Wallischer Alpen

[Frankie Wulleman]

Maar mijn geluk kon niet op toen ik toch nog enige jonge maar bloeiende exemplaren tegen het lijf liep.
Je moet echt in vele hoeken en gaatjes zoeken wil je het geluk uiteindelijk afdwingen, lijkt het wel.

Het was het vele zoeken blijkbaar wel waard, Pim.

[Kris De Raeymaeker]

Ik vind dit nog altijd een schitterend verslag Pim ! Zeer goed onderbouwd en gebracht. Dat je er ook altijd de Nederlandse namen bij citeert is voor mezelf wat ongewoon.
Ik geniet ervan maar stel vast dat ik ze zelf haast nooit gebruik ! Plantennamen zitten in mijn (waarschijnlijk te enge)geest opgeslagen in het latijn.
Ik zie dat je ook op dit forum haast één van de enige bent die aan dit gebruik ook zeer trouw  vasthoud .Ik zou liegen want ik denk dat ook Frankie deze dubbele benaming hanteert ? Heb je zelf een idee vanwaar deze overigens mooie gewoonte komt ?

[Pim Hols]

Ik vind dit nog altijd een schitterend verslag Pim ! Zeer goed onderbouwd en gebracht. Dat je er ook altijd de Nederlandse namen bij citeert is voor mezelf wat ongewoon.
Ik geniet ervan maar stel vast dat ik ze zelf haast nooit gebruik ! Plantennamen zitten in mijn (waarschijnlijk te enge)geest opgeslagen in het latijn.
Ik zie dat je ook op dit forum haast één van de enige bent die aan dit gebruik ook zeer trouw  vasthoud .Ik zou liegen want ik denk dat ook Frankie deze dubbele benaming hanteert ? Heb je zelf een idee vanwaar deze overigens mooie gewoonte komt ?

Bedankt Kris, maar als ik de Nederlandse naam weet, zet ik 'm er gewoontegetrouw vaak bij. Ik heb een collega gehad, die nu trouwens van zijn prepensioen aan het genieten is, die ook planten, natuur en tuinen als hobby heeft. Hij is een ondermeer bijzonder kundig plantenman. Hij heeft de gewoonte om planten veelal bij de Nederlandse naam te noemen. Hij heeft veel interesse in (en kijk op) de Nederlandse natuur en haar planten. Dat is wellicht de eerste reden.
De tweede reden is dat ik veel in Thieme's Alpenflora kijk. Daar staan naast de Latijnse namen tevens de Nederlandse aanduidingen.

[Pim Hols]

Wat ik van het bezoek aan Crans Montana op 12 augustus nog vergeten te posten ben, is de ontmoeting met een prachtige 'kolonie' van Campanula cenisia, het Mont-Cenis-Klokje.
Op een hoogte van 3100 meter. Jammer dat de bloemen op de laatste 2 fotootjes nog in knop staan. Maar helaas, dat was niet anders.
Gedijt op kalkhoudende, stenige, gruizige grond en in rotsspleten.

[Pim Hols]

De dag erna, op zaterdag 13 augustus weer met de stoeltjeslift, slechts een paar honderd meter verder dan ons verblijf in Ovronnaz (1450 meter), naar Jorasse op 1940 meter. Vandaaruit, dit keer, naar 'Fenestral' gelopen, op zo'n 2453 meter. Fenestral is een 'berghut' waar je eventueel wat kan nuttigen. Daarna ben ik nog zo'n 150 meter hoger geklommen.
Maar voor dat ik bij de stoeltjeslift was, viel mijn oog op de plots (uit het 'niets') opgekomen Colchicum alpinum, de Alpenherfsttijlloos, op een soort bergweide, vlak voor dat je bij de stoeltjeslift kwam. Wij hadden die week al verschillende keren langs deze route vertoefd, zonder iets te zien.
Dit was voor het eerst (en hopenlijk niet voor het laatst) dat ik Colchicum in het wild ben tegengekomen.

