Vlaamse Rotsplanten Vereniging
Algemeen => Reizen, uitstappen en reisverhalen => Topic gestart door: Frankie Wulleman op 28 juli 2011, 22:31:15
-
Een vakantie naar Oostenrijk, meer bepaald naar Noordtirol heb ik enigszins met een bang hart aangevat, i.v.m. het weer van de laatste weken. Nadat het maanden droog en warm was -we weten het onderhand allemaal wel-, sloeg het weer net voor wij vertrokken helemaal om. Een enorm lagedrukgebied vatte post boven West-Europa met alle gevolgen vandien.
De heenreis verliep onder uiterst natte omstandigheden zodat de rit niet bepaald een pretje was.
Onze bestemming was het dorpje Ischgl (1376m), gelegen in het Paznauntal, grenzend aan Zwitserland. Daar aangekomen klaarde het weer enigszins tot onze opluchting op. De nevelslierten die ons het zicht op de omliggende bergen belemmerden stelden mij toch niet erg optimistisch.
Eén van de doelen was natuurlijk het spotten van wat plantjes. En zo heb ik wel 't één en 't ander gezien. Op tijd en stond zullen wel wat fotootjes volgen, maar ik zal ook de hulp van de forumleden nodig hebben om een aantal planten te helpen te determineren. Want het is niet altijd even simpel om die planten in het wild te benoemen.
-
We kijken uit naar je avonturen Frankie , al dan niet met of zonder bibbergeld .
-
Toen we de eerste dag met de kabel- en zetellift naar boven gingen wachtte ons al direct een eerste verrassing van formaat, en ook waarom dit topic 'Bibberen in Noord-Tirol' heet.
Aangekomen in een dal op 2263 m, net over de grens in Zwitserland lag alles onder een witte deken, tot groot jolijt van de kids. Ik was echter minder 'happy'.
-
Niet ideaal om plantjes te bewonderen bij deze omstandigheden Frankie...als je ze eerst moet opgraven uit de sneeuw is het maar zozo... :( ... maar die zomersneeuw kan even snel verdwijnen als ie gekomen is... we durven dus hopen dat we ook nog wat kleur te zien krijgen ! ;D
-
Oei ,heb je ook nog eerst sneeuw moeten ruimen om al die plantjes te bekijken Frankie . :o
-
Inderdaad, Luc. De sneeuwlaag lag er nog maar pas, want bepaalde planten staken er nog boven uit zodat we toch al wat kleur zagen.
De eerste plant die me al direct opviel was Aconitum napellus (foto 1 en 2), één van mijn favoriete weideplanten. Toch een vreemd gezicht om deze typische zomerbloeier in een wit kader te kunnen aanschouwen.
Door het sneeuwlaagje kon ik hier en daar nog wat anders ontdekken, zoals bijvoorbeeld deze gentiaan, wellicht Gentiana verna. (foto 3 en 4)
-
En ik kon ook nog een orchideetje opmerken die zich door de sneeuwdeken aan murwen was. (foto 1)
De dag vorderde echter snel, maar de lucht begon zich al open te trekken (foto 2) en de zichtbaar komende rotspartijen zouden allicht nog wel wat in petto hebben voor mij. (foto 3)
Onder meer deze Saxifraga paniculata (foto 4) kwam te voorschijn.
Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik moest hier zeker nog eens terugkomen met betere weersomstandigheden.
-
Inderdaad, Luc. De sneeuwlaag lag er nog maar pas, want bepaalde planten staken er nog boven uit zodat we toch al wat kleur zagen.
De eerste plant die me al direct opviel was Aconitum napellus (foto 1 en 2), één van mijn favoriete weideplanten. Toch een vreemd gezicht om deze typische zomerbloeier in een wit kader te kunnen aanschouwen.
Door het sneeuwlaagje kon ik hier en daar nog wat anders ontdekken, zoals bijvoorbeeld deze gentiaan, wellicht Gentiana verna. (foto 3 en 4)
Ik kan aannemen dat je op die moment niet blij was met de sneeuw maar voor de foto's heeft het toch iets Frankie.Als was het weer net iets te grauw voor echt sterke foto's zo te zien.Die blauwe verna met de witte sneeuw ,een mens zou het soms in scene willen zetten ;D
In ieder geval er stonden daar alleszins fraaie planten zoals we merken....
-
En ik kon ook nog een orchideetje opmerken die zich door de sneeuwdeken aan murwen was. (foto 1)
Dit orchideetje zal wel een Gymnadenia zijn Frankie. En ik heb niet in detail gekeken maar op het eerste zicht Gymnadenia conopsea ,een soort met een groot verspreidingsgebied.
-
En ik kon ook nog een orchideetje opmerken die zich door de sneeuwdeken aan murwen was. (foto 1)
Dit orchideetje zal wel een Gymnadenia zijn Frankie. En ik heb niet in detail gekeken maar op het eerste zicht Gymnadenia conopsea ,een soort met een groot verspreidingsgebied.
Je hebt het bij het rechte eind, Kris. Later zag ik op diverse weiden dezelfde soort, zonder sneeuwlaag zodat determinatie wat beter ging en ik tot de conclusie kwam dat het wel om de grote muggenorchis gaat. Een prachtding als je het mij vraagt. De slanke bloeiwijze is daar niet vreemd aan.
-
Toen ik de volgende dag terug in dezelfde vallei kwam, zag het er zonder sneeuwdek al heel anders uit.
Dit dal zou de volgende dagen mijn belangrijkste speeltuin worden.
-
Het bleek daarbij ook dat een deel van dit dal begraasd werd door koeien. De koeiebellen zorgden al direct voor een Tirolersfeer.
-
Aconitum napellus kon ik dit keer in al zijn glorie aanschouwen. In deze vallei staat hij zeer talrijk. De hoogste exemplaren ongeveer 1 m hoog, de kleinste amper 20 cm.
-
Via het Schots forum blijkt dat de gentiaan op foto 1 en 2 Gentiana bavarica is en niet Gentiana verna.
En ook Gentiana verna (foto 3) blijkt heel talrijk. Vooral op de wat vochtigere stukken in de weide staat hij het meest.
-
Een andere leuke weidebewoner is deze Trollius europaeus.
-
En ook Gentiana verna blijkt heel talrijk. Vooral op de wat vochtigere stukken in de weide staat hij het meest.
Daar geraak je nooit of te nimmer op uitgekeken Frankie. Was hij maar wat beter te kweken in onze tuinen....zucht..............
-
Zo is dat, Kris. Op deze weiden groeit hij als vanzelf, maar in de tuin, ho maar.
Ik vond er ook nog een ander gentiaantje. Vergelijkbaar met G. verna, maar in alle delen veel kleiner. Iemand een idee?
Het groeigebied van dit soortje beperkte zich meer tot de echt vochtige stukken in de nabijheid van een waterloopje.
-
Zo is dat, Kris. Op deze weiden groeit hij als vanzelf, maar in de tuin, ho maar.
Ik vond er ook nog een ander gentiaantje. Vergelijkbaar met G. verna, maar in alle delen veel kleiner. Iemand een idee?
Het groeigebied van dit soortje beperkte zich meer tot de echt vochtige stukken in de nabijheid van een waterloopje.
Wat een fantastische plaatjes, Frankie. :P :P
Da's toch echt genieten!! Bedankt voor het plaatsen!
