Vlaamse Rotsplanten Vereniging
Algemeen => Reizen, uitstappen en reisverhalen => Topic gestart door: Mark Stolk op 24 september 2017, 13:07:05
-
Zoals beloofd zal ik wat foto's van onze zomervakantie laten zien. We starten in Olympic Park bij Seattle. Een prachtig natuurgebied aan de Pacific kust. We hebben een tocht gemaakt bij Hurricane Ridge waar je bijzondere flora en fauna tegenkomt die ook deels uniek is voor dit gebied. Als eerste de Erythronium montanum (avalanche lily). Verwant is de Lilium columbianum tegen de magnifieke achtergrond. Overal grote plakken Phlox hoodii. (tenminste, ik hoop dat ik alles goed gedetermineerd heb, verbeteringen zijn welkom!)
-
Naast de bijzondere flora ook veel bijzondere en voor ons nieuwe dieren. Meest opvallend was de Mamota olympus, een alleen daar voorkomende variant van het bekende Murmeltier, overigens ernstig bedreigd door de toenemende populatie coyotes. We vonden een bijzondere ridderspoor; Delphinium glareosum, die ik niet goed thuis kon brengen. Maar een foto opgestuurd naar de botanische tuin van Seattle en snel een antwoord teruggekregen. We zagen ook veel Allium crenulatum (aldaar Olympic onion genoemd).
-
Er was daar natuurlijk nog veel meer te zien, maar de reis is best nog lang. Terug lopend naar de auto zagen we nog de Phacelia cericea (silky scorpionweed of sky-pilot), een heel veld met Platanthera dilatata, de Aquilegia formosa en tenslotte enkele Dodecatheon pulchellum, oftewel de pretty shootingstar, en dat was ie zeker! Verder nog een aantal nieuwe vogelsoorten gezien en een orchidee die ik nog niet kan thuisbrengen.
-
je maakt prachtige foto's. foto Lilium columbianum is perfect.
goed begin
-
Mooie start, Mark, en dan nog op een voor mij heel bijzondere locatie.
Mag ik vragen welke periode je daar was.
Toen ik het plezier had Hurricane Ridge te bezoeken (onderhand al wel 20 jaar geleden... :( ) lag daar op sommige plaatsen nog een sneeuwmuur (opgeworpen door sneeuwruimers) op zij van de weg van anderhalve meter. Ook elders waren nog heel wat sneeuwvlekken te bespeuren - daar kwam de Avalanche Lilly (Erythronium) toen ook doorheen piepen. Prachtige herinneringen.
Vergis ik mij of lag er bij jouw bijna geen sneeuw meer ?
-
Het beeld van de Lilium columbianum met de Olympic mountains op de achtergrond is adembenemend. ((14
-
Ha Mark, je bent begonnen. Fantastisch en wat een plaatjes. Ik weet niet wat eerst te noemen. De orchidee dan. Wij kennen hier een paar Platanthera soorten, maar deze niet. Heb je misschien een foto van de bloem alleen? Phlox, het Amerikaanse geslacht, met de piepkleine bloempjes is voor ons het neusje van de zalm. Deze, die je toont ken ik niet. Heeft iemand die in cultuur?
En wat een prachtige Allium.
Ga zo door. Ik zit op het puntje van mijn stoel
-
Wij waren daar rond 11 juli jl. Er lag alleen op de top van de ridge nog een sneeuwplak aan de schaduwzijde.
-
Hier nog een laatste blik op de bergen van Olympic Park. De volgende dag reden we een stuk naar het westen op hetzelfde eiland en gingen op bezoek bij het Hoh National Park, dat is het enige gematigde regenwoud in Amerika. Heel apart, enorm veel mos en varens overal, watervallen en een enkele gartersnake maar erg weinig interessante planten.
-
We vonden wat typische bosplanten zoals een Rubus pedatus (five-leafed bramble, wilde dwergframboos) die Linnaeus zelf een van de smakelijkste bessen vond. Verder de Cornus canadensis (bunchberry) met een explosief pollinatiemechanisme. Tenslotte een Streptopus amplexifolius die wel een beetje op de Salomonszegel lijkt.
-
Beste Gerrit, helaas heb ik geen close-ups van de Platanthera. Ik denk wel dat er de nodige ondervormen zijn te onderscheiden, maar daarvoor was te weinig tijd. Ik heb nog wel een andere orchidee op de Hurricane Ridge gevonden die ik niet thuis kon brengen. Ik dacht aan een Piperia michaelii, maar toen ik dat in een Amerikaanse database ging nazoeken bleek de plant daar helemaal niet voor te komen. Wellicht heb jij een idee?
-
Via Vancouver reden we door naar het noord-oosten naar het gebied rond Mount Robson (op de weg naar Jasper) in de Canadese Rockies. Een fantastisch gebied waar we een prachtige tocht naar een meer aan de voet van Mount Robson maakten, met onderweg natuurlijk weer de nodige bloemen. We kwamen een prachtige orchidee tegen maar ik heb m nog niet op naam kunnen brengen. De eerste foto is genomen voor de bladeren, bij de tweede zie je de mooie lange sporen. Vlakbij stond een ander exemplaar met een iets andere kleur (4e foto)
-
Daarna bleven we een paar dagen in Jasper, een fantastisch gebied voor flora en fauna. Het stikt er van de Wapiti's (Elks) en ze lopen regelmatig op de weg. Ze grazen de mooie bloempjes af zoals de Gaillardia aristata. De Indianen maakte hier thee van tegen darmaandoeningen. Verder werd het aangebracht op zere plekken, zweren (van zadel en borsten) en gebruikt voor zere ogen. Tenslotte werd de gemalen plant gesnoven voor een verstopte neus. Ik heb deze kennis niet van mezelf maar heb daar een gids gekocht met veel ethnobotanische informatie, erg interessant (PS: zelf maar niet proberen!!). De Lilium philadelphicum was een plaatje. Ik ben uit de auto gesprongen voor de foto en de familie is verderop gekeerd om mij weer op te pikken (gelukkig). De bollen smaken peperig en dienden als voedsel (gekookt of rauw of gedroogd). Verder werd er ook thee van gemaakt tegen buikklachten, tuberculose, koorts en kneuzingen.
-
de Gaillardia aristata
-
We kwamen een prachtige orchidee tegen maar ik heb m nog niet op naam kunnen brengen. De eerste foto is genomen voor de bladeren, bij de tweede zie je de mooie lange sporen. Vlakbij stond een ander exemplaar met een iets andere kleur (4e foto)
Ik denk aan Platanthera orbiculata, vooral de laatste. De eerste zijn niet goed te zien, maar zijn waarschijnlijk dezelfde planten.
-
Beste Gerrit, helaas heb ik geen close-ups van de Platanthera. Ik denk wel dat er de nodige ondervormen zijn te onderscheiden, maar daarvoor was te weinig tijd. Ik heb nog wel een andere orchidee op de Hurricane Ridge gevonden die ik niet thuis kon brengen. Ik dacht aan een Piperia michaelii, maar toen ik dat in een Amerikaanse database ging nazoeken bleek de plant daar helemaal niet voor te komen. Wellicht heb jij een idee?
Ik ben het er mee eens. Kijk hier eens http://nativeorchidsofthepacificnorthwest.blogspot.nl/2012/10/washingtons-five-piperias.html
-
Dank je, de tweede foto zijn inderdaad de bloemen die horen bij de ronde bladeren. Ik ben het helemaal eens met je determinatie.
-
Fantastische plaatjes, Mark. Phlox hoodii ziet er wervelend uit. Ik weet ook niet onmiddellijk of deze phlox hier in onze lage landen in cultuur is?
-
Ha Mark, je bent begonnen. Fantastisch en wat een plaatjes. Ik weet niet wat eerst te noemen. De orchidee dan. Wij kennen hier een paar Platanthera soorten, maar deze niet. Heb je misschien een foto van de bloem alleen? Phlox, het Amerikaanse geslacht, met de piepkleine bloempjes is voor ons het neusje van de zalm. Deze, die je toont ken ik niet. Heeft iemand die in cultuur?
En wat een prachtige Allium.
