Ne schone Veronica, Frankie, prachtig blauw, net als de lucht als de zon schijnt en er geen wolkje te bekennen is in de Veronica-blauwe lucht.
Vandaag was de dag mensen, vandaag is mijn tufburcht plechtig ingewijd, nee, niet door de gouverneur van Oost-Vlaanderen, die spijtig genoeg niet kon komen, maar wel door de onder-burgemeester van Melle in hoogsteigen persoon. Hij had zijn sjerp mee en hij heeft, onder massale belangstelling van de lokale boeren die net het aroma van de plaatselijke blauwe lucht kwamen verstevigen met hun mestkarren waardoor dit heuglijke gebeuren een onverbloemd, landelijk karakter kreeg, het lint met zijn gouden schaar doorgeknipt. De eerste bewoners van de tufbucht kregen hierna de eer hun woonplaats te betreden.
De eerste, fiere bewoner is de heer genaamd Androsace hirtella. Hij betrad een woonplaats met uitzicht op het zuiden en beschikt bovendien over een overdekt terras.
Zijn neef, een beetje een bastaard, maar hou het stil, de heer luisterend naar de naam Androsace hirtella x vandellii, heeft een woning meer gericht naar het westen, maar hoeft niet onder te doen voor Mr. hirtella, want eveneens was het overdekt terras bij de opties inbegrepen.
Eveneens een appartement op het zuiden, is in het fiere bezit van juffrouw Draba longisiliqua, al heeft ze een teruggetrokken bestaan.
Niet ver vandaan van Mr. hirtella x vandellii, is Mr Saxifraga Jaromir ingetrokken in een dakappartement, vandaar kan hij zijn favoriete hobby, namelijk sterren kijken, tot volle glorie uitoefenen.
De vierde en voorlopig laatste verse bewoner van deze gigantische burcht is Mevrouw Saxifraga Allendale Dream. Haar intieme optrekje heeft een prachtige ligging. Ze is een ochtendpersoon in hart en nieren en haar motto : 'morgenstond geeft goud in de mond', vandaar dat haar leefruimte uitziet op de prille ochtendzon.
Beste mensen, er zijn nog massaal plaatsen in deze tufburcht aanwezig, zegge het voort, toffe bewoners zijn altijd welkom ...
