Een Blitzbezoek aan Kreta - 29.10 tot 3.11.2016

[Frankie Wulleman]

Intussen moeten wij natuurlijk verder – de overhangende rotsen blijven voor verrassingen zorgen. Wat moet dat in het voorjaar toch een mooi schouwspel zijn als alles in bloei staat. 

Hier vonden we nu ook de mooi behaarde rozetten van een Verbascum.  Verbascum arcturus zou dat dan moeten zijn. (1) en (2)

Rotsen die voor de regen bereikbaar waren herbergden allerlei moois in de talrijke spleten. (3)
Zo ook dit exemplaar ?  Wie waagt een hokje, zou dit een Daphne kunnen zijn ? (4)

Die Verbascum...IN de rotswand, ongelooflijk. Had die plant veel substraat ter beschikking, Luc? Een schitterend idee om eens Verbascum in tufsteen te proberen.

[Frankie Wulleman]

Sommige exemplaren waren toch al wat meer ontwikkeld, ze glommen bovendien door de regen.  Fantastische bladvormen.

Uiteindelijk dan toch een plant met welgeteld 2 bloemen ! (3)

Schitterend loof!

[Frankie Wulleman]

Als ervaren "Kretavaarder" heb je het natuurlijk bij het rechte eind Gerrit !  Hier in het duister was er van bloei op die ene uitzondering na nog geen sprake van bloei.  Gelukkig was dit niet ons laatste doelwit !  En die plotse verschijningen langs de weg in bermhellingen en rotsranden.... daar hebben we't later nog over !

Af en toe moesten wij uiteraard eens om ons heen kijken om van het natuurschoon dat de omgeving te bieden had, te genieten vooraleer we andere oorden zouden gaan opzoeken.  Met dank aan de weergoden die het tijdens de anderhalf uur durende tocht meestal droog gehouden hadden.

Zo'n 'klooftocht'  moet inderdaad wel spectaculair zijn om te doen. 

[Danny Bonnez]

Intussen moeten wij natuurlijk verder – de overhangende rotsen blijven voor verrassingen zorgen. Wat moet dat in het voorjaar toch een mooi schouwspel zijn als alles in bloei staat. 

Hier vonden we nu ook de mooi behaarde rozetten van een Verbascum.  Verbascum arcturus zou dat dan moeten zijn. (1) en (2)

Rotsen die voor de regen bereikbaar waren herbergden allerlei moois in de talrijke spleten. (3)
Zo ook dit exemplaar ?  Wie waagt een hokje, zou dit een Daphne kunnen zijn ? (4)

Wat een spannend verhaal Luc , jullie hebben alvast al dit goed doorstaan ......
Gelukkig kunnen jullie de zoektocht verder zetten .......

[Bert Stegeman]

Ja wij deden op Kreta de Samaria kloof wandelen dit was toen ook spectaculair.
is al enkele jaren geleden

[Luc Gilgemyn]

Die Verbascum...IN de rotswand, ongelooflijk. Had die plant veel substraat ter beschikking, Luc? Een schitterend idee om eens Verbascum in tufsteen te proberen.

Nul zichtbaar substraat Frankie - gewoon in diepe spleten , veel heeft hij in elk geval niet van doen.
Als je't wil proberen, dan toch misschien best op zoek gaan naar zaad van Verbascum arcturus.

[Luc Gilgemyn]

Wat een spannend verhaal Luc , jullie hebben alvast al dit goed doorstaan ......
Gelukkig kunnen jullie de zoektocht verder zetten .......

Ik wilde in mijn jeugd altijd al romanschrijver worden, Danny    Ik kreeg van een medereiziger al de opmerking dat mijn verhaal stilaan langer wordt dan de reis... 

[Luc Gilgemyn]

Ja wij deden op Kreta de Samaria kloof wandelen dit was toen ook spectaculair.
is al enkele jaren geleden

De Samaria kloof is de diepste en spectaculairste, Bert - de wandeling is als ik mij goed herinner 11 km lang, enkele richting.  Er wordt tijdens het
toeristenseizoen vervoer ingelegd om de wandelaars/toeristen van het eindpunt terug naar hun startpunt te brengen waar hun auto is achter gebleven.  Overigens wordt die kloof elk jaar op 1 november afgesloten liet ik mij vertellen omdat het dan, na de kurkdroge zomer en de vallende herfstregens, te gevaarlijk wordt voor vallende stenen en rotsen.