Ga zo door. Ik zit op het puntje van mijn stoel
Dit heb ik hier als Phlox hoodii - hij wordt wel eens links of rechts aangeboden maar niet vaak. Of dit nu de echte is, daar durf ik niets op in te zetten want de determinatie van die kleine phloxen is een heksentour. Het zou net zo goed P. diffusa, of een van de talrijke andere soorten kunnen zijn. De foto hierbij dateert van 2013 - de plant staat er nog steeds, maar de bloei is zwakjes.
-
Hier nog een laatste blik op de bergen van Olympic Park. De volgende dag reden we een stuk naar het westen op hetzelfde eiland en gingen op bezoek bij het Hoh National Park, dat is het enige gematigde regenwoud in Amerika. Heel apart, enorm veel mos en varens overal, watervallen en een enkele gartersnake maar erg weinig interessante planten.
Ik was toen ook stomverbaasd op die breedtegraad een soort regenwoud aan te treffen Mark, heel apart, maar wel mooi !
-
Beste Gerrit, helaas heb ik geen close-ups van de Platanthera. Ik denk wel dat er de nodige ondervormen zijn te onderscheiden, maar daarvoor was te weinig tijd. Ik heb nog wel een andere orchidee op de Hurricane Ridge gevonden die ik niet thuis kon brengen. Ik dacht aan een Piperia michaelii, maar toen ik dat in een Amerikaanse database ging nazoeken bleek de plant daar helemaal niet voor te komen. Wellicht heb jij een idee?
Ik ben het er mee eens. Kijk hier eens http://nativeorchidsofthepacificnorthwest.blogspot.nl/2012/10/washingtons-five-piperias.html
Dank voor deze geweldige link!
-
Dit heb ik hier als Phlox hoodii - hij wordt wel eens links of rechts aangeboden maar niet vaak. Of dit nu de echte is, daar durf ik niets op in te zetten want de determinatie van die kleine phloxen is een heksentour. Het zou net zo goed P. diffusa, of een van de talrijke andere soorten kunnen zijn. De foto hierbij dateert van 2013 - de plant staat er nog steeds, maar de bloei is zwakjes.
PAul Slichter heeft veel in beeld gebracht in Amerika: http://science.halleyhosting.com/nature/gorge/5petal/phlox/phlox/hood.htm
-
In de omgeving van Jasper hebben we veel wild gezien. Zoals de cervus canadensis. Hoogtepunt was toch wel een zwarte berenmoeder (Ursus americanus) met twee jongen. Ze eten bessen van de Shepherdia canadensia, de Buffalo berry. Door goed te kijken waar deze struiken staan kan je beren spotten. De beren eten per dag zo'n 100.000 bessen (komt overeen qua calorieen met ruim 70 Big Macs) om de energievoorraad voor de winter te vergroten. Verder vonden we een lupine. Ik dacht aan een L. rivularis (mooie struik met veel bloemkaarsen), maar er blijken ergveel verschillende ondersoorten te bestaan.
-
Via de Glacier Parkway reden we langs schitterende gletschers, meren en woeste rivieren. Op de tussenstops konden we even de flora en fauna bestuderen. Zo zagen we 3 soorten heide: Phyllodoce empertiformis (paars), Cassiope tetragona (wit) en Phyllodoce glanduliflora (gelig) en natuurlijk de brutale Clarck's notenkraker die om brood bedelde.
-
Hoogtepunt was toch wel een zwarte berenmoeder (Ursus americanus) met twee jongen.
Schitterend.
Toen wij in het Jasper NP waren en kampeerden werd je overal gewaarschuwd voor de beren. Ondanks de bezwaren van mjn vrouw ging ik hardlopen over de eenzame wegen daar. Nooit iets gezien.
Wij hebben er moeite voor gedaan, gevraagd bij de locals, die ons plekken aanwezen. Nooit wat gezien. En wij maar lawaai maken op de trails. En dan bij jou een beer MET jong.
-
Hoogtepunt was toch wel een zwarte berenmoeder (Ursus americanus) met twee jongen.
Schitterend.
Toen wij in het Jasper NP waren en kampeerden werd je overal gewaarschuwd voor de beren. Ondanks de bezwaren van mjn vrouw ging ik hardlopen over de eenzame wegen daar. Nooit iets gezien.
Wij hebben er moeite voor gedaan, gevraagd bij de locals, die ons plekken aanwezen. Nooit wat gezien. En wij maar lawaai maken op de trails. En dan bij jou een beer MET jong.
Kwestie van geluk, Gerrit, of pech.... Wij zaten 's avonds in een restaurant aan de stadsrand van Jasper te dineren toen plots het hele restaurant leeg liep... wij liepen niet wetend wat er aan de hand was, de meute maar achterna, bleek dat er een beer met pup 100 m verderop aan de bosrand aan de overkant van de straat bessen zaten te verorberen.... Zij hadden wellicht 100 toeschouwers :) Toen mama beer het welletjes vond kwam ze even heel rustig onze kant op wellicht met de bedoeling aan de overkant van de straat in het bos te verdwijnen... de hele meute toeschouwers stoof als mussen uiteen richting auto of restaurant... einde van de vertoning. -2(
-
Een bloemenfamilie die je overal tegenkomt is de Indian paintbrush. Er zijn vele ondersoorten en ik toon er hier een paar, maar precieze determinatie is erg moeilijk. Ik denk aan de Castilleja occidentalis (geel), de Castilleja miniata (rood), de Castilleja rhexifolia (roze) en een meer witte vorm van deze laatste. Deze plantensoort produceert veel nectar en heeft lange buisvormige bloemen. Ze worden leeggezogen door hummingbirds, een soort kolibri's. Wetenschappers geloven dat de evolutie van vogel en plant aan elkaar gebonden zijn.
-
en de laatstgenoemde
-
We maakten een prachtige tocht op en bij Lake Moraine. We zagen daar de Stenanthium occidentalis (bronze bells), een prachtige ijle plant uit de leliefamilie. Een erg giftige plant waar je neusbloedingen van zou krijgen. Een andere erg giftige plant is de Zigadenus elegans, ook wel de death camas genoemd. Camas(sia) is een lelieachtige die door veel prairieindianenstammen als hoofdvoedsel werd gebruikt, maar twee van deze knolletjes zijn dodelijk.
-
De Zigadenus elegans
-
In de omgeving van Jasper hebben we veel wild gezien. Zoals de cervus canadensis. Hoogtepunt was toch wel een zwarte berenmoeder (Ursus americanus) met twee jongen. Ze eten bessen van de Shepherdia canadensia, de Buffalo berry. Door goed te kijken waar deze struiken staan kan je beren spotten. De beren eten per dag zo'n 100.000 bessen (komt overeen qua calorieen met ruim 70 Big Macs) om de energievoorraad voor de winter te vergroten. Verder vonden we een lupine. Ik dacht aan een L. rivularis (mooie struik met veel bloemkaarsen), maar er blijken ergveel verschillende ondersoorten te bestaan.
Straffe beelden, Mark, waren die beren dan helemaal niet schuw dat je ze zo dicht kon benaderen?
-
Op onze wandeling zagen we de Linnaea borealis, een bloempje dat Linnaeus zo mooi vond dat het naar hem vernoemd is. Verder da Arnica cordifolia. De bladeren werden gebruikt om op wonden en kneuzingen te leggen (cf Arnicazalf) en het hartvormige blad duidde op liefde-versterkende krachten..... Ook bijzonder was de parasitaire Pedicularis groenlandica. Verder veel white-crowned -sparrows met jongen
-
Beste Frankie, gelukkig zaten we in de auto en konden we door het raam fotograferen. Later kwam er nog een beer op circa 2 meter van de auto langslopen, dat was wel een beetje benauwend. Als de bessen rijp zijn eten ze van de ochtend tot de avond en dan zijn ze inderdaad wat minder schuw.
-
Op de terugweg door het stille bos gelukkig geen beer tegengekomen, wel een eekhoorn die niet schuw was. Verder enorm veel soorten korstmos, maar die zal ik niet tonen. Wel een mooie Pyrola uniflora, wintergroen. De bladeren bevatten een zuur dat geschikt is om als een papje op wonden te leggen ter bevordering van de genezing. Verder een interessant soort clubmoss de Lycopodium annotinum. Dit wordt nu bestudeerd om er een middel tegen Alzheimer uit te winnen. Naast de auto weer een mooie platanthera!
-
Na Moraine lake bij Banff zijn we doorgereden naar Yellowstone. Werkelijk een fantastisch Nationaal Park. Veel fauna gezien (bisonkuddes, een grizzlybeer met twee jongen, kariboes etc etc.) en heel heel veel flora. Een deel van de flora is interessant omdat deze alleen bij de thermale bronnen voorkomt. Soms zelfs op de hete sedimenten groeit. De spiraalorchis (Spiranthes romanzoffiana) stond in vol ornaat te bloeien naast een plankier waarover bussen toeristen voorbij schuifelden. Verder de al elders op de site getoonde Gentianopsis thermalis, een franjegentiaan op enkele meters naast een kokende bron. Verder de Apocynum androsaemifolium, een erg giftige plant. De vezels van de plant zijn zeer sterk en werden gevlochten tot de pezen van bogen. Verder werden er visnetten en touwmanden van gevlochten.
-
Ook fraaie Mimulus guttatus bloempjes op de witte hete net neergeslagen sedimenten. Tevens een Silene oregona. Ik dacht eerst dat ie uitgebloeid was maar het blijkt een merkwaardig verfrommeld bloempje te zijn. Er stond een prachtige Tragopogon pratensis uit de geitenbaardfamilie. Het gedroogde sap werd door de Indianen als kauwgom gekauwd en de thee van deze plant werd gebruikt voor de behandeling van de beet van hondsdolle coyotes. We kwamen ook nog een saprophytje tegen, de Pterospora andromedea (pinedrops).
-
Heel plezant om te volgen Marc , schitterende fauna en flora daar zo te zien ...... ((14 ((3
-
Ja het is overweldigend mooi daar, nog echt wilde natuur.
-
Buiten de geisergebieden heeft Yellowstone prachtige bergweiden in en op de wanden van de caldera, want feitelijk is het een grote vulkaan in relatieve rust. We zagen de Mimulus lewisii en de Arnica latifolia en gracilis (voor zover je deze soorten kan determineren), maar de hellingen waren volledig bedekt ermee!
-
Tegen de rotsen fraaie gele sterretje van de Amerosedum lanceolatum. Veel mooie Potentilla arguta op de weiden en ook de aconiet: Aconitum columbianum stond er mooi bij. In een meertje vonden we de Nuphar lutea, een soort gele plomp. De zaden werden geoogst en gemalen tot een soort meel en de Indianenvrouwen doken de wortelstammen op (als mannen dat deden bracht het ongeluk....). De wortel werden gegeten in plakjes, of toegevoegd aan gerechten als indikmiddel.
-
Op onze wandeling zagen we de Linnaea borealis, een bloempje dat Linnaeus zo mooi vond dat het naar hem vernoemd is. Verder da Arnica cordifolia. De bladeren werden gebruikt om op wonden en kneuzingen te leggen (cf Arnicazalf) en het hartvormige blad duidde op liefde-versterkende krachten..... Verder veel white-crowned -sparrows met jongen
Leuk, het Linaeus klokje, moet ook bij ons voorkomen, maar ik heb het nooit gezien.
En wat is die paarse bloeiaar?
-
Ook fraaie Mimulus guttatus bloempjes op de witte hete net neergeslagen sedimenten. Tevens een Silene oregona. Ik dacht eerst dat ie uitgebloeid was maar het blijkt een merkwaardig verfrommeld bloempje te zijn. Er stonde een prachtige Tragopogon pratensis uit de geitenbaardfamilie. Het gedroogde sap werd door de Indianen als kauwgom gekauwd en de thee van deze plant werd gebruikt voor de behandeling van de beet van hondsdolle coyotes. We kwamen ook nog een saprophytje tegen, de Pterospora andromedea (pinedrops).
De gefranjerde Silene vind ik wel bijzonder.
De Pterosora lijkt wel op onze Orobanche, de klavervreters.
-
We maakten een prachtige tocht op en bij Lake Moraine. We zagen daar de Stenanthium occidentalis (bronze bells), een prachtige ijle plant uit de leliefamilie. Een erg giftige plant waar je neusbloedingen van zou krijgen. Een andere erg giftige plant is de Zigadenus elegans, ook wel de death camas genoemd. Camas(sia) is een lelieachtige die door veel prairieindianenstammen als hoofdvoedsel werd gebruikt, maar twee van deze knolletjes zijn dodelijk.
Stenanthium lijkt wel op Dipcadi of een soort Fritillaria, heel leuk. Zal ook wel ergens te krijgen zijn.
-
De paarse bloeiaar is de Aconitum columbianum. Columbus heeft heel wat planten op zijn naam staan. Ik vond de Stenanthemum een intrigerende prachtige plant. Doet inderdaad aan de fritellarias denken.
-
In de omgeving van Jasper hebben we veel wild gezien. Zoals de cervus canadensis. Hoogtepunt was toch wel een zwarte berenmoeder (Ursus americanus) met twee jongen. Ze eten bessen van de Shepherdia canadensia, de Buffalo berry. Door goed te kijken waar deze struiken staan kan je beren spotten. De beren eten per dag zo'n 100.000 bessen (komt overeen qua calorieen met ruim 70 Big Macs) om de energievoorraad voor de winter te vergroten. Verder vonden we een lupine. Ik dacht aan een L. rivularis (mooie struik met veel bloemkaarsen), maar er blijken ergveel verschillende ondersoorten te bestaan.
Straffe beelden, Mark, waren die beren dan helemaal niet schuw dat je ze zo dicht kon benaderen?
De mensen zijn schuwer dan de beren, Frankie, wees daar maar zeker van ! -2(
-
Een bloemenfamilie die je overal tegenkomt is de Indian paintbrush. Er zijn vele ondersoorten en ik toon er hier een paar, maar precieze determinatie is erg moeilijk. Ik denk aan de Castilleja occidentalis (geel), de Castilleja miniata (rood), de Castilleja rhexifolia (roze) en een meer witte vorm van deze laatste. Deze plantensoort produceert veel nectar en heeft lange buisvormige bloemen. Ze worden leeggezogen door hummingbirds, een soort kolibri's. Wetenschappers geloven dat de evolutie van vogel en plant aan elkaar gebonden zijn.
Prachtig toch en heel boeiende wetenswaardigheden Mark !
-
De paarse bloeiaar is de Aconitum columbianum. Columbus heeft heel wat planten op zijn naam staan.
Nee, ik doel op foto 9903.
-
De Spiranthes romanzoffiana is een heel mooie vondst, Schitterend
-
Beste Gerrit, ik zie nu dat ik die naam vergeten heb. Het is de Pedicularis groenlandica, een parasitaire plant. De Amerikaanse naam is elephanthead louse wort, oftewel oliefantenkop luizekruid. Als je goed naar de bloempjes kijkt zie je er een slurf en twee flaporen in. Vroeger dacht men dat schapen en mensen luizen kregen van deze plant, later werd het als middel tegen luizen gebruikt. 'T klopte allebei niet.
-
Ja, een Pedicularis, dat dacht ik al. In de Alpen zijn er veel soorten. Het zijn mooie planten met kleurrijke bloemen. Dus ook in Amerika
-
Het was helaas weer tijd om Yellowstone te verlaten. Het is indrukwekkend om te zien hoe het park, dat ca 20 jaar geleden voor 75% afgebrand is, weer begroeid is met dennenbomen. Onderweg zagen we erg veel bosbranden en reden soms zelfs door de zeer dicht rook omdat het bos in zeer grote arealen dood is door de dennenscheerder en er dus veel kurkdroog brandhout staat. De zaden in de dennenappels die op de grond liggen worden geactiveerd door vuur en dan ontstaat er een nieuw bos waarbij de boompjes zeer dicht op elkaar staan (bijv. 5 cm), na enkele jaren dunt het uit door concurrentie en na een tiental jaren staan de bomen op 20 cm uit elkaar. Na 20 jaar staan ze op ongeveer 50 cm uit elkaar, nog steeds een zeer dicht bos. We zakten af naar Glacier park en reden richting de Logan pas. ook daar weer prachtige alpine flora. Veel soorten Centaurea waaronder de nigra. Ook tref je in Amerika veel soorten Penstemon aan zoals hier de Penstemon eriantherus en de Penstemon laetus (helblauw). We werden goed in de gaten gehouden door de prairie dogs.
