Bloei juli - augustus 2024

[Frankie Wulleman]

De witte vorm van Campanula cochlearifolia. Het kan een geduchte woekeraar zijn in sommige tuinen, maar daar is hier geen sprake van. Sterker nog, in de kortste keren ben ik hem hier kwijt. In een schaal lukt het wat beter, maar ook daar is van woekeren geen sprake. Dit plukje moet al zeven of acht jaar in de schaal staan.

[Frankie Wulleman]

Een lage vorm van Veronica spicata.

[Thomas Eckert]

Hartelijk dank voor de vriendelijke woorden over de Monardella macantha "MS".

"Waar licht is, is ook schaduw"...

De twee foto's zijn ongeveer twee weken geleden genomen. Een week geleden zag ik een enorme mierenaanval onder mijn grote Helichrysum milfordiae, die er vlak naast staat. Een chemisch middel (poeder) was mijn enige optie. Helaas was niet alleen de Helichrysum aangetast, maar ook de Monardella. Dat weekend waren beide planten dichter bij de dood dan bij het leven. Ik heb meer dan 2/3 van de Helichrysum milfordiae verwijderd en wat rozetten als stekken verwerkt. Ik heb ook drie of vier intacte stengels van de Monardella macantha in het vochtige zand laten zakken... in de hoop uiteindelijk bewortelde stekken te krijgen.

Aan de westkust van Noord-Amerika schijnt deze Monardella macantha "MS" nu een massaproduct te zijn. Ik kan alleen maar hopen dat deze trend ook de Atlantische Oceaan zal oversteken. Want hier is hij net zo zeldzaam als "aardbeien in de sneeuw".

Conclusie... mijn lijst met zeldzame planten die niet meer leven wordt langer...;-)

[Luc Scheldeman]

Hartelijk dank voor de vriendelijke woorden over de Monardella macantha "MS".

"Waar licht is, is ook schaduw"...

De twee foto's zijn ongeveer twee weken geleden genomen. Een week geleden zag ik een enorme mierenaanval onder mijn grote Helichrysum milfordiae, die er vlak naast staat. Een chemisch middel (poeder) was mijn enige optie. Helaas was niet alleen de Helichrysum aangetast, maar ook de Monardella. Dat weekend waren beide planten dichter bij de dood dan bij het leven. Ik heb meer dan 2/3 van de Helichrysum milfordiae verwijderd en wat rozetten als stekken verwerkt. Ik heb ook drie of vier intacte stengels van de Monardella macantha in het vochtige zand laten zakken... in de hoop uiteindelijk bewortelde stekken te krijgen.

Aan de westkust van Noord-Amerika schijnt deze Monardella macantha "MS" nu een massaproduct te zijn. Ik kan alleen maar hopen dat deze trend ook de Atlantische Oceaan zal oversteken. Want hier is hij net zo zeldzaam als "aardbeien in de sneeuw".

Conclusie... mijn lijst met zeldzame planten die niet meer leven wordt langer...;-)

De lijst met etiketten op het kerkhof 😟 wordt overal maar langer. Dat kennen we maar al te goed.
Het is natuurlijk wij die altijd planten willen proberen die niet gemakkelijk zijn.

Het probleem met de mieren kennen we hier ook.  Als het eens een dag niet regent, of er zijn geen slakken te zien, dan komen de mieren in actie.

[Kris De Raeymaeker]

Van deze Armeria ben ik even de naam kwijt. Vormt een klein, perfect kussen en bloeit spaarzaam.

Is dat degene die zo  rood blad heeft in de winter Frankie ?

[Kris De Raeymaeker]

Campanula carpatica var. turbinata is een vorm van de soort die gedrongen en laag blijft en eveneens rijk bloeit met super grote bloemen. Staat hier al zo'n tien jaar in een trog.

