Vroeger in mijn kinderlijke tijd hield ik me bezig met kaartenhuisjes bouwen, legokastelen, puzzels maken, kampen bouwen en wie weet bij God wat nog meer ...
Crevice gardening is inderdaad een grote zware puzzel, al was de zwaarste puzzel wel mijn muur.
Ach ja, die marmer rotstuin was ik al vergeten, maar daar kreeg ik de hulp van een rupskraan.
Op die plaats waar ik van die enorme chaos een wat meer deftige chaos wil bewerkstelligen, stonden vroeger wat zomerbloemekes (geen gras), zoals vlijtig liesje en begoniaatjes. Ik moest dan regelmatig wieden en in de winter was het ook een beetje een chaos.
Nu zal er binnenkort geen werk meer aan zijn.
Vroeger moest je je benen bijna breken om de vensters te kuisen (op die plaats was het nogal steil naar beneden en dus moeilijk om een ladder stevig te plaatsen). Nu kruip je op de stevige rotstuin en kan je zonder moeite aan het hoogste stuk van de venster, zonder een ladderke.
Wat is mijn madam blij, zeker als ik het ga doen ....
Pfff, nog een ton of twee zand te gaan ....
Het zijn telkens kruiwagens van meer dan honderd kg die ik honderd meter verder moet rijden.
Nu ja, gratis powertraining. En dat zand kan ik nog heel goed bezigen.
Het wordt wel tijd dat het weg is. De honden spelen er graag in en dan ligt gans de veranda vol met zand.
Mijn madam is dan wel niet zo blij.
Als ik de veranda zelf uitveeg, krijg ik wel geen veeg uit de pan.
Ik ben dus ook blij, nu is heel het stuk grond aan de oostkant van het huis allemaal rotstuin.
Tien meter lang op twee en een halve meter breed (schat ik).
Er zijn zelfs al mensen komen vragen of ze wat stenen mogen hebben.
Die denken waarschijnlijk dat het hier een soort steengroeve is. Misschien hebben ze wel gelijk.
Het was voor een kunstwerk op te vijzen of zo iets.
Ik heb ze natuurlijk warm proberen te maken voor rotsplanten.