-
Verder typische flora gezien zoals de Erythronium grandiflorum, de yellow glacier lily of snow lily. De bollen vormden voor de Indianen een belangrijke voedselbron en een geliefde handelswaar. Net als uien smaken ze scherp en bij koken of bakken worden ze zoeter. ook beren zijn gek op de bollen. Verder zagen we de fraaie Xerophyllum tenax ofwel beargrass, een lelieachtige. De bladeren werden gebruikt om manden van te vlechten. De jonge spruiten worden in het voorjaar door beren gegeten. Overal zagen we ook de grappige grondeekhoorns zoals de Spermofilus lateralis, de mantelgrondeekhoorn.
-
Vanuit Glacier park kwamen we rijdend naar het zuiden een tweetal dagen over de Great Wide Plains, eindeloze prairies, waarbij je je pas na enige tijd realiseert dat je enkele dagen op ca 2000 m hoogte rijdt! Eigenlijk is het dus een eindeloze hoogvlakte. Deze heeft zijn eigen typische flora. Zo zie je opeens een Yucca of een cactus zoals de Opuntia polyacantha, de prickly pear (maar ik moet zeggen dat ik helemaal geen verstand van cactussen heb, dus wellicht is het iets anders). Verder een mooie Verbena ssp en een Monarda fistulosa of wilde bergamot. De bladeren werden gebruikt als kruid en voor thee tegen allerlei aandoeningen van de luchtwegen, darmen en nieren. De plant bevat thymol dat antiseptisch werkt. De Cheyenne parfumeerden hun paarden ermee en de Crow indianen gebruikten het in hun haar en op hun lichaam als parfum.
-
Nog meer typische prairiebloemen vonden we zoals de Ratibida columnifera, de prairie coneflower, een probaat middel tegen zonnesteek. Verder de Echinacea pallida en de Verbascum thapsus, de toorst. ook hiervan werden medicijnen gemaakt tegen luchtweg en blaasaandoeningen. De zachte behaarde bladeren werden als WC papier gebruikt. We vonden ook nog een Rudbeckia soort. Het viel me plots op dat veel van de prairieflora als sierbloemen in onze tuinen staan.
-
We vervolgden onze reis en kwamen aan in Rocky Mountains National Park. een park dat erg hoog ligt, maar vanuit Denver zeer makkelijk te bereiken is. Met de auto rijd je naar ruim 3600 meter! De hoogste autoweg van de Verenigde Staten. Daar aangekomen kan je nog een stukje hoger lopen en zit je midden in de hoog alpine flora en fauna. We werden begroet door een stel Bighorns, Ovis canadensis. We vonden de Erigeron simplex en de Aster foliaceus. Vaak lastig om al die asterachtigen uit elkaar te halen. Verder een typisch alpenplantje als de Antennaria alpina
-
Overal zagen we ook de grappige grondeekhoorns zoals de Spermofilus lateralis, de mantelgrondeekhoorn.
De chipmunks zijn inderdaad alomtegenwoordig Mark - ze komen zo uit een tekenfilm ! -2(
Verder veel fraais laat je hier zien Mark ! In Glacier N. Park hadden wij minder geluk - ik ben er twee keer geweest en twee keer mist tot op de grond, regen en berenkoud (toepasselijk adjectief dit laatste !)
-
Het viel me plots op dat veel van de prairieflora als sierbloemen in onze tuinen staan.
Dat heb je goed opgemerkt Mark ! ((3
Dit voorjaar had ik in Engeland de buitenkans een lezing van Panayoti Kelaidis bij te wonen. Hij is de curator van Denver Botanic Gardens en een autoriteit op gebied van rots- en prairieplanten. De lezing handelde trouwens over "prairie-achtige" gebieden rond de wereld en de planten die ze voor onze tuinen hebben bijgebracht. Het was echt indrukwekkend !!!
Je kan op een lange winteravond even zijn blog er op nalezen : http://prairiebreak.blogspot.be/ hoogst interessant. Het gaat niet alleen over de prairie uiteraard maar ook over talloze gebergten en tuinen die de man heeft bezocht.
-
Zeer bedankt voor je link naar zijn blog!
