Vlaamse Rotsplanten Vereniging
Algemeen => Reizen, uitstappen en reisverhalen => Topic gestart door: Pim Hols op 30 januari 2011, 21:50:24
-
In 2009 naar het Zwitserse Interlaken (Berner Oberland) afgereisd. Een stad met ca. 5300 inwoners op een hoogte van ca. 560 meter. Geklemd tussen tussen het Meer van Brienz en het Meer van Thun. Van daaruit diverse uitstapjes gemaakt.
Rond de camping Manor Farm, waar we ‘ons kamp’ hadden opgeslagen al enkele leuke soortjes gespot. Ondermeer Campanula trachelium Ruig klokje, C. rotundifolia en diverse exemplaren van een Hepatica species, waarschijnlijk H. nobilis.
-
Vanuit het plaatsje Beatenberg (1200 meter) kan je per cabine naar de Niederhorn gebracht worden op ca. 1950 meter hoogt. Van daaruit kan je diverse wandelingen lopen of natuurlijk een botanische zoektocht ondernemen. Je kon van daaruit nog enkele honderden meters hoger klimmen.
Je hebt hier eengrandioos uitzicht op de bergen, de Eiger, de Mönch en de Jungfrau. Je bevind je hier in feite op een ‘veredelde alpenweide’.
Daar viel natuurlijk veel moois te bewonderen. Ondermeer de algemeen voorkomende Campanulasoorten C. barbata, C. cochlearifolia Zodeklokje, en C. Scheuchzeri .
-
Op de Niederhorn eveneens een aantal Primula species gespot, maar helaas niet in bloei. Wellicht P. farinosa en P. hirsuta.
Ook Soldanella montana stond niet meer in bloei. Al was het frisse loof prachtig om te zien.
-
Op de Niederhorn stak bij tijd en wijle Silene rupestris, Rotssilene, de kop op.
En natuurlijk de befaamde Silene acaulis. Echter weinig bloeiend.
-
De Niederhorn herbergde eveneens Pinguicula vulgaris, het Vetblad. Zeer lokaal slechts. Maar het was een hele prettige ontmoeting.
-
Hopla, na de reis naar Oostenrijk met Gerrit, gaan we dit keer naar Zwitserland met Pim. We kunnen er maar niet genoeg van krijgen. De diverse Campanula's dragen al meteen mijn voorkeur weg. Mooie shots. In welke maand was het overigens dat je daar was, Pim?
-
Hopla, na de reis naar Oostenrijk met Gerrit, gaan we dit keer naar Zwitserland met Pim. We kunnen er maar niet genoeg van krijgen. De diverse Campanula's dragen al meteen mijn voorkeur weg. Mooie shots. In welke maand was het overigens dat je daar was, Pim?
Dat was half juli Frankie. Dan ga ik meestal op zomervakantie in verband met de collectieve sluiting van de firma waar ik werkzaam ben. Vandaar.
-
Een topper op de Niederhorn vond ik de vondst van de Sneeuwgentiaan, Gentiana nivalis. Helaas kwam het bezoekje te vroeg op de dag omdat de bloemen zich nog niet hadden geopend.
Phyteuma michelii had ik niet eerder in het wild gezien. Nu dus wel. Slechts enkele exemplaren gespot. Ook wat hoger kwam de Halfbolrapunzel , Phyteuma haemisphaericum, voor. Af en toe in enkele aantalen, maar niet echt veel.
-
Verder nog de nodige soortjes gespot op de Niederhorn zoals, Hutchinsia alpina, Androsace chamaejasme Dwergmansschild, Parnassia palustris, Ranunculus alpestris, Gypsophila repens Kruipend Gipskruid en de daar hoofdzakelijk uitgebloeide Dryas octopetala.
-
Ook nog een bezoekje gebracht aan de Grimselpass , aangelegd in 1894 en 2165m hoog. De Grimselpass vormt de verbinding tussen het Zwitserse kanton Bern (Innertkirchen) en Wallis (Gletsch). Van daar uit kan je nog zo’n 200 meter hoger klimmen.
Het beperkte gedeelte waar ik vertoefde herbergde talloze soortjes. Ik kwam veel granietachtig grijs gesteente tegen. En veel plekken met (stromend) smeltwater, waar vooral Saxifraga stellaris zich prima thuis leek te voelen.
-
Op de Grimselpass ook plekken met de sterbloemige Steenbreek die nog voor de bloei compleet in het smeltwater bivakkeerde.
-
Op de Grimselpass waren er verder mooie exemplaren van Tanacetum alpinum, de Alpenmargriet, van de partij.
-
Fantastische foto's Pim !
Ik heb ook een aantal keren die streken doorkruist - nog in de dia-tijd, dus geen digitale beelden jammer genoeg !
Prettig dat je dit nog eens laat herleven.
Aangezien je in Interlaken verbleef durf ik te hopen dat er ook nog beelden volgen van Grindelwald, Wengen en meer van dat fraais. ;)
-
Wat je zegt, Luc, heerlijke foto's. De alpenmargriet staat er fantastisch bij. Ik vraag mij trouwens af of die soort ook in onze contreien kan gedijen. Ik heb hem alleszins nog niet in cultuur gezien.
-
Herinneringen en nieuwe kriebels, dat zijn mijn reacties op jouw foto's Pim, prachtig. Die Gentiana nivalis heb ik denk ik vorig jaar ook in Oostenrijk gezien, ik kon er toen geen naam bij vinden. Dat geld ook voor Saxifraga stellaris.
-
Fantastische foto's Pim !
Ik heb ook een aantal keren die streken doorkruist - nog in de dia-tijd, dus geen digitale beelden jammer genoeg !
Prettig dat je dit nog eens laat herleven.
Aangezien je in Interlaken verbleef durf ik te hopen dat er ook nog beelden volgen van Grindelwald, Wengen en meer van dat fraais. ;)
Bedankt Luc,
Je zal op je wenken bediend worden, want het mooiste moet nog komen. De lokatie rond de Schilthorn leverde ook een aantal fraaie plaatjes op. Wordt vervolgd.
-
Herinneringen en nieuwe kriebels, dat zijn mijn reacties op jouw foto's Pim, prachtig. Die Gentiana nivalis heb ik denk ik vorig jaar ook in Oostenrijk gezien, ik kon er toen geen naam bij vinden. Dat geld ook voor Saxifraga stellaris.
Bedankt Gerrit, die kriebels had ik zeker ook toen ik daar aan het struinen was. Als ik zo met die fotootjes in de weer ben, komt het weer helemaal terug.
-
Grimsel Pas is een leuk gebied ;). De 'Primula' doet me denken aan een Saxifraga, maar ik weet niet zeker of het er een is en ook niet welke. Gezien de witte knoppen lijkt het me geen Primula. Zou het wellicht ook een kruisbloemige (Brassicaceae) kunnen zijn?
-
Grimsel Pas is een leuk gebied ;). De 'Primula' doet me denken aan een Saxifraga, maar ik weet niet zeker of het er een is en ook niet welke. Gezien de witte knoppen lijkt het me geen Primula. Zou het wellicht ook een kruisbloemige (Brassicaceae) kunnen zijn?
Ik denk dat je gelijk hebt Kees Jan. Bij nader inzien lijkt het me inderdaad eveneens Sax. stellaris. Ook omdat er zoveel exemplaren in de buurt groeiden. Ik werd op het spoor van een Primula specie gezet door het grofgetande vlezige blad. Maar dat heeft de Sterbloemige Steenbreek eveneens volgens de Alpenflora. Ook de bladkleur vond ik zo 'Primula-achtig licht'. Maar dat zou een oorzaak kunnen hebben door een lange tijd in het smeltwater gebivakkeerd te hebben.
Ik ga de tekst bij de fotootjes in ieder geval veranderen.
Bedankt voor je informatie.
Ook de lange stengeltjes van de oude bloei lijken inderdaad meer het formaat van de S.stellaris.
-
Ah, stellaris. Ik dacht inderdaad aan een Saxifraga, maar had geen idee welke. Maar nu je het zegt, stellaris klopt helemaal denk ik!
-
Dat is weer genieten Pim ! Ik was nog nooit in Zwitserland maar merk nu dat dit onterecht is ! Je brengt ons op ideeen voor de komende jaren...
-
Op de Grimselpass was het uiteraard minutieus zoeken naar de Sedum alpestre, de Alpenmuurpeper.
Maar de vondst was zeker de moeite waard.
Dit lijkt een lichte vorm van de Alpenmuurpeper. Op de Schilthorn was de bloem veel geelachtiger.
Ik kon ook nog (wellicht) Doronicum clusii aan het lijstje toegevoegen.
-
De vermaarde Alpenazalea Loiseleuria procumbens, kwam redelijk verspreid voor op de Grimselpass.
Zo nu en dan nog gewillig bloeiend.
-
Dat is weer genieten Pim ! Ik was nog nooit in Zwitserland maar merk nu dat dit onterecht is ! Je brengt ons op ideeen voor de komende jaren...
Moet je beslist een keer ondernemen Kris, zo'n bezoekje aan de Zwitserse flora. Als je de gelegenheid krijgt natuurlijk.
-
En wat te denken van fraaie exemplaren van Sodanella pusilla, de Kleine Kwastjesbloem, naast en door de sneeuw heen.
Puur genieten.
-
En wat te denken van fraaie exemplaren van Sodanella pusilla, de Kleine Kwastjesbloem, naast en door de sneeuw heen.
Puur genieten.
Welke rechtgeaarde rotsplantenliefhebber kan daar aan weerstaan ?
-
En wat te denken van fraaie exemplaren van Sodanella pusilla, de Kleine Kwastjesbloem, naast en door de sneeuw heen.
Puur genieten.
Dat is zeker genieten, Pim, leuk om die Soldanella's in het wild door de sneeuw te zien bloeien.
