Vlaamse Rotsplanten Vereniging
Planten => Rotsplanten => Topic gestart door: Frankie Wulleman op 1 juli 2016, 23:46:59
-
Dit wordt moeilijk natuurlijk...bloeiende planten vinden in deze wel zeer wisselvallige zomer. Regen en wind troef, weinig of geen zonneschijn en ondermaatse temperaturen zorgen voor weinig kleur in de tuin.
Deze dappere Campanula carpatica var. turbinata probeert toch wat te tonen. Een prachtige en compact groeiende vorm van C. carpatica, waarvan de bloemen op 8 cm hoge bloemsteeltjes staan. En de slakken blijven er af.
-
Een ander, niet zo gemakkelijk klokje is deze C. raineri, uit de Orobische alpen. Knap ding natuurlijk!
-
Linaria alpina, enkele zaailingen van de clonen die Gerrit in de tuin heeft, tonen de eerste bloemen. Ik vind de bloemkleur erg geslaagd, daar waar we bij de meeste tuinvormen enkel fletsgekleurde bloemen te zien krijgen.
-
Deze kleine Platycodon staat al vele jaren in de rotstuin en bloeit iedere keer trouw aan het begin van de zomer.
-
Ook de compacte vorm van Androsace lanuginosa doet het nog altijd.
-
Dit wordt moeilijk natuurlijk...bloeiende planten vinden in deze wel zeer wisselvallige zomer. Regen en wind troef, weinig of geen zonneschijn en ondermaatse temperaturen zorgen voor weinig kleur in de tuin.
Dat is maar hoe je het bekijkt Frankie. Deze zomer is voor sommige van mijn planten een zegen. De zaailingen van Meconopsis staan er pico-bello bij. Mijn Zuidamerikanen gaan perfect.
Deze dappere Campanula carpatica var. turbinata probeert toch wat te tonen. Een prachtige en compact groeiende vorm van C. carpatica, waarvan de bloemen op 8 cm hoge bloemsteeltjes staan. En de slakken blijven er af.
Heel mooi, precies wat je wilt. Grote bloemen op dunne steeltjes en geen slakkenvoer. Daar zou ik wel wat zaadjes van willen.
Een ander, niet zo gemakkelijk klokje is deze C. raineri, uit de Orobische alpen. Knap ding natuurlijk!
Prachtig, ik dacht echt eerst, dat het een foto uit de Alpen was
-
Dit wordt moeilijk natuurlijk...bloeiende planten vinden in deze wel zeer wisselvallige zomer. Regen en wind troef, weinig of geen zonneschijn en ondermaatse temperaturen zorgen voor weinig kleur in de tuin.
Deze dappere Campanula carpatica var. turbinata probeert toch wat te tonen. Een prachtige en compact groeiende vorm van C. carpatica, waarvan de bloemen op 8 cm hoge bloemsteeltjes staan. En de slakken blijven er af.
Heel mooi, precies wat je wilt. Grote bloemen op dunne steeltjes en geen slakkenvoer. Daar zou ik wel wat zaadjes van willen.
[/quote]
Zaad heb ik nog niet kunnen oogsten van deze Campanula, maar ik zal hem wel proberen te delen, Gerrit. Enne...ik had beter gezwegen, de slakken hebben er deze nacht toch aan gepeuzeld. 't Is niet te doen deze zomer.
Prachtig, ik dacht echt eerst, dat het een foto uit de Alpen was
[/quote]
-
Dit wordt moeilijk natuurlijk...bloeiende planten vinden in deze wel zeer wisselvallige zomer. Regen en wind troef, weinig of geen zonneschijn en ondermaatse temperaturen zorgen voor weinig kleur in de tuin.
Deze dappere Campanula carpatica var. turbinata probeert toch wat te tonen. Een prachtige en compact groeiende vorm van C. carpatica, waarvan de bloemen op 8 cm hoge bloemsteeltjes staan. En de slakken blijven er af.
Heel mooi, precies wat je wilt. Grote bloemen op dunne steeltjes en geen slakkenvoer. Daar zou ik wel wat zaadjes van willen.
Zaad heb ik nog niet kunnen oogsten van deze Campanula, maar ik zal hem wel proberen te delen, Gerrit. Enne...ik had beter gezwegen, de slakken hebben er deze nacht toch aan gepeuzeld. 't Is niet te doen deze zomer.
Prachtig, ik dacht echt eerst, dat het een foto uit de Alpen was
[/quote]
[/quote]
Vele jaren geleden heb ik bij Noël Portier ooit Campanula turbinata 'Karl Foerster' aangeschaft - sindsdien heeft hij zich wellicht ook gedeeltelijk onder de vorm van hybriden over de hele tuin verspreid.
De eerste bloemen voor dit jaar verschenen eerder deze week.
Sinds een paar jaar zijn er zelfs witte exemplaren verschenen.... ))4
-
Gisteren ook maar wat in de tuin rond geneusd.
ondanks de vele regen toch nog wat bloei kunnen vinden
om met de Leontopodium te beginnen
Naar mijn mening redelijk goed van dichtbij ingezoomd waardoor de donzige bladeren goed zichtbaar zijn.
En de delosperma toonde ook zijn mooie paarse bloemen.
Gaat al een mooi stukje worden in zijn hoekje
-
deze primula capitata mooreana heeft het in zijn licht beschaduwde plekje tot nu toe naar zijn zin.
dit jaar nieuw neer gezet.
-
en om het rondje tuin compleet te maken.
Vinden we nog wat bloei aan de buis aan de schuur de sempervivums.
Wel mooi vind ik zo aan de muur.
maar daar denken de vogels hier toch anders over die halen met regelmaat de rozetten eruit.
heb wel eens gedacht om er gaas over te doen maar dat is geen gezicht. ??
En dan de sempervivums in mijn trog ook een leuke kleuren troef nu.
-
vandaag een leuk stukje gefietst door de bossen.
https://www.flickr.com/photos/fotosbertlinda/sets/ mooi gebieden die ik nog niet kenden
mijn vriendin liet het mij zien.
wel de regen af en toe moeten trotseren
-
Arisaema franchetianum
Sauromatum diversifolium
-
Silene delavayi
-
1 en 2 Epipactis palustris
3 Epipactus royleana
-
Een aardige nieuwkomer , Linum dolomiticum
-
Silene delavayi
Heel mooie Silene Gerrit, hier nog niet eerder gezien denk ik ((3
-
Een aardige nieuwkomer , Linum dolomiticum
Dat is ie zeker, Danny. Ik heb 'm hier al 7 of 8 jaar en elk jaar wordt de bloei maar mooier - hij bloeit ook heel lang.
-
Heel mooie Silene Gerrit, hier nog niet eerder gezien denk ik ((3
Toch wel, heb hem al 3 jaar + vele nakomelingen. De moederplant wordt wel langzaam elk jaar groter.
-
Het is niet heel bijzonder maar in mijn tuin kleurde vandaag de sedum mooi op.
-
na 4 jaar volgt hier eindelijk de beloning: Acantholimon albanicum in bloei.
De plant is momenteel zo'n 25x20 cm. Ze telt in totaal 10 bloemstengels en elke bloemstengel belooft meerdere bloemen.
De erg puntige 'bladeren' steken er niet minder om !
Verder: de plant krijgt nooit extra voedingsstoffen toegediend en wordt 's winters nooit afgedekt tegen vocht.
-
Ha Ward, goed je terug te zien. Ja, de mensen zullen misschien lachen om een bloempje, maar ik weet hoe moeilijk je Acantholimon in bloei krijgt.
-
De "Hengel-van-de-Engel" - Dierama kon ik nooit in leven houden, tot ik ze begon te zaaien en de zaailingen doen het wonderwel...de eerste bloempjes van het seizoen.
-
na 4 jaar volgt hier eindelijk de beloning: Acantholimon albanicum in bloei.
De plant is momenteel zo'n 25x20 cm. Ze telt in totaal 10 bloemstengels en elke bloemstengel belooft meerdere bloemen.
De erg puntige 'bladeren' steken er niet minder om !
Verder: de plant krijgt nooit extra voedingsstoffen toegediend en wordt 's winters nooit afgedekt tegen vocht.
