Saxifraga 2016

[Frankie Wulleman]

De hitte en de droogte van de afgelopen weken heeft zware schade aangericht bij Saxifraga 'Gelber Findling' 

Deze plant staat al meer dan 20 jaar ter plekke en heeft dus al meer hete dagen en warme, droge zomers mee gemaakt - dit jaar moet het dus wel iets bijzonders geweest zijn...  Hij is nooit beschermd of beschaduwd geweest.

Een vertrouwd beeld, Luc, in veel collecties dit jaar. Ik zelf heb ook wel enkele planten verloren die te zonnig stonden. Maar jouw plant is niet helemaal verloren. Zoals Bart al aanhaalde op FB, de slechte stukken wegknippen en wat steenslag om de minder fraaie stukken te verdoezelen, en binnen een jaar of zo zie je er niks meer van.
Maar dit jaar hadden we inderdaad wel meerdere hete, warme periodes. Dit in combinatie met de langdurige droogte is voor veel steenbreekjes in onze lage landen fataal geweest. 2016 was uitzonderlijk...heel het jaar door trouwens, en 2016 is nog niet voorbij!

[Frankie Wulleman]

De monocarpische Saxifraga mutata.

[Frankie Wulleman]

Enkele S. burseriana te samen om de variatie aan te tonen. Let op de plant met de zeer dicht opeen zittende rozetten. Het is de meest compacte plant die ik ooit zag. Bovendien zijn de blaadjes uitzonderlijk fijn. De kleur van het polletje is prachtig grijsgroen, een lust voor het oog. Een collectie van de Mangart.

[Danny Bonnez]

Enkele S. burseriana te samen om de variatie aan te tonen. Let op de plant met de zeer dicht opeen zittende rozetten. Het is de meest compacte plant die ik ooit zag. Bovendien zijn de blaadjes uitzonderlijk fijn. De kleur van het polletje is prachtig grijsgroen, een lust voor het oog. Een collectie van de Mangart.

Heel mooi om te zien Frankie , hebben het ook naar hun zin in uw tuin 

[Frankie Wulleman]

Enkele S. burseriana te samen om de variatie aan te tonen. Let op de plant met de zeer dicht opeen zittende rozetten. Het is de meest compacte plant die ik ooit zag. Bovendien zijn de blaadjes uitzonderlijk fijn. De kleur van het polletje is prachtig grijsgroen, een lust voor het oog. Een collectie van de Mangart.

Heel mooi om te zien Frankie , hebben het ook naar hun zin in uw tuin 

Ja, Danny, de burseriana's zijn knappe steenbreekjes die erg de moeite zijn om in de tuin te hebben.

[Lily-Anne Vereecken]

Mooi om zien Frankie !
Moeten die  Saxifraga burseriana allemaal in de schaduw?

[Jan Fouquaert]

Mooi om zien Frankie !
Moeten die  Saxifraga burseriana allemaal in de schaduw?

Lily-Anne, S. burseriana staat bij mij op mijn droge muur, zonder probleem, maar wel noordkant en oostkant, want al is het een sterke Sax, een droge muur is nu eenmaal heel droog.
Een ander exemplaar staat pal op het zuiden in een gewone rotstuin, daar geen enkel probleem, want een grote spar zorgt voor een uurtje schaduw.
Je moet die wel niet behandelen als Sempervivum natuurlijk ...

Ik heb er ook nog een die al sinds 1998 in de grote rotstuin staat en heeft al flink wat zonne-uren geklopt.

Ik zal het trouwens nog eens zeggen : Saxifraga's zullen nooit verbranden zo lang de wortels nog 'nattigheid' voelen. Als er een stuk van een Sax verbrandt, dan zijn de wortels van dat betreffende stuk het eerst dood en pas daarna verbranden de rozetten.

[Jan Fouquaert]

Een paar manieren om Saxen te beschermen :

Toen wij op reis waren naar de Provence heb ik deze 'Donnington Rose' (onder de kassei) wat beschermd. Toen was het in België even warm als in de Provence ...

Onder de onderste tip van de  kassei zie je  Saxifraga paniculata (een exemplaar meegebracht van de Monte Baldo). Die staat pal op het zuidwesten en heeft daar geen last van, de wortels kunnen immers tussen wat koele rotsen groeien en het is ook wel een kloeke Sax. Let wel, zelfs paniculata's kunnen verbranden, dat heb ik ook al ervaren, het zijn geen vetplanten ...

Je ziet daar ook een S. cochlearis en een exemplaar dat al in de lente wat verbrand is. Maar dat is mijn eigen domme schuld, een combinatie met poluniniana en ramsarica, wat 'Allendale Ghost' is, zet je best niet pal op het zuidwesten.

[Jan Fouquaert]

Dit is een crevice garden, relatief nieuw, en de noordzijde, die je hier ziet, komt natuurlijk vol met Saxen. Dit spel ligt praktisch de hele dag in de zon, maar de Saxen krijgen schaduw door enerzijds de hellingsgraad en anderzijds de rotsen die ik naar hartenlust uit de 'grond' laten rijzen heb.
De Saxen zie je nog niet zo goed, maar dat komt later nog wel ...

[Frankie Wulleman]

Lily-Anne, Jan gaf reeds uitgebreid antwoord en ik kan hem daarin volgen.

De burseriana's kunnen wel wat hebben, maar geef ze voor de zekerheid maar een eerder schaduwrijk plaatsje. Zon kunnen ze gemakkelijk hebben tot rond de middag, daarna bij voorkeur in de schaduw. In de winter ook niet graag al te nat. Alle burseriana's staan hier ofwel op tuf, er tussen of in pot in een goed drainerend medium. Ik vind ze over het algemeen niet al te moeilijk, maar je moet er een beetje voor zorgen, zoals trouwens voor de meeste saxifraga's. Zoals Jan aanhaalt: het zijn geen vetplanten die alles voor lief nemen.

[Jan Fouquaert]

Hier zie je een stuk van de zuidzijde van eerder vernoemde crevice. Heel de toplaag van deze rotstuin bestaat voor 90 procent uit grof zand. Er was daar vroeger al een rotstuin, daar heb ik gewoon de rotsen van weggehaald en er een stuk of zeven kruiwagens zand op gestort. Alle planten die er in staan, groeien daar geweldig goed in. Op de eerste foto zie je een Draba athoa en een Draba imbricata bryoides, alsook een Delosperma. Op het moment van de foto was het net middag.
Er staat daar echter ook een Sax, die zie je op foto 2. Die kreeg dan ook wel wat zon, maar een beetje later zit die gewoon in schaduw van een steen. Natuurlijk zal die Sax groeien en zich mettertijd even in de zon wagen, waarna die eenvoudigweg zal teruggefloten worden ...

[Frankie Wulleman]

Ziet er wederom goed uit, Leio, je bent dus nog altijd bezig met 'saxenbiotoopjes'. Leuk te horen.

[Jan Fouquaert]

Het kan ook heel simpel : maak een rotstuin en bouw er dan een huis tegen en maak dat het huis ten westen van de rotstuin staat ...
Hmm, het is misschien nog eenvoudiger van eerst dat huis te zetten en dan een rotstuin op het oosten aan te leggen. Op het moment van deze foto was het rond 13 uur. Alle Saxen hebben heel de voormiddag zon gekregen en 'genieten' duidelijk in de namiddag van de immense schaduw van het huis.
Deze hete zomer geen enkel slachtoffer aldaar ...

[Jan Fouquaert]

Het is middag, lekker heet, als ik deze foto nam zo bij de 28 graden.
Hier staan veel Saxen, maar ze staan naar het noorden georiënteerd. Ze krijgen wel wat zon, doorgaans tussen 15 en 17 uur.

[Jan Fouquaert]

Dit is dezelfde crevice, ook gemaakt met straatstenen. Ook hetzelfde hete moment. Pal op het zuiden.
Hier zie je enkel Zilver Saxen, wat Aethionema's, een Armeria, Sempervivum en de door de slakken in het voorjaar opgegeten Draba's zie je niet meer ...
Dit is ook relatief laag, vol geprest met stenen, maar daaronder vinden de Saxen wortels van die lekkere, voedzame, altijd vochtige kleigrond. Dus deze mogen met een gerust gemoed wat heerlijk bakken in de zomerzon.