-
Dat is weer genieten Pim ! Ik was nog nooit in Zwitserland maar merk nu dat dit onterecht is ! Je brengt ons op ideeen voor de komende jaren...
Moet je beslist een keer ondernemen Kris, zo'n bezoekje aan de Zwitserse flora. Als je de gelegenheid krijgt natuurlijk.
Prachtige foto van die helling met rotsblokken. Lopen die schapen daar vrij rond, of was het gebied afgebakend.
-
Vlak bij de sneeuw waren ook insekten van de partij. Een emelt verpopte zich tot deze langpootmug. Neergestreken op de sneeuw.
Ook waren de steenbokken schijnbaar in de buurt, zo te zien. Of wellicht een kudde schapen.
-
Dat is weer genieten Pim ! Ik was nog nooit in Zwitserland maar merk nu dat dit onterecht is ! Je brengt ons op ideeen voor de komende jaren...
Moet je beslist een keer ondernemen Kris, zo'n bezoekje aan de Zwitserse flora. Als je de gelegenheid krijgt natuurlijk.
Prachtige foto van die helling met rotsblokken. Lopen die schapen daar vrij rond, of was het gebied afgebakend.
Daar heb ik niet echt op gelet Frankie, maar ze hadden behoorlijk de ruimte in ieder geval.
-
Verder nog fraaie exemplaren van Minuartia sedoides, Dwergveldmuur, gespot.
Af en toe passeerde een laaghangend wolkje.
-
Wat te zeggen van deze fraaie rozetten van de vermaarde Berghuislook, op de Grimselpass.
-
Interlaken zelf is ook zeer de moeite waard om eens een middagje te vertoeven.
Het centrum is goed voor een aantal idyllische plaatjes.
-
Ook even buiten de camping is een wandelingetje meer dan een belevenis.
Als je net buiten de camping Manor Farm komt, doemen daar ineens die machtige besneeuwde bergen op. Een imposant gezicht.
Ook het Brienzer meer bij de camping biedt mooie plaatjes.
-
Maar verreweg het meest interessante deel waren de belevenissen op de Schilthorn. Per kabelbaan kan je via Mürren (1650 meter) en Birg (2677 meter) naar de top van de Schilthorn op 2970 meter hoogte. Daar heb je een fantastisch uitzicht op de Eiger, de Mönch en de Jungfrau, en op vele andere bergtoppen en op talrijke gletsjers en meren. Als je wil kan je in de voetsporen van James Bond treden en een bezoekje brengen aan het Touristorama-theater waar je getuige bent van een show met fragmenten uit de 007-film ‘On Her Majesty’s Secret Service’ die op de Schilthorn is opgenomen.
Persoonlijk heb ik daar niet zoveel mee.
Ik ben dus op het tussenstation Birg uitgestapt om de plaatselijke flora te ontdekken.
Maar de vergezichten en de hele omgeving zijn natuurlijk om te watertanden.
-
Maar verreweg het meest interessante deel waren de belevenissen op de Schilthorn. Per kabelbaan kan je via Mürren (1650 meter) en Birg (2677 meter) naar de top van de Schilthorn op 2970 meter hoogte. Daar heb je een fantastisch uitzicht op de Eiger, de Mönch en de Jungfrau, en op vele andere bergtoppen en op talrijke gletsjers en meren. Als je wil kan je in de voetsporen van James Bond treden en een bezoekje brengen aan het Touristorama-theater waar je getuige bent van een show met fragmenten uit de 007-film ‘On Her Majesty’s Secret Service’ die op de Schilthorn is opgenomen.
Persoonlijk heb ik daar niet zoveel mee.
Ik ben dus op het tussenstation Birg uitgestapt om de plaatselijke flora te ontdekken.
Maar de vergezichten en de hele omgeving zijn natuurlijk om te watertanden.
Adembenemend, Pim. Dat is natuurlijk het voordeel, als je die geliefde plantjes eens wil zien in hun natuurlijke biotoop, dat je ook kan genieten van de uitzichten en panorama's.
-
Wat te zeggen van deze fraaie rozetten van de vermaarde Berghuislook, op de Grimselpass.
Hebben we het hier dan over S. montanum?
-
Dit betrof een morene-achtig gebied vol met leisteenachtig steenpuin. Soms heel grof, soms heel fijn. Het was die dag nogal vochtig en dampig weer . Eigenlijk liep ik zo nu en dan in feite in een wolk. Dat kan je terugzien in de bloeimomenten van de gentianen en de Gletsjerranonkel (Ranunculus glacialis).
-
Wat te zeggen van deze fraaie rozetten van de vermaarde Berghuislook, op de Grimselpass.
Hebben we het hier dan over S. montanum?
Klopt Frankie.
Wordt vervolgd.
-
Wouw wouw Schitterend schitterend.
Dat was een mooie vacantie
en zeker mooie foto's. complimenten.
Misschien iets voot u pim.
voor de volgende reis naar Zwitserland.
Kijk even op www.vacanski.com
Chalet + appartement van mijn vader.
-
Hele mooie Gentiaan, Pim. Behoort zeker tot mijn favorieten ook. Jammer dat ze in de tuin wat moeilijker doen.
-
De flanken van de Schilthorn behoren mijns inziens tot de interessantste wat betreft de verscheidenheid aan bergflora in de Alpen. Zoals Ranunculus glacialis daar stond te bloeien heb ik ze nadien nooit nergens meer gezien Pim ! De prachtige achtergrond met op een rijtje Eiger-Mönch en Jungfrau vind ik in de Alpen ook één van de allermooiste decors !!
Laat maar komen, dit smaakt naar meer !
-
Het was die dag wat somber weer, maar evengoed aangenaam voor de botanische activiteiten en ondanks de hoogte van ca. 2650 meter niet koud. Veel exemplaren gespot van Androsace helvetica, het Zwitsers Mansschild.
Let bij de derde foto op de gelaagde achtergrond van de groeiplek.
-
Helaas bleek de bloei van de lokale exemplaren van het Zwitsers Mansschild al enige tijd achter de rug. Maar de compacte bolletjes van harige rozetjes waren de bewondering zeker waard. Opvallend was dat niet elk exemplaar een bloeiperiode achter de rug had.
-
Androsace helvetica kwam op Schilthorn in het zelfde gebied voor als Androsace alpina, de Alpen Mansschild.
Zij stellen dan zeker eveneens dezelfde eisen neem ik aan.
-
Het was zeker al een aantal dagen wat bewolkt en vochtiger weer op de Schilthorn. De vochtigheidsgraad leek wat invloed te hebben op de conditie van de overigens prachtige bloemetjes van Androsace alpine.
-
De Schilthorn was op die lokatie behoorlijk verwend met de aanwezigheid van een fors aantal exemplaren van de Alpen Mansschild.
-
Op de Schilthorn moest je echter met een vergrootglas zoeken naar de aanwezigheid van Androsace chamaejasme, het Dwergmansschild. Ik heb maar enkele exemplaren kunnen ontdekken. Maar wel in bloei.
-
Verbluffende reeks Androsace's, Pim. :o
De A. helvetica heb ik sinds verleden jaar ook in de tuin. Hij staat uitgeplant -verticaal- in een tufhole onder een stuk overhangend gesteente. Hopelijk kan ik hem daar in leven houden. Heb jij hem trouwens in de tuin?
-
Verbluffende reeks Androsace's, Pim. :o
De A. helvetica heb ik sinds verleden jaar ook in de tuin. Hij staat uitgeplant -verticaal- in een tufhole onder een stuk overhangend gesteente. Hopelijk kan ik hem daar in leven houden. Heb jij hem trouwens in de tuin?
Indrukwekkend die Androsace's Pim ! :P
Wat een verwennerij voor de liefhebber van "kussenvormers " ...
Bedankt om ons hier mee te laten van genieten...
-
Verbluffende reeks Androsace's, Pim. :o
De A. helvetica heb ik sinds verleden jaar ook in de tuin. Hij staat uitgeplant -verticaal- in een tufhole onder een stuk overhangend gesteente. Hopelijk kan ik hem daar in leven houden. Heb jij hem trouwens in de tuin?
Nee Frankie, ik heb hem niet in de tuin. Ik heb meer de gangbare soortjes, zoals A. sempervivoides, A. carnea enz.
Ik tracht verder nog wel eens wat soortjes uit zaad op te kweken, maar probeer toch alles in gewone tuinomstandigheden te houden, want een kasje heb ik niet.
Vorig jaar heb ik ondermeer A. albana, A. bulleyana, A. chaixii, A. obtusifolia gezaaid. En onlangs begin januari heb ik Androsace ciliata, Androsace hedracantha, Androsace mathildae en Androsace montana gezaaid.
Je ziet, ik ben dus wel wat aan het proberen.
-
Verbluffende reeks Androsace's, Pim. :o
De A. helvetica heb ik sinds verleden jaar ook in de tuin. Hij staat uitgeplant -verticaal- in een tufhole onder een stuk overhangend gesteente. Hopelijk kan ik hem daar in leven houden. Heb jij hem trouwens in de tuin?
Indrukwekkend die Androsace's Pim ! :P
Wat een verwennerij voor de liefhebber van "kussenvormers " ...
Bedankt om ons hier mee te laten van genieten...
Natuurlijk graag gedaan Kris.
Dat zijn tenslotte de leuke aspecten van het forum. Avonturen, kennis, ervaringen en foto's delen.
Maar het verhaal gaat nog vervolgd worden.
-
Verbluffende reeks Androsace's, Pim. :o
De A. helvetica heb ik sinds verleden jaar ook in de tuin. Hij staat uitgeplant -verticaal- in een tufhole onder een stuk overhangend gesteente. Hopelijk kan ik hem daar in leven houden. Heb jij hem trouwens in de tuin?
Nee Frankie, ik heb hem niet in de tuin. Ik heb meer de gangbare soortjes, zoals A. sempervivoides, A. carnea enz.
Ik tracht verder nog wel eens wat soortjes uit zaad op te kweken, maar probeer toch alles in gewone tuinomstandigheden te houden, want een kasje heb ik niet.
Vorig jaar heb ik ondermeer A. albana, A. bulleyana, A. chaixii, A. obtusifolia gezaaid. En onlangs begin januari heb ik Androsace ciliata, Androsace hedracantha, Androsace mathildae en Androsace montana gezaaid. Je ziet, ik ben dus wel wat aan het proberen.
Een kas heb ik ook niet, Pim, maar een zorgvuldig uitgekozen plekje, dit eventueel in combinatie met een regenscherm in de winter komt men toch ook al een heel eind. Verder ben ik ook meer en meer aan het experimenteren met uitplanten en zaaien op tufstenen. Ik stel vast dat het gebruik van deze stenen de mogelijkheden heel wat vergroot.
-
Van een aantal rotspartijen op de Schilthorn kan je goed de gelaagdheid terugzien waardoor een voegencultuur is ontstaan. Om die gebiedjes af te tasten is een zeer interessante en aangename bezigheid.
-
Tussen het gelaagde puin op de Schilthorn voelde ook Saxifraga paniculata zich opperbest zo te zien. Als liefhebber van de zilversaxen verbaas ik me erover dat dit in cultuur zo’n makkelijk te kweken soort is in de laaglanden.
-
S. paniculata schijn een voorkeur te hebben voor kalkhoudend gesteente. De bloei van de gespotte exemplaren op de Schilthorn was niet uitermate spectaculair. Let op de rozetten, waarvan het blad zich beperkt ‘openvouwd’, waardoor de roztten een compacte vorm vertonen. Heeft waarschijnlijk te maken met de plaatselijke (weers)omstandigheden op die redelijk grote hoogte.
-
Ook op de Schilthorn was de Sterbloemige Steenbreek, Saxifraga stellaris, van de partij. Voor de prachtige Sedum alpestre, de Alpenmuurpeper, moest je, net als op de Niederhorn en de Grimselpass, verdraaid goed zoeken. Maar….., gevonden.
-
De Schilthorn was gezegend met een behoorlijke soortenrijkdom. Redelijk veel voorkomend was Saxifraga bryoides. Deze Steenbreek kon daar tot behoorlijke proporties uitgroeien.
-
De compacte rozetjes zijn heel kenmerkend voor de soort. Het hoogteverschil bepaalde de bloeifase. Sommige exemplaren die wat hoger stonden nog vrolijk in de knop, terwijl een aantal lagere planten al vol in bloei stonden.
-
Een aantal saxifragaatjes waren lastig te determineren. Waarschijnlijk gaat het hier om S. muscoides. Geldt als pioniersplant en komt zelden onder de 2400 meter voor in een niet te droge steenpuinbodem volgens de Alpenflora.
-
Ook veel exemplaren gespot op de Schilthorn van waarschijnlijk Saxifraga exarata subspecie moschata. Wederom leek de hoogte sterk bepalend voor de bloeitijd.
-
Saxifraga exarata subspecie moschata had op de Schilthorn een behoorlijke compacte groeiwijze.
-
Niet verbazingwekkend was dat natuurlijk de Silene acaulis sterk vertegenwoordigd was op de Schilthorn. Ook een aantal bloemloze matjes ontmoet.
-
De stengelloze Silene schijnt een voorkeur te hebben voor kalkrijke losse grond. Ik heb enkel roze bloeiende planten gezien. Je hoopt toch altijd op een verrassing, zoals een wit bloeiend exemplaar. In de tuin heb ik ook wel eens van een enkel bloemetje genoten bij een eigen uit zaad gekweekt plantje. Maar ik ben al tevreden als de S. acaulis behoorlijk in leven kan blijven.
-
Het minste dat we kunnen zeggen is dat je je ogen (en je fototoestel) niet in je zakken had Pim !! ;) Wat een Saxifraga wellust !
Silene acaulis is al jaaaaaaaaaaren één van mijn favoriete rotsplanten, maar hier krijg ik hem moeilijk aan de praat en zeker niet in bloei !
Zijn er hier mensen die daar wel in slagen ??
Dank om ons nog eens aan het dromen te brengen Pim !
-
Hele mooie reeks Saxifraga's, Pim, fantastisch in beeld gebracht. De Saxifraga exarata subspecie moschata op de Schilthorn is een plaatje. :o
Met dit soort Saxifraga's ben ik helemaal niet vertrouwd. Waarschijnlijk zijn ze ook niet gemakkelijk in cultuur, behalve dan de paniculata dan natuurlijk. Maar ik meen dat het nog veel moeilijker moet zijn om ze daar in het vrije veld op naam te brengen.
-
Ik kan alleen maar instemmen met Luc en Frankie ! Superbeelden voor de fanatieke rotsplantenfreaks Pim.
Ik heb nu een vorm van Silene acaulis die nu toch redelijk wil bloeien de vorige 2 jaar Luc. Afwachten of hij dat blijft doen......
