Ieder zijn manier van werken natuurlijk. Daarin verschilt FA dan weer met Flora Montis.
Ik probeer het gebruik van superkleine fotootjes zoveel mogelijk te vermijden in ons tijdschrift, vooral wanneer het gaat om bijvoorbeeld tuinoverzichten, habitats, enz... Een close-up van een plant kan dan vaak weer wel omdat je dan toch nog genoeg ziet op de foto. Het verschilt allemaal van foto tot foto. Het is tevens ook niet altijd in te schatten hoe een kleine foto zal overkomen in het tijdschrift.
En het is keuzes maken, steeds weer opnieuw bij iedere editie. De ruimte is inderdaad beperkt. Je kan er niet alles in proppen. Maar ik geef er dan wel de voorkeur aan om minder foto's te publiceren in een groter formaat. Een mooie, duidelijke foto zegt zoveel. Neem nu jullie cover van Luuk Vermeer. Dat is een echte sfeerfoto, je waant je zo op een kalkgrasland in de Vercors. Die foto spreekt aan, alhoewel het om gewone viooltjes gaat met Ranunculus kuepferi op de achtergrond, is dit toch een sterke foto. Diezelfde foto staat ook op pag 97 in 'postzegelformaat' en dat is al stukken minder. De grootsheid van het landschap zoals op de cover is verdwenen.
De tuinoverzichtjes op pag 161 bijvoorbeeld, nee a.u.b. stop daarmee. Dat is het niet. I.p.v. 3 kleine fotootjes, neem 1 grote foto en laat er 2 vallen. Die ene grote foto die je zal gebruiken maakt meer indruk.
Maar wat zit ik hier eigenlijk te zeiken? Los van die 'microfotootjes', is deze FA een steengoed nummer waar helemaal niets is van af te dingen!
Jullie hollanders hebben gewoon een goed clubblad ... maar die kleine fotootjes moeten eruit.
