Wallischer Alpen

[Pim Hols]

Van het prachtige 'wit' van de Parnassia naar het hemelsblauw van het Alpen-vergeet-me-nietje, Myosotis alpestris.
Ze zal alleen al door de fraaie kleur niet gauw vergeten worden.
Kwam ook vrij algemeen voor.

[Pim Hols]

Tevens een viertal Rapunzelsoorten gespot.

Phyteuma spicatum, de Witte Rapunzel. Deze nog niet eerder 'in het wild' waargenomen. Ik kon ook maar slechts 2 exemplaren traceren.
Daaronder: Phyteuma orbiculare, de Rondkoprapunzel
Daaronder: Phyteuma michelii, Micheli's Rapunzel. Ook nog niet eerder in zijn biotoopje waargenomen.
En tenslotte; Phyteuma haemisphaericum, de bekende Halfbolrapunzel .

[Pim Hols]

Wordt vervolgd.

[Frankie Wulleman]

Mooie reeks, Pim. Ik hou ook wel van die Parnassia, een prachtige plant is dat. Ik geloof trouwens niet dat hij in cultuur is?

Inderdaad een geluk dat je nog een bloeiende Dryas hebt kunnen spotten. Half juli, in Oostenrijk heb ik er maar bitter weinig gezien in bloem.

[Pim Hols]

Het Spinnewebhuislook, Sempervivum arachnoideum, was lokaal eveneens behoorlijk aanwezig.
Altijd een bijzonder gezicht, de rozetjes die zo prachtig zijn voorzien van die ijle draadjes. Er zijn behoorlijke kleurschakeringen van de buitenste rozetblaadjes.
Wellicht is het aantal zonuren hier verantwoordelijk voor.

[Pim Hols]

Het Berghuislook, Sempervivum montanum, heeft behoorlijk grotere rozetten dan het Spinnewebhuislook. Ook ontbreken natuurlijk de spinnewebjes.
Toch voor mijn gevoel blijf ik de looksoorten een aparteverschijnling vinden in de Alpen, met hun vlezige bladeren. Ze komen dan hoofdzakelijk voor op droge en zonnige lokaties.
Van laag (200 m.) tot bijzonder hoog (3000 m.) kan je ze tegenkomen.

[Pim Hols]

De grootste van alle looksoorten is Sempervivum tectorum. Een geweldenaar.
De bloemstengel kan tot wel 60 cm lang worden.

[Pim Hols]

Saxifraga aizoides, de Gele Bergsteenbreek komt algemeen voor op kalkhoudende, doorsijpelende stenige grond volgens Thieme's Alpenflora.
Bijgaand een typische biotoop daarvan.

[Pim Hols]

De verkleurende vruchtbeginsels van de Gele Bergsteenbreek vind ik altijd weer bijzonder en apart, van geel tot roodachtig.

[Pim Hols]

Ook een typische puinhellingplant,  Linaria alpina, de overbekende Alpenleeuwebek.
Het fraaie grijze loof contrasteert prachtig bij de paars bloeiwijze. Ik kwam niet zo heel veel bloeiende exemplaren meer tegen.
Ook de Alpengemskers, Hutchinsia alpina, is zo'n bekende verschijning van de Alpen. Alhoewel lokaal wel minder aanwezig.
Ik heb 'm in de tuin wel eens geprobeerd, maar dat leidde niet tot een jarenlang succes helaas.

[Pim Hols]

Het was goed zoeken naar Veronica bellidioides, de Madelief Ereprijs, één van de kleinere toppers vind ik persoonlijk. In de verdere vakantie niet veel meer aangetroffen, maar wel de nodige andere Veronicasoortjes.
Daaronder; Teucrium montanum, de Berggamander. Een niet echt opvallend struikachtig plantje.
Met bijzonder fraai gevormde kleine bloemen. Komt ook voor op een kalkrijke, stenige bodem.

[Pim Hols]

Wordt vervolgd.

[Kris De Raeymaeker]

Over Dryas octopetala, de Achtster is al veel gezegd en geschreven. Het is dan ook lokaal een veel voorkomende plant.
Maar om dit kruipende heestertje in augustus toch nog in (een zeer bescheiden) bloei te zien is toch wel uniek te noemen, vind ik.
En het betreft hier nog wel een perfecte bloem Dat zijn dan momenten om extra van blij te worden.

Meer moet dat inderdaad niet zijn Pim .......Want ze zijn echt heel mooi ...Heb ze maar 1 keer gezien in bloei in de bergen (in Oostenrijk )maar ze blijven voor altijd in mijn geheugen gegrifd ...

[Pim Hols]

De vierde dag na aankomst, op 8 augustus zijn we richting Verbier vertrokken. Verbier ligt op 1500 meter hoogte. Het gebied heet hier '4 Vallées'. Een behoorlijk skigebied 's winters, zo te zien op de kaart. Wij kozen ervoor om richting Le Châble te rijden op 821 meter hoogte, om ons vandaaruit met de lift omhoog te laten brengen naar Verbier.
Uiteindelijk wilde we naar de Col de Gentianes op 2950 meter. Dat leek me wel een geschikte lokatie, alleen de naam al, om het nodige botanische spul te gaan ontdekken.
Vanaf Verbier kon je door naar Les Ruinettes op 2200 meter richting Fontanet op 2482 meter. Vandaaruit ging er een verbinding naar het iets lager gelegen La Chaux (2260 meter), om dan met een grote cabine naar Col des Gentianes te komen, wat het einddoel was. In eerste instantie vond ik het al vreemd dat ik de enige was die richting het kassahokje van La Chaux stapte. Daar aangekomen vertelde 'die mevrouw'  achter de kassa doodleuk dat het too windy was, en de cabine niet vertrok. 
Behoorlijk balen natuurlijk. Dus toen maar terug met de lift naar Fontanet op 2482 meter en vandaaruit maar mijn zoektocht begonnen.
Ik ben uiteindelijk nog een behoorlijk eind hoger gekomen, maar de Col de Gentianes heb ik natuurlijk niet gehaald met al dat moois om me heen.

[Pim Hols]

Ik keek eens goed om me heen, en ben richting een behoorlijke scree gelopen.
Maar onderweg daar naar toe kwam ik ook al het nodige moois tegen.
Ook hier mooie exemplaren van Gentianella campestris, Veldgentiaan, Brede Duingentiaan.