Over dit onderwerp kunnen we nog interessante discussies voeren, Kris.
Veel planten die wij in onze tuin houden onder bepaalde omstandigheden groeien in heel andere condities in het wild. Zo denk ik bijvoorbeeld aan de vele orchideeën zoals Dactylorhizas die in zware gronden groeien terwijl wij die in een licht mengsel van perliet en vulcakorrel poten, omdat dit door enkele specialisten aanbevolen wordt.
In onze rotstuin zetten wij de planten ietsje van elkaar, vaak nog gescheiden door een steen, zodat ze zeker elkaar niet zouden raken. In de vrije natuur groeien ze maar al te vaak door elkaar, zonder elkaar te hinderen.
Misschien moeten we maar eens die voorgekauwde stellingen naast ons leggen en het anders proberen met sommige planten.
Onze rotstuinen worden d.m.v. zand, steenslag, e.d. extra gedraineerd. Maar is dit allemaal wel nodig? In een drogere periode wordt onze rotstuin een zeef, terwijl in veel berggebieden de grond constant vochtig blijft.
Wat de turven betreft: niet alle planten die voorbestemd zijn voor een zurig milieu zullen het er goed in doen. Maar wanneer de planten door de turven heen kunnen groeien in de omringende bladgrond die je gebruikt, kan het dan misschien weer wel lukken.
Hetzelfde verschijnsel kun je ook zien bij bepaalde planten op tufsteen. Zolang ze niet door de steen heen zijn gegroeid kunnen ze soms een kwakkelend bestaan leiden, maar wanneer ze eenmaal door de steen heen zijn gegroeid kunnen ze beter floreren.