De rit gaat verder zoals Luc zegt over de Malojapas om na een hele tijd uiteindelijk het Comomeer te bereiken.
Geloof het of niet...maar rond de middag bedraagt de temperatuur maar liefst 34 ° C aan de oevers van het bekoorlijke meer! Het contrast kan niet groter zijn, bijna niet te geloven!
Het Comomeer, met Monte Legnone op de achtergrond, tevens de hoogste berg aan het meer. Aan de voet van de berg zie je het dorpje Colico. Dit dorpje is het meest noordelijkst gelegen aan het meer. Het is er niet alleen goedkoopst, maar ook nog eens heel rustig en bovendien is het centraal gelegen. Jawel, een doordachte keuze dus. Vanuit deze plaats kan je het Comomeer verkennen, de Bergamaskalpen, en ook het Berninamassief is niet veraf. Bovendien zijn er nog mogelijkheden: het Adamellogebergte is ook niet zo heel veraf. Maar het mag ook weer niet te zot worden natuurlijk. Aan de drie eerste locaties zal ik al een vette kluif hebben! Een 'bergmarathon' zoals vorig jaar is het beslist niet geworden!
Na zo'n vermoeiende nacht en ochtendrit moet het wel voldoening geven om uiteindelijk goed aan te komen op de bestemming . Mooi weer , zomerse temperaturen , prachtige locatie , het avontuur kan beginnen .....maar eerst wat uitrusten neem ik aan ...... Je hebt terug gekozen voor een centraal gelegen uitvalsbasis , ik ben erg benieuwd ......
Ja Danny, vanuit Colico zijn er diverse mogelijkheden.
De Bergamaskeralpen, ook wel de Orobische alpen genaamd, staan echter voorop op het lijstje. Dit gebergte is eigenlijk een soort voorgebergte van de Alpenketen en beslaat het gebied, grofweg, gelegen tussen het Comomeer en het Gardameer. De toppen gaan zo net rond de 3000 m.
Het gebied wordt slechts weinig bezocht door plantenliefhebbers, niettegenstaande er interessante planten staan. De mogelijkheden om het gebergte te bezoeken zijn echter nihil. Er zijn weinig bergpassen en al evenmin kabelliften die je op comfortabele hoogte kunnen brengen. De weinige kabelliften die er zijn, zijn dan in de zomerperiode beperkt of niet in werking. Deze bergketen intrigeert me echter al een hele tijd, doordat het op zijn minst een poging waard is.