10 bloeistengels is toch wel al de moeite denk ik, laat gerust nog eens zien als ze verder in bloei staan.
-
Een aardige nieuwkomer , Linum dolomiticum
Inderdaad een prachtplant, Danny, met een late en lange bloeitijd. Om de ene of andere reden twijfel ik nog altijd aan de soortnaam. Ik heb de plant nog nooit gezien in de Dolomieten?
-
na 4 jaar volgt hier eindelijk de beloning: Acantholimon albanicum in bloei.
De plant is momenteel zo'n 25x20 cm. Ze telt in totaal 10 bloemstengels en elke bloemstengel belooft meerdere bloemen.
De erg puntige 'bladeren' steken er niet minder om !
Verder: de plant krijgt nooit extra voedingsstoffen toegediend en wordt 's winters nooit afgedekt tegen vocht.
Welkom terug op het forum, Eduard, we zouden je wel eens wat vaker willen zien, hier, ;)
Knap zo'n Acantholimon. Na 8 jaar heeft hij dan ook nog een handzaam formaat. Lijkt me een ideale rotstuinplant. Ik wens deze nog eens terug te zien op zijn hoogtepunt.
-
De "Hengel-van-de-Engel" - Dierama kon ik nooit in leven houden, tot ik ze begon te zaaien en de zaailingen doen het wonderwel...de eerste bloempjes van het seizoen.
Een beetje groot deze Dieram's, maar wel heel sierlijk. Zijn ze wel voldoende winterhard voor ons klimaat, Wim?
-
De "Hengel-van-de-Engel" - Dierama kon ik nooit in leven houden, tot ik ze begon te zaaien en de zaailingen doen het wonderwel...de eerste bloempjes van het seizoen.
Een beetje groot deze Dieram's, maar wel heel sierlijk. Zijn ze wel voldoende winterhard voor ons klimaat, Wim?
Wel redelijk groot ja, ik heb nu een wilde dwergvorm in zaailingen staan, ben benieuwd....deze zijn op een zonnige beschutte plaats 100% winterhard.
-
Silene delavayi
Die blijft mooi, he Gerrit.
-
Silene delavayi
Heel mooie Silene Gerrit, hier nog niet eerder gezien denk ik ((3
Kan je er wel wat zaad van doen toekomen hoor.
-
Deinanthe bifida x caerulea 'Blue Wonder'.
Pelargonium endlicherianum.
-
De Deinanthe staat hier voor het zoveelste jaar ook in bloei,ik vind hem moeilijk te fotograferen.
Maar jou is het"" blue wonderwel"" gelukt Gerrit! ((12
-
De Deinanthe staat hier voor het zoveelste jaar ook in bloei,ik vind hem moeilijk te fotograferen.
Maar jou is het"" blue wonderwel"" gelukt Gerrit! ((12
Ha ha, dat is geen kunst meer met een camera met een klapschermpje. Dus het wonder is alleen voor de Deinanthe.
-
Campanula fragilis gaat beginnen.
-
Campanula fragilis gaat beginnen.
Dat was vanmorgen, vanavond de volgende 2 foto's genomen. Een zweefvlieg was er als eerste bij en verdiende zo de lekkerste hapjes en ik was erbij.
-
.[attachimg=1]
Hier ziet u Ourisia microphylla De foto is genomen op 6 dec. 2013 in Patagonië, Argentinië. Ik heb deze plant gevonden en zaden verzameld. Wie er wat meer over wil lezen, kan op onderstaande link klikken, daar staat mijn reis naar Patagonië en het moment waarop ik de plant vond. Met meer foto's.
http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=1695.165
[attachimg=2]
De zaden zijn gezaaid in jan.2014 en zomer 2014 zonder resultaat. Het laatste restje heb ik gezaaid in de winter van 2015 en in de daaropvolgende lente kiemden er 8 zaadjes. Toen de plantjes te groot werden moest ik verspenen. Dit is het meest riskante moment. In de zomer van 2015 gingen een voor een de plantjes dood, behalve een. Ik had weinig hoop dat die laatste onze winter zou overleven, maar toch afgelopen voorjaar kwam er weer groei in. Ik heb wat vloeibare voeding gegeven (tomatenmeststof op een kwart sterkte ongeveer) en ineens verschenen er kleine knopjes en nu staat hij in bloei.
Ourisia microphylla wordt wel beschouwd als zeer moeilijk kweekbaar in onze regio. Hij groeit in Patagonië op hoogte (1500m tot 2000) op verticale rotswanden, die van zandsteen zijn (of vulkaanzand, dat is samengeperst) De planten krijgen alleen ochtendzon. De luchtvochtigheid is zeer laag en het is er zeer helder. Schone, waarschijnlijk schimmelvrije lucht. Water krijgt de plant indirect, omdat er boven de rotswanden een horizontale vlakte is, waar zich water verzamelt.
Ik denk dat ik geluk heb gehad met het weer. Het voorjaar was koel en zonnig.
-
. (Link naar bijlage)
Hier ziet u Ourisia microphylla De foto is genomen op 6 dec. 2013 in Patagonië, Argentinië. Ik heb deze plant gevonden en zaden verzameld. Wie er wat meer over wil lezen, kan op onderstaande link klikken, daar staat mijn reis naar Patagonië en het moment waarop ik de plant vond. Met meer foto's.
http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=1695.165
(Link naar bijlage)
De zaden zijn gezaaid in jan.2014 en zomer 2014 zonder resultaat. Het laatste restje heb ik gezaaid in de winter van 2015 en in de daaropvolgende lente kiemden er 8 zaadjes. Toen de plantjes te groot werden moest ik verspenen. Dit is het meest riskante moment. In de zomer van 2015 gingen een voor een de plantjes dood, behalve een. Ik had weinig hoop dat die laatste onze winter zou overleven, maar toch afgelopen voorjaar kwam er weer groei in. Ik heb wat vloeibare voeding gegeven (tomatenmeststof op een kwart sterkte ongeveer) en ineens verschenen er kleine knopjes en nu staat hij in bloei.
Ourisia microphylla wordt wel beschouwd als zeer moeilijk kweekbaar in onze regio. Hij groeit in Patagonië op hoogte (1500m tot 2000) op verticale rotswanden, die van zandsteen zijn (of vulkaanzand, dat is samengeperst) De planten krijgen alleen ochtendzon. De luchtvochtigheid is zeer laag en het is er zeer helder. Schone, waarschijnlijk schimmelvrije lucht. Water krijgt de plant indirect, omdat er boven de rotswanden een horizontale vlakte is, waar zich water verzamelt.
Ik denk dat ik geluk heb gehad met het weer. Het voorjaar was koel en zonnig.
Proficiat Gerrit! ((3
-
Een aardige nieuwkomer , Linum dolomiticum
Inderdaad een prachtplant, Danny, met een late en lange bloeitijd. Om de ene of andere reden twijfel ik nog altijd aan de soortnaam. Ik heb de plant nog nooit gezien in de Dolomieten?
Maak je geen zorgen, Frankie, de naam klopt. Dat je hem nog niet in de Dolomieten gezien hebt is niet vreemd, het is een bedreigde soort die uit de Dolomieten verdwenen is. Hij komt nog op slechts één vindplaats voor in Hongarije - een gebied van ca 10 ha ten Noord Westen van Budapest.
Dit, volgens Wikipedia (Duitse versie) :
"Linum dolomiticum ist eine Relikt-Art und hat weltweit nur einen einzigen Standort. Er liegt in Ungarn, etwas über 30 Kilometer nordwestlich von Budapest"
Mooi toch dat we hem ook hebben in Ieper, Lichtervelde en Harelbeke -2( En misschien ook nog wel elders...
-
na 4 jaar volgt hier eindelijk de beloning: Acantholimon albanicum in bloei.
De plant is momenteel zo'n 25x20 cm. Ze telt in totaal 10 bloemstengels en elke bloemstengel belooft meerdere bloemen.
De erg puntige 'bladeren' steken er niet minder om !
Verder: de plant krijgt nooit extra voedingsstoffen toegediend en wordt 's winters nooit afgedekt tegen vocht.
