EINDELIJK zal je wellicht zeggen.
We zijn aan het einde gekomen van ons alfabet, maar zeker niet van ons latijn ....
We kunnen eenvoudigweg niet eindigen zonder ons 'Winifred', de 'moeder' van vele Saxen.
1/ Hier zie je 'Winifred' op haar marmersteen, met toch een paar andere Saxen waar ze moeder van is.
2/ Deze onverlaat komt hier tussen piepen en roept 'ik ben de laatste, want mijn naam begint met een Z ! '
Dus jawel, Saxifraga x laeviformis 'Zlaty Kun' staat hier even tussen.
3/ Saxifraga 'Winifred' in maansteen.
4/ Saxifraga 'Winifred' in marmer.
Er zijn natuurlijk nog massa's Saxen uit het grote alfabet die ik niet getoond heb. Waarom ?
Ha, ha, omdat ik ze niet heb.
Of omdat ik er geen zin in had.
Of omdat ik er al foto's van getoond had (natuurlijk waren er Cumulus uitzonderingen ....
Of omdat ze in het moeras van de Saxen gezonken waren, behalve dan Titanic.
Pfff, ik trok me niet aan dat ze klein waren, of te weinig bloemen hadden. Waarom zouden die niet getoond mogen worden ?
De volgende jaren zal ik ook wat van dat Saxen alfabet tonen, