Bijzondere planten die de uitdaging van onze hobby vormen

[Thomas Eckert]

Astragalus utahensis...nog erg klein (afgelopen winter gezaaid)... maar hoop doet leven. 🤞

Ik heb ze vroeger wel eens in bloei gehad in pot en in de kas ....Super mooi als ze bloeien . Niet te lang wachten met uitplanten Thomas want eens ze wat groter worden laten ze zich nog moeilijk verplanten! Ze maken een lange penwortel ....

Ik weet dat de verschillende Astragalus-soorten over het algemeen een lange penwortel vormen... net als veel andere betoverende planten van deze habitat. Maar ik zal nog even moeten wachten... want ik kan vreemd genoeg geen groei waarnemen. Hij staat letterlijk stil... en dat bezorgt me een beetje hoofdpijn. Hetzelfde geldt voor mijn enige exemplaar van
Astragalus coccineus (foto)... die hoort voor mij thuis in de categorie "heilige graal". De plant ziet er al weken zo uit... hij groeit niet naar boven en niet naar achteren. Vreemd. 🤔

Toch ben ik dankbaar dat ik überhaupt zulke zeldzame planten kan uitproberen...

[Luc Scheldeman]

Het leven van een alpiene planten kweker is soms onvoorspelbaar. De zeldzame Linum elegans groeide voorheen in een kleine trog maar overleefde ons laatste natte voorjaar niet. Ondanks dit verlies heeft de plant kans gezien zich ondergronds te ontwikkelen en verschijnt nu tussen enkele stenen op het terras. Een mirakel.

Een spontane zaailing dus ?

[Thomas Eckert]

.. De situatie is echter heel anders bij een soort die voor mij een van de beste is die het noordelijk halfrond te bieden heeft... Synthyris pinnatifida var. lanuginosa. Deze kleine schoonheid groeit uitsluitend in de Olympic Mountains op het gelijknamige schiereiland in de staat Washington.

Zo'n zes of zeven jaar geleden had ik de eer om een bloeiend exemplaar te hebben.

Nu heb ik afgelopen herfst vers wild zaad ontvangen. De resulterende jonge plant ontwikkelt zich uitstekend.🤞

Voor mij is het "blauwe Mauritius" 😂

[Kris De Raeymaeker]

Het leven van een alpiene planten kweker is soms onvoorspelbaar. De zeldzame Linum elegans groeide voorheen in een kleine trog maar overleefde ons laatste natte voorjaar niet. Ondanks dit verlies heeft de plant kans gezien zich ondergronds te ontwikkelen en verschijnt nu tussen enkele stenen op het terras. Een mirakel.

Heel merkwaardig Ger maar nog maar eens een bewijs dat onze planten zich niet laten dwingen en liefst van al nog zelf een plekje kiezen ...
Of ook dat onze planten er toch alles aan doen om te overleven en het geslacht verder te zetten .
Denk je dat het via uitlopers is of is er een kans dat het een zaailing is zoals Luc ook bemerkt ? Want als het  uitlopers zouden zijn heeft hij toch wel wat weg afgelegd ?  In ieder geval een mooie gift van moeder natuur en duidelijk een bewijs dat hij bij jou wil blijven .  Ik vermoed dat je hem op een geschikt moment gaat proberen te bevrijden en opnieuw een plekje gaat geven in één van je overgebleven trogjes?

[Kris De Raeymaeker]

.. De situatie is echter heel anders bij een soort die voor mij een van de beste is die het noordelijk halfrond te bieden heeft... Synthyris pinnatifida var. lanuginosa. Deze kleine schoonheid groeit uitsluitend in de Olympic Mountains op het gelijknamige schiereiland in de staat Washington.
Zo'n zes of zeven jaar geleden had ik de eer om een bloeiend exemplaar te hebben.
Nu heb ik afgelopen herfst vers wild zaad ontvangen. De resulterende jonge plant ontwikkelt zich uitstekend.🤞
Voor mij is het "blauwe Mauritius" 😂

Wat een super plant Thomas !!! Zowel het mooie blad als de kleur van de bloemen ...Die heb ik nog nooit eerder aangeboden gezien en ook nog nooit geprobeerd . Een naam die ik zeker ga onthouden en op mijn lange wishlist zetten 

[Kris De Raeymaeker]

Ik weet dat de verschillende Astragalus-soorten over het algemeen een lange penwortel vormen... net als veel andere betoverende planten van deze habitat. Maar ik zal nog even moeten wachten... want ik kan vreemd genoeg geen groei waarnemen. Hij staat letterlijk stil... en dat bezorgt me een beetje hoofdpijn. Hetzelfde geldt voor mijn enige exemplaar van
Astragalus coccineus (foto)... die hoort voor mij thuis in de categorie "heilige graal". De plant ziet er al weken zo uit... hij groeit niet naar boven en niet naar achteren. Vreemd. 🤔
Toch ben ik dankbaar dat ik überhaupt zulke zeldzame planten kan uitproberen...