Ha de Ward ! Mooi je nog eens hier te mogen begroeten en dan nog met zo'n stekelig onderwerp ;D Geduld wordt, vooral in onze hobby, vaak beloond !
Mooi resultaat !
-
Silene delavayi
Heel mooie Silene Gerrit, hier nog niet eerder gezien denk ik ((3
Kan je er wel wat zaad van doen toekomen hoor.
Graag Gerard ! ((13 ((4
-
Enkele Campanula's doen het dit jaar uitstekend, één er van is deze Campanula waldsteiniana in een trog (waarvoor hij stilaan te groot wordt...)
-
. (Link naar bijlage)
Hier ziet u Ourisia microphylla De foto is genomen op 6 dec. 2013 in Patagonië, Argentinië. Ik heb deze plant gevonden en zaden verzameld. Wie er wat meer over wil lezen, kan op onderstaande link klikken, daar staat mijn reis naar Patagonië en het moment waarop ik de plant vond. Met meer foto's.
http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=1695.165
(Link naar bijlage)
De zaden zijn gezaaid in jan.2014 en zomer 2014 zonder resultaat. Het laatste restje heb ik gezaaid in de winter van 2015 en in de daaropvolgende lente kiemden er 8 zaadjes. Toen de plantjes te groot werden moest ik verspenen. Dit is het meest riskante moment. In de zomer van 2015 gingen een voor een de plantjes dood, behalve een. Ik had weinig hoop dat die laatste onze winter zou overleven, maar toch afgelopen voorjaar kwam er weer groei in. Ik heb wat vloeibare voeding gegeven (tomatenmeststof op een kwart sterkte ongeveer) en ineens verschenen er kleine knopjes en nu staat hij in bloei.
Ourisia microphylla wordt wel beschouwd als zeer moeilijk kweekbaar in onze regio. Hij groeit in Patagonië op hoogte (1500m tot 2000) op verticale rotswanden, die van zandsteen zijn (of vulkaanzand, dat is samengeperst) De planten krijgen alleen ochtendzon. De luchtvochtigheid is zeer laag en het is er zeer helder. Schone, waarschijnlijk schimmelvrije lucht. Water krijgt de plant indirect, omdat er boven de rotswanden een horizontale vlakte is, waar zich water verzamelt.
Ik denk dat ik geluk heb gehad met het weer. Het voorjaar was koel en zonnig.
Proficiat Gerrit! ((3
Mag ik me bij de felicitaties van Herman aansluiten, Gerrit ! Fantastisch resultaat met zo'n moeilijke jongen.
-
Campanula fragilis gaat beginnen.
Dat was vanmorgen, vanavond de volgende 2 foto's genomen. Een zweefvlieg was er als eerste bij en verdiende zo de lekkerste hapjes en ik was erbij.
Vergeet vooral niet die nog eens te laten zien in een later bloei stadium, Gerrit, dat wordt een plaatje ! In open lucht heb ik het al een paar keer geprobeerd, maar zonder veel succes. Als ik me niet vergis is hij ook monocarp niet ?
Wie het dit jaar hier ook heel goed doet is Campanula tomassinianus, ik heb hem nog nooit zo uitbundig weten bloeien.
-
Campanula fragilis gaat beginnen.
Dat was vanmorgen, vanavond de volgende 2 foto's genomen. Een zweefvlieg was er als eerste bij en verdiende zo de lekkerste hapjes en ik was erbij.
Vergeet vooral niet die nog eens te laten zien in een later bloei stadium, Gerrit, dat wordt een plaatje ! In open lucht heb ik het al een paar keer geprobeerd, maar zonder veel succes. Als ik me niet vergis is hij ook monocarp niet ?
Wie het dit jaar hier ook heel goed doet is Campanula tomassinianus, ik heb hem nog nooit zo uitbundig weten bloeien.
Schitterend Luc, hier is het bij mij noppes dit jaar.
-
Een aardige nieuwkomer , Linum dolomiticum
Inderdaad een prachtplant, Danny, met een late en lange bloeitijd. Om de ene of andere reden twijfel ik nog altijd aan de soortnaam. Ik heb de plant nog nooit gezien in de Dolomieten?
Maak je geen zorgen, Frankie, de naam klopt. Dat je hem nog niet in de Dolomieten gezien hebt is niet vreemd, het is een bedreigde soort die uit de Dolomieten verdwenen is. Hij komt nog op slechts één vindplaats voor in Hongarije - een gebied van ca 10 ha ten Noord Westen van Budapest.
Dit, volgens Wikipedia (Duitse versie) :
"Linum dolomiticum ist eine Relikt-Art und hat weltweit nur einen einzigen Standort. Er liegt in Ungarn, etwas über 30 Kilometer nordwestlich von Budapest"
Mooi toch dat we hem ook hebben in Ieper, Lichtervelde en Harelbeke -2( En misschien ook nog wel elders...
Wat interessant, Luc, hoe is het mogelijk dat die dan zo zeldzaam geworden zou zijn?
-
. (Link naar bijlage)
Hier ziet u Ourisia microphylla De foto is genomen op 6 dec. 2013 in Patagonië, Argentinië. Ik heb deze plant gevonden en zaden verzameld. Wie er wat meer over wil lezen, kan op onderstaande link klikken, daar staat mijn reis naar Patagonië en het moment waarop ik de plant vond. Met meer foto's.
http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=1695.165
(Link naar bijlage)
De zaden zijn gezaaid in jan.2014 en zomer 2014 zonder resultaat. Het laatste restje heb ik gezaaid in de winter van 2015 en in de daaropvolgende lente kiemden er 8 zaadjes. Toen de plantjes te groot werden moest ik verspenen. Dit is het meest riskante moment. In de zomer van 2015 gingen een voor een de plantjes dood, behalve een. Ik had weinig hoop dat die laatste onze winter zou overleven, maar toch afgelopen voorjaar kwam er weer groei in. Ik heb wat vloeibare voeding gegeven (tomatenmeststof op een kwart sterkte ongeveer) en ineens verschenen er kleine knopjes en nu staat hij in bloei.
Ourisia microphylla wordt wel beschouwd als zeer moeilijk kweekbaar in onze regio. Hij groeit in Patagonië op hoogte (1500m tot 2000) op verticale rotswanden, die van zandsteen zijn (of vulkaanzand, dat is samengeperst) De planten krijgen alleen ochtendzon. De luchtvochtigheid is zeer laag en het is er zeer helder. Schone, waarschijnlijk schimmelvrije lucht. Water krijgt de plant indirect, omdat er boven de rotswanden een horizontale vlakte is, waar zich water verzamelt.
Ik denk dat ik geluk heb gehad met het weer. Het voorjaar was koel en zonnig.
Ferm resultaat, Gerrit, ((3
-
Calandrinia umbellata, eindelijk de eerste bloemen die zich vandaag toonden.
-
Al even flashy, is de nabloei van deze Lewisia. De echte kleur is nauwelijks weer te geven met mijn toestelletje.
-
Lewisia tweedyi 'alba' gaat er ook nog wat bloemen tegenaan gooien.
-
Een aardige nieuwkomer , Linum dolomiticum
Inderdaad een prachtplant, Danny, met een late en lange bloeitijd. Om de ene of andere reden twijfel ik nog altijd aan de soortnaam. Ik heb de plant nog nooit gezien in de Dolomieten?
Maak je geen zorgen, Frankie, de naam klopt. Dat je hem nog niet in de Dolomieten gezien hebt is niet vreemd, het is een bedreigde soort die uit de Dolomieten verdwenen is. Hij komt nog op slechts één vindplaats voor in Hongarije - een gebied van ca 10 ha ten Noord Westen van Budapest.
Dit, volgens Wikipedia (Duitse versie) :
"Linum dolomiticum ist eine Relikt-Art und hat weltweit nur einen einzigen Standort. Er liegt in Ungarn, etwas über 30 Kilometer nordwestlich von Budapest"
Mooi toch dat we hem ook hebben in Ieper, Lichtervelde en Harelbeke -2( En misschien ook nog wel elders...
