Bij vele Saxifraga's staan er bij mij, wegens de kapotgevroren knoppen en ook wegens die verdomde lichtbruine en zwarte naakte slakken, niet genoeg bloemen op.
Maar ziedaar de dichterlijke 'Allendale Charm' daar staan gewoon te veel knoppen en dus ook te veel bloemen op, en nog staan ze niet allemaal open.
Gelukkig kunnen de slakken niet goed aan dit verheven exemplaar dat een leven in de goot leidt. Bij sommige planten van Sax. All. Charm in de rotstuin zijn de helft van de bloemen door slakken kaal gevreten, blijkbaar zijn ze daar echt verlekkerd op, terwijl ze andere Saxen links laten liggen. De slakkenkorrels laten ze trouwens ook links liggen. De enige manier is een patrouille 's nachts gewapend met een zaklamp en een scherpe steen om de ondieren te verpletteren. Andere slakken komen dan later van die geplette slakken peuzelen ...
Tja, de natuur zeker ...
Hierbij ook nog eens Saxifraga Kathleen, mijn eerste Sax ooit en de reden dat ik er verliefd ben op geworden
