Deze eersteling, al stond die dan op straat, werd dus onmiddellijk vereeuwigd door een enthousiast expeditielid !
Maar, zoals gezegd : als er één staat, staan er meer, was het devies. Wij dus verder op zoek, maar in de directe omgeving van die éénling op de weg werd er verder niets gespot.
Rondkijkend in de omgeving besloten wij nog iets hoger op te rijden en een helling op het Westen of het Oosten op te zoeken in de hoop dat die wat minder heet was geweest en er bijgevolg daar al iets in beweging zou zijn gekomen.
Dat bleek een goede zet, want eindelijk werd ons geduld beloond. Vanuit de auto reeds zagen wij vlakbij, op een berm, overgaand in een helling op het Noordwesten enkele kleine lilakleurige vlekjes : meer
Colchicum pusillum ! Auto op zij en met zijn allen het veld in !
De eerste, eenzame exemplaren, in de berm vertoonden sterk hangende petalen - wellicht smachtend naar vocht ? (foto 2)
Wat hoger op de helling werden ze wat talrijker (foto 3) en stonden ze er wat vrolijker bij - nergens echter de massa's die er ongetwijfeld nog ondergronds verborgen zitten, wachtend op vocht en koelte.
Er werden ook mooiere exemplaren gespot, die ook (kleine) variaties lieten zien in kleur van licht tot donkerder.(foto 4)