Misschien is het een goed idee om zaad te verzamelen en in de Dolomieten te gaan uitzaaien ( op de ideale plaats) zodat die soort misschien terug kansen op overleving krijgt ginder.
-
Een aardige nieuwkomer , Linum dolomiticum
Inderdaad een prachtplant, Danny, met een late en lange bloeitijd. Om de ene of andere reden twijfel ik nog altijd aan de soortnaam. Ik heb de plant nog nooit gezien in de Dolomieten?
Maak je geen zorgen, Frankie, de naam klopt. Dat je hem nog niet in de Dolomieten gezien hebt is niet vreemd, het is een bedreigde soort die uit de Dolomieten verdwenen is. Hij komt nog op slechts één vindplaats voor in Hongarije - een gebied van ca 10 ha ten Noord Westen van Budapest.
Dit, volgens Wikipedia (Duitse versie) :
"Linum dolomiticum ist eine Relikt-Art und hat weltweit nur einen einzigen Standort. Er liegt in Ungarn, etwas über 30 Kilometer nordwestlich von Budapest"
Mooi toch dat we hem ook hebben in Ieper, Lichtervelde en Harelbeke -2( En misschien ook nog wel elders...
Wat interessant, Luc, hoe is het mogelijk dat die dan zo zeldzaam geworden zou zijn?
Tja, Frankie - dat zullen we nooit weten zeker ? Als hij al ooit (ondanks zijn naam !) in de Dolomieten gegroeid heeft... ((15 De naamgevers/taxonomen hebben wel meer vreemde kronkels op hun geweten. Denk aan Scilla peruviana die NIET uit Peru kwam, maar bij Linneus (de eerste man aan wie we de naamgeving en indeling van planten te danken hebben) aankwam via een schip dat de 'Peru' heette... -2( En zo zijn er nog meer.
Overigens levert nog wat gegoogle nog volgende info op :
"
An endemic plant of the Carpato-Pannonian region, it is native to Mt. Kis-Szénás and the surrounding dolomite hills near Plisszentiván, in the Dunazug mountains. Its habitat is strictly protected as a European Diploma of Protected Areas.
The species occurs in a single population, and is the subject of various investigations, including its habitat preference, plant sociology and population dynamics.
As an endangered species, it is also researched for ex situ conservation.
"
De berg in kwestie en de plaats Plisszentivan liggen dus zoals eerder gezegd ten Noord-Westen van Boedapest. En de naam blijkt dus afgeleid uit het feit dat de heuvels daar uit "dolomietgesteente" bestaan.... de naamgeving heeft dus wel degelijk een gegronde basis. ;D
De laatste zin volgt zelfs de raad van Lily-Anne dat er onderzocht wordt om de soort elders ook te conserveren (uit te zaaien) - je kan misschien bij gelegenheid wat zaad meenemen, Frankie... -2(
-
Wie het dit jaar hier ook heel goed doet is Campanula tomassinianus, ik heb hem nog nooit zo uitbundig weten bloeien.
Wat een uitbundige groei en bloei. Is dit dan geen slakkenplant?
-
Ik heb zo'n vermoeden dat de plant, die ik onder de naam Linum elegans heb gekregen als zaad uit Tsjechië Linum dolomiticum is. De foto is uit 2014.
Wat denk je Luc?
-
dank voor de positieve opmerkingen i.v.m. Acantholimon albanicum.
Momenteel tel ik 7 bloemetjes. Een uitbundige bloeier zal het wel nooit worden
maar de voldoening is des te groter als we een lange bloeiperiode kennen.
-
Wie het dit jaar hier ook heel goed doet is Campanula tomassinianus, ik heb hem nog nooit zo uitbundig weten bloeien.
Wat een uitbundige groei en bloei. Is dit dan geen slakkenplant?
Nog nooit geen slakkenschade vastgesteld, Gerrit. Ik denk dat ze'm niet lusten. ((3
-
Ik heb zo'n vermoeden dat de plant, die ik onder de naam Linum elegans heb gekregen als zaad uit Tsjechië Linum dolomiticum is. De foto is uit 2014.
Wat denk je Luc?
))4 Beide soorten gelijken sowieso heel erg op elkaar Gerrit - AGS encyclopedia zegt zelfs dat ze zo goed als identiek zijn, alleen zou de bloem van L. elegans iets groter zijn dan die van dolomiticum. Bij mij hebben de geopende bloemen bovenop gemeten een doormeter van ong. 2,5 cm, wanneer je de bloembladen helemaal open en vlak duwt met de meetlat kom je bij 3,2 mm.
Voor de duidelijkheid hierbij nog een foto die de bouw van L. dolomiticum beter[attachimg=1] laat zien.
-
Ik kan helaas geen metingen meer doen aangezien de planten niet meer zijn.
Heb ook gekeken naar natuuropnamen van Linum elegans. Mij valt op dat de planten van jou Luc, maar ook die van mij reeds vertakken vanuit het midden van de steel terwijl de natuurfoto's van L.elegans meest een klein toefje bloemen geven aan het uiteinde.
Dus ons beider planten zouden dan L.dolomiticum zijn.
-
Ik kan helaas geen metingen meer doen aangezien de planten niet meer zijn.
Heb ook gekeken naar natuuropnamen van Linum elegans. Mij valt op dat de planten van jou Luc, maar ook die van mij reeds vertakken vanuit het midden van de steel terwijl de natuurfoto's van L.elegans meest een klein toefje bloemen geven aan het uiteinde.
Dus ons beider planten zouden dan L.dolomiticum zijn.
Ik twijfel aan uw observatie als zou elegans slechts een toefje bloemen aan het uiteinde hebben Gerrit.
Op onderstaande link vind u een foto op de site van Pavelka waarop ook vertakking vanuit het midden van de steel zichtbaar is lijkt mij.
http://www.pavelkaalpines.cz/Photos/Balcan2010/linumelegansbjelasicabosnaherzegovina.html
Onderstaande link is dan weer van een Griekse site met foto's die hetzelfde aantonen. )--1
http://www.greekorchidsociety.org/forum/viewtopic.php?f=20&t=7745
Al die vertakkingen, zowel bij elegans als bij dolomiticum bloeien uiteindelijk wel op dezelfde hoogte, wat de indruk van één"toef" geeft.
Het blijft een moeilijke oefening Gerrit.
-
Een aardige nieuwkomer , Linum dolomiticum
Inderdaad een prachtplant, Danny, met een late en lange bloeitijd. Om de ene of andere reden twijfel ik nog altijd aan de soortnaam. Ik heb de plant nog nooit gezien in de Dolomieten?
Maak je geen zorgen, Frankie, de naam klopt. Dat je hem nog niet in de Dolomieten gezien hebt is niet vreemd, het is een bedreigde soort die uit de Dolomieten verdwenen is. Hij komt nog op slechts één vindplaats voor in Hongarije - een gebied van ca 10 ha ten Noord Westen van Budapest.
Dit, volgens Wikipedia (Duitse versie) :
"Linum dolomiticum ist eine Relikt-Art und hat weltweit nur einen einzigen Standort. Er liegt in Ungarn, etwas über 30 Kilometer nordwestlich von Budapest"
Mooi toch dat we hem ook hebben in Ieper, Lichtervelde en Harelbeke -2( En misschien ook nog wel elders...
Wat interessant, Luc, hoe is het mogelijk dat die dan zo zeldzaam geworden zou zijn?
Tja, Frankie - dat zullen we nooit weten zeker ? Als hij al ooit (ondanks zijn naam !) in de Dolomieten gegroeid heeft... ((15 De naamgevers/taxonomen hebben wel meer vreemde kronkels op hun geweten. Denk aan Scilla peruviana die NIET uit Peru kwam, maar bij Linneus (de eerste man aan wie we de naamgeving en indeling van planten te danken hebben) aankwam via een schip dat de 'Peru' heette... -2( En zo zijn er nog meer.
Overigens levert nog wat gegoogle nog volgende info op :
"
An endemic plant of the Carpato-Pannonian region, it is native to Mt. Kis-Szénás and the surrounding dolomite hills near Plisszentiván, in the Dunazug mountains. Its habitat is strictly protected as a European Diploma of Protected Areas.