-
Waar staat die dan Kris ? Op tufsteen ??
-
Waar staat die dan Kris ? Op tufsteen ??
Neen Luc ,tussen de voegen van de tufsteen. Als ik hem kocht een 2 jaar terug was het ook het enige exemplaar uit een redelijk grote massa dat fatsoenlijk bloeide. Ik veronderstel dat je ze moet kunnen kopen in bloei zodat je zeker weet dat je een bloeiende cloon of vorm te pakken hebt. Ik houd jullie verder op de hoogte wat hij dit voorjaar van plan is ...
-
Prachtige kussentjes die Androsace's Pim, alleen daarvoor moet ik nog eens die kant op.
Saxifraga's misschien wat moeilijk te determineren maar altijd mooi.
Silene acaulis in bloei, daar loop je nooit zomaar aan voorbij.
Die witte die jij gemist hebt staat bij mij in de rotstuin en bloeit toch redelijk goed.
dit geld trouwens ook voor de roze in mijn rotstuin :) :)
-
Prachtige kussentjes die Androsace's Pim, alleen daarvoor moet ik nog eens die kant op.
Saxifraga's misschien wat moeilijk te determineren maar altijd mooi.
Silene acaulis in bloei, daar loop je nooit zomaar aan voorbij.
Die witte die jij gemist hebt staat bij mij in de rotstuin en bloeit toch redelijk goed.
dit geld trouwens ook voor de roze in mijn rotstuin :) :)
Gerrit, kan je kort omschrijven in welke omstandigheden je S. acaulis groeit (winterdakje, grondsamenstelling, uren zon, kalktoegift of i.d......) ?
Weerom prachtige foto's Pim. Ook genomen met je Panasonic ?
-
Prachtige kussentjes die Androsace's Pim, alleen daarvoor moet ik nog eens die kant op.
Saxifraga's misschien wat moeilijk te determineren maar altijd mooi.
Silene acaulis in bloei, daar loop je nooit zomaar aan voorbij.
Die witte die jij gemist hebt staat bij mij in de rotstuin en bloeit toch redelijk goed.
dit geld trouwens ook voor de roze in mijn rotstuin :) :)
Gerrit, kan je kort omschrijven in welke omstandigheden je S. acaulis groeit (winterdakje, grondsamenstelling, uren zon, kalktoegift of i.d......) ?
Weerom prachtige foto's Pim. Ook genomen met je Panasonic ?
Inderdaad Eduard, de Panasonic FZ28 deed toen ook al dienst.
Ik ben eveneens benieuwd naar de groeiomstandigheden van de S.acaulis bij Gerrit. Leuk van die witte trouwens, Gerrit.
-
Groeiomstandigheden zijn heel gewoon in de rotstuin Silene acaulis 'Corevanii'(de roze) staat in een steile wand tussen gebroken betontegels waarachter gewone tuingrond (humeuze zandgrond) met wat split en puin, dus vrij droog.
Ook groeit deze in een kleine trog deze is te vinden op het Forum http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=184.msg5184#msg5184 (http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=184.msg5184#msg5184) die staat in een mengsel van potgrond /split / metselzand.
De witte variant staat langs een (folie)vijver ongeveer 30 cm onder het niveau van de tuin dus redelijk vochtig, de foto is een paar dagen te vroeg genomen want er moeten nog een aantal knoppen opengaan.
Ik heb die planten niet afgedekt afgelopen winters (was misschien beter geweest wel af te dekken).
De zuurgraad van de grond heb ik nooit laten testen maar ik denk toch redelijk neutraal.
Ik gebruik geen kalk, alleen wat gedroogde koemest in het voorjaar.
Ze staan allemaal in de volle zon.
-
Zelf heb ik ze in elk geval nooit zo mooi gehad Gerrit ! :(
Prachtige resultaten ! :)
-
Ik vind de resultaten in de natuur toch een stuk beter Luc, al heb ik daar ook nog geen witte gezien ;)
-
Groeiomstandigheden zijn heel gewoon in de rotstuin Silene acaulis 'Corevanii'(de roze) staat in een steile wand tussen gebroken betontegels waarachter gewone tuingrond (humeuze zandgrond) met wat split en puin, dus vrij droog.
Ook groeit deze in een kleine trog deze is te vinden op het Forum http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=184.msg5184#msg5184 (http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=184.msg5184#msg5184) die staat in een mengsel van potgrond /split / metselzand.
De witte variant staat langs een (folie)vijver ongeveer 30 cm onder het niveau van de tuin dus redelijk vochtig, de foto is een paar dagen te vroeg genomen want er moeten nog een aantal knoppen opengaan.
Ik heb die planten niet afgedekt afgelopen winters (was misschien beter geweest wel af te dekken).
De zuurgraad van de grond heb ik nooit laten testen maar ik denk toch redelijk neutraal.
Ik gebruik geen kalk, alleen wat gedroogde koemest in het voorjaar.
Ze staan allemaal in de volle zon.
