In het spoor van de Tour.

[Frankie Wulleman]

Dit is wel eventjes ogenwrijven. Er staat er niet een paar, niet enkele tientallen, maar op de Galibier vind je op één piek een ganse kolonie. Nogmaals een hoogtepunt in mijn kruistocht door de alpen, door de jaren heen.

[Frankie Wulleman]

En als er van een bepaalde plant veel staan, dan wordt het onvermijdelijk uitkijken naar de grootste, de mooiste, de beste, die met de meest bloemen, de indrukwekkendste, ... 

[Frankie Wulleman]

Hij is echt groot hoor, supergroot! Nogmaals het schoentje uitdoen om dit te staven...

[Frankie Wulleman]

Nog wat plaatjes met zijn hoogalpiene habitatje er bij ...

[Frankie Wulleman]

Ik keek niet op een foto meer of minder. Dit zie je niet iedere dag!

[Frankie Wulleman]

Nog een foto van de habitat: de hoogste top van de Galibier in een schijnbaar levenloze wereld. Niet te geloven toch dat zo'n schoon ding hier kan gedijen. Ik waai hier bijna uit mijn kleren. In tegenstelling tot veel van die andere kleine klokjes groeit deze species niet in rotsspleten maar in losse grond. In feite is het een puinhellingsplant. Want ook Linaria alpina is hier volop te vinden.

[Mark Stolk]

Fantastische beelden Frankie. Er gaat toch niets boven een mooie plant in de natuurlijke habitat. Mijn bescheiden rotstuintje kan er in elk geval niet tegen op. Ik ben reuze benieuwd wat je nog meer te tonen hebt.

[Gerrit Eijkelenboom]

Dit is wel eventjes ogenwrijven. Er staat er niet een paar, niet enkele tientallen, maar op de Galibier vind je op één piek een ganse kolonie. Nogmaals een hoogtepunt in mijn kruistocht door de alpen, door de jaren heen.

I know the feeling. Als je voor het eerst in je leven oog in oog staat met een bijzondere plant is dat een heel speciaal gevoel. Later als je er nog meer van tegen komt, is dat een stuk minder.

Campanula cenisia heb ik inderdaad nog nooit gezien, dus dat gevoel van "de eerste keer" houd ik hopelijk nog even tegoed. Maar wat een buitengewoon plantje. Piepkleine rozetjes en dan die grote grijs-blauwe bloemen, samen met de knoppen, net als Campanula fragilis, die dan wel weer te kweken is.

[Herman Mylemans]

Campanula cenisia is prachtig! In de tuin moet je er bij blijven staan, want de slakken ruiken ze van ver denk ik.

[Danny Bonnez]

Ik trek een eerste keer naar de Galibier, die op amper een kwartiertje van ons verblijf gelegen is.

Onze eerste dag was eerder een regenachtige dag. Om geen tijd te verspelen, heb ik die dan maar aangewend voor een onvervalste raftingtocht op de Guisane, een pittige bergriivier.
Halfweg de namiddag is deze activiteit afgelopen, en omdat het weer aan de beterhand is, besluit ik nog om een 'ommetje' te gaan maken op de legendarische berg om de dag te vullen.

De Galibier , heb ik ook goeie herinneringen aan .....deze beelden zitten me nog vers in het geheugen ......
Ik ben heel benieuwd wat jullie daar allemaal konden vinden

Ik kan het me niet meer herinneren, was je hier ook, Danny?

Jazeker Frankie , een jaar of drie geleden verbleven we enkele dagen in Briancon , een korte verkenning van de Galibier
stond ook op het programma .....

[Danny Bonnez]

Enkele leuke composities. Ik heb ze maar uit te kiezen.

Prachtige combinaties Frankie , knap !!! 

[Danny Bonnez]

En als er van een bepaalde plant veel staan, dan wordt het onvermijdelijk uitkijken naar de grootste, de mooiste, de beste, die met de meest bloemen, de indrukwekkendste, ... 

(Link naar bijlage)

(Link naar bijlage)

(Link naar bijlage)

Schitterend Frankie , knappe vondst !!! Ik wist niet dat deze campanula daar ook groeide ....
Dit is zeker een absolute topper !!!! 
Toen wij er waren hadden we niet de hoogste omgeving verkend , maar hadden we ook al heel veel voldoening met wat we konden spotten iets lager tussen de sneeuwveldjes .....

[Danny Bonnez]

Dit is wel eventjes ogenwrijven. Er staat er niet een paar, niet enkele tientallen, maar op de Galibier vind je op één piek een ganse kolonie. Nogmaals een hoogtepunt in mijn kruistocht door de alpen, door de jaren heen.

Jazeker Frankie , in stegenstelling tot enkele andere bijzondere klokjes komt deze soms wel plaatselijk massaal
voor , dat mocht ik ondervinden enkele jaren geleden op de col de l'Iseran ......

[Frankie Wulleman]

De Astraglus (heb je nog bij Oxytropis gekeken) is wel erg mooi hé, schitterende foto's. Ik ben benieuwd naar de naam.

Viola cenisia lijkt me een heel mooie vondst, hij is het beslist.

Ik heb het nog eens allemaal opgezocht, en ik kan voor 99 % zeggen dat het dus toch V. cenisia moet zijn.
Viola calcarata is het al zeker niet, omdat die licht gekartelde bladeren heeft, terwijl mijn plant die bijna niet heeft, afgezien van het kleine 'karteltje' halfweg het blad, wat bijna niet zichtbaar is.
Ik twijfelde ook nog met V. diversifolia, maar die heeft eerder grijzig blad dat licht behaard is.

[Bert Stegeman]

Inderdaad prachtig die Campanula cenisia.
Ik kan me voorstellen hoe blij je bent als je deze ziet.
Dat was ik in 2015 ook.
Toen we naar Les menuires op vakantie gingen en een dagje val thorens deden.
stonden ze ook te pronken althans voor mij toen.
Maar mijn foto's verdwijnen in het niets als ik jouw foto's zie. wat een prachtige grote formaties.
Ik denk dat dit te maken heeft dat ze daar de vrijheid krijgen om te groeien en te bloeien.
Zonder de overlast van mensen die de bergen veranderen en liften plaatsen.
ze worden met rust gelaten