The species occurs in a single population, and is the subject of various investigations, including its habitat preference, plant sociology and population dynamics.
As an endangered species, it is also researched for ex situ conservation.
"
De berg in kwestie en de plaats Plisszentivan liggen dus zoals eerder gezegd ten Noord-Westen van Boedapest. En de naam blijkt dus afgeleid uit het feit dat de heuvels daar uit "dolomietgesteente" bestaan.... de naamgeving heeft dus wel degelijk een gegronde basis. ;D
De laatste zin volgt zelfs de raad van Lily-Anne dat er onderzocht wordt om de soort elders ook te conserveren (uit te zaaien) - je kan misschien bij gelegenheid wat zaad meenemen, Frankie... -2(
Ik heb er nog eens de Flora alpina bij gehaald en hij staat er alleszins niet in vermeld, Luc. Ze komt dus niet uit de Dolomieten, maar waarschijnlijk zoals je aangeeft uit 'dolomitische' berggebieden in Hongarije. Vandaar dus de soortnaam.
Over zaad gesproken, ik heb alleszins nog nooit zaailingen gevonden rond mijn plant. Af en toe kan ik wel eens een plantje afhalen van de moederplant. Vegetatieve vermeerdering, dus.
Maar het is en blijft dus wel een hele knappe plant voor de rotstuin die laat bloeit en bovendien nog eens makkelijk in cultuur is. Wat moet een mens nog meer?
Luc, herinner je je dat we van bij Papousek een plantje hebben meegekregen die er erg op gelijkt. Alleen, hij bloeit veel vroeger dan L. dolomiticum.
-
Ik geef het op Luc, het wordt me te moeilijk.
-
Calandrinia umbellata, eindelijk de eerste bloemen die zich vandaag toonden.
Het blijft iedere keer een prachtplant als je hem ziet. Hij steelt hier ook telkens de show. Maar alleen als de zon schijnt. Anders blijven de bloemen gesloten.
-
Ik geef het op Luc, het wordt me te moeilijk.
Gelijk heb je Gerrit ! Die dingen lijken dermate goed op elkaar.... hoofdzaak is dat we ze mooi vinden -2(
-
Ik heb er nog eens de Flora alpina bij gehaald en hij staat er alleszins niet in vermeld, Luc. Ze komt dus niet uit de Dolomieten, maar waarschijnlijk zoals je aangeeft uit 'dolomitische' berggebieden in Hongarije. Vandaar dus de soortnaam.
Over zaad gesproken, ik heb alleszins nog nooit zaailingen gevonden rond mijn plant. Af en toe kan ik wel eens een plantje afhalen van de moederplant. Vegetatieve vermeerdering, dus.
Maar het is en blijft dus wel een hele knappe plant voor de rotstuin die laat bloeit en bovendien nog eens makkelijk in cultuur is. Wat moet een mens nog meer?
Luc, herinner je je dat we van bij Papousek een plantje hebben meegekregen die er erg op gelijkt. Alleen, hij bloeit veel vroeger dan L. dolomiticum.
Die van bij Papousek is Linum capitatum, Frankie - die komt uit de Balkan en Zuid en midden Italië, maar zo te zien is die ook vrij gelijkend.
-
Ik kan helaas geen metingen meer doen aangezien de planten niet meer zijn.
Heb ook gekeken naar natuuropnamen van Linum elegans. Mij valt op dat de planten van jou Luc, maar ook die van mij reeds vertakken vanuit het midden van de steel terwijl de natuurfoto's van L.elegans meest een klein toefje bloemen geven aan het uiteinde.
Dus ons beider planten zouden dan L.dolomiticum zijn.
Ik twijfel aan uw observatie als zou elegans slechts een toefje bloemen aan het uiteinde hebben Gerrit.
Op onderstaande link vind u een foto op de site van Pavelka waarop ook vertakking vanuit het midden van de steel zichtbaar is lijkt mij.
http://www.pavelkaalpines.cz/Photos/Balcan2010/linumelegansbjelasicabosnaherzegovina.html
Onderstaande link is dan weer van een Griekse site met foto's die hetzelfde aantonen. )--1
http://www.greekorchidsociety.org/forum/viewtopic.php?f=20&t=7745
Al die vertakkingen, zowel bij elegans als bij dolomiticum bloeien uiteindelijk wel op dezelfde hoogte, wat de indruk van één"toef" geeft.
Het blijft een moeilijke oefening Gerrit.
Mooi om te lezen zo'n zoektocht naar de juiste benaming jammer dat het Grieks zo moeilijk te lezen is toch maar een cursus wagen.
(Nee toch maar niet)
-
Deinanthe caerulea.
-
Prachtige foto Gerrit
Afgelopen stond en staat nu nog de Platycodon grandiflorus in bloei.
nu met twee bloemen.
Misschien niet iets speciaals maar ik vind hem open en dicht wel iets hebben.
De Sisyrinchium striatum is wel vrij fors wat plant betreft heeft ook wel wat ruimte nodig in je tuin.
kun je er toch als je er op in zoomt prachtige foto's van maken.
Zo zie je bloem wel erg goed.
beetje aan het oefenen met het dichterbij halen van het object.
-
Wanneer de bloei het in de rotstuin in dit ver gevorderde seizoen wat laat afweten neemt Delosperma cooperi het over.
Ik laat hem zijn gang gaan op plaatsen waar het mij niet hindert - langs oprit en wandelpad zorgt hij voor een zeer op prijs gestelde kleurvlek.
-
Wanneer de bloei het in de rotstuin in dit ver gevorderde seizoen wat laat afweten neemt Delosperma cooperi het over.
Ik laat hem zijn gang gaan op plaatsen waar het mij niet hindert - langs oprit en wandelpad zorgt hij voor een zeer op prijs gestelde kleurvlek.
Ja moooi, dat zou ik ook wel willen, maar Delosperma wil dat hier zelf niet. ((--11
-
prachtig hoekje in u tuin Luc.
-
Wanneer de bloei het in de rotstuin in dit ver gevorderde seizoen wat laat afweten neemt Delosperma cooperi het over.
Ik laat hem zijn gang gaan op plaatsen waar het mij niet hindert - langs oprit en wandelpad zorgt hij voor een zeer op prijs gestelde kleurvlek.
Die staat er niet van gisteren Luc? Mooooooi --6
-
een foto die begin juni gemaakt is hier : Linaria alpina in bloei .
-
Pelargonium endlicherianum
Fuchsia procumbens
-
een foto die begin juni gemaakt is hier : Linaria alpina in bloei .
Het is en het blijft een aantrekkelijke alpiene plant Lily-Anne !
-
Pelargonium endlicherianum
Fuchsia procumbens
Wel een heel bevreemdende Fuchsia Johan ! ))4
-
Bedankt Gerrit, Bert en Jos -
Ik denk dat hij niet zo van kleibodem houdt zoals bij u Gerrit ?..
Mijn grond is zandachtig/leem en hij groeit hier als kool.
Ik denk dat ik mijn eerste plant zo'n 20 jaar geleden aangeschaft heb, Jos. Wat u op de foto's ziet is allemaal zelf uitgezaaid - ik heb er mij niet mee bemoeid. Wat er te veel komt verwijder ik en verder niets.
Telkens na de winter ziet het er niet uit, half bevroren, rotachtig enz... al die slechte vertakkingen verwijder ik en de planten beginnen helemaal opnieuw van onderaf.
-
Een mooi, laat bloeiend rotsplantje is ook deze Micromeria croatica die het dan ook nog eens heel lang volhoudt !
-
Een aangename verrassing was deze (late) verschijning van een bloem op Iris schachtii
Bij Campanula raineri liet het slakkenleger (dat overigens zware verliezen leed) dan toch enkele bloemen onaangeroerd.
-
Campanula fragilis.
-
Een mooi, laat bloeiend rotsplantje is ook deze Micromeria croatica die het dan ook nog eens heel lang volhoudt !
Mij volledig onbekend. Onterecht, want dit is een aanwinst voor uw tuin Luc.
-
Deze staan niet in de rotstuin en zijn ook niet winterhard.
Maar ze staan nu wel in bloei.