Ik zit voor wat betreft de Gentiaan, sterk te denken aan de Sneeuwgentiaan, Gentiana nivalis. Deze schijnt op vochtige, modderige, humeuze, kalkhoudende grond te gedijen. En in het hele Alpengebied verspreid voor te komen, vooral in stenig grasland. E.e.a. volgens Thieme's Alpenflora.
Aankomende woensdag vertrek ik naar Zwitserland, het gebied rond Ovronnaz ga ik dan eens rustig bekijken. Ik verwacht dan natuurlijk eveneens het nodig moois te zien en vast te leggen.
-
Zo is dat, Kris. Op deze weiden groeit hij als vanzelf, maar in de tuin, ho maar.
Ik vond er ook nog een ander gentiaantje. Vergelijkbaar met G. verna, maar in alle delen veel kleiner. Iemand een idee?
Het groeigebied van dit soortje beperkte zich meer tot de echt vochtige stukken in de nabijheid van een waterloopje.
Wat een fantastische plaatjes, Frankie. :P :P
Da's toch echt genieten!! Bedankt voor het plaatsen!
Ik zit voor wat betreft de Gentiaan, sterk te denken aan de Sneeuwgentiaan, Gentiana nivalis. Deze schijnt op vochtige, modderige, humeuze, kalkhoudende grond te gedijen. En in het hele Alpengebied verspreid voor te komen, vooral in stenig grasland. E.e.a. volgens Thieme's Alpenflora.
Aankomende woensdag vertrek ik naar Zwitserland, het gebied rond Ovronnaz ga ik dan eens rustig bekijken. Ik verwacht dan natuurlijk eveneens het nodig moois te zien en vast te leggen.
Ik zat eveneens aan Gentiana nivalis te denken, Pim.
Mooie vooruitzichten die je hebt. Ik wens je bij deze alvast een goede reis en veel plantgenot.
-
En omdat we nu toch in de sfeer van de gentianen zitten gooi ik er nog ééntje tegenaan. De meeste trompetgentianen waren net uitgebloeid. Maar met enige moeite kon ik wel nog een paar bloeiende exemplaren vinden.
Maar daar gaan we weer; bijzonder moeilijk om hier een naam op te plakken. Al die verwante soorten lijken zo goed op elkaar en ik ben geen gentianenspecialist. Door het ontbreken van de groene strepen in de bloem tip ik op Gentiana clusii. Wie kan bevestigen?
Ook al via het Schotse forum blijkt dat dit om Gentiana aucalis gaat.
-
Ik durf er mijn hand niet voor in't vuur steken Frankie, maar dat zou best kunnen Frankie.
-
Van deze ben ik nu wel zeker, Luc. Dit is Gentiana punctata, zo ongeveer 40 cm hoog wordend. Net als de vermeende G. clusii groeit deze op wat hogere hoogtes en op veel drogere locaties dan G. nivalis en verna.
-
En we vervolgen de wandeling op de weide met Leucanthemopsis alpina, (foto 1 en 2) een talrijk voorkomend margrietje en een bieslook, wellicht Allium sibiricum. (foto 3 en 4)
-
Deze Phyteumaspecies (foto 1 en 2) stond ook heel talrijk op de weide.
En met de rapunzel zitten we bij de Campanulaceae, zoals deze Campanula barbata. Op de hoge alpiene weides wordt hij amper 10 cm hoog, maar in de lager gelegen dalen wordt hij tot 40 cm hoog.
-
Blijkbaar niet zo gek veel interesse voor onze alpenflora, maar we gaan er toch mee door.
We waren bij de Campanula's gebleven, deze tweejarige Campanula thyrsoides vond ik maar heel spaarzaam, maar hoe verbluffend mooi is hij op de alpenwei.
Graham Nicholls noemt deze plant in zijn Campanulaboek niet erg elegant in cultuur, maar als je hem in de vrije natuur ziet zou je toch het tegendeel denken. Is er iemand die hem in de tuin heeft?
-
Blijkbaar niet zo gek veel interesse voor onze alpenflora, maar we gaan er toch mee door.
We waren bij de Campanula's
Laat je zeker niet ontmoedigen Franky en blijf lustig posten - er zijn veel mensen die niet zo vaak op het internet gaan
en als ze het dan wel doen , dan lezen ze vaak alleen zonder te reageren en dat kan wel een verkeerd beeld geven - ook voor
leden in de toekomst kan het heel leerzaam zijn .
Die laatste campanulla zou ik in ieder geval niet bij die groep gedacht hebben - weer wat bijgeleerd
groetjes
Lily-Anne
-
Blijkbaar niet zo gek veel interesse voor onze alpenflora, maar we gaan er toch mee door.
We waren bij de Campanula's gebleven, deze tweejarige Campanula thyrsoides vond ik maar heel spaarzaam, maar hoe verbluffend mooi is hij op de alpenwei.
Graham Nicholls noemt deze plant in zijn Campanulaboek niet erg elegant in cultuur, maar als je hem in de vrije natuur ziet zou je toch het tegendeel denken. Is er iemand die hem in de tuin heeft?
Tja Frankie, er is nu éénmaal een "zwijgende meerderheid" die op ons en alle andere Fora heerst... stille genieters die ons jammer genoeg niet in hun gedachten laten delen... :(
Vele van onze Forumleden en posters vertoeven blijkbaar ook in zonniger (?) oorden momenteel, ver weg van de dagelijkse sleur en.... computers... ;)
Wat die Campanula thyrsoides betreft. Ik had hem vorig jaar (zie foto's)- in bloei en Graham Nicholls heeft gelijk. In cultuur is hij niet half zo mooi als in de natuur. Daarnaast is hij ook monocarp en na de bloei legt hij dus het loodje.. nog een feit dat er mee voor zorgt dat hij in cultuur niet zo populair is. Die exemplaren die jij hebt vereeuwigd zijn echter vele malen aantrekkelijker...
-
Deze Phyteumaspecies (foto 1 en 2) stond ook heel talrijk op de weide.
En met de rapunzel zitten we bij de Campanulaceae, zoals deze Campanula barbata. Op de hoge alpiene weides wordt hij amper 10 cm hoog, maar in de lager gelegen dalen wordt hij tot 40 cm hoog.
In dit soort decor worden ook de meest voorkomende planten echte juweeltjes Frankie ! Merci voor het vakantiegevoel. ;)
-
Na een paar dagen stilte ben ik terug ;) Leuk om te horen dat je een goede vakantie hebt gehad, Frankie. :)
Prachtige foto's van planten die het in hun natuurlijke standplaats toch altijd beter doen dan bij ons in de tuin **zucht**.
Als je er nog meer hebt, laat maar komen, zou ik zo zeggen.
-
Tja Frankie, er is nu éénmaal een "zwijgende meerderheid" die op ons en alle andere Fora heerst... stille genieters die ons jammer genoeg niet in hun gedachten laten delen... :(
Inderdaad wel jammer, Luc...maar we zijn allemaal ooit als "lurker" begonnen, niet.
-
Merci Wim, Luc en Lily-Anne, dan gaan we zeker nog enkele plaatjes afvuren.
Ik zal er nog eens een foto van onze C. thyrsoides op de alpenweide (foto 1) bij halen om zijn naaste omgeving te tonen.
Een groot deel van de weide kleurt geel. Deze wordt veroorzaakt door een Rhinanthussoort (wellicht R. minor). Het is een éénjarige parasiet op grassoorten. Door het parasitisme heeft het gras het heel wat moeilijker en is zo minder dominant zodat vele andere planten een kans krijgen.
Op deze hoge alpiene weides blijft deze Rhinanthus zelf ook heel laag, amper 10 cm hoog.