Ik denk dat er heel wat planten in deze periode  toch stilaan wat gaan afremmen qua groei Thomas ...? Ze hebben hun hoofdgroei wel gehad nu denk ik ? Of ben ik mis ? Astragalus coocineus is inderdaad een super plant !!!

[Ger van den Beuken]

Het leven van een alpiene planten kweker is soms onvoorspelbaar. De zeldzame Linum elegans groeide voorheen in een kleine trog maar overleefde ons laatste natte voorjaar niet. Ondanks dit verlies heeft de plant kans gezien zich ondergronds te ontwikkelen en verschijnt nu tussen enkele stenen op het terras. Een mirakel.

Helemaal niet merkwaardig als je weet hoe L.elegans groeit met zoveel uitlopertjes ondergronds, maar dan wel als de soort het naar de zin heeft. Helemaal niet lastig om te vermelden dat het gaat om een uilopertje, temeer omdat tijdens al de jaren dat ik de soort kweek nooit een enkele zaad heb kunnen aantreffen. Ook is het vrij duidelijk omdat de plek waar deze spruit het levenslicht ziet pal opkomt slechts een aantal cmers van de plek waar de trog stond. Echter al bij al een volkomen verrasing maar welkom temeer omdat deze soort bijna nooit wordt aangeboden.
Heel merkwaardig Ger maar nog maar eens een bewijs dat onze planten zich niet laten dwingen en liefst van al nog zelf een plekje kiezen ...
Of ook dat onze planten er toch alles aan doen om te overleven en het geslacht verder te zetten .
Denk je dat het via uitlopers is of is er een kans dat het een zaailing is zoals Luc ook bemerkt ? Want als het  uitlopers zouden zijn heeft hij toch wel wat weg afgelegd ?  In ieder geval een mooie gift van moeder natuur en duidelijk een bewijs dat hij bij jou wil blijven .  Ik vermoed dat je hem op een geschikt moment gaat proberen te bevrijden en opnieuw een plekje gaat geven in één van je overgebleven trogjes?

[Kris De Raeymaeker]

Het leven van een alpiene planten kweker is soms onvoorspelbaar. De zeldzame Linum elegans groeide voorheen in een kleine trog maar overleefde ons laatste natte voorjaar niet. Ondanks dit verlies heeft de plant kans gezien zich ondergronds te ontwikkelen en verschijnt nu tussen enkele stenen op het terras. Een mirakel.

Heel merkwaardig Ger maar nog maar eens een bewijs dat onze planten zich niet laten dwingen en liefst van al nog zelf een plekje kiezen ...
Of ook dat onze planten er toch alles aan doen om te overleven en het geslacht verder te zetten .
Denk je dat het via uitlopers is of is er een kans dat het een zaailing is zoals Luc ook bemerkt ? Want als het  uitlopers zouden zijn heeft hij toch wel wat weg afgelegd ?  In ieder geval een mooie gift van moeder natuur en duidelijk een bewijs dat hij bij jou wil blijven .  Ik vermoed dat je hem op een geschikt moment gaat proberen te bevrijden en opnieuw een plekje gaat geven in één van je overgebleven trogjes?

Helemaal niet merkwaardig als je weet hoe L.elegans groeit met zoveel uitlopertjes ondergronds, maar dan wel als de soort het naar de zin heeft. Helemaal niet lastig om te vermelden dat het gaat om een uilopertje, temeer omdat tijdens al de jaren dat ik de soort kweek nooit een enkele zaad heb kunnen aantreffen. Ook is het vrij duidelijk omdat de plek waar deze spruit het levenslicht ziet pal opkomt slechts een aantal cmers van de plek waar de trog stond. Echter al bij al een volkomen verrasing maar welkom temeer omdat deze soort bijna nooit wordt aangeboden.

Bedankt voor de toelichting Ger ! Dat is alleszins waardevolle informatie voor de liefhebber !!

[Thomas Eckert]

Omdat Astragalus, Oxytropis en Trifolium tot dezelfde familie (Fabaceae) behoren, wil ik ze in dit onderwerp als een gemeenschappelijke categorie vermelden. Ik denk dat ze allemaal zeer zelden worden aangeboden en daarom ook zelden worden gekweekt... tenminste hier in Duitsland. We zouden er alles aan moeten doen om er meer van in onze tuinen te krijgen.

Een goed voorbeeld is Oxytropis megalantha, die endemisch is voor Hokkaido. Drie jaar geleden kreeg ik zaden van mijn goede vriend Gerrit Ejkelenboom en vandaag laat hij zijn eerste bloem zien. Dank je wel Gerrit...;-)

De tweede foto toont een eenjarige zaailing van Trifolium attenuatum, die inheems is in het zuiden van Colorado en New Mexico.

[Kris De Raeymaeker]

Omdat Astragalus, Oxytropis en Trifolium tot dezelfde familie (Fabaceae) behoren, wil ik ze in dit onderwerp als een gemeenschappelijke categorie vermelden. Ik denk dat ze allemaal zeer zelden worden aangeboden en daarom ook zelden worden gekweekt... tenminste hier in Duitsland. We zouden er alles aan moeten doen om er meer van in onze tuinen te krijgen.
Een goed voorbeeld is Oxytropis megalantha, die endemisch is voor Hokkaido. Drie jaar geleden kreeg ik zaden van mijn goede vriend Gerrit Ejkelenboom en vandaag laat hij zijn eerste bloem zien. Dank je wel Gerrit...;-)
De tweede foto toont een eenjarige zaailing van Trifolium attenuatum, die inheems is in het zuiden van Colorado en New Mexico.

Inderdaad Thomas ....Vroeger was er nog een tijd dat de Amerikaanse  Astragalus en Oxytropis soorten nog wel op de tafels stonden voor verkoop op de beurs in Utrecht . O.a. Frits Litjens had ze altijd .Maar we weten ook dat de commerciële  bronnen voor zaden van dit soort planten zo goed als weg gevallen is .Ik heb hier 1 Trifolium die ik vorig jaar in Utrecht kon scoren bij een Deense liefhebber . Goed dat er dus nog liefhebbers zijn die deze soort trachten verder te kweken 

[Thomas Eckert]

Heel goed... Kun je me vertellen welke ondersoort Trifolium je hebt kunnen bemachtigen??

[Frankie Wulleman]

.. De situatie is echter heel anders bij een soort die voor mij een van de beste is die het noordelijk halfrond te bieden heeft... Synthyris pinnatifida var. lanuginosa. Deze kleine schoonheid groeit uitsluitend in de Olympic Mountains op het gelijknamige schiereiland in de staat Washington.

Zo'n zes of zeven jaar geleden had ik de eer om een bloeiend exemplaar te hebben.

Nu heb ik afgelopen herfst vers wild zaad ontvangen. De resulterende jonge plant ontwikkelt zich uitstekend.🤞

Voor mij is het "blauwe Mauritius" 😂

Ik moet Kris bijtreden, Thomas, geweldig mooie plant is dat! De bloemen zijn knap, maar het loof is zowat nog mooier! Heel apart.

[Frankie Wulleman]

Astragalus exscapus is een soort die endemisch is in centraal Europa. Ik kon een aantal zaailingen opkweken. Benieuwd hoe deze zich zal verder ontwikkelen?

[Ger van den Beuken]

.. De situatie is echter heel anders bij een soort die voor mij een van de beste is die het noordelijk halfrond te bieden heeft... Synthyris pinnatifida var. lanuginosa. Deze kleine schoonheid groeit uitsluitend in de Olympic Mountains op het gelijknamige schiereiland in de staat Washington.
Zo'n zes of zeven jaar geleden had ik de eer om een bloeiend exemplaar te hebben.
Nu heb ik afgelopen herfst vers wild zaad ontvangen. De resulterende jonge plant ontwikkelt zich uitstekend.🤞
Voor mij is het "blauwe Mauritius" 😂

Wat een super plant Thomas !!! Zowel het mooie blad als de kleur van de bloemen ...Die heb ik nog nooit eerder aangeboden gezien en ook nog nooit geprobeerd . Een naam die ik zeker ga onthouden en op mijn lange wishlist zetten 

Een van die soorten die altijd heb willen kweken hetgeen me nooit is gelukt. Ik ken alleen afbeeldingen uit de natuur maar als ik dit zie? Ongelooflijke schoonheid, de combinatie van hemelsblauw met zilver grijs blad. Super. Hopelijk niet kortlevend in ons klimaat.

[Thomas Eckert]

Hartelijk dank aan iedereen voor de vriendelijke woorden over Synthyris pinnatifida var. lanigunosa.

Ik heb net de oude catalogi van Arctic Alpine Garden nog eens bestudeerd... het was 2015 toen ze een keer werden aangeboden. Wat vliegt de tijd toch snel. Toen lag mijn focus nog vooral op de alpenflora van Nieuw-Zeeland.

Ik herinner me dat ik toen drie exemplaren kocht. Het jaar daarop bloeide één van de drie planten daadwerkelijk. Ik heb hem nog twee of drie jaar in leven kunnen houden voordat het extreme klimaat en een klein ongelukje van mijn kant tot zijn ondergang leidden. Het zaad kwam zeker van Alplains. Ik heb nooit meer een aanbieding voor zaden kunnen vinden.

Deze endemische soort bloeit erg vroeg in zijn natuurlijke habitat... terwijl de sneeuw nog aan het smelten is. Daarna rijpen de zaden relatief snel. Het lijkt dus een kwestie van geluk om er goed zaad van te verzamelen. Vooral omdat late sneeuwval de groei kan bemoeilijken.

Conclusie... hoe lang ik ze hier ook kan houden, het blijft een genoegen en een eer om zulke schatten van dichtbij te kunnen zien. Ik houd jullie op de hoogte... in welke richting het zich ook ontwikkelt.

Er zijn een handvol planten die heel bijzonder zijn en vaak buiten bereik blijven... dus ik zou deze synthyris op één lijn zetten met Gentiana urnula en Notothlaspi rosulatum... als ze het toelaten. 🙈