Denk dat ze daarom hier wel mogen getoond worden.
Een reeksje Pelargonium.
P. denticulatum met zijn diep ingesneden blad.
P. quercifolium
P. 'Fair Ellen'
En nog een Pelargonium die naamloos door het leven gaat, maar geurende bladeren heeft.
-
Campanula fragilis.
Daar kan je een tijdje van genieten Gerrit, nog heel veel knoppen.......
-
Bedankt Gerrit, Bert en Jos -
Ik denk dat hij niet zo van kleibodem houdt zoals bij u Gerrit ?..
Mijn grond is zandachtig/leem en hij groeit hier als kool.
Ik denk dat ik mijn eerste plant zo'n 20 jaar geleden aangeschaft heb, Jos. Wat u op de foto's ziet is allemaal zelf uitgezaaid - ik heb er mij niet mee bemoeid. Wat er te veel komt verwijder ik en verder niets.
Telkens na de winter ziet het er niet uit, half bevroren, rotachtig enz... al die slechte vertakkingen verwijder ik en de planten beginnen helemaal opnieuw van onderaf.
Als ik na de winter de planten half verrot aantref denk ik , weg ermee.
Fout natuurlijk, ik zou wat meer geduld moeten tonen. ))4
-
De Zuidamerikaan Francoa appendiculata samen met de Zudafrikaan Agapanthus 'Lilliput'.
-
Mooie combinatie Gerrit, hier staan ook enkele exemplaren te bloeien dank zij het zaad dat je mij hebt gestuurd!! :-*
-
Zeker mooie foto's
Maar dat zijn we gewend van Gerrit
Voor wie het leuk vind om te kijken
Linda en ik zijn naar de beeksebergen geweest.
Bergen Rotsplanten nee helaas niet wel dieren het is een dierentuin in Hilvarenbeek.
https://www.flickr.com/photos/fotosbertlinda/sets/
Leuk park
Zeker voor wie (klein) kinderen heeft leuk park.
-
Een mooi, laat bloeiend rotsplantje is ook deze Micromeria croatica die het dan ook nog eens heel lang volhoudt !
Mij volledig onbekend. Onterecht, want dit is een aanwinst voor uw tuin Luc.
Ik ben er ook heel blij mee Gerrit, een aantal jaren gekregen van een tuinvriend want in de handel heb ik het nog nooit aangeboden gezien.
Campanula fragilis.
Ontstellend mooi, Gerrit ! -6(
-
Hier is deze Acantholimum ook aan het bloeien, waarschijnlijk na de mishandeling van deze winter.
-
Hoezo mishandeling, Filip ? --19 - zoals hij daar hoog en vooral droog in een rotswand staat zal het hem daar uitermate bevallen denk ik - bewijs, de bloemen die hij nu al produceert als jonge plant ! ((14
-
a. Epipactis helleborine
b. groene vorm.
Er groeien veel Epipactissen in mijn tuin, die er nooit door mij zijn ingezet. Ze worden natuurlijk overal gekoesterd.
-
Wat een geluk heb jij dan.
-
a. Epipactis helleborine
b. groene vorm.
Er groeien veel Epipactissen in mijn tuin, die er nooit door mij zijn ingezet. Ze worden natuurlijk overal gekoesterd.
Die kleigrond die u hier al vaker verfoeide heeft duidelijk toch voordelen Gerrit !
-
Die kleigrond die u hier al vaker verfoeide heeft duidelijk toch voordelen Gerrit !
Eens kijken welke de voordelen er nog meer zijn Luc. Zware klei is goed voor aardappels, bieten, uien, asperges. Granen, niet onbelangrijk hoor. Tulpen worden hier gekweekt, hoe ze dat doen....? En verder kun je er windmolens op zetten, vooral heel veel windmolens.
-
Arisaema murrayi in bloei. Let op de fuchsia-rode band.
-
Die kleigrond die u hier al vaker verfoeide heeft duidelijk toch voordelen Gerrit !
Eens kijken welke de voordelen er nog meer zijn Luc. Zware klei is goed voor aardappels, bieten, uien, asperges. Granen, niet onbelangrijk hoor. Tulpen worden hier gekweekt, hoe ze dat doen....? En verder kun je er windmolens op zetten, vooral heel veel windmolens.
-2( -2( -2( 'I rest my case', Gerrit, ik zal nooit nog over voordelen bij kleigrond spreken of schrijven. :-X ;)
-
Arisaema murrayi in bloei. Let op de fuchsia-rode band.
Weer eens fantastische beelden, Gerrit - de paarse achtergrond brengt de pracht van deze Arisaema (nochtans geen favoriete species van mij) helemaal tot zijn recht. -6(
-
geen favoriete species van mij
Tsss --13
-
Leuke foto's deze daphne staat er leuk bij
-
Had deze foto met mijn telefoon gemaakt.
Kan ik ook sinds enkele weken.
Ik kan dus ook appen.😃😁😀😊
Deze phyteuma staat er ook leuk bij in mijn tuin.
-
Arisaema murrayi in bloei. Let op de fuchsia-rode band.
Knappe foto's Gerrit, met de onscherpe achtergrond, ((14 kwestie van groter diafragma?
-
Knappe foto's Gerrit, met de onscherpe achtergrond, ((14 kwestie van groter diafragma?
Dank je Jos. Gemaakt op de A stand (aperture modus) op f4. Dat is de grootste lensopening bij maximaal inzoomen 400mm. Dan krijg je deze effecten. Diverse wazigheden in de achtergrond.
De volgende plant is Thalia daelbata, een subtropische waterplant met geheimzinnige bloem. In de trechtervormige bloem bevindt zich een soort valluik. Duw je er een bv grashalm in, gaat het luik dicht. Op de close-up is het dat witte ringvormige ding. Het moet een functie hebben, maar welke, daar ben ik na allerlei naspeuringen nog niet achter.
De plant is niet geheel winterhard, maar de laatste 2 jaar staat hij 's winters buiten omdat ik vergeten was hem binnen te halen. Nu weet ik dat hij vorst kan verdragen. Hij staat 50cm diep.
-
Knappe foto's Gerrit, met de onscherpe achtergrond, ((14 kwestie van groter diafragma?
Dank je Jos. Gemaakt op de A stand (aperture modus) op f4. Dat is de grootste lensopening bij maximaal inzoomen 400mm. Dan krijg je deze effecten. Diverse wazigheden in de achtergrond.
De volgende plant is Thalia daelbata, een subtropische waterplant met geheimzinnige bloem. In de trechtervormige bloem bevindt zich een soort valluik. Duw je er een bv grashalm in, gaat het luik dicht. Op de close-up is het dat witte ringvormige ding. Het moet een functie hebben, maar welke, daar ben ik na allerlei naspeuringen nog niet achter.
De plant is niet geheel winterhard, maar de laatste 2 jaar staat hij 's winters buiten omdat ik vergeten was hem binnen te halen. Nu weet ik dat hij vorst kan verdragen. Hij staat 50cm diep.
Wordt de sluitertijd automatisch aangepast bij deze instelling?
De Thalia staat hier ook te bloeien ,ik heb de bloem nog niet zo nauwkeurig bekeken,moet ik zeker eens doen!
-
Wordt de sluitertijd automatisch aangepast bij deze instelling?
Ja, ook de ISO waarde. De camera koos voor 1/500 sec. en ISO 125. Een snelle sluitertijd dus met als gevolg een zeer scherpe bloem die fraai afsteekt tegen de achtergrond die out-of-focus is. Het was prachtig weer zonder wind. Alles werkte mee. (foto 442)
In bloei in de rotstuin: Gentiana cruciata x scabra.
-
Zo te zien aan de foto's staat je tuin er prachtig bij Gerrit.
Ik zie nu dat de foto's er anders opstaan dan verwacht (gekanteld)
Maar zoals ik al melde het was een proef.
Zijn er meer mensen die foto's van zijn/haar tuin maken met een telefoon (zakcomputer).
met een echte camera is natuurlijk vaak beter.
