide.
Volgens Luc S ging het wel om een meer zuiderse collectie. Andere collecties bloeien in jan-feb-maart, vermoedelijk afhankelijk van de collectieplaats en uiteraard ook afhankelijk van de temperaturen die ze dan voorgeschoteld krijgen.
De Encyclopedie van de AGS vermeldt bij N. tazetta als bloeitijd : winter of vroeg voorjaar.... zo zie je maar...
-
Nog aanvullend op uw opmerking Gerrit. Ik zag één dezer nog een foto voorbij komen van Oron Peri met Narcissus tazetta volop in bloei in Israël.
-
Over twee bloeiperioden op Kreta kon ik verder niets vinden maar het is goed mogelijk dat het zo is. Het klopt in ieder geval voor Israel, in het najaar bloeit de "Mountain narcissus" Narcissus tazetta in de bergen. en in het voorjaar de "swamp narcissus" dat is de Narcissus tazetta die in moerasachtige streken zou groeien. (Gevonden op de sit van de Jeruzalem botanical gardens http://en.botanic.co.il/articles/Show/2 (http://en.botanic.co.il/articles/Show/2) )