Een laat voorjaar in Wallis

[Lily-Anne Vereecken]

Met deze foto van de omgeving rond Rosswald is de tocht in de bergen rond Rosswald afgelopen.

De volgende uitstap brengt ons naar een wel heel bijzondere plaats...met alweer bijzondere planten...in een bijzondere omgeving waar ik veel heb opgestoken.... Bijzonder, niet?

Hoeft het nog verteld te worden, deze trip was een opeenvolging van vreselijk leuke ervaringen. Ik zal dit niet gauw vergeten. Ik denk er nog dagelijks aan.

Je hebt er echt verstand van om onze aandacht en de spanning erin te houden Frankie ! Waar blijven die foto's nu!!!

[Frankie Wulleman]

Alléé Lily-Anne, ik zal u maar niet langer in spanning laten, zeker?

Enkele jaren geleden las ik in een nummer van Folium Alpinum een artikel van ene Luuk Vermeer die zijn reiservaringen schreef over Wallis. Daarin verwees hij naar een bepaalde col ten noorden van Sion. Die Col heet de Col du Sanetsch. Die plaats omschreef hij als een bijzonder vegetatief rijk gebied. Een reden voor mij om daar mijn geluk te gaan beproeven, want naast Eritrichium nanum wilde ik ook nog een andere plant vinden... .

Om die col te bereiken, rij je van Sion naar Savièse en vervolgens rij je dan het hooggebergte in. Ook die rit is beslist de moeite. Je ziet er de mooiste landschappen zoals je ze ziet in boeken en op postkaarten. Het kleine weggetje dat naar boven leidt is overigens prima te berijden en je moet er door diverse kleine donkere tunneltjes. Erg leuk om te doen.

[Frankie Wulleman]

In dit gebied vindt je ook de Wallisvechtkoeien, waarbij toch enige voorzichtigheid is geboden.

[Lily-Anne Vereecken]

Walliser vechtkoeien?  Bedoel je dat die agressief zijn?

[Frankie Wulleman]

Het zijn alleszins geen doetjes, Lily-Anne. Ze vechten vooral tegen elkaar om een trap te kunnen stijgen in de  hiërarchie die binnen de kuddes heerst. Er worden zelfs wedstrijden ingericht.

[Frankie Wulleman]

Op weg naar de top zie je al vanuit de auto de planten tot tegen het weggetje groeien.

Enkele eerste exemplaren van Gentiana clusii. (foto 1 en 2)
Gentiana lutea als een statige toorts (foto 3)

[Frankie Wulleman]

Pedicularis in overvloed.
De plant op foto 2 en 3 is hoogswaarschijnlijk P. elongata.

[Cor van Kapel]

Merci Danny, maar ik schat u toch beter in dan ik als fotograaf, zulle. Wat ik wel doe, is van één plant verschillende foto's maken zodat ik de beste er kan uithalen. Maar de foto's zijn vooral mooi, omdat die genomen zijn in een mooie omgeving en omdat het mooie planten zijn. Dus, dat is twee keer mooi!

Niet zo bescheiden Frankie, je foto's zijn echt van goede kwaliteit . Je hebt er waarschijnlijk gewoon 'oog voor', zoals wij dat zeggen.
En ehhhh, een foto wordt niet mooi omdat hij toevallig in een mooie omgeving of van een mooie plant gemaakt is . Het mannetje aan de achterkant van de camera maakt de dienst uit .

De plant op foto 2 en 3 is hoogswaarschijnlijk P. elongata.

Denk eerder aan P. comosa Frankie, P. elongata komt in Wallis waarschijnlijk niet voor en is ook wat donkerder geel, tegen ei-geel aan.

[Frankie Wulleman]

Ik weet het niet, Cor. Als ik de foto van P. comosa bekijk in de Flora alpina zie ik daar toch een heel andere plant. Het is verduiveld moeilijk die determinatie van die pedicularissen.

[Frankie Wulleman]

Zoals ik dus al zei, ben ik ook dit keer weer op zoek naar iets bijzonder.

Luuk Vermeer maakte in zijn artikel melding van grote rotsblokken in de vallei.

Rotsblokken liggen er hier genoeg, en net dat is het groeigebied van wat ik zoek.

[Frankie Wulleman]

Gevonden!
Androsace helvetica...het Zwitsers manschild dat voor velen tot de verbeelding spreekt. Supercompacte, grijsgroene kussens, enkel groeiend op kalkhoudende rotsen in een hoogalpien milieu.
De planten voelen trouwens veel harder aan dan het exemplaar dat ik thuis kweek op een tufsteen. Cultuur is dan ook niet makkelijk. Ze in bloei krijgen behoort al helemaal tot de onmogelijkheden.

Alle planten die ik ontdek zijn uitgebloeid, maar dat had ik wel verwacht. Ben toch meer dan tevreden dat ik ze ontdekt heb, want het is echt geen algemene plant. Bovendien zijn niet alle rotsblokken begroeid met deze Andro, slechts hier en daar is een rotsblok begroeid.

De combinatie met de kleurige korstmossen is ook wel echt gaaf!

[Frankie Wulleman]

Ook Saxifraga paniculata is aanwezig op de rotsblokken, en soms wordt een heuse concurrentiestrijd gevoerd voor de beste plekjes op de steen. Het zijn dan ook hele fraaie stenen, in feite een rotstuin op zich.

[Kris De Raeymaeker]

Gevonden!
Androsace helvetica...het Zwitsers manschild dat voor velen tot de verbeelding spreekt. Supercompacte, grijsgroene kussens, enkel groeiend op kalkhoudende rotsen in een hoogalpien milieu.
gaaf!

  Super Frankie . Het summum van de liefhebberij , zulke dingetjes ....En je bloed gaat idd sneller stromen als je die mag ontdekken in hun habitat...

[Bert Stegeman]

Frankie het zijn echt Foto's.
zeker de reeks van de Androsace helvetica en de Saxifraga paniculata prachtig.
Ik zei al eerder dat ik er over nadacht om een reis hier heen te plannen.
Maar nu weet ik het zeker.

[Herman Mylemans]

Op weg naar de top zie je al vanuit de auto de planten tot tegen het weggetje groeien.

Enkele eerste exemplaren van Gentiana clusii. (foto 1 en 2)
Gentiana lutea als een statige toorts (foto 3)

Frankie heb je nog foto's uit diezelfde omgeving? De kelktanden van foto 1 staan eigenlijk ver weg van de bloemkroon. Op foto 2 lijkt het dat er uitlopers zijn. Er bestaat een kruising tussen acaulis en clusii (Gentiana x digenea) in de grenszone tussen silicaat en kalk.