Edit Luc : Ik heb de foto's voor u gedraaid, Bert- dit fenomeen komt blijkbaar wel eens vaker voor met foto's die met mobieltje genomen zijn ? )--1
-
Dit is bij mij aan komen waaien. Wel vaak gezien in bermen, het mooie havikskruid, Hieracium aurantiacum. Hij staat nu hoog in de stenige rotstuin. Zal ik hem laten staan, of heb ik volgend jaar mijn tuin vol met oranje bloemen
-
Opvallend is ie wel, Gerrit, maar ik vrees inderdaad die hij volgend jaar lang niet meer alleen zal zijn... ;D
-
Dank u wel Luc.
-
Parnassia palustris. Klik op de foto om de details te bewonderen. Anders ziet u maar de helft.
-
Parnassia palustris.
Plantje staat aan de rand van de vijver, "binnendijks", dwz waar permanent water staat, maar niet echt in het water. Ze houdt van wat kalk, dus een klein beetje klei maar vooral mos. Hij moet "arm" staan. Ze staat temidden van de rietorchissen, die dezelfde habitat believen.
-
Parnassia palustris. Klik op de foto om de details te bewonderen. Anders ziet u maar de helft.
Prachtige foto's Gerrit ! Wat is de natuur toch ongelooflijk mooi!
-
Weer eens unieke beelden Gerrit !
Wat mooi toch om van zo'n op het eerste zicht klein en onbeduidend bloempje op die manier van de detaillistische schoonheid te kunnen genieten.
Prachtig ! -6(
-
Bedankt Lily-Anne en Luc voor de complimenten.
-
Parnassia palustris.
Plantje staat aan de rand van de vijver, "binnendijks", dwz waar permanent water staat, maar niet echt in het water. Ze houdt van wat kalk, dus een klein beetje klei maar vooral mos. Hij moet "arm" staan. Ze staat temidden van de rietorchissen, die dezelfde habitat believen.
Prachtig plantje dat ik meermaals in de alpen zag waar ze heel rijk kunnen bloeien. Ik zag ze zowel op vochtige als op drogere stukken, zelfs op hoger gelegen alpenweiden. De mooiste planten zag ik jaren geleden in Noordtirol.
-
Origanum amanum 'alba'. Deze vorm vind ik nog mooier dan de rozebloeiende vorm.
-
Prachtig plantje dat ik meermaals in de alpen zag waar ze heel rijk kunnen bloeien. Ik zag ze zowel op vochtige als op drogere stukken, zelfs op hoger gelegen alpenweiden. De mooiste planten zag ik jaren geleden in Noordtirol.
Ik zag ze ook in de Dolomieten. Ze zijn daar minder zeldzaam dan in Nederland, denk ik.
Origanum amanum 'alba'. Deze vorm vind ik nog mooier dan de rozebloeiende vorm.
Heel bijzonder. Je zou daar stekken van moeten nemen Frankie. Zelf heb ik geen goede ervaringen met zaaien van andere Origanum. Jij wel?
-
Succisa pratensis, ondanks zijn hoogte (50cm) geschikt voor de rotstuin vanwege zijn ijle en wuivende bloeistengels.
[attachimg=2]
-
Prachtig plantje dat ik meermaals in de alpen zag waar ze heel rijk kunnen bloeien. Ik zag ze zowel op vochtige als op drogere stukken, zelfs op hoger gelegen alpenweiden. De mooiste planten zag ik jaren geleden in Noordtirol.
Ik zag ze ook in de Dolomieten. Ze zijn daar minder zeldzaam dan in Nederland, denk ik.
Origanum amanum 'alba'. Deze vorm vind ik nog mooier dan de rozebloeiende vorm.
Heel bijzonder. Je zou daar stekken van moeten nemen Frankie. Zelf heb ik geen goede ervaringen met zaaien van andere Origanum. Jij wel?
Deze zal ik zeker proberen te vermeerderen, Gerrit, maar de plant is nu nog te jong om er al aan te prutsen. Omdat het een albavorm is, zal de aangroei ook niet zo groot zijn. De plant staat er al ruim een jaar, maar is nog niet veel bijgekomen.
Deze soort zaait zich niet uit, Gerrit, maar ik heb hier een Origanum vulgare 'compactum' staan die zich wel uitzaait. Hij wordt wat groter dan O. amanum, maar is eveneens de moeite waard vanwege de rijke, late bloei en natuurlijk de typische oreganogeur. Deze probeerde ik nog niet op de tuf.
-
Als we het dan toch over vermeerderen hebben, ik spotte de afgelopen dagen een flink aantal zaailingen van Rhododendron pumilum op mijn peatbed. Eigenaardig genoeg kwamen de zaailingen zonder uitzondering enkel voor op de turfblokken.
De laatste foto is van de moederplant.
-
Als we het dan toch over vermeerderen hebben, ik spotte de afgelopen dagen een flink aantal zaailingen van Rhododendron pumilum op mijn peatbed. Eigenaardig genoeg kwamen de zaailingen zonder uitzondering enkel voor op de turfblokken.
De laatste foto is van de moederplant.
Fraaie plaatjes Luc.
-
Pelargonium endlicherianum is heel laat hier dit jaar,wellicht nog een gevolg van het verstoorde seizoen.
-
Hetzelfde geldt voor deze lage Aconitum napellus.
-
Als we het dan toch over vermeerderen hebben, ik spotte de afgelopen dagen een flink aantal zaailingen van Rhododendron pumilum op mijn peatbed. Eigenaardig genoeg kwamen de zaailingen zonder uitzondering enkel voor op de turfblokken.
De laatste foto is van de moederplant.
Interessant, Luc, blijkbaar konden de zaden enkel kiemen op de turfblokken.
-
Zo lijkt het wel, Frankie - in de compost is geen enkele zaailing te bespeuren. ((--11
Intussen hier nog een paar mooie, late bloeiers die het bovendien heel lang uitzingen.
Scutellaria suffrutescens 'Texas Rose' is de eerste - een halfheestertje dat het al jaren erg goed doet.
Een meter van de moederplant is zelfs een zaailing opgedoken die ook al een bescheiden bloei vertoont.
-
En dan is er ook nog de goed winterharde Fuchsia magellanica pumila die al vele jaren de nodige bloei verzekert van half juni tot bij het invallen van de vorst !
-
Interessant, Luc, blijkbaar konden de zaden enkel kiemen op de turfblokken.
Je ziet idd wel vaker dat planten ons de weg wijzen over hoe ze willen behandeld worden. Zelf tastte ik i het duister over de juiste plek en grondsoort voor 2 Zuidamerikanen. (Junellia en Caiophora) Ik zette een plastic potje met zaailing op het zand van de kas, wegens het goede licht aldaar in het voorjaar. Na enkele weken waren ze vastgegroeid in het zand en de planten werden giga-groot.
-
Intussen hier nog een paar mooie, late bloeiers die het bovendien heel lang uitzingen.
Scutellaria suffrutescens 'Texas Rose' is de eerste - een halfheestertje dat het al jaren erg goed doet.
Een meter van de moederplant is zelfs een zaailing opgedoken die ook al een bescheiden bloei vertoont.
Wat een schitterende plant.
-
Intussen hier nog een paar mooie, late bloeiers die het bovendien heel lang uitzingen.
Scutellaria suffrutescens 'Texas Rose' is de eerste - een halfheestertje dat het al jaren erg goed doet.
Een meter van de moederplant is zelfs een zaailing opgedoken die ook al een bescheiden bloei vertoont.
Wat een schitterende plant.
Vind ik ook Gerrit, hij laat zich bovendien ook heel gewillig bijknippen wanneer hij buren gaat bedreigen.
-
Die staat hier ook lekker te bloeien, Luc. De afgelopen jaren vond ik ook al verschillende zaailingen.
-
Hier ook redelijk wat bloei in les houches /chamonix .
-
Vandaag naar mere du glacé geweest.daar zag ik een dactylorhizia staan. En nog enkele meer rots planten.
-
Een zomerbloeiende anjer: Dianthus amurensis.
-
Mooi gerrit.
Brengt wat kleur in u tuin en op het forum.
Waar het nu wel rustig is.
Mensen op vakantie. / Veel al uitgebloeid. ?