Dat ziet er inderdaad prachtig uit hoor Gerrit. ;) :D
-
De Zuiltjes Steenbreek was natuurlijk eveneens van de partij op de Schilthorn. Die toch vooral op vochtige, voedingsstof- en kalkrijke grond vertoeft, maar wel voldoende aarde en humus schijnt te moeten bevatten. Op dit steenpuin leek Saxifraga oppositifolia, zich uiterst op zijn gemak te voelen.
-
De ondersoort Saxifraga oppositifolia ssp. rudolphiana die ik in 2007 in Oostenrijk ben tegengekomen vond ik een slag mooier dan de Zuiltjes Steenbreek van de Schilthorn. Opvallend was weer de aanwezigheid van geheel al lang uitgebloeide exemplaren, met al behoorlijke zaaddozen, en de exemplaren die eigenlijk nog volop in bloei stonden.
-
De Schilthorn was een voor mij betoverend gebied, maar haar grote soortenrijkdom. Menigmaal werd ik getroffen door een bijzondere aanblik van opvallende botanische schoonheden. Normaal moet ik niet veel hebben van die eenjarige grootbloemige violen die met vrachtwagens vol worden verhandeld en elke zomer bij bosjes tegelijk in de doorsnee tuintjes worden aangeplant. Maar een heel veld met de fraaie Viola calcarata deed mij toch even verstommen. De fraaie paarse bloem maakte een machtig mooie kleurencombinatie met het hoofdzakelijk grijze rolgesteente. Gedijt meest op kalkarme puingrond waar flink water doorheen sijpelt, volgens de Alpenflora.
-
Daar heb je gelijk in gerrit.
Ben meteen naar de foto's van oostenrijk gaan zoeken voor de silene.
en gevonden. :D
Hier staan ze inderdaad mooi.
Maar bij jou staan ze ook mooi.
-
Ranunculus glacialis, de Gletsjerranonkel , kwam in behoorlijke aantallen voor op de Schilthorn. Zowel de witbloemige als ‘Forma Rosea’.
-
Ranunculus glacialis stelt een vochtige steenpuinbodem op prijs, liefst kalk- en voedingsstofarm. Een soortje dat ook op de Schilthorn vertoefde was de Alpenranonkel, Ranunculus alpestris. Tot mijn verbazing geeft die juist de voorkeur aan een kalk- en voedingsstofrijke en vochtige puingrond, volgens de Alpenflora. Dit in tegenstelling tot zijn neef. Dit betekent dat betreffende biotopen naast elkaar kunnen bestaan.
-
De Eenbloemige en de Breedbladige Hoornbloem kan ik maar moeilijk uit elkaar halen. Ik heb ze na lang wikken en wegen toch benoemd. Let op de functie als puinbinder bij de eerste foto van Cerastium latifolium.
-
Ik kwam op de Schilthorn ook nog een Cerastium soortje tegen met veel spitsere bladeren dan de voorgaande soorten. Wellicht heeft iemand een idee van de juiste benaming.
-
Slechts 1 exemplaar gespot van een van mijn favoriete hongerbloemetjes, nl. Draba tomentosa, het Viltig Hongerbloempje. Excuses voor de matig scherpe foto. Ook zeer sporadisch op de Schilthorn: Draba aizoides. Beide soortjes waren uitgebloeid en droegen al de bekende hauwtjes.
-
Een van mijn topsaxifragaatjes vind ik Saxifraga androsacea. Ik weet niet wat ik daar mee heb, misschien alleen al vanwege de naam. Maar enkele plantjes gezien van het Mansschild Steenbreek. Prefereert vochtige puingrond en is kalkminnend.
-
De fraaie kussens van het Dwergveldmuur, kwamen op de Schilthorn in redelijke aantallen voor. Soms rijkbloeiend, soms zonder een enkel bloemetje en soms al uitgebloeid. Heeft een voorkeur voor een enigszins zure en vochtige steengrond schijnt het. De kussentjes hebben trouwens een hoge aaibaarheidsfactor.
-
Galium pseudohelveticum was ik nog nooit tegengekomen, tenminste was me nooit opgevallen. Maar ik neem hem toch even mee in de presentatie, voor de volledigheid.
-
Een zeer aangename verrassing op de Schilthorn was de ontdekking van een bijzonder gedrongen Campanulasoortje. Deze enkel exemplaartjes huisden op een vrij ontoegankelijk plekje, net naast een behoorlijke afgrond. Toch maar even vastgelegd. Na veelvuldig wikken en wegen lijkt dit soortje sterk op C. cenisia. Ook vanwege de vlezige blaadjes. Omdat de bloem nog gesloten is had ik eerst mijn twijfels. Wie het weet mag het zeggen. Gedijt op kalkhoudende, stenige, gruizige grond en fijn puin.
-
Verder waren de Alpengemkers ( Hutchinsia alpina) en het Kruipend nagelkruid, Geum reptans, op de Schilthorn van de partij, zij het in vrij beperkte aantallen.