[Gerrit Eijkelenboom]

Intussen moeten wij natuurlijk verder – de overhangende rotsen blijven voor verrassingen zorgen. Wat moet dat in het voorjaar toch een mooi schouwspel zijn als alles in bloei staat. 

Hier vonden we nu ook de mooi behaarde rozetten van een Verbascum.  Verbascum arcturus zou dat dan moeten zijn. (1) en (2)

April 2015. Tijdens onze speurtocht naar orchideeën op Kreta, vonden we ook nog ander moois, zo ook de door Luc genoemde Verbascum arcturus.

Naar aanleiding van de opmerking van Frankie: Zoals te zien is op de foto's van 2 locaties staan deze planten in overduidelijke kalkrotsen. De bekende toorts V. niger groeit hier in de klei als een gek. Dus de conclusie is, dat de plant zeker op tufsteen zou kunnen geplaatst worden. (moeten we eerst nog een plant hebben hé)

[Luc Gilgemyn]

Bedankt voor de medewerking, Gerrit !   

Zo zien we hem ook nog eens op zijn mooist !
Nu met zijn allen op zoek naar zaden in de seedexen !

[Luc Gilgemyn]

Na onze kennismaking met de Patsos gorge zochten wij wanhopig naar een andere locatie waar het weer wat meer clement zou zijn en waar we kans maakten op interessante vondsten.

De wind bleef echter ongemeen hard met snelheden boven de 100 km/u waaien afwisselend met regenbuien om u tegen te zeggen.  Een aantal haltes leverden echter niet veel op, ten slotte belandden we opnieuw op Agios Kambos, waar we de eerste dag geweest hadden en waar nog een paar andere locaties de aandacht hadden getrokken.

Voor mij totaal onverwacht vonden we op een door de wind en de regen gegeselde, maar qua ligging veelbelovende helling, een aantal Crocus oreocreticus, alle bloemen uiteraard stevig gesloten en ook pas het hoofd boven de grond uit stekend. Daarom hieronder een geleende foto van een geopende oreocreticus op dezelfde locatie genomen bij een andere gelegenheid.

Gelukkig bood een verlaten schuilhut voor herders op die helling af en toe beschutting tegen de striemende regenbuien.
Van dit alles zijn weinig of geen beelden, alleen enkele van de omgeving en de dreigende luchten. 
Uiteindelijk bleef er ons niets anders over dan opnieuw af te dalen naar onze thuisbasis Spilli.

[Luc Gilgemyn]

Groot was de opluchting op de ochtend van dag drie toen we zagen dat de lucht overwegend blauw kleurde en de zon weer van de partij leek. 
De wind was nog steeds meer dan “stevig” – men sprak van windsnelheden tot 80 km per uur, maar dat was het minste van onze zorgen.  Als de regen maar weg bleef !

Onze eerste bestemming was Gergeri gorge, blijkbaar bekend voor haar populatie aan Sternbergia. Gezien onze dikwijls ontgoochelende ervaringen van de voorbije dagen waren we vrij sceptisch.

De eerste haltes bevestigden onze scepsis, al maakte het landschap opnieuw veel goed.  We hadden de hoop bijna opgegeven toen we toch nog een heel slechte zijweg zagen en besloten die te voet te gaan verkennen.   Zagen we daar plots toch iets geels zeker ?? 

[Luc Gilgemyn]

Ja dus !  We hadden beet : Sternbergia lutea vlak langs en zelfs op die weg (?) vol stenen en rotsen.

Op de meest onmogelijke plaatsen priemden ze doorheen het niet bepaald plantvriendelijke ‘groeimedium’.

[Luc Gilgemyn]

Vreemd genoeg vertoonden ze zich helemaal niet op de helling hoger of lager dan de weg.  Alleen in de bermen en, zoals gezegd, zelfs midden op de weg.  Begrijpe wie kan.

Driftig zoeken leverde op die locatie toch niet meer dan een dozijn planten op, maar goed, die hadden we dan toch al !

[Luc Gilgemyn]

Dan maar op zoek naar een andere locatie waar in een nauwer gedeelte van de kloof, in de schaduw, enkele mooie exemplaren aantroffen van Ranunculus bullatus.  Een mooie boterbloem. (1 en 2)

Even verder ook weer, net als in Patsos, Arisarum vulgare. (3)

Bovenaan deze steile helling (4) vonden we ook nog enkele exemplaren van Sternbergia lutea, maar dit keer niet in bloei.