In Vlaanderen is deze soort in feite officieel uitgestorven. Er bevinden zich geen natuurlijke populaties meer. Wat er wel nog terug te vinden is, zijn uitgezette of 'ontsnapte' planten uit tuinen of door liefhebbers.
Spijtig, want het is een heel aparte en fotogenieke plant.
Het is duidelijk dat deze planten vroeger inheems waren hier in de streek . Heb vele jaren geleden eens wat bollen gekocht , de planten hebben het hier heel erg naar hun zin en zaaien vlot uit . Ondertussen staat hier ook een mooie verzameling in de tuin .......
Het is een plant die vele jaren geleden overal te zien was, Danny, ook hier in Vlaanderen. Maar de plant is nogal gevoelig voor verstoring van de watertafel. En niet alleen dat, ze kunnen ook enkel voorkomen daar waar ze beginnen te maaien wanneer het loof van de fritten verdwenen is. Dit zijn dan ook meteen de twee voornaamste oorzaken dat ze overal verdwijnen. En al zeker in een landje als bij ons, waar het allemaal gelekt en gekamt moet liggen. Vlaanderen is veel te netjes voor zulke wilde planten.
Trouwens... een andere plant die hier vroeger ook heel algemeen was, is thans ook stilaan een zeldzame verschijning geworden zonder dat we het zelf beseffen. Ik heb het over onze simpele dotterbloem, Caltha palustris. Toen ik nog heel wat jonger was, zag je de planten vaak staan bij een slootje, een poel en heel vaak in laag gelegen vochtige weides. Het biotoop is niet helemaal dezelfde als van de fritten, maar toch, ze zouden bij elkaar kunnen groeien.
Toevallig heb ik ze dezelfde dag gezien, maar op een andere locatie natuurlijk. Het betreft een biotoop dat beheerd wordt door natuurpunt: een natte hooiweide, gevoed door een bron. Opvallend is dat de planten enkel te zien waren in het stukje dat onder beheer staat. Elders buiten het reservaatje, waren er ook nog genoeg stroompjes en poelen te zien, maar helemaal geen dotterbloemen.
Intensieve landbouw en drooglegging van natte weides is de doodsteek voor deze moerasplant in onze contreien.
