Opdat jullie het zeker niet zouden vergeten, nog eens mijn compact vergeet-mij-nietje uit de Franse alpen, getooid met zowel blauwe als roze bloempjes.
Dan een mooie, compacte vorm van de soms verguisde, vergeten, geminachte, ondergewaardeerde en daarbovenop nog eens gemakkelijke Aubrieta .......
die dan nog eens 's nachts geterroriseerd wordt door dikke oranje en zwartachtige, slijmerige, kruiperige, vieze en vuile slakken. Ik heb er gisteren avond een stuk of tien met een wraakzuchtig en zelfvoldaan gevoel lekker geplet tussen twee marmerrotsen. Het plakkerige resultaat zag er heel viskeus uit, maar het mocht er zeker zijn.
De snel verwelkende gele bloem van Potentilla megalantha.
Dan nog een plant die, wat mij betreft, thuis moet horen in elke, zich zelf repecterende rotstuin : Cymbalaria muralis oftewel muurleeuwebek, dit lieflijke plantje bloeit al bijna een maand en heeft er nog altijd veel goesting voor.
Voelt zich het best thuis in spleetjes ... tussen de marmerrotsen.
Zeker een mannelijke plant, die muurleeuwebek.
