Zomeruitstap naar Zwitserland 2009

[Pim Hols]

Groeiomstandigheden  zijn heel gewoon in de rotstuin Silene acaulis 'Corevanii'(de roze) staat in een steile wand tussen gebroken betontegels waarachter gewone tuingrond (humeuze zandgrond) met wat split en puin, dus vrij droog.
Ook groeit deze in een kleine trog deze is te vinden op het Forum http://www.vrvforum.be/forum/index.php?topic=184.msg5184#msg5184 die staat in een mengsel van potgrond /split / metselzand.
De witte variant staat langs een (folie)vijver ongeveer 30 cm onder het niveau van de tuin dus redelijk vochtig, de foto is een paar dagen te vroeg genomen want er moeten nog een aantal knoppen opengaan.
Ik heb die planten niet afgedekt afgelopen winters (was misschien beter geweest wel af te dekken).
De zuurgraad van de grond heb ik nooit laten testen maar ik denk toch redelijk neutraal.
Ik gebruik geen kalk, alleen wat gedroogde koemest in het voorjaar.
Ze staan allemaal in de volle zon.

Dat ziet er inderdaad prachtig uit hoor Gerrit.

[Pim Hols]

De Zuiltjes Steenbreek was natuurlijk eveneens van de partij op de Schilthorn.  Die toch vooral op vochtige, voedingsstof- en kalkrijke grond vertoeft, maar wel  voldoende aarde en humus schijnt te moeten bevatten. Op dit steenpuin leek Saxifraga oppositifolia, zich uiterst op zijn gemak te voelen.

[Pim Hols]

De ondersoort Saxifraga oppositifolia ssp. rudolphiana  die ik in 2007 in Oostenrijk ben tegengekomen vond ik een slag mooier dan de Zuiltjes Steenbreek van de Schilthorn. Opvallend was weer de aanwezigheid van geheel al lang uitgebloeide exemplaren, met al behoorlijke zaaddozen, en de exemplaren die eigenlijk nog volop in bloei stonden.

[Pim Hols]

De Schilthorn was een voor mij betoverend gebied, maar haar grote soortenrijkdom. Menigmaal werd ik getroffen door een bijzondere aanblik van opvallende botanische schoonheden. Normaal moet ik niet veel hebben van die eenjarige grootbloemige violen die met vrachtwagens vol worden verhandeld en elke zomer bij bosjes tegelijk in de doorsnee tuintjes worden aangeplant. Maar een heel veld met de fraaie Viola calcarata deed mij toch even verstommen. De fraaie paarse bloem maakte een machtig mooie kleurencombinatie met het hoofdzakelijk grijze rolgesteente. Gedijt meest op kalkarme puingrond waar flink water doorheen sijpelt, volgens de Alpenflora.

[Bert Stegeman]

Daar heb je gelijk in gerrit.
Ben meteen naar de foto's van oostenrijk gaan zoeken voor de silene.
en gevonden.
Hier staan ze inderdaad mooi.
Maar bij jou staan ze ook mooi.

[Pim Hols]

Ranunculus glacialis, de Gletsjerranonkel , kwam in behoorlijke aantallen voor op de Schilthorn. Zowel de witbloemige als ‘Forma Rosea’.  

[Pim Hols]

Ranunculus glacialis stelt een vochtige steenpuinbodem op prijs, liefst kalk- en voedingsstofarm. Een soortje dat ook op de Schilthorn vertoefde was de Alpenranonkel, Ranunculus alpestris. Tot mijn verbazing geeft die juist de voorkeur aan een kalk- en voedingsstofrijke  en vochtige puingrond, volgens de Alpenflora. Dit in tegenstelling tot zijn neef. Dit betekent dat betreffende biotopen naast elkaar kunnen bestaan.

[Pim Hols]

De Eenbloemige en de Breedbladige Hoornbloem kan ik maar moeilijk uit elkaar halen. Ik heb ze na lang wikken en wegen toch benoemd. Let op de functie als puinbinder bij de eerste foto van Cerastium latifolium.

[Pim Hols]

Ik kwam op de Schilthorn ook nog een Cerastium soortje tegen met veel spitsere bladeren dan de voorgaande soorten. Wellicht heeft iemand een idee van de juiste benaming.

[Pim Hols]

Slechts 1 exemplaar gespot van een van mijn favoriete hongerbloemetjes, nl.  Draba tomentosa, het Viltig Hongerbloempje. Excuses voor de matig scherpe foto. Ook zeer sporadisch op de Schilthorn:  Draba aizoides. Beide soortjes waren uitgebloeid en droegen al de bekende hauwtjes.

[Pim Hols]

Een van mijn topsaxifragaatjes vind ik Saxifraga androsacea. Ik weet niet wat ik daar mee heb, misschien alleen al vanwege de naam. Maar enkele plantjes gezien van het Mansschild Steenbreek. Prefereert vochtige puingrond en is kalkminnend.

[Pim Hols]

De fraaie kussens van het Dwergveldmuur, kwamen op de Schilthorn in redelijke aantallen voor.  Soms rijkbloeiend, soms zonder een enkel bloemetje en soms al uitgebloeid. Heeft een voorkeur voor een enigszins zure en vochtige steengrond schijnt het. De kussentjes hebben trouwens een hoge aaibaarheidsfactor.

[Pim Hols]

 Galium pseudohelveticum was ik nog nooit tegengekomen, tenminste was me nooit opgevallen. Maar ik neem hem toch even mee in de presentatie, voor de volledigheid.

[Pim Hols]

Een zeer aangename verrassing op de Schilthorn was de ontdekking van een bijzonder gedrongen Campanulasoortje.  Deze enkel exemplaartjes huisden op een vrij ontoegankelijk plekje, net naast een behoorlijke afgrond. Toch maar even vastgelegd. Na veelvuldig wikken en wegen lijkt dit soortje sterk op C. cenisia. Ook vanwege de vlezige blaadjes. Omdat de bloem nog gesloten is had ik eerst mijn twijfels. Wie het weet mag het zeggen. Gedijt op kalkhoudende, stenige, gruizige grond en fijn puin.

[Pim Hols]

Verder waren de Alpengemkers ( Hutchinsia alpina) en  het Kruipend nagelkruid, Geum reptans, op de Schilthorn van de partij, zij het in vrij beperkte aantallen.