-
Alweer een prachtige reeks, Pim. Ik denk dat ik hier maar eens een samenvatting maar ga over maken, moest ik ook ooit eens in dat gebied vertoeven. Ik ben alleszins al verkocht.
De Saxifraga oppositifolia ssp. rudolphiana is beauty. Oppostifolia's vindt ik niet makkelijk in de tuin. Idem dito voor Ranunculus glacialis, zeer mooi.
Cerastiums determineren is ook al niet makkelijk. Ik vermoedt dat jouw onbekende soort Cerastium carinthiacum zou kunnen zijn, vanwege die min of meer blinkende groene spitse blaadjes, dit in tegenstelling tot de meeste andere soorten die eerder wollige blaadjes hebben. Maar ik ben niet zeker.
-
Deze indrukwekkende serie neemt stil aan wetenschappelijke dimensies aan Pim !! :o :o
-
Alweer een prachtige reeks, Pim. Ik denk dat ik hier maar eens een samenvatting maar ga over maken, moest ik ook ooit eens in dat gebied vertoeven. Ik ben alleszins al verkocht.
De Saxifraga oppositifolia ssp. rudolphiana is beauty. Oppostifolia's vindt ik niet makkelijk in de tuin. Idem dito voor Ranunculus glacialis, zeer mooi.
Cerastiums determineren is ook al niet makkelijk. Ik vermoedt dat jouw onbekende soort Cerastium carinthiacum zou kunnen zijn, vanwege die min of meer blinkende groene spitse blaadjes, dit in tegenstelling tot de meeste andere soorten die eerder wollige blaadjes hebben. Maar ik ben niet zeker.
Sorry Frankie, maar ik denk dat ik je op het verkeerde been heb gezet. De 8 fotootjes van de Sax. oppositifolia is 1 en dezelfde soort. Saxifraga oppositifolia ssp. rudolphiana ben ik in 2007 in Oostenrijk tegengekomen. En heb daar geen fotootje van geplaatst. Deze soort is veel compacter , met de kleinere rozetjes dicht tegen elkaar aan. Ik zal kijken of ik daar nog een foto van kan plaatsen. Ik had toen nog niet dat fototoestel dat ik nu heb. Dus de kwaliteit valt wat tegen.
-
Alweer een prachtige reeks, Pim. Ik denk dat ik hier maar eens een samenvatting maar ga over maken, moest ik ook ooit eens in dat gebied vertoeven. Ik ben alleszins al verkocht.
De Saxifraga oppositifolia ssp. rudolphiana is beauty. Oppostifolia's vindt ik niet makkelijk in de tuin. Idem dito voor Ranunculus glacialis, zeer mooi.
Cerastiums determineren is ook al niet makkelijk. Ik vermoedt dat jouw onbekende soort Cerastium carinthiacum zou kunnen zijn, vanwege die min of meer blinkende groene spitse blaadjes, dit in tegenstelling tot de meeste andere soorten die eerder wollige blaadjes hebben. Maar ik ben niet zeker.
Sorry Frankie, maar ik denk dat ik je op het verkeerde been heb gezet. De 8 fotootjes van de Sax. oppositifolia is 1 en dezelfde soort. Saxifraga oppositifolia ssp. rudolphiana ben ik in 2007 in Oostenrijk tegengekomen. En heb daar geen fotootje van geplaatst. Deze soort is veel compacter , met de kleinere rozetjes dicht tegen elkaar aan. Ik zal kijken of ik daar nog een foto van kan plaatsen. Ik had toen nog niet dat fototoestel dat ik nu heb. Dus de kwaliteit valt wat tegen.
Dit is die compactie subspecie die ik bedoel Frankie,
Ontmoet in Oostenrijk Saxifraga oppositifolia ssp rudolphiana 1.
Let op de compacte groeiwijze.
-
Dit is die compactie subspecie die ik bedoel Frankie,
Ontmoet in Oostenrijk Saxifraga oppositifolia ssp rudolphiana 1.
Let op de compacte groeiwijze.
Ja dat is een soortje waar we alleen maar laaiend enthousiast kunnen over zijn Pim ! Alleen de vraag , is dat superding een beetje te kweken in ons laagland ?
-
Deze indrukwekkende serie neemt stil aan wetenschappelijke dimensies aan Pim !! :o :o
Prachtige reeks ! Mooi in beeld gebracht ,goed van commentaar voorzien en met aandacht voor de determinatie. Mooie variatie, kortom super Pim.
-
Deze indrukwekkende serie neemt stil aan wetenschappelijke dimensies aan Pim !! :o :o
Prachtige reeks ! Mooi in beeld gebracht ,goed van commentaar voorzien en met aandacht voor de determinatie. Mooie variatie, kortom super Pim.
Bedankt voor je enthousiaste lofuitingen, Kris.
Ik merk dat jullie er van genoten hebben.
Ik heb het zeer graag gedaan.
-
Dat geldt zeker ook voor mij. Ik kan Kris alleen maar bijtreden. Een heel interessante fotoreeks, Pim.
Die oppostifolia is inderdaad uitermate prachtig.