-
Plaatselijk zeer talrijk is ook deze Potentilla -mogelijks P. aurea- die de weides eveneens prachtig geel kleurt.
-
Deze prachtige Campanula scheuchzeri zorgt voor mooie donkerpaarse accenten op de chaumes.
-
Ondertussen ben ik tijdens mijn wandeling ver van het pad afgedwaald en bevindt mij aan de rand van het dal waar deze tot rust gekomen puinhelling ligt. In dit afgelegen hoekje ben ik op zoek naar iets...
-
Ik vindt wat ik zoek, een Soldanella species. Wie weet welke? Het waren de enige exemplaren die ik kon vinden in deze hele vallei. Het bezorgt je toch een aaah-gevoel als je deze aantreft in de vrije natuur.
Dit gaat om Soldanella alpina.
-
Blijkbaar niet zo gek veel interesse voor onze alpenflora, maar we gaan er toch mee door.
We waren bij de Campanula's gebleven, deze tweejarige Campanula thyrsoides vond ik maar heel spaarzaam, maar hoe verbluffend mooi is hij op de alpenwei.
Graham Nicholls noemt deze plant in zijn Campanulaboek niet erg elegant in cultuur, maar als je hem in de vrije natuur ziet zou je toch het tegendeel denken. Is er iemand die hem in de tuin heeft?
Toch wel een bijzondere ontmoeting, Frankie, prachtig!!
-
We waren bij de Campanula's gebleven, deze tweejarige Campanula thyrsoides vond ik maar heel spaarzaam, maar hoe verbluffend mooi is hij op de alpenwei.
Dat kan ik alleen maar beamen Frankie ,nooit gekweekt in de tuin. Zeer prachtige foto's overigens !
-
Merci Kris en Pim.
In de nabije omgeving van de Soldanella groeit ook deze Hutchinsia alpina. (foto 1 en 2)
Een opvallende, markante plant is deze stekelige jongen, Cirsium spinosissimum. (foto 3 en 4) Deze vederdistel vindt je niet alleen in de weides maar ook op hoger gelegen plaatsen, vaak in de buurt van bergbeekjes. Hier in Tirol is het een prachtige compact groeiende distel, zo'n 50 cm hoog wordend. De bloemen stellen niet zoveel voor, maar zijn bizarre silhouet spreekt mij erg aan. Ik denk overigens dat zo'n plant in ons laagland veel hoger zal worden, zoals zovele weideplanten hier.
-
De Pulsatilla's (foto 1) hier zijn allemaal pas uitgebloeid. Enkel de zaadpruiken geven nog enige sierwaarde.
De beemdkroon, Knautia arvenisi (foto 2)
Een composiet, waarschijnlijk Hieracium aurantiacum (foto 3 en 4)
-
Ik vindt wat ik zoek, een Soldanella species. Wie weet welke? Het waren de enige exemplaren die ik kon vinden in deze hele vallei. Het bezorgt je toch een aaah-gevoel als je deze aantreft in de vrije natuur.
Ik ga voor Soldanella montana, Frankie. Ik ken dat gevoel........
-
Ik zie dat je hem in de rotstuin hebt staan, Pim. Is hij makkelijk in cultuur?
-
Frankie,
een goede determinatiesleutel voor Soldanella kun je hier vinden: http://cgi.math.muni.cz/~niederle/solklic.html
Ik heb ook Soldanella montana in de tuin en voor mij is het één van de gemakkelijkste Soldanella-soorten, samen met Soldanellla carpatica en Soldanella 'Spring Symphony'.
-
Ik zie dat je hem in de rotstuin hebt staan, Pim. Is hij makkelijk in cultuur?
Nee, Frankie, hij is niet moeilijk in cultuur, is mijn ervaring.
Ik heb 'm in een schaduwgebiedje staan in zandige, goed doorlatende, iets verrijkte grond.
Zaait zich zelfs enigzins uit.
Maar nu ga ik naar Zwitserland!!!
-
Ik zie dat je hem in de rotstuin hebt staan, Pim. Is hij makkelijk in cultuur?
Nee, Frankie, hij is niet moeilijk in cultuur, is mijn ervaring.
Ik heb 'm in een schaduwgebiedje staan in zandige, goed doorlatende, iets verrijkte grond.
Zaait zich zelfs enigzins uit.
Maar nu ga ik naar Zwitserland!!!
Goede reis, Pim. Ik ben wel een beetje jaloers, maar ieder op zijn beurt natuurlijk.
-
Frankie,
een goede determinatiesleutel voor Soldanella kun je hier vinden: http://cgi.math.muni.cz/~niederle/solklic.html
Ik heb ook Soldanella montana in de tuin en voor mij is het één van de gemakkelijkste Soldanella-soorten, samen met Soldanellla carpatica en Soldanella 'Spring Symphony'.
Merci Wim voor de link, dat zal ik eens rustig moeten uitpluizen.
In wat voor omstandigheden hou jij ze?
-
Frankie,
een goede determinatiesleutel voor Soldanella kun je hier vinden: http://cgi.math.muni.cz/~niederle/solklic.html
Ik heb ook Soldanella montana in de tuin en voor mij is het één van de gemakkelijkste Soldanella-soorten, samen met Soldanellla carpatica en Soldanella 'Spring Symphony'.
Merci Wim voor de link, dat zal ik eens rustig moeten uitpluizen.
In wat voor omstandigheden hou jij ze?
Hallo Frankie,
bij mij staan ze in een goed doorlatend mengsel, een beetje naar de zure kant. 1/3 bladgrond, 1/3 tuingrond (zandgrond, dus) en 1/3 grind als ik het mij goed herinner. Ze krijgen enkel 's morgens wat rechtstreekse zon maar staan wel redelijk licht. De S. carpatica heeft wel wat kalk in het grondmengsel.
-
mooie reis frankie met nog mooiere foto's
net terug uit kreta ondanks de droogte toch ook daar heel wat moois gezien wel of niet bloeiend. :)
ook de omgeving is prachtig.
ben benieuwd naar je vervolg foto's.
-
mooie reis frankie met nog mooiere foto's
net terug uit kreta ondanks de droogte toch ook daar heel wat moois gezien wel of niet bloeiend. :)
ook de omgeving is prachtig.
ben benieuwd naar je vervolg foto's.
Merci Bert, hopelijk heb je ook nog wat mee voor ons uit het warme Kreta wat beeldmateriaal betreft.
De wandeling langs de weiden gaat verder met dit kleine orchideetje: Nigritella nigra, de zwarte vanille-orchis (foto 1 en 2), amper 10-12 cm hoog. Je ziet hem zowel in de laaglandweides als in de hoogalpiene weides, maar nooit in grote aantallen.
Ook Centaurea montana (foto 3) is een bewoner van de alpenweiden.
Een Euphrasiaspecies (foto 4)
-
Tussen het plantjes zoeken, toch ook eens genieten van de mooie panorama's en de stilte op de hoger gelegen weides.
Heerlijk!
-
Zie ik daar goed aan in de verte: een marmot?
Bij de vermeende plaats wordt mijn vermoeden bevestigd. Het dier is in zijn hol gevlucht, maar staat toch op de foto.
-
Maar geen nood, ik zou nog vele exemplaren zien op mijn trips.
Deze bleef zelfs heel gewillig zitten voor het nemen van wat foto's.
-
Ik mocht zelfs heel wat dichter bij komen. Heel dichtbij zelfs. Ik kon hem bijna aaien. ;)
-
Jouw foto's roepen bij mij herinneringen op van de afgelopen 2 jaar Frankie.