-
De Mertensia lanceolatum var viridis was prachtig blauw en stond naast het bezoekercentrum. Er stond weer een prachtige penstemon, de Penstemon whippleanus. Verder vonden we een prachtige composiet, de Agoseris aurantiaca waarvan het ingedikte sap als kauwgom werd gekauwd. Het plaatje werd aangevuld met de goudgele Senecio fremontii var blitoides.
-
De Cerastium beeringianum ssp earlei was prachtig wit en overal zagen we natuurlijke minirotstuintjes. Verder de Eremogone fendleri en een grassoort, de Trisetum spicatum.
-
Ook een soort vetplantjes als de Rhodiola integrifolia en de Clementsia rhodanta. Een mooie Tonestus layallii en tenslotte nog een Ochotona princeps, een pica. Dat zijn razendsnelle kleine knagertjes die hun hol volstoppen met bloemen om als hooiberg voor de winter te fungeren. Hier eindigde onze reis. Ik hoop dat jullie net als wij genoten hebben!
-
Fantastische plaatjes, Mark van een al even fantastische reis vermoed ik.
Prairieplanten zoals we ze hier kennen komen natuurlijk van ginder, hé. Echinaceae, Penstemon, Phlox ... mooie dingen die ook allemaal in mijn tuin staan. Alhoewel...ik realiseer me nu dat ik geen Penstemon meer heb. Toch niet de makkelijkste planten om lang in cultuur te hebben.
Toevallig geen Lewisia gezien daar? Of groeien die in andere gedeeltes van Amerika? Wat met legendarische planten als Aquilegia jonessi en Eritrichium howardi? Dat groeit daar ook ergens, niet?
-
Ook een soort vetplantjes als de Rhodiola integrifolia en de Clementsia rhodanta. Een mooie Tonestus layallii en tenslotte nog een Ochotona princeps, een pica. Dat zijn razendsnelle kleine knagertjes die hun hol volstoppen met bloemen om als hooiberg voor de winter te fungeren. Hier eindigde onze reis. Ik hoop dat jullie net als wij genoten hebben!
Dat was kort, snel en hevig Mark ! We hebben zeker genoten van al dat moois - alvast een welgemeende ((4 om dit met ons te delen. Noord-Amerika is hier nog niet al te vaak aan bod gekomen. Jammer genoeg dateren mijn bezoeken nog van net voor het digitaal tijdperk zodat ik ze hier niet kan delen, dit heb jij nu in elk geval goed gemaakt !
-
ja de tijd gaat vlug Luc.
wat een prachtig verhaal mark.
ook leuk dat je soms wat naaste informatie gaf over de planten daar waar ze voor werden gebruikt.
zeer interessant.
-
Fantastische plaatjes, Mark van een al even fantastische reis vermoed ik.
Prairieplanten zoals we ze hier kennen komen natuurlijk van ginder, hé. Echinaceae, Penstemon, Phlox ... mooie dingen die ook allemaal in mijn tuin staan. Alhoewel...ik realiseer me nu dat ik geen Penstemon meer heb. Toch niet de makkelijkste planten om lang in cultuur te hebben.
Toevallig geen Lewisia gezien daar? Of groeien die in andere gedeeltes van Amerika? Wat met legendarische planten als Aquilegia jonessi en Eritrichium howardi? Dat groeit daar ook ergens, niet?
Ja Frankie, ik had ook zoiets willen vragen hé. Ik voeg er Townsendia aan toe, want die groeien en masse op de Great Plains. Maar ja die bloeien niet in de zomer he. Wel in de Rockies in juli.
-
Jammer, 't is nu al voorbij. Maar evengoed: Dank voor je bijdragen. Het was plezant zoals ze in Vlaanderen zeggen.
-
Zeer graag gedaan, het is altijd leuk om je bloemenfoto's te delen met echte liefhebbers en kenners. Veel dank voor jullie lovende woorden. De planten die o.a Frankie noemt heb ik niet gezien helaas, maar zo is er altijd weer wat te wensen over. Dan moet je eigenlijk een weekje of langer in het hooggebergte verkeren en tochten maken in rustiger alpine gebieden. De prairie was inmiddels vrijwel helemaal verdord (op mijn bloemen na dan), dus daarvoor moeten we maar eens eerder in het jaar afreizen.