Ik durf te stellen, dat er weinig plekken te vinden zijn, waar het slakkenprobleem zo nijpend als is in mijn tuin. Ik woon direct op de zeebodem in Flevoland. De meeste huizen in de provincie zijn gebouwd op opgespoten grond. (een allegaartje van zand, veen en klei) Zo niet onze wijk. Alle adviezen, die je kunt vinden over de slakkenbestrijding, zoals bier, schelpen, koffieprut, zelfs glas, zijn lachertjes. Ik heb alles geprobeerd. Zelfs een Berlijnse muur om mijn rotstuin. Slakkenkorrels zijn op last van de overheid veranderd van vergif tot nu extra voedsel. Koop het maar niet, er is geen werking. Er restte mij nog maar een middel, de biologische bestrijding dmv aaltjes, nematoden. Ik heb dat nu maar eens gedaan. De hoge kosten ervan weerhielden mij aanvankelijk. Miljoenen aaltjes, voor het oog niet zichtbaar - het leek wel poeder - (misschien was het wel poeder) vermengd met veel water uitgesproeid bij valavond, bij milde temperaturen, de grond van tevoren bevochtigd. In de beschrijving stond een zinnetje: "Bij onvoldoende werking na 6 weken herhalen". Hoezo, zou het dan niet kunnen werken? En moest ik dan opnieuw te veel geld besteden? Jaha, ze zijn sluw, die gasten van de aaltjes. U raadt het wellich al: Het werkte van geen meter.
Opbijgevoegde foto ziet u het lijk van een slak. Gisteravond door mij betrapt, samen met een ander bij het toetakelen van een Campanula bellidifolia, die er helemaal niet bella meer uitziet en zijn folia al helemaal niet. De slak, die er helemaal niet hoorde te zijn. Nematoden en slakkenkorrels, hij lachte er om...nou ja even dan.
Wat nu te doen: Er blijft maar een ding over: Zoals het Engelse gezegde: If you can't beat them, join them. Vrij vertaald: Als je ze niet kunt verslaan, accepteer ze maar en verzet je niet. Dus kweek geen C bellidifolia meer. Ondertussen heb ik al kennis van een lange lijst van planten, die niet slakbestendig zijn. Zeg maar: een rode lijst. En die gewoon niet meer kweken. Weg alle ergernis en frustratie (hoop ik)