Wat betreft die slijmbeesten, dit hier is mijn enige burseriana die nog een beetje treffelijk is.
Deze huist in een redelijk verse rotstuin, met weinig planten waar slakken van houden, ze komen enkel om van de bloemen van Saxen te peuzelen.
Het kleine slakje dat ik gisteren op heterdaad betrapte, moet een uur geklommen hebben om vanuit het gras bij de burseriana te geraken. 
En dan....kwam de grote boze slakkendoder ... 
Ik heb een veel beter systeem dan vroeger. Dan plette ik ze met een stuk rots.
Nu neem ik een emmer, smijt ze er allemaal in, soms blijven ze plakken aan mijn handen en moet ik nog eens schudden.
Dan ga ik in de keuken en geef ze wat ze graag hebben : vocht.
Maar dan veel vocht en heet ...
Dus water van 60 graden volstaat ...wat zijn mensen gruwelijke wezens ! 
Het is geen toeval dat ik nog geen of weinig foto's heb laten zien van wit bloeiende Saxifraga's, want ook bij mij worden de witte bloemblaadjes meestal opgevreten, door slakken, pissebedden of wat dan ook. Ik heb nog geen nachtelijke inspectie uitgevoerd om de daders in de kraag te vatten. Misschien komt het er morgenavond van.
Pissebedden eten vooral graag van knoppen net voor ze open komen.
Dan krijg je een bloem zoals bij deze 'Violeta'.
Slakken eten van verse bloemen, bloemen van een week oud laten ze links liggen.
Ofwel grote happen, maar meestal vreten ze de bloemblaadjes allemaal op.
Gisteren nam ik een foto van de nog ongehavende 'Walter Irving'.
Had een voorgevoel, nu zijn de open bloemen al verorberd, ze waren met twee, bruine ...
Het was hun laatste avondmaal.
Het maakt niet uit welke slakken : kleine zwarte, dikke bruine, huisjesslakken ...allemaal vreten ze er van.
Maar mijn systeem loont. De eerste twee nachtelijke patrouilles leverden een flinke emmer op.
De derde toch nog een heel aantal slakken, maar veel minder.
Ik ben tien keer efficiënter dan blauwe slakkenkorrels.
Die heb ik ook drie keer gestrooid, maar de slakken eten liever bloemen ...