En ik mag wel zeggen goede herinneringen.
Dit jaar ben ik in Zwitserland geweest maar eerlijk gezegd vind ik Oostenrijk (noord Tirol) mooier.
Prachtige foto's van planten die ik daar veelal ook gezien heb, maar b.v. Campanula thyrsoises heb ik daar niet gezien al zat ik maar een dal verder naar het oosten.
Naar Soldanella's hoefde ik vorig jaar niet te zoeken (eind juni) die groeiden overal waar de sneeuw net gesmolten was vooral S. villosa, maar ook wat ik dacht S. alpina maar hiervoor zal ik de link van Wim Boens ook nog eens raadplegen.
In ieder geval, ik geniet weer, ga vooral door.
-
Jouw foto's roepen bij mij herinneringen op van de afgelopen 2 jaar Frankie.
En ik mag wel zeggen goede herinneringen.
Dit jaar ben ik in Zwitserland geweest maar eerlijk gezegd vind ik Oostenrijk (noord Tirol) mooier.
Prachtige foto's van planten die ik daar veelal ook gezien heb, maar b.v. Campanula thyrsoises heb ik daar niet gezien al zat ik maar een dal verder naar het oosten.
Naar Soldanella's hoefde ik vorig jaar niet te zoeken (eind juni) die groeiden overal waar de sneeuw net gesmolten was vooral S. villosa, maar ook wat ik dacht S. alpina maar hiervoor zal ik de link van Wim Boens ook nog eens raadplegen.
In ieder geval, ik geniet weer, ga vooral door.
We gaan er zeker nog wat mee door, Gerrit. Ik heb nog wel 't één en 't ander in petto.
Noord Tirol is zeker mooi, maar in sommige gebieden, vooral tussen Ischgl en Samnaun staat toch wel heel wat kabelbanen die aan de horizon soms storend werken. En ze zijn nog volop bezig met er nog heel wat meer aan te leggen.
-
Nog wat marmotten voor de lens, of zijn het mottigaards? ???
-
Wat betreft die kabelbanen was het in het Oberinntal bij Serfaus niet anders, maar ze zijn wel handig om omhoog te gaan waar vele "voor ons interessante" planten groeien, dus weeg de plus en minpunten maar tegen elkaar. ;)
De marmotten in Oostenrijk zijn veel tammer dan hun familieleden in Zwitserland, daar rennen ze al naar hun hol als je minder dan 50 m af bent, maar in Oostenrijk, zie foto ;D ;D
-
Bijna niet te geloven, Gerrit, dat je er zo dichtbij kan komen.
-
De wandeling gaat terug naar beneden in het dal, waar deze bergbeek zich slingerend een weg door baant.
-
zalig , dat je zo dicht bij die marmotten kan komen - het kan zijn dat ze gewoon zijn van wat voedsel of zo van mensen te krijgen
en daarom niet zo bang zijn - wie weet ?
zijn dat jouw kinderen Franky ? mottigaards zou ik ze zeker niet noemen ! fantastische leeftijd - nog zoveel te ontdekken !
groetjes
L.A.
-
Een opvallende plant langs de oevers is deze Saxifraga azoides, die flinke pollen maakt.
-
zalig , dat je zo dicht bij die marmotten kan komen - het kan zijn dat ze gewoon zijn van wat voedsel of zo van mensen te krijgen
en daarom niet zo bang zijn - wie weet ?
zijn dat jouw kinderen Franky ? mottigaards zou ik ze zeker niet noemen ! fantastische leeftijd - nog zoveel te ontdekken !
groetjes
L.A.
Ja dat zijn de mijne, Lily-Anne, soms hebben ze wel eens hun kuren.
-
Schitterend toch die marmotjes Frankie en Gerrit. Hier nog niet gezien tussen mijn rotsen en gentianen .... ;D
-
En nog ééntje, ze moeten maar zo mooi niet zijn.
-
Schitterend toch die marmotjes Frankie en Gerrit. Hier nog niet gezien tussen mijn rotsen en gentianen .... ;D
Zo is dat Kris. Ze zijn behoorlijk talrijk in deze contreien. Wanneer je door de weiden loopt hoor je geluid als van een roofvogel en kijk je omhoog. Maar je moet naar beneden kijken, want het zijn de marmotten die elkaar waarschuwen voor 'gevaar'.
-
wat een mooie foto's
ik zal zo spoedig mogelijk wat foto's posten.
we hebben net een nieuwe computer dus dat eerst maar even uit pluizen.
nu ben ik hier niet goed in maar we hebben goede hulp.
als dit redelijk op orde is zal ik wat posten
-
Nog een plant die bij deze vochtige stukken zeer algemeen is, is deze hele mooie Parnassia palustris.
-
In hetzelfde biotoop groeit deze Gentianella.
Gentianella germanica is één van de bekendste uit deze groep, maar er bestaan nog tal van nauw verwante soorten en ondersoorten die allen heel goed op elkaar gelijken zodat determinatie uiterst moeilijk is.
Gentianella campestris.
-
In de buurt liggen ook wat grote rotsblokken waar vanalles en nog wat opgroeit. De echte rotsplanten dus.
Saxifraga paniculata blijkt daarbij erg talrijk.
-
Ook een Sempervivum (foto 1 en 2) ontbreekt niet. (of zou het een Jovibarba zijn?)
Nog een andere Saxifraga op de stenen, ik denk dat het S. bryoides is. (foto 3)
En Saxifraga oppositifolia blijkt al lang te zijn uitgebloeid. (foto 4)
-
Ook Loiseleuria procumbens blijkt al te zijn uitgebloeid.
-
Dit heestertje (Salix?) groeit werkelijk tussen de spleten van de rotsblokken in een fijn laagje humus en is daarbij een echte creviceplant. De knoestige takjes hebben soms mooie vormen.
-
Nog wat houtige gewassen op de stenen.
-
Nog een uitgebloeide topper, die ik met heel wat moeite kon vinden in een nauwe spleet van een rotsblok, Primula hirsuta.
-
Nog een uitgebloeide topper, die ik met heel wat moeite kon vinden in een nauwe spleet van een rotsblok, Primula hirsuta.
weeral prachtige foto's Frankie ! die salix op die steen ! prachtig om als bonsai op te kweken op een steen ! het kan natuurlijk wel , dat die hier minder compact zou groeien, maar daar kan de snoeischaar misschien bij helpen - die saxifraga paniculata met dat sneeuwhoedje !
de primula hirsuta staat al een tijdje op mijn verlanglijstje - mocht je daar ( of iemand anders ) nog een plantje van in de verkoop hebben , graag !
doe gerust nog zo een poosje verder - gezien mijn vakantie naar Zuid Tirol dit jaar niet is kunnen doorgaan , kan ik dank zij de foto's toch nog wat genieten van de plantjes
groetjes
Lily-Anne
-
Dank u, Lily-Anne. Primula hirsuta is een echte schoonheid wanneer hij bloeit, maar blijkt in cultuur eerder een lastige klant.
En we gaan er zeker nog wat mee door. In wat hoger gelegen plaatsjes van het dal vindt je her en der ook wat van die pittoreske veenpoeltjes. Het breed wollegras (Eriophorum latifolium) blijkt daarbij een trouwe begeleider.
-
Deze Phyteumaspecies is te vinden in zowel het hoogland als het laagland.