In de bergen hier is het ook zoeken. 😆🌸🌸
-
Een klein en onbeduidend plantje: Succisa pratensis 'Nana'.
-
Vandaag naar de le tour geweest.
Ongeveer 15 min van chamonix vandaag.
Daar enkele leuke gentiana purperea gezien.
Nu rustig in het appartement een ☕🍵🍻 drinken
-
Nieuw in mijn tuin is deze Delphinium pylzowii, een Chinees soortje. Ik heb enkele zaailingen staan in pot en in de tuin. De kleinste plant meet nog geen 20 cm, de hoogste wordt zo'n 30 cm hoog. De bloemen zijn prachtig azuurblauw. Voorlopig lijken de slakken er af te blijven.
[attachimg=4]
-
Deze zonnehoed geeft ook een kleurrijke toets in de zomerse rotstuin. Staat hier nu al verscheidene jaren vast.
-
Een klein en onbeduidend plantje: Succisa pratensis 'Nana'.
Klein, maar toch ook wel de moeite vind ik. Staat hier ook ergens in de tuin.
-
Een zomerbloeiende anjer: Dianthus amurensis.
Ziet er een ferme jaap uit, Gerrit, maar wel heel bloeirijk. Hoe hoog wordt hij juist?
-
Zaailingen van een Erodium.
-
Nieuw in mijn tuin is deze Delphinium pylzowii, een Chinees soortje. Ik heb enkele zaailingen staan in pot en in de tuin. De kleinste plant meet nog geen 20 cm, de hoogste wordt zo'n 30 cm hoog. De bloemen zijn prachtig azuurblauw. Voorlopig lijken de slakken er af te blijven.
Heel mooi. Zijn deze mini-riddersporen langlevend? Of moet je daar ieder jaar weer je best voor doen met zaaien enz?
Ziet er een ferme jaap uit, Gerrit, maar wel heel bloeirijk. Hoe hoog wordt hij juist?
Laag, 10-15 cm, gemakkelijk uit zaad.
Zaailingen van een Erodium.
Dat is toch boffen, daar wil je er wel meer van niet? Erodium is een mooi geslacht, maar moeilijk aan te komen is mijn ervaring, maar misschien toch niet goed gezocht.
-
Nieuw in mijn tuin is deze Delphinium pylzowii, een Chinees soortje. Ik heb enkele zaailingen staan in pot en in de tuin. De kleinste plant meet nog geen 20 cm, de hoogste wordt zo'n 30 cm hoog. De bloemen zijn prachtig azuurblauw. Voorlopig lijken de slakken er af te blijven.
Heel mooi. Zijn deze mini-riddersporen langlevend? Of moet je daar ieder jaar weer je best voor doen met zaaien enz?
Ziet er een ferme jaap uit, Gerrit, maar wel heel bloeirijk. Hoe hoog wordt hij juist?
Laag, 10-15 cm, gemakkelijk uit zaad.
Zaailingen van een Erodium.
Dat is toch boffen, daar wil je er wel meer van niet? Erodium is een mooi geslacht, maar moeilijk aan te komen is mijn ervaring, maar misschien toch niet goed gezocht.
Het is de eerste keer dat ik dit ridderspoortje in de tuin heb, Gerrit, dus ik weet niet of hij doorlevend is. Maar ik denk dat zaad winnen en her zaaien geen slecht idee zal zijn. Mijn inziens zal het een kortlevende soort zijn. Ik zal anders eens wat zaad winnen voor u.
Die erodium is een nakomeling van een plant die ik nog van bij suenderman had. Die moederplant is ook al lang dood. Er staan wel meerdere zaailingen in de rotstuin, en allemaal verschillend. Grosso modo is drievierde het niet waard om te laten staan, met deze is het enigszins anders gesteld. Ik kan hier ook wat zaad van winnen voor u, Gerrit. Soms vind ik zelfs zaailingen terug op de tufsteen.
-
Dat is een aangenaam vooruitzicht Frankie. Ik heb in mij leven wat Delphinium gezaaid. Wel allemaal van die reuzen he. Die reuzen zijn wel allemaal zeer langlevend, beesten van planten die allemaal aangebonden moeten worden. pffft wat een rotwerk. Dat doe ik nou niet meer, dus misschien zo'n kleinood voor de rotstuin.
-
Wow u tuin staat er goed bij frankie .
Vandaag glacier de bionnassy aangedaan.
Prachtig om te wandelen. De omgeving is ook 🌝🌞🌼🌼🌻🌺🌸🌸 prachtig.
Er stond selfs een prachtige silene acaulis.
Niet in bloei. Maar ik moest er enkele capriolen voor doen om hem toch te kunnen fotograferen.
-
Nieuw in mijn tuin is deze Delphinium pylzowii, een Chinees soortje. Ik heb enkele zaailingen staan in pot en in de tuin. De kleinste plant meet nog geen 20 cm, de hoogste wordt zo'n 30 cm hoog. De bloemen zijn prachtig azuurblauw. Voorlopig lijken de slakken er af te blijven.
Super plantje, gemakkelijk, laag, herbloeit en een elektrisch blauw! Hij zaait zichzelf uit, de plant zelf leeft een jaartje of 3 à 4 maar je vindt ieder jaar wel nieuwe zaailingen.
-
In het jongste nummer van FA schrijft Geert Bourgonje over Aquilegia. Hij behandelt een aantal lage soorten en noemt met name Aquilegia scopulorum. Hij vermeldt dat de variëteit perplexans de mooiste is vanwege de lange sporen. Daarom heb ik hem in bijlage gepost. Hij geeft op dit moment een tweede bloei. H. 20cm
Zelf vind ik Aquilegia saximontana de mooiste van al. Hij is maar 5 cm hoog. Zie bijlage 3.
Voor de volledigheid ook nog Aquilegia grahammii, ook met lange sporen. Bijlage 4. H.20cm
Wie heeft nog een aanvulling van bijzondere lage soortjes? Er zijn er meer.
-
Een klein en onbeduidend plantje: Succisa pratensis 'Nana'.
Klein en onbeduidend kan ook heel mooi zijn, Gerrit.
En dat is ie.
-
Vandaag prachtige weer. Tijd voor een goede wandeling.
We liepen naar ongeveer 2945 m hoogte.
Daar stonden de geum reptans en de ranunculis glacialis er super mooi bij . Dus dat was genieten.
Foto's misschien later als ik een verhaal ga typen over deze vakantie
-
Vakantie chamonix / les menuires
-
Deze supermooie distel groeit in de Alpen maar ik zag ze nog nooit. Het is Carlina acaulis, staat al enkele jaren wat te kwakkelen in de rotstuin, en toont nu de eerste bloemen. Ik weet niet of hij heel algemeen is in cultuur. Je ziet dit zelden.
-
prachtig dat hij bij jouw in bloei staat.
Ik zag hem vorig jaar in Frankrijk in Val thorens. http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=1893.180
Waar ik deze vakantie na Chamonix ook 4 dagen ben geweest.
Misschien later dit jaar een verhaaltje hier over.
-
Deze dagen staat bij mij iets in bloei dat ik eigenlijk al lang kwijt was.
Ik had deze Matricaria in 2014 in de tuin gezet.
Heeft toen gebloeid en daarna afgestorven.
Maar volgens mij mu weer terug.
Misschien uit zaad?? hij staat ook lager dan waar hij eerder stond.
Foto 1 nu
foto 2 2014
-
net in de zon deze prachtige primula Capitata.
op de foto gezet.
ver ingezoomd. mijn inzien goed gelukt.
-
Dan in mijn houten trog.
Die na jaren staan steeds mooier word.
deze Erodium er leuk bij .
zo nog wat bloei te vinden in de zon.
-
Phlox pulvinata zorgt voor welkome nabloei en deze late Trollius acaulis geniet van het ochtendzonnetje.
-
mooi luc.
het was de laatste paar dagen veel al sproeien in de tuin en de troggen goed nat houden.
-
Misschien niet meer in de juiste maand.
Maar gisteren stond op de beurs in Utrecht zowel bij de verkopers als in het park nog al wat in bloei.
Kijk maar even http://www.flickr.com/photos/mountainfan/sets/