Aan wat ligt het Kris? Ik heb er het raden naar, maar hoogst waarschijnlijk is het veranderende klimaat dat ons de laatste jaren meer en meer parten speelt, de oorzaak van de slechte resultaten met de porphyrions. Toen ik met Saxifraga begon, zo'n kleine 20 jaar geleden, was het een koud kunstje om deftige exemplaren zoals hieronder te verkrijgen. Een onwaarschijnlijk rijke bloei voor de meeste soorten en cultivars was ieder jaar een evidentie en ik verbaasde me toen dat niet meer liefhebbers deze planten in de verzameling hadden.
Heden ten dage ligt dat nu wel eventjes anders. De meeste planten zijn heel moeilijk om nog in goede vorm te houden, het jaar rond en de bloei is ronduit beschamend en teleurstellend. De foto's hieronder zijn genomen in 2011. Het was toen ieder jaar de betrachting om iedere keer betere foto's te maken met nog meer bloemen. Those were the days....
Saxifraga 'Jan Neruda', (foto 1) was een van de eerste cultivars die in de verzameling terecht kwam. De supergrote, witte bloemen boven de harde blauwgrijze rozetten vond ik onweerstaanbaar. Een volle plant was in die dagen een peace of cake.
Saxifraga burseriana (foto 2) met de helder witte bloemen is een van de mooiste alpines die je je maar kan voorstellen. Vroeger was het elk jaar genieten van rijk bloeiende planten.
Een Engleria (foto 3) zoals deze had ik ook veelvuldig in de verzameling, de een nog mooier dan de ander, en allemaal zeer rijk bloeiend. Ook dat behoort tot het verleden.
Saxifraga 'Arabella'. (foto 4)
Ook bij andere liefhebbers hoor ik zowat het zelfde bedroevende verhaal... Sommige diehards haken zelfs volledig af. Het is echt wel spijtig en ieder jaar hoop ik op beterschap, maar meestal is dit ijdele hoop. De prachtige resultaten van weleer behoren waarschijnlijk voorgoed tot het verleden.