[Pim Hols]

Eenmaal bovengekomen ging de route weer langs een aantal fraaie Alpenbiotoopjes.
Campanula scheuchzeri is natuurlijk een vaste klant en blijft een fotogeniek soortje.
Schijnt zich op kalkarme, maar humusrijke grond, die rijk is aan voedingsstoffen, goed thuis te voelen.

[Pim Hols]

Mooi exemplaren van Campanula thyrsoides, het Kolfdragend Klokje ben ik niet tegengekomen.
In Frankie's reisverslag heb ik bijzonder mooie planten gezien, maar ik was al blij dat ik deze toch wel aparte Campanulasoort ontmoet heb.
Vooral de lichtgele kleur is erg afwijkend van andere Klokjessoorten.

[Pim Hols]

Ik had geluk met dit Drabaatje dat net haar bloemen begon te ontluiken.
Aan de late kant voor dit zeer compacte exemplaar van Draba aizoides.

[Pim Hols]

Al eerder getoond, maar dan van andere lokaties, Gentianella campestris, de Veldgentiaan of Brede Duingentiaan.
Er waren redelijk grote bestanden van deze Gentiaan. Gedijt op kalk- en voedingstofarme lokaties.
Schijnt in de Alpen hoofdzakelijk een tweejarige cyclus te hebben.
Extra apart, was het witte exemplaar dat ik spotte, op de onderste foto.

[Pim Hols]

Een van mijn grote favorieten, en ik heb er vele, is Gentiana nivalis, de Sneeuwgentiaan.
Deze eenjarige Gentiaan was lokaal in redelijke aantalen aanwezig.
Van de magisch blauwe kleur kan ik maar geen genoeg krijgen.

[Pim Hols]

Alpenmarmotten of gemzen kwam ik deze stralende dag niet tegen, maar wel een kudde sterke Alpenkoeien met elk een vreselijk grote bel om de dikke nek.
Het schijnt een lokaal gebruik te zijn om deze koeien tegen elkaar te laten 'sparren'. Ze krijgen dan een groot nummer op hun lijf geschilderd. Op dit nummer schijn je dan te kunnen 'wedden' of deze wint en doorgaat of verliest en uit het 'toernooi' ligt.
Op de laatste foto zie je hoe dit sparren in zijn werk gaat.

[Pim Hols]

Terug naar de flora.
Silene acaulis, de Stengelloze Silene is in bloei natuurlijk een grote eye-catcher. Helaas was ik natuurlijk te laat voor de hoogtijdagen van de bloei. Ook voor wat dit Silenesoortje betreft.
Maar na veel zoeken, kwam ik toch nog een opvallend exemplaar tegen, die voor een deel in de schaduw bivakkeerde. Wellicht was dat wel mijn voordeel dit keer.

[Pim Hols]

Zoals je ziet was het wederom weer een prachtige zonnige dag. Ook prima voor Sedum atratum, de Donkere Muurpeper, die zonnige lokaties zeer op prijs stelt. Maar een niet al te droge steen- en kiezelgrond.
Ik ben op zich niet zo'n fervent Sedum liefhebber, maar voor dit soortje heb ik wel een zwak.
Ik hoop dat het weinige zaad wat ik heb daar heb kunnen oogsten, tot wasdom zal komen.

[Pim Hols]

Een behoorlijke kolonie Sempervivum montanum, het Berghuislook, had haar intrek genomen op een afgeplat rotsblok.
Een zeer fraai gezicht, al zeg ik het zelf.

[Pim Hols]

Viola calcarata, het Langsporig Viooltje, ben ik deze dag maar eenmaal tegengekomen. Maar daarom niet minder fraai.
Veronica aphylla, het Bladarme Ereprijs was ook aanwezig, maar helaas niet in grote getalen.
Deze Veronica schijnt voorkeur te geven aan kalkhoudende, stenige en wat vochtige humueze leemgrond.