Mooi Frankie en zelfs zonder slakkenvraat 

[Kris De Raeymaeker]

Wellicht de kleinste Campanula in mijn tuin, een vorm van waldsteiniana, amper 5, 6 cm doorsnede.

Dat is opnieuw een super mooi klokje Frankie .....je hebt een mooie collectie Campanula !!!

[Kris De Raeymaeker]

Een mooi resultaat, Kris. Benieuwd of hem volgend jaar nog zal hebben. Hier heb ik hem eveneens ontelbare keren geprobeerd, maar zonder succes. In een trog, in de rotstuin, in een spleet, overal waar je kan denken... . Hij is moeilijk voor ons klimaat, zoveel is zeker.
Ik heb ze een keer massaal in bloei gezien in het Grignamassief, bij het Comomeer. Daar bewonen ze enkel nauwe spleten in de kalksteen en komen al voor onder de boomgrens tot ruim 2000 meter. Ze groeien er op de grens van alpien en mediterraan. Apart klimaat dus... regen, sneeuw, koude maar ook grote hitte. De omgeving van het Comomeer kan bijzonder warm zijn, ook op deze hoogte waar ze groeien. Ze groeien er samen met o.a. Physoplexis comosa.

Schitterende beelden van Campanula raineri in de natuur Frankie !!!!    Ik moet je allicht niet uitleggen dat ik dit soort beelden wel heel erg weet te smaken 
Wat je hier bij zet aan interessante informatie is waarschijnlijk ook een stuk de  verklaring waarom deze plant in onze contreien niet zo makkelijk is. Maar misschien leven de planten ook in de natuur niet super lang ? Er zijn wel meerdere Campanula's die niet zo lang leven . Er staan daar geen labels met een geboortejaar bij 
Toch maak ik me sterk dat ik hem in pot wel wat langer zal kunnen goed houden omdat een pot mobiel is en dus kan verplaatst worden naargelang de weersomstandigheden .Trouwens moet ik er zelfs bij vertellen dat ik hem midden jaren negentig toch heel wat jaren goed heb kunnen houden in een trogje met veel stukken tufsteen in het grondmengsel ,
Schijnbaar zijn trouwens de meeste planten die we hier in cultuur aantreffen , volgens kenner en auteur van vele boeken Jim Jermyn, niet de de echte raineri maar pseudoraineri .Je hebt misschien ook zijn reactie gelezen op mijn post op Facebook. Mijn getoonde plant zou dus wel degelijke de zuivere Campanula raineri zijn en daar was Jim verheugd over .Dat werd ook al aangegeven door Gerd Stopp toen ik de plant bij hem kocht ...Wordt wel vervolgd , ondertussen staat er ook nog  eentje in leven wat vorige lente werd toe vertrouwd aan de nieuwe crevice .   

[Kris De Raeymaeker]

Ik toonde hem al enkele keren. Ik kende de plant voorheen nog  niet, kende een weifelende start in de rotstuin, maar behoort nu tot mijn favorieten. Ik heb het over Silene uniflora.

Inderdaad mooi Frankie en bloeit ook nog eens goed , sommige van die gelijkaardige soorten groeien maar uit en bloeien eerder spaarzaam ...Ik heb er hier ook zo eentje ...

[Kris De Raeymaeker]

De twee foto's zijn ongeveer twee weken geleden genomen. Een week geleden zag ik een enorme mierenaanval onder mijn grote Helichrysum milfordiae, die er vlak naast staat. Een chemisch middel (poeder) was mijn enige optie. Helaas was niet alleen de Helichrysum aangetast, maar ook de Monardella. Dat weekend waren beide planten dichter bij de dood dan bij het leven. Ik heb meer dan 2/3 van de Helichrysum milfordiae verwijderd en wat rozetten als stekken verwerkt. Ik heb ook drie of vier intacte stengels van de Monardella macantha in het vochtige zand laten zakken... in de hoop uiteindelijk bewortelde stekken te krijgen.
Conclusie... mijn lijst met zeldzame planten die niet meer leven wordt langer...;-)

Dit vind ik wel bijzonder jammer Thomas .         Je H.milfordiae is legendarisch en hopelijk is niet alles verloren ......We hebben inderdaad met onze hobby veel vijanden ....slakken, mieren , onkruid, bacteriën , schimmels , opwarming van de aarde , extreme weersomstandigheden , en nog meer gespuis . Ik heb nog een jonge Monardella en ik hoop dat ik je kan helpen als het nodig is ! Echt zonde , maar gelukkig weet ik dat jij enorm de zaken kan relativeren ...

[Thomas Eckert]

Sphaeralcea caespitosa (zaaien 2022) heeft dit jaar drie knoppen, waarvan de eerste is opengegaan.

De ronde vorm van het blad irriteert me. Maar mijn vriend Kenton Seth heeft me verzekerd dat het er zo uitziet als het regelmatig een beetje water krijgt. De foto's op internet laten meestal licht golvende bladeren zien. Kenton zegt dat dit gewoon een reactie is op langdurige droogte.
Dus ik zal deze kleine "diva" uit Utah voorlopig onder deze naam blijven houden.

[Kris De Raeymaeker]

Sphaeralcea caespitosa (zaaien 2022) heeft dit jaar drie knoppen, waarvan de eerste is opengegaan.
De ronde vorm van het blad irriteert me. Maar mijn vriend Kenton Seth heeft me verzekerd dat het er zo uitziet als het regelmatig een beetje water krijgt. De foto's op internet laten meestal licht golvende bladeren zien. Kenton zegt dat dit gewoon een reactie is op langdurige droogte.
Dus ik zal deze kleine "diva" uit Utah voorlopig onder deze naam blijven houden.

  The holy grail Thomas ....Ik heb ze gezien in de tuin van Zdeněk Hlavon en was toen ook al heel erg onder de indruk ...Heb er toen ook 2 gekocht ...
Bijgevoegd de foto's uit de tuin van Zdeněk . Plant 1 in een trog en plant 2 in de rotstuin ....

[Luc Gilgemyn]

Om de nieuwe periode te starten, Sisyrinchium laetum, iets kleiner van bloem dan S. macrocarpum

Is dat degene die we ook veel zagen in de Tsjechische tuinen Luc ?

Kan ook macrocarpum geweest zijn daar in de Tsjechische tuinen Kris ?  Deze komt wel eveneens uit Tsjechië van een vorig bezoek in 2019.

[Luc Gilgemyn]

Heel mooi Kris
Mijn Campanula raineri staat volledig onbeschermd in een bak op de patio en wordt het hele jaar door blootgesteld aan de elementen. Daar lijkt hij geen last van te hebben...

Fantastisch Thomas !!! Ik ben wel heel gemeend blij voor jou maar weet dat jouw klimaat toch nog steeds anders is als het onze hier in Vlaanderen .... ....Geloof me , er is een groot verschil ....Jullie liggen niet alleen hoger maar hebben ook een 'landkllimaat ' (continentaal klimaat)terwijl wij een "zee klimaat hebben " ....Maar nogmaals , prachtige resultaten !

Ook hier zijn ettelijke pogingen om Raineri in allerlei posities in leven te houden jammerlijk mislukt...

[Luc Gilgemyn]

Om de nieuwe periode te starten, Sisyrinchium laetum, iets kleiner van bloem dan S. macrocarpum

Sisyrinchium laetum is een prachtige soort...Luc. Mijn exemplaar is na afgelopen winter niet meer teruggekomen. Maar het heeft talloze zaailingen achtergelaten, die ik waarschijnlijk moet oppotten.

Dank je Thomas, ik heb net vorige week een aantal één- en tweejarige zaailingen opgepot!  De bezoekers aan onze bijeenkomsten in Gent komend winterseizoen kunnen er wel bij varen...