Wallischer Alpen

[Frankie Wulleman]

Ik moet Gerrit bijtreden, Pim, hele mooie plaatjes die je hebt gemaakt. Vooral A. helvetica heb je op sublieme wijze vereeuwigd 
Aan de foto's te zien heb je daar een prachtige tijd meegemaakt.

[Gerrit Eijkelenboom]

Een Androsace soortje die ik niet thuis kon brengen was al enige tijd uitgebloeid helaas.
Wellicht heeft iemand een idee om welke soort het op de onderste 2 fotootjes betreft?

Zou ik een suggestie kunnen doen. Androsace pubescens? zachtharig mansschild? "Vlakliggende losse kussens, lancetvormige blaadjes bedekt met haren van 0,4mm. Bladeren 4 tot 10mm lang. stomp uiteinde. Wallische  tot Berner Alpen. 2000-3700m, in spleten, tussen kalkrotsen."

[Pim Hols]

Een Androsace soortje die ik niet thuis kon brengen was al enige tijd uitgebloeid helaas.
Wellicht heeft iemand een idee om welke soort het op de onderste 2 fotootjes betreft?

Zou ik een suggestie kunnen doen. Androsace pubescens? zachtharig mansschild? "Vlakliggende losse kussens, lancetvormige blaadjes bedekt met haren van 0,4mm. Bladeren 4 tot 10mm lang. stomp uiteinde. Wallische  tot Berner Alpen. 2000-3700m, in spleten, tussen kalkrotsen."

Bedankt voor jullie lovende woorden, heren. 
Ik ben overtuigd van je voorstel, met de complete determinatie Gerrit, hartelijk dank voor je snelle en enthousiaste respons. 

[Pim Hols]

Het is nog steeds woensdag 10 augustus en knap zonnig weer.
Ik kwam diverse exemplaren tegen van Ranunculus alpestris, de Alpenranonkel. Maar vooral uitgebloeide plantjes. De hoofdbloeiperiode leek al voorbij, alhoewel Thieme's Alpenflora aangeeft dat de bloei in juni - september valt.
Gelukkig waren enkele planten mij goed gezind en toonde hun zomerpracht.

[Pim Hols]

Saxifraga androsacea, Mansschild Steenbreek, heb ik helaas niet in bloei gespot. In tegenstelling tot de vakantie in de Dolomieten. Wellicht niet overal gezocht.
Komt overigens in hetzelfde biotoop voor als de Alpenranonkel. Op kalkrijke wat vochtige puingrond en de stenige bergweide.

[Kris De Raeymaeker]

Ondanks dat het augustus was heb je daar toch nog aardig wat gezien Pim ! Het ziet er allemaal goed uit maar de Androsace-kussens spreken natuurlijk toch net iets meer tot de verbeelding !  Alhoewel ik ook de Ranunculus wel erg mag ...

[Pim Hols]

Saxifraga aizoides, de Gele Bergsteenbreek kwam ik ook hier weer tegen. Die komt natuurlijk in behoorlijke aantallen.
Het donker gekleurde, naar rood toe neigende  vruchtbeginsel, vind ik altijd weer bijzonder en opvallend. Eveneens vooral op kalkhoudende, doorsijpelende stenige grond. Dikwijls op puin en rolgesteente volgens de Alpenflora. Het klopte als een bus.

[Pim Hols]

Saxifraga exarata, de gegroefde Steenbreek, met haar fijn geconstrueerde bloemen, bracht nog wel een aantal bloeiende exemplaren teweeg.
Stelt kalk weer niet op prijs.  Wel een enigzins vochtige, maar zonnige lokatie.

[Pim Hols]

Nog enkele plaatjes van Saxifraga exarata.

[Pim Hols]

Hieronder een Saxifraga specie die ik niet thuis kon brengen, maar wel eentje met zeer aantrekkelijk bekalkte randjes.
Wie het weet mag het zeggen.

[Pim Hols]

Saxifraga paniculata te kust en te keur.
Het blijft een prachtig gezicht, die mooie polletjes met rozetten, zo solitair op een rotsblok. En als je er dan bij nadenkt aan wat voor elementen die dan worden blootgesteld, neem ik daar mijn petje voor af.

[Pim Hols]

Op dit moment klinkt er een behoorlijke hagelbui tegen de ramen. Een vluchtige blik naar buiten vertelt mij dat de tuin even schuil gaat onder de witte ijsballetjes.
Meteen gaan mijn gedachten uit naar de tere zaailingen, buiten in de trogjes, die onlangs net hun eerste kiemblaadjes hebben gevormd. Ik hoop stellig dat dat goed zal aflopen.
Maar dat even terzijde.
Waar ik de laatste vakanties toch ook een zwak voor heb gekregen (maar waar eigenlijk niet voor,) is Sedum atratum, de Donkere Muurpeper. Je loopt er namelijk gauw aan voorbij.
Maar bekijk die prachtieg bloeiwijze eens. 'K heb voorzichtig war zaad kunnen bemachtigen. Eens kijken of dat aanslaat.

[Pim Hols]

Saxifraga muscoides, Mos-Steenbreek, was eveneens van de partij.
Schijnt hoofzakelijk op grote hoogte te vertoeven vanaf zo'n 2400 meter.

[Pim Hols]

Saxifraga exarata subspecie moschata lijkt qua rozetblaadjes enigzins op het voorgaande familielid, maar de bloem is toch behoorlijk verschillend.
Gelukkig bloeide dit soortje nog volop op betreffende lokatie en kwam in redelijke aantallen voor.

[Pim Hols]

Saxifraga oppositifolia, Zuiltjessteenbreek, groeide ook hier behoorlijk welig, maar wel compact.
Ik ben, naar ik inschat, behoorlijk oude(re) exemplaren tegengekomen.
De hoofdbloei behoorde al tot de verleden tijd, maar de grote matten van compacte rozetjes maakten veel goed.