Wallischer Alpen

[Pim Hols]

In Scandinavië, waar deze Gentiaan ook vertoeft, schijnt de levenscyclus zelfs éénjarig te zijn.
Er waren behoorlijke aantallen aanwezig. Meest voorkomend op wat men 'schrale bergweiden' noemt.
Ik heb later op een wandeling zelfs een nagenoeg wit exemplaar gespot. Maar die zal later in het verhaal passeren.

[Luc Gilgemyn]

Best spannend Pim !
Een vrij ruig en desolaat landschap zo te zien, altijd verrassend als je dan toch die schoonheden tussen de stenen ontdekt.
Vele jaren geleden heb ik ooit een vakantie in Leysin doorgebracht - in vogelvlucht heel dicht bij Ovronnaz - Noord-Westelijk ervan en uiteraard met wat bergen tussenin.
Die kale, middelhoge bergtoppen doen mij er heel sterk aan denken - De Tour d'ai is een naam die me van toen bijgebleven is en die er net zo kaal en onbehouwen uit zag.
Doe gerust verder - we volgen van dichtbij !  

[Pim Hols]

Ook groeide daar, alhoewel in opvallend beperkte aantallen, natuurlijk de bekende Campanula barbata, het Harig Klokje. Enkele exemplaren in nagenoeg witte vorm.
Campanula scheuchzeri, Scheuchzers Klokje was ook van de partij, in behoorlijke aantallen en fraaie exemplaren.

[Pim Hols]

Het is altijd een 'hele ontdekking', die je in een behoorlijke jubelstemming kan brengen, wanneer je van een soortje de Alba-varianten spot.
Vaak zie je deze natuurlijk niet, of je loopt eraan voorbij, vanwege de (zeer) geringe aantallen of omdat ze er gewoon niet zijn. Althans, dat is mijn ervaring.
Ook van Campanula scheuchzeri een Alba mutant gesignaleerd.

[Pim Hols]

Of dit soortje Achillea moschata (Muskusduizendblad) is, of Achillea atrata (Zwart Duizendblad). Zou ik niet durven zeggen.
Achillea atrata schijnt nog wat dieper geveerd loof te hebben dan A. moschata.

[Pim Hols]

Om Draba aizoides in het wild te zien, vind ik altijd speciaal, zelfs als deze niet bloeien op dat moment. Misschien omdat ik een zwak heb voor Drabaatjes.
Voor D. aizoides moet je ook flink zoeken, ervaar ik meestal. Ik heb ze althans nooit in redelijke aantallen bij elkaar gezien.
Op een latere datum heb ik toch nog wel één bloeiend exemplaar waargenomen en vastgelegd. Maar dat is voer voor later.

[Pim Hols]

Gelukkig zag ik nog een fraai polletje van Aster alpinus, de welbekende Alpenaster, waarvan ik maar weinig exemplaren tegenkwam. En de meeste exemplaren waren niet al te fotogeniek. Wel te begrijpen trouwens met al de ontberingen in de Alpen.

Het Alpenmadeliefje, Aster bellidiastrum, had ik nog nooit (bewust) ontmoet. Nu dus wel.
Ook weer zo'n persoonlijke ontdekking, waar je net tegenaan moet lopen.

[Pim Hols]

Over Dryas octopetala, de Achtster is al veel gezegd en geschreven. Het is dan ook lokaal een veel voorkomende plant.
Maar om dit kruipende heestertje in augustus toch nog in (een zeer bescheiden) bloei te zien is toch wel uniek te noemen, vind ik.
En het betreft hier nog wel een perfecte bloem Dat zijn dan momenten om extra van blij te worden.

[Pim Hols]

Erigeron uniflorus, de Eenhoofdige Fijnstraal, was eveneens van de partij, zovel 'in het veld' als wat solidair in een stenige omgeving.
De exemplaren in het veld groeien over het algemeen wat losser uit dan hun soortgenoten met weinig bewortelingsruimte bijv. in een 'ingescheurde rotsige ondergrond'. Die laatste blijven dan mooi compact.
E. uniflorus in knop, met de nog niet ontluikende bloemen is een lust voor het oog.
de Eenhoofdige Fijnstraal schijnt zowel op een kalkrijk als kalkarm milieu te vertoeven.

[Pim Hols]

De Hoornbloem is natuurlijk ook een welbekende Alpenbewoner. Deze keer ontmoette ik Cerastium cerastoides, de Driestijlige Hoornbloem.
De plant is niet te verwarren met C.uniflorum en C. latifolium, die heel ander blad hebben.
De bloemgrootte is wel heel behoorlijk van C. cerastoides.

Arenaria ciliata, de Gewimperde Zandmuur is in de lager gelegen gebieden wat losser van groei dan in de hoger gelegen groeiplaatsen. Maar dat geldt voor veel soortjes.
Betreffend exemplaar hieronder bloeide ook niet zo rijk als de exemplaren die ik op andere lokaties zou ontdekken.

[Pim Hols]

Gypsophila repens, het Kruipend Gipskruid schijnt op een kalkrijk (en iets vochtig) milieu het best te gedijen. Het blauw-groene aan het puntige blad is heel herkenbaar.
De rijke bloei is natuurlijk een prachtig gezicht.
In de tuin heb ik 'm trouwens nooit aangeplant.

[Pim Hols]

Ik ben geen Orchideënkenner, maar dit moet Gymnadenia conopsea, de Grote muggenorchis zijn. Eén van de weinige nog bloeiende exemplaren die ik heb gespot.
In het verhaal van Frankie ben ik 'm eveneens tegengekomen.
De fraaie bloemstengels blijven indrukwekkend.

Wordt vervolgd.

[Pim Hols]

Helianthemum alpestre, het Alpenzonneroosje, behoeft een warme plek en een kalkhoudend milieu.
Blijft veelal geringer van afmetingen dan het Gestippeld Zonneroosje (H. nummularium).
Prachtige bloemen.

[Pim Hols]

Heel kenmerkend voor Minuartia verna, Voorjaarsveldmuur, zijn de naaldachtige blaadjes.
Op deze 6e augustus, de eerste exemplaren van de vakantie gezien. Later in de week zou ik nog veel mooiere exemplaren aantreffen.
Groeit tot boven de 3000 meter. Dan zijn ze tevens een stuk compacter.

[Pim Hols]

Parnassia palustris kwam daar in behoorlijke aantallen voor. Loont altijd de moeite om de fijn generfde kroonbladeren van dichtbij te aanschouwen.
Let tevens op de prachtig gevormde 'honingtoestellen', tussen de gewone meeldraden.