Even een reactie hierop. Zoals het ernaar uitziet kunnen we het geslacht Saxifraga door de opwarming van ons klimaat vergeten. Vooral de Porophyllum sectie is moeilijk te handhaven en zelfs de Lingulatae groep is geen uitzondering en vindt onze zomers erg lastig.Het zal een vrij grote uitdaging worden voor ons allen om te volharden in onze prachtige liefhebberij. Spijtig maar waar.
Het is moeilijk te aanvaarden, Ger. Porphyrions waren ooit echt de moeite om een mooie verzameling van aan te leggen. Ieder jaar was het hals reikend uitzien naar de compacte polletjes die medio de winter in knop kwamen.
Dik tegen de zin in, laat ik deze planten beetje bij beetje los. Ik voel er weinig voor om elk voorjaar gefrustreerd achter te blijven wanneer de bloei maar weer eens mislukt is. Een heel beperkt aantal is nog de moeite om in de collectie te houden. De rest zal vroeg of laat definitief uit de tuin verdwijnen.
In plaats daarvan, probeer ik me de jongste jaren toe te leggen op andere planten die het harde veranderende klimaat wel kunnen trotseren. Het zijn planten van een andere orde, helemaal niet te vergelijken met Saxifraga, maar die toch in een rotstuin van de lage landen kunnen gedijen. Het is een zoektocht geworden die wellicht velen van ons zullen moeten maken, willen we nog een leuke rotstuin hebben. Ook dat wordt een uitdaging die kan tellen.