Een plant die intussen ruim 20 jaar vast in de rotstuin staat en dus al heel wat pokkeweer over zich heen heeft gehad in al die jaren, gaande van maandenlange droogte, hevige zonneschijn, harde vorst, sneeuw en bakken water is deze Erinacea anthyllis, maar desondanks geen krimp geeft. Een dwergheester die het dus absoluut waard is om in dit topic te verschijnen. Bij mij staat hij al lang heel hoog aangeschreven als ideale rotstuinplant. De combinatie van het uitlopende loof, de blauwe bloemen en de harde stekels vind ik onweerstaanbaar. Ook buiten de bloeitijd is dit speldenkussen het aanzien meer dan waard.