-
Na enige dagen begin ik me te realiseren dat ik nog enkele alpenklassiekers niet heb gezien. Daarom ga ik weer wat de hoogte in, op een bergflank die ik nog niet eerder aandeed.
Op dit stukje bergflank stonden opeens verrassend veel rotsplanten samen.
-
In de tuin is dit niet zo'n geweldige plant, maar in het vrije veld krijg je onvermijdelijk het 'Jodelaietegevoel'. Het is de edelweis, Leontopodium alpinum. Het was daarbij ook de enige plaats waar ik ze aantrof.
-
En nog wat.
-
Deze knapperd is ook zo'n alpenklassieker die ik enkel opdezelfde plaats als de edelweis aantrof, de alpenaster, Aster alpinus.
-
Die Edelweiss is altijd super in het wild...leuk om te zien.
Heb je ook een foto van de bladeren van die Phyteuma, hij lijkt op P. nigrum of P. scorzonerifolium!
-
Ik denk ook aan die twee soorten, Wim. P. nigrum is meestal zwart, maar kan ook blauw zijn zoals deze. Aangezien ik geen enkele zwarte heb gezien in dit gebied zal het waarschijnlijk om P. scorzonerifolium gaan.
Ik heb spijtig genoeg geen foto van de grondbladeren.
-
Na 3 trips in de alpen ben ik nog geen enkele Edelweiss tegengekomen :(, maar ze staan er dus nog wel :-* volgende keer beter zoeken!
Volgens mij heeft P. scorzonerifolium bladeren aan de bloemstengel wat op deze foto's niet het geval is, dus toch P. nigrum?!
-
Zo te zien heb je niet veel moois laten voorbij gaan Frankie !
De Edelweiss heb ik persoonlijk altijd een overroepen plant gevonden... :( ik heb ze liever wat kleurrijker... ;) Mooi stelletje Aster alpinus overigens !
-
Na 3 trips in de alpen ben ik nog geen enkele Edelweiss tegengekomen :(, maar ze staan er dus nog wel :-* volgende keer beter zoeken!
Volgens mij heeft P. scorzonerifolium bladeren aan de bloemstengel wat op deze foto's niet het geval is, dus toch P. nigrum?!
Ze staan er zeker nog, Gerrit, alleen moet je er een beetje naar zoeken.
Goed opgemerkt, Gerrit. P. nigrum heeft inderdaad geen bladeren aan de bloemstengel. Toch vreemd dat alle exemplaren die ik zag dan blauw zijn.
-
Ook al op dezelfde plaats staan de volgende twee planten: het zijn Erigeron uniflorus (foto 1 en 2) en Veronica fruticans (foto 3 en 4)
-
Tussendoor, ook nog eens wat aandacht voor dit mooie bemoste rotsblok. Je komt hier werkelijk ogen tekort.
Let ook op de dwarrelende sneeuwvlokjes. Op mijn trips werd ik wel eens vaker verrast door een plotseling sneeuwbuitje.
-
Zo te zien heb je niet veel moois laten voorbij gaan Frankie !
De Edelweiss heb ik persoonlijk altijd een overroepen plant gevonden... :( ik heb ze liever wat kleurrijker... ;) Mooi stelletje Aster alpinus overigens !
Zeker niet, Luc, ik heb het onderste uit de kan proberen te halen. Ik heb er bijna alles gezien. Enkel de Liliums ontbraken, zoals ik je al zei.
-
Nog een typische alpenklassieker: Dryas octopetala (foto 1 en 2), die op dat moment bijna uitgebloeid was.
Een mooie Cerastium (foto 3 en 4).
-
Enkel op de hoger gelegen gebieden staat Geum reptans (foto 1 en 2) nog in bloei.
Nogmaals Leucanthemopsis alpina (foto 3 en 4), ditmaal als echte rotsplant in een rotsspleet, een echte creviceplant dus.
-
Nog wat geiten die op de alpenweiden vrij rondgrazen.
-
Nog twee mooie geitjes.
-
Je rondblik blijft boeien Frankie !! Prachtige Alpenbeelden !
-
Nog twee mooie geitjes.
Als ik nu een Engelsman was zou ik over zo'n opmerking zeggen : "You're living dangerously Frankie !" ;D ;D
-
Nog twee mooie geitjes.
Als ik nu een Engelsman was zou ik over zo'n opmerking zeggen : "You're living dangerously Frankie !" ;D ;D
Welnee Luc, het waren brave geitjes, hoor. :D
-
over dangerous gesproken luc.
deze geiten ofwel kri kri in kreta stonden onder aan de samaria kloof er niet erg veilig voor.
maar die zijn dat gewent.
bij jou stonden ze veiliger frankie.
we zijn onderweg naar beneden wel kri kri's tegen gekomen die wel safe stonden
-
over dangerous gesproken luc.
deze geiten ofwel kri kri in kreta stonden onder aan de samaria kloof er niet erg veilig voor.
maar die zijn dat gewent.
bij jou stonden ze veiliger frankie.
we zijn onderweg naar beneden wel kri kri's tegen gekomen die wel safe stonden
Die halen daar wel halsbrekende toeren uit, Bert. Ik vraag me af wat ze daar uitspookten, wat veel eetbaars zal daar niet staan?
-
Het was daar erg droog maar ik denk dat ze juist naar iets van eten opzoek waren :-\ :-\ :-\
-
Die halen daar wel halsbrekende toeren uit, Bert. Ik vraag me af wat ze daar uitspookten, wat veel eetbaars zal daar niet staan?
Die van Kreta willen zeker niet mee op de foto (zoals die van Noord Tirol ) ;D
-
ik denk dat die groep zich niet gewassen had :D :D :D
maar deze wilde wel even poseren
-
Die halen daar wel halsbrekende toeren uit, Bert. Ik vraag me af wat ze daar uitspookten, wat veel eetbaars zal daar niet staan?
Misschien vreten ze wel de schaars geworden Anchusa cespitosa op ? >:( :-\
-
Tussen enkele rotsblokken een varen: Gymnocarpium dryopteris.
-
Nog ééntje, ik weet niet welke, maar deze doet me sterk denken aan wat ik thuis kweek als Polystichum munitum.
-
Deze kleine varen zag ik nog nooit eerder. Het was daarbij ook het enige exemplaar dat ik kon spotten.
-
Het is nog steeds bibberen frankie, verse sneeuw op de tweede plant en bij de derde is het ook nog erg wit.
Het derde varentje houdt wel van wat zon zoals die Saxifraga die erboven groeit?
-
Van varens weet ik te weinig af Frankie , maar ze zijn wel best mooi .
-
Het is nog steeds bibberen frankie, verse sneeuw op de tweede plant en bij de derde is het ook nog erg wit.
Het derde varentje houdt wel van wat zon zoals die Saxifraga die erboven groeit?
Zo is dat Gerrit, het varentje en de sax stonden aan de zonnekant van een groot rotsblok.
-
Het dorpje Ischgl waar wij ons bevonden lag in het Paznauntal. In het verlengde daarvan begint de Silvretta-Hochalpenstrasse, een autoroute, zo'n 22 km lang die door een prachtig berglandschap loopt.
Spijtig genoeg was het die dag de slechtste dag van ons hele verblijf, constant motregen en veel mist waardoor we niet veel van het landschap zagen.
Enkel deze koeien die overigens vrij rondlopen in deze regio zorgden voor wat vertier.
Ik kon er ook nog een Campanula barbata 'alba' spotten.
-
Een bezoekje aan Imst mocht ook niet ontbreken, alleen al vanwege de langste rodelbaan ter wereld die we eens moesten proberen.
Ook de wandeling in de Rosengartenslucht (die Gerrit ook deed vorig jaar) stond op het programma. Een mooie (klim)tocht door een kloof die het riviertje de Schinderbach uitgesleten heeft.
Tijdens de wandeling nog een groepje Paris quadrifolia opgemerkt.
-
Het dorpje Ischgl waar wij ons bevonden lag in het Paznauntal. In het verlengde daarvan begint de Silvretta-Hochalpenstrasse, een autoroute, zo'n 22 km lang die door een prachtig berglandschap loopt.
Spijtig genoeg was het die dag de slechtste dag van ons hele verblijf, constant motregen en veel mist waardoor we niet veel van het landschap zagen.
Enkel deze koeien die overigens vrij rondlopen in deze regio zorgden voor wat vertier.
Ik kon er ook nog een Campanula barbata 'alba' spotten.
Jammer Frankie, de Silvretta-Hochalpenstrasse is toch een erg mooie route.
Een bezoekje aan Imst mocht ook niet ontbreken, alleen al vanwege de langste rodelbaan ter wereld die we eens moesten proberen.
Ook de wandeling in de Rosengartenslucht (die Gerrit ook deed vorig jaar) stond op het programma. Een mooie (klim)tocht door een kloof die het riviertje de Schinderbach uitgesleten heeft.
Tijdens de wandeling nog een groepje Paris quadrifolia opgemerkt.
Komt me bekend voor!!
-
Hoi frankie inderdaad jammer.
maar om het leed iets te verzachten hier een foto die ik toen in 2009 heb daar gemaakt.
vrij aan het begin van de silvretta route.
maar in 2009 was de Rosengartenslucht dicht die heb ik toen niet gezien toch weer leuk om daar foto's van te zien
-
Hoi frankie inderdaad jammer.
maar om het leed iets te verzachten hier een foto die ik toen in 2009 heb daar gemaakt.
vrij aan het begin van de silvretta route.
maar in 2009 was de Rosengartenslucht dicht die heb ik toen niet gezien toch weer leuk om daar foto's van te zien
Niet getreurd, Bert, toen we de volgende dag opstonden en naar buiten keken, had we dit zonnige panoroma voor ogen. En die dag stond een bezoek aan het Kaunertal op het programma. Klinkt jullie waarschijnlijk ook wel bekend in de oren?
-
Het Kaunertal is een lange vallei waarlangs een autoweg loopt. Je kan hierbij steeds hogerop rijden om te eindigen bij de Weibseefernergletcher. Deze weg wordt de Kaunertaler Gletcher-Panoramastrabe genoemd. Onnodig te vermelden dat daarbij de mooiste berglandschappen te zien zijn.
In het begin van de autorit, net na het tolhuis (dit is uiteraard een tolweg), kun je al mooie begroeide graslandjes te zien krijgen.
Aconitum vulparia, de gele monnikskap, staat spaarzaam in deze graskanten.
-
Ook deze Dactylorhiza, ik denk D. majalis, staat behoorlijk talrijk op de weiden.
-
Hoe verder je rijdt, hoe hoger je komt in het dal. Best een aangename autorit.
-
Deze rotspartijen vallen op door hun gelaagdheid.
Daarbij groeit hier ook flink wat lupine.
-
En wie kent er deze knapperd niet: Camapanula cochlearifolia.
-
ben benieuwd hoe het er nu uitziet.
laat de foto's maar komen
-
En wie kent er deze knapperd niet: Camapanula cochlearifolia.
Het plantje op de tweede foto benadert toch wel de perfectie Frankie !
-
Hoe verder je rijdt, hoe hoger je komt in het dal. Best een aangename autorit.
Dit noemen ze dan een zicht "voor de postkaart" Frankie. Mooi is dat .
-
Het plantje op de tweede foto benadert toch wel de perfectie Frankie !
Mijn stem heeft nummertje 2 ook al Luc...,ben het helemaal met je eens.
-
Hoe verder je rijdt, hoe hoger je komt in het dal. Best een aangename autorit.
Dit noemen ze dan een zicht "voor de postkaart" Frankie. Mooi is dat .
Hier alleszins genoeg ideeën voor postkaarten, Kris.
-
Het polletje Camapanula cochlearifolia in de rotswand viel mij ook direct op. Ik zou die wel eens willen terug zien binnen enkele jaren. Wedden dat hij de halve wand voor zich heeft opgeëist. :D
-
Ondertussen rijden we langs het grote stuwmeer, de Gepatschtausee. Erachter komt het hooggebergte al in zicht.
-
Steeds dieper het dal, en hogerop in het gebergte wordt landschap alsmaar meer spectaculair en de lucht ijler.
-
Vervolgens belanden we bij dit kleine gletschermeer: de Weibsee met zijn prachtige kleur.
De Cirsium spinosissimum houdt zelfs hier op 2425 m nog steeds stand.
-
Uiteindelijk krijgen we te zien waarvoor we gekomen zijn. In een zeer prachtig kader ligt daar de gletcher: de Gepatchferner. Puur genieten is dit.
-
En zelfs hier lopen er nog koeien vrij rond.
-
En zelfs hier lopen er nog koeien vrij rond.
En ze doen het er nog goed ook zo te zien, deze "dame" ziet er weldoorvoed ;D uit.
-
Vervolgens belanden we bij dit kleine gletschermeer: de Weibsee met zijn prachtige kleur.
De Kaunertaler alpenstrasse eindigt bij de Weibseeferner, dit is een kleine gletscher die vroeger tot de Weibsee reikte.
Trouwens de Gepatchferner kwam vroeger tot waar de brug is over de Faggenbach (het riviertje van de Gepatchferner).
Tenminste zo is mij verteld.
De prachtige weerspiegeling van de bergen in de Weibsee is nog steeds even mooi.
-
prachtig frankie
net of ik er pas geweest ben.
het is daar werkelijk prachtig :D
-
Zo is dat, Gerrit, de alpenstrasse eindigt op 2.750 m.
Met de Karlesjochbahn kun je nog een stukje hoger, tot 3.108 m. Dan sta je pal op de grens Oostenrijk/Italië met een magnifiek uitzicht op de Oostenrijkse, Italiaanse en Zwitserse alpen.
Net op dat moment kregen we weer wat hevige sneeuwbuien over ons heen.
-
Dan maar terug wat lager trekken tot op die 2.750 m. Daar ligt alles nog niet toegesneeuwd, misschien valt er daar nog wat te ontdekken.
Op deze ijzige hoogte vindt ik dan toch Achillea mosschata, het muskusduizendblad, tussen de rotsen. Bij kneuzing van de blaadjes komt er een sterke kruidige geur vrij. Bovendien een hele mooie Achillea, amper 10 cm hoog.
Ook spaarzaam vertegenwoordigd hier, is Linaria alpina.
-
Nog een bijzonder aardige alpenplant: een Senecio, hoogstwaarschijnlijk S. incanus, ook amper 10 cm hoog.
-
Zo is dat, Gerrit, de alpenstrasse eindigt op 2.750 m.
Met de Karlesjochbahn kun je nog een stukje hoger, tot 3.108 m. Dan sta je pal op de grens Oostenrijk/Italië met een magnifiek uitzicht op de Oostenrijkse, Italiaanse en Zwitserse alpen.
Net op dat moment kregen we weer wat hevige sneeuwbuien over ons heen.
Toch een foto van de Reschensee in Italë kunnen maken!!
-
Zo is dat, Gerrit, de alpenstrasse eindigt op 2.750 m.
Met de Karlesjochbahn kun je nog een stukje hoger, tot 3.108 m. Dan sta je pal op de grens Oostenrijk/Italië met een magnifiek uitzicht op de Oostenrijkse, Italiaanse en Zwitserse alpen.
Net op dat moment kregen we weer wat hevige sneeuwbuien over ons heen.
Toch een foto van de Reschensee in Italë kunnen maken!!
Nog net, Gerrit.
-
Nog een bijzonder aardige alpenplant: een Senecio, hoogstwaarschijnlijk S. incanus, ook amper 10 cm hoog.
Schitterend beeld, die eerste foto, Frankie ! Eéntje voor een fotowedstrijd !
-
Ondanks de kou zul je toch wel genoten hebben op deze reis Farnkie. Heb zelf ook al eens in de sneeuw naar een bepaalde Primula gezocht, waarvoor ik speciaal naar die plek gereisd was, maar in de bergen kun je vanalles verwachten.
We waren bij de Campanula's gebleven, deze tweejarige Campanula thyrsoides vond ik maar heel spaarzaam, maar hoe verbluffend mooi is hij op de alpenwei.
Graham Nicholls noemt deze plant in zijn Campanulaboek niet erg elegant in cultuur, maar als je hem in de vrije natuur ziet zou je toch het tegendeel denken. Is er iemand die hem in de tuin heeft?
Die Camp . thyrsoides is in cultuur best wel makkelijk en zaait zich ook ruimschoots uit. Sinds een paar jaar heb ze hier ook weer maar geen foto's gemaakt.
Van vroeger vond ik een dia gemaakt in de rotstuin toen, waar je toch een aardige indruk krijgt van de plant.
Hij wordt alleen veel hoger bij ons en is daarom ook minder elegant.
-
Ondanks de kou zul je toch wel genoten hebben op deze reis Farnkie. Heb zelf ook al eens in de sneeuw naar een bepaalde Primula gezocht, waarvoor ik speciaal naar die plek gereisd was, maar in de bergen kun je vanalles verwachten.
We waren bij de Campanula's gebleven, deze tweejarige Campanula thyrsoides vond ik maar heel spaarzaam, maar hoe verbluffend mooi is hij op de alpenwei.
Graham Nicholls noemt deze plant in zijn Campanulaboek niet erg elegant in cultuur, maar als je hem in de vrije natuur ziet zou je toch het tegendeel denken. Is er iemand die hem in de tuin heeft?
Die Camp . thyrsoides is in cultuur best wel makkelijk en zaait zich ook ruimschoots uit. Sinds een paar jaar heb ze hier ook weer maar geen foto's gemaakt.
Van vroeger vond ik een dia gemaakt in de rotstuin toen, waar je toch een aardige indruk krijgt van de plant.
Hij wordt alleen veel hoger bij ons en is daarom ook minder elegant.
Zeker weten, Luit, dat ik er genoten heb. De 'sneeuwloze' periodes hebben het ruimschoots goedgemaakt.
-
Vooraleer we nog eens naar boven gaan, nog even de aandacht voor deze Veratrum album.
-
Nog eens naar boven om er eens een kleine puinhelling te bekijken.
-
Hier staan heel wat kleine boompjes die dienst doen als 'puinbinder', o.a. deze Salix helvetica (foto 1), alsook Linaria alpina (foto 2), die wel als een symbool geldt voor de scree.
Het plantje op foto 3 zegt me niet direct iets. Iemand een idee?
Op een lager gelegen locatie van deze kleine puinhelling, vond ik op een vast gedeelte dit mooie polletje van een S. paniculata. (foto 4)
-
In de onmiddelijke omgeving van deze scree vindt ik bij een ijskoud stroompje deze Silene acaulis. (foto 1 en 2)
Yes! Het eerste exemplaar.
Warempel, nog één enkel primulaatje in bloei. Ik durf er echter geen naam op te plakken, misschien P. farinosa?
-
Deze andere puinhelling, die veel vochtiger gelegen (morene-achtig) was bevatte wat andere plantensoorten, o.a. veel Saxifraga azoides en Gentiana nivalis.
-
Ook deze opvallende Pedicularis (foto 1 en 2) met een bijzondere intense bloemkleur groeit in deze natte scree.
Saxifraga stellaris (foto 3 en 4) geldt ook als een typische bewoner voor dergelijke biotoopjes.
-
In de onmiddelijke omgeving van deze scree vindt ik bij een ijskoud stroompje deze Silene acaulis. (foto 1 en 2)
Yes! Het eerste exemplaar.
Ook bij mij nog altijd één van mijn absolute rotsplantfavorieten Frankie ! :)
Als we hem nu ook hier nog zo enthousiast konden laten bloeien... :-\
-
Ook bij mij nog altijd één van mijn absolute rotsplantfavorieten Frankie ! :)
Als we hem nu ook hier nog zo enthousiast konden laten bloeien... :-\
Ben het met je eens Luc. Moesten ze hier even goed bloeien als in de bergen, het was de absolute nummer 1 want dan kon er niet veel tegenop .
Je blijft ons mooie foto's tonen Frankie , ik blijf genieten van je reeks! De Pedicularis is misschien minder populair maar het zijn toch wel aardige planten...
-
Hier staan heel wat kleine boompjes die dienst doen als 'puinbinder', o.a. deze Salix helvetica (foto 1), alsook Linaria alpina (foto 2), die wel als een symbool geldt voor de scree.
Het plantje op foto 3 zegt me niet direct iets. Iemand een idee?
Op een lager gelegen locatie van deze kleine puinhelling, vond ik op een vast gedeelte dit mooie polletje van een S. paniculata. (foto 4)
Mooie fotootjes, Frankie
De plant op het derde foto is Minuartia verna.
Volop in bloei zijn het prachtige verschijningen, althans, dat vind ik. Maar ik heb de eigenschap dat ik nogal veel planten mooi vind.
Onderstaande fotootjes heb ik vorig jaar genomen in de Dolomieten.
-
Ondanks de kou zul je toch wel genoten hebben op deze reis Farnkie. Heb zelf ook al eens in de sneeuw naar een bepaalde Primula gezocht, waarvoor ik speciaal naar die plek gereisd was, maar in de bergen kun je vanalles verwachten.
We waren bij de Campanula's gebleven, deze tweejarige Campanula thyrsoides vond ik maar heel spaarzaam, maar hoe verbluffend mooi is hij op de alpenwei.
Graham Nicholls noemt deze plant in zijn Campanulaboek niet erg elegant in cultuur, maar als je hem in de vrije natuur ziet zou je toch het tegendeel denken. Is er iemand die hem in de tuin heeft?
Die Camp . thyrsoides is in cultuur best wel makkelijk en zaait zich ook ruimschoots uit. Sinds een paar jaar heb ze hier ook weer maar geen foto's gemaakt.
Van vroeger vond ik een dia gemaakt in de rotstuin toen, waar je toch een aardige indruk krijgt van de plant.
Hij wordt alleen veel hoger bij ons en is daarom ook minder elegant.
Ik vind de getoonde planten er ook helemaal niet verkeerd uitzien, Luit, zo op een plekje in de rotstuin. Ze zijn natuurlijk niet zo compact als de exemplaren in de natuur, maar zo hebben ze ook wel wat.
-
Hier staan heel wat kleine boompjes die dienst doen als 'puinbinder', o.a. deze Salix helvetica (foto 1), alsook Linaria alpina (foto 2), die wel als een symbool geldt voor de scree.
Het plantje op foto 3 zegt me niet direct iets. Iemand een idee?
Op een lager gelegen locatie van deze kleine puinhelling, vond ik op een vast gedeelte dit mooie polletje van een S. paniculata. (foto 4)
Mooie fotootjes, Frankie
De plant op het derde foto is Minuartia verna.
Volop in bloei zijn het prachtige verschijningen, althans, dat vind ik. Maar ik heb de eigenschap dat ik nogal veel planten mooi vind.
Onderstaande fotootjes heb ik vorig jaar genomen in de Dolomieten.
Merci Pim, voor de aanvulling. Alweer een vraagteken minder.
-
Ook bij mij nog altijd één van mijn absolute rotsplantfavorieten Frankie ! :)
Als we hem nu ook hier nog zo enthousiast konden laten bloeien... :-\
Ben het met je eens Luc. Moesten ze hier even goed bloeien als in de bergen, het was de absolute nummer 1 want dan kon er niet veel tegenop .
Je blijft ons mooie foto's tonen Frankie , ik blijf genieten van je reeks! De Pedicularis is misschien minder populair maar het zijn toch wel aardige planten...
Dank u Kris, aan deze reeks begint er stilaan echter een einde te komen. Maar voor het zover is laat ik jullie nog wat plaatjes zien.
Daarvoor gaan we nog wat hogerop, richting Zwitserse grens. Pal op de grens Oostenrijk/Zwitserland op zo'n 2737 m bevindt er zich een bijzonder koud, winderig en guur plaatsje. Bijna altijd lag er sneeuw.
-
Op één van de weinige dagen dat er weinig sneeuw lag op deze hoogte, kon ik dit gebiedje wat naderbij onderzoeken.
-
En daar vond ik vooreerst nog meerdere mooie exemplaren van Silene acaulis.
-
mooie Silene acaulis zijn ook een van mij favorite in de natuur. zowel met bloemen als zonder vind ik ze prachtig.
het is inderdaad een mooie land om heen te gaan.
hoe vonden je kinderen de reis?
-
Onze oudste was nogal onder de indruk van de overweldigende bergen, sneeuw, marmotten en ja hij had zelfs oog voor sommige planten :)
Onze jongste echter...dat is een ander verhaal. :(
-
Op deze eenzame, ijzige hoogte voelt ook deze Myosotis zich goed thuis.
-
Bijzonder mooi op deze hoogte, is ook
Doronicum grandiflorum (foto 1 en 2) die hier zeer laag blijft met hele grote bloemen. Doronicum glaciale.
En ook Geum reptans (foto 3) weet zich hier nog te handhaven.
-
Nog enkele onbekende aardige saxjes, iemand een idee? Ger, Pim?
Saxifraga exarata subsp. exarata.
-
Nog enkele onbekende aardige saxjes, iemand een idee? Ger, Pim?
Bij foto 1 en 3 zit ik te denken aan S. exarata of een ondersoort.
De tweede foto heeft veel weg van Saxifraga pentadactylis.
-
Pim, ik zit te kijken in mijn Alpenplantenboek en S.moschata is vrijwel synoniem aan S.exarata, met het verschil, dat de eerste zeer algemeen is en overal voorkomt en de tweede in de west en zuid Alpen. Zou het dus misschien S.moschata kunnen zijn? Mijn boek is niet echt een 'bijbel' hoor.
-
Dan komen we nu wel aan het eind van deze trip met een plant die toch wel een bijzondere indruk op mij heeft nagelaten.
Ranunculus glacialis vond ik enkel op deze ene plaats in een schijnbaar levenloze habitat, waar de koude wind absolute heerser is. Als je de groei-omstandigheden bekijkt moet je wel concluderen dat zoiets in de tuin vrijwel onmogelijk is. Enkel genieten dus van deze plant op locatie.
-
En nog wat van die plaatjes. Ze stonden behoorlijk talrijk op deze ijzige col.
-
Je hebt gelijk Frankie, het ZIJN schitterende planten ! Mooie exemplaren trouwens en de foto's doen ze alle eer aan !
Nogmaals dank om ons mee te laten genieten !
-
Ja, het was een mooie reeks. Je hebt ons mooi de alpenplantenloze zomer doorgeholpen Frankie ;D
-
Pim, ik zit te kijken in mijn Alpenplantenboek en S.moschata is vrijwel synoniem aan S.exarata, met het verschil, dat de eerste zeer algemeen is en overal voorkomt en de tweede in de west en zuid Alpen. Zou het dus misschien S.moschata kunnen zijn? Mijn boek is niet echt een 'bijbel' hoor.
Gerrit, de bloemblaadjes van S. moschata lijken mij veel smaller dan bij de exemplaren die Frankie gefotografeerd heeft, zo te zien. Maar 100 % zeker kan ik dat niet zeggen.
-
En nog wat van die plaatjes. Ze stonden behoorlijk talrijk op deze ijzige col.
Prachtige opnamen, Frankie!!
-
Saxifraga exarata heeft aan het uiteinde van elk blad 3 lobben, zoals goed te zien is op de tekening, die ik heb gedownload van de site van Wikimedia Commons.
Saxifraga muschata heeft aan het uiteinde minstens 5 lobben.
Als ik goed inzoom op de foto van Frankie, zie ik 3 lobben.
Het is dus hoogstwaarschijnlijk S.exarata.
Als je het zeker wilt weten, Pim, kun je nog aan Bart van Moerland van 'Saxifraga nursery' mailen.
-
Saxifraga exarata heeft aan het uiteinde van elk blad 3 lobben, zoals goed te zien is op de tekening, die ik heb gedownload van de site van Wikimedia Commons.
Saxifraga muschata heeft aan het uiteinde minstens 5 lobben.
Als ik goed inzoom op de foto van Frankie, zie ik 3 lobben.
Het is dus hoogstwaarschijnlijk S.exarata.
Als je het zeker wilt weten, Pim, kun je nog aan Bart van Moerland van 'Saxifraga nursery' mailen.
Bedankt voor je speurtocht Gerrit!!
-
Saxifraga exarata heeft aan het uiteinde van elk blad 3 lobben, zoals goed te zien is op de tekening, die ik heb gedownload van de site van Wikimedia Commons.
Saxifraga muschata heeft aan het uiteinde minstens 5 lobben.
Als ik goed inzoom op de foto van Frankie, zie ik 3 lobben.
Het is dus hoogstwaarschijnlijk S.exarata.
Als je het zeker wilt weten, Pim, kun je nog aan Bart van Moerland van 'Saxifraga nursery' mailen.
Bedankt voor de toelichting, Gerrit.
-
Om te besluiten, nog één plaatje. Dit keer niet van een plant, maar van deze aardbeivlinders (Pyrgus malvae). Blijkbaar houden ze ook wel van orchideetjes...
-
Om te besluiten, nog één plaatje. Dit keer niet van een plant, maar van deze aardbeivlinders (Pyrgus malvae). Blijkbaar houden ze ook wel van orchideetjes...
Nou zo te zien meer van elkaar Frankie !!! Wel een schitterende opname.
-
Nog één keertje terug naar Tirol met deze plaatjes.
Het was niet alleen plantjes kijken, maar net over de grens, in het Zwitserse Samnaun kan je daar taxfree shoppen. De sterke drank zoals deze lekkere Gletschereis kost daar twee keer niks. Een niet te versmaden goedje.
-
Volgens mij ga je daar ook wel van bibberen, Frankie. :o
Lina.