Hepatica 2024

[Herman Mylemans]

Kerstmis is zo een periode van verhalen te horen en te vertellen.
Daar Hepatica transsilvenica 'Blumenstadt Erfurt' nu in bloei staat, ga ik hier het verhaal achter deze plant even weergeven.

 
Andreas Händel heeft deze plant in omloop gebracht en vertelt hierover het volgende:

"Ik was er ooit bij toen deze plant in bloei stond in Erfurt, het was Kerstmis. Ik was meteen enthousiast! Een groot aantal grote, hemelsblauwe bloemen stonden boven het gebladerte van vorig jaar, ik kon het nauwelijks geloven. Uiteraard heb ik meteen aan de bel getrokken. Een heel chagrijnige vrouw verscheen door een klein raam. Ze sloot het raam weer en zei: “Ik geef er niets van!”
Uiteraard liet ik het daar niet bij en stond twee weken later weer aan haar deur met een doos met allemaal bloemen. Opnieuw aanbellen: Klein raampje open, gezicht nog chagrijniger, maar voordat ze dat het raam dicht doet hield ik de doos omhoog.
Ik vraag naar een klein stukje van deze plant en zou deze hele doos ervoor geven.
Toen liet ze me binnen en vertelde me iets ongelooflijks: De geschiedenis van deze plant.
Ze werd gevonden door haar overgrootmoeder, een Transsylvanische van geboorte, als jonge vrouw tijdens een nieuwjaarswandeling in de bossen bij Sibiu, waar de familie woonde. Het hele bos zat vol Hepatica transsilvanica’s, nog steeds kaal, alleen deze ene plant stond in volle bloei. Ze werd door de jonge vrouw meegenomen en in haar tuin geplant. Deze plant werd al snel een familieschat.
Al jaren een bekende sensatie. Toen kwam het einde van de oorlog en de verdrijving van de Duitsers. Het gezin moest binnen een paar uur vertrekken, de essentiële zaken werden op een klein karretje geladen en dan vertrokken ze. Zelf mocht zij, toen tien jaar oud, wel één speeltje meenemen: je favoriete pop.
Er was geen ruimte voor meer. Maar toen ze wegging, rende ze terug en scheurde met haar hand een stukje van de ‘grootmoederbloem’, wikkelde het in een oude doek en verborg het onderaan in de auto. Deze ontsnapping duurt meer dan drie weken, de plant overleefde het. Deze plant zorgde voor herinneringen aan ouders, grootouders en het oude thuisland."

[Kris De Raeymaeker]

  Wat een schitterend (kerst)verhaal Herman !!!! Echt super, alleen voor het verhaal al zou je deze plant kopen en koesteren .Bedankt om dit mooi stukje te delen . Mag zelfs een keer verschijnen in ons tijdschrift .

[Danny Bonnez]

Kerstmis is zo een periode van verhalen te horen en te vertellen.
Daar Hepatica transsilvenica 'Blumenstad Erfurt' nu in bloei staat, ga ik hier het verhaal achter deze plant even weergeven.
(Link naar bijlage)
 
Andreas Händel heeft deze plant in omloop gebracht en vertelt hierover het volgende:

"Ik was er ooit bij toen deze plant in bloei stond in Erfurt, het was Kerstmis. Ik was meteen enthousiast! Een groot aantal grote, hemelsblauwe bloemen stonden boven het gebladerte van vorig jaar, ik kon het nauwelijks geloven. Uiteraard heb ik meteen aan de bel getrokken. Een heel chagrijnige vrouw verscheen door een klein raam. Ze sloot het raam weer en zei: “Ik geef er niets van!”
Uiteraard liet ik het daar niet bij en stond twee weken later weer aan haar deur met een doos met allemaal bloemen. Opnieuw aanbellen: Klein raampje open, gezicht nog chagrijniger, maar voordat ze dat het raam dicht doet hield ik de doos omhoog.
Ik vraag naar een klein stukje van deze plant en zou deze hele doos ervoor geven.
Toen liet ze me binnen en vertelde me iets ongelooflijks: De geschiedenis van deze plant.
Ze werd gevonden door haar overgrootmoeder, een Transsylvanische van geboorte, als jonge vrouw tijdens een nieuwjaarswandeling in de bossen bij Sibiu, waar de familie woonde. Het hele bos zat vol Hepatica transsilvanica’s, nog steeds kaal, alleen deze ene plant stond in volle bloei. Ze werd door de jonge vrouw meegenomen en in haar tuin geplant. Deze plant werd al snel een familieschat.
Al jaren een bekende sensatie. Toen kwam het einde van de oorlog en de verdrijving van de Duitsers. Het gezin moest binnen een paar uur vertrekken, de essentiële zaken werden op een klein karretje geladen en dan vertrokken ze. Zelf mocht zij, toen tien jaar oud, wel één speeltje meenemen: je favoriete pop.
Er was geen ruimte voor meer. Maar toen ze wegging, rende ze terug en scheurde met haar hand een stukje van de ‘grootmoederbloem’, wikkelde het in een oude doek en verborg het onderaan in de auto. Deze ontsnapping duurt meer dan drie weken, de plant overleefde het. Deze plant zorgde voor herinneringen aan ouders, grootouders en het oude thuisland."

Een mooi verhaal Herman !!!

[Mark Stolk]

Heel bijzonder verhaal Herman!! Mooi in deze Kersttijd. Wonderlijk hoe planten soms ergens opduiken en wat er dan achter zit. Ook hele fijne dagen gewenst!

[Theo Stronks]

Kerstmis is zo een periode van verhalen te horen en te vertellen.
Daar Hepatica transsilvenica 'Blumenstad Erfurt' nu in bloei staat, ga ik hier het verhaal achter deze plant even weergeven.
(Link naar bijlage)
 
Andreas Händel heeft deze plant in omloop gebracht en vertelt hierover het volgende:

"Ik was er ooit bij toen deze plant in bloei stond in Erfurt, het was Kerstmis. Ik was meteen enthousiast! Een groot aantal grote, hemelsblauwe bloemen stonden boven het gebladerte van vorig jaar, ik kon het nauwelijks geloven. Uiteraard heb ik meteen aan de bel getrokken. Een heel chagrijnige vrouw verscheen door een klein raam. Ze sloot het raam weer en zei: “Ik geef er niets van!”
Uiteraard liet ik het daar niet bij en stond twee weken later weer aan haar deur met een doos met allemaal bloemen. Opnieuw aanbellen: Klein raampje open, gezicht nog chagrijniger, maar voordat ze dat het raam dicht doet hield ik de doos omhoog.
Ik vraag naar een klein stukje van deze plant en zou deze hele doos ervoor geven.
Toen liet ze me binnen en vertelde me iets ongelooflijks: De geschiedenis van deze plant.
Ze werd gevonden door haar overgrootmoeder, een Transsylvanische van geboorte, als jonge vrouw tijdens een nieuwjaarswandeling in de bossen bij Sibiu, waar de familie woonde. Het hele bos zat vol Hepatica transsilvanica’s, nog steeds kaal, alleen deze ene plant stond in volle bloei. Ze werd door de jonge vrouw meegenomen en in haar tuin geplant. Deze plant werd al snel een familieschat.
Al jaren een bekende sensatie. Toen kwam het einde van de oorlog en de verdrijving van de Duitsers. Het gezin moest binnen een paar uur vertrekken, de essentiële zaken werden op een klein karretje geladen en dan vertrokken ze. Zelf mocht zij, toen tien jaar oud, wel één speeltje meenemen: je favoriete pop.
Er was geen ruimte voor meer. Maar toen ze wegging, rende ze terug en scheurde met haar hand een stukje van de ‘grootmoederbloem’, wikkelde het in een oude doek en verborg het onderaan in de auto. Deze ontsnapping duurt meer dan drie weken, de plant overleefde het. Deze plant zorgde voor herinneringen aan ouders, grootouders en het oude thuisland."

Indrukwekkend verhaal Herman, waar een bos bloemen al niet goed voor is 

[Frankie Wulleman]

Beslist een indrukwekkend en bijzonder verhaal, Herman. 
Dit toont ook nog maar eens aan hoe belangrijk het kan zijn dat planten 'gedeeld' moeten worden. Was dit niet gebeurd dat had dit kleinood nooit bekend geweest.
De opmerking van Kris i.v.m. ons tijdschrift kan ik alleen maar goed vinden!

[Herman Mylemans]

Bedankt allemaal. Ik ben bezig met al de cultivars die in onze tuin staan op te zoeken. De herkomst opzoeken van de cultivars is wel boeiend maar ook tijdrovend. Nu een artikel daarover zal er dit jaar nog wel van komen. 

[Luc Gilgemyn]

Schitterende story Herman !  Wat verbergen sommige planten toch een schat aan herinneringen en verhalen !!  fantastich !
Als er ooit nakomelingen te veel zijn .... 

[Marc Coolens]

Ik sluit me volledig aan bij bovenstaande commentaren Herman, mooi, mooi.
De bloemkleur is ook uitzonderlijk voor deze periode van het jaar, echt TOP.

[Herman Mylemans]

Gisteren nog wat overtollige oude bladeren weggeknipt van de Hepatica's zodat de bloemknoppen volop kunnen genieten van de zon (als ze nog eens schijnt). Omwille van het zachte weer heb ik toch maar wat slakkenkorrel gestrooid om de bloemknoppen te beschermen. Als je naar de afgevallen bladeren kijkt zitten daar toch veel kleine slakjes tussen.   

[Herman Mylemans]

Nu is er een tweede bloem van Hepatica transsilvanica 'Blumenstadt Erfurt' open. De eerste is wat verregend. Hopelijk groeit deze Hepatica sterk aan en krijgen we in de toekomst een boeket van bloemen te zien.

[Kris De Raeymaeker]

Nu is er een tweede bloem van Hepatica transsilvanica 'Blumenstadt Erfurt' open. De eerste is wat verregend. Hopelijk groeit deze Hepatica sterk aan en krijgen we in de toekomst een boeket van bloemen te zien.

Het lentegevoel ten top Herman ! Echt een mooie , qua vorm, kleur en zo exceptioneel vroeg ...

[Luc Gilgemyn]

Nu is er een tweede bloem van Hepatica transsilvanica 'Blumenstadt Erfurt' open. De eerste is wat verregend. Hopelijk groeit deze Hepatica sterk aan en krijgen we in de toekomst een boeket van bloemen te zien.

Het lentegevoel ten top Herman ! Echt een mooie , qua vorm, kleur en zo exceptioneel vroeg ...

Ik sluit me daar helemaal bij aan Herman, een bjoetie.

[Theo Stronks]

Nu is er een tweede bloem van Hepatica transsilvanica 'Blumenstadt Erfurt' open. De eerste is wat verregend. Hopelijk groeit deze Hepatica sterk aan en krijgen we in de toekomst een boeket van bloemen te zien.

Een beauty Herman,en dan is dit nog maar het begin

[Herman Mylemans]

Nu is er een tweede bloem van Hepatica transsilvanica 'Blumenstadt Erfurt' open. De eerste is wat verregend. Hopelijk groeit deze Hepatica sterk aan en krijgen we in de toekomst een boeket van bloemen te zien.

Een beauty Herman,en dan is dit nog maar het begin

Ja Theo, het is inderdaad het begin. Moest de zon wat meer schijnen, dan zou er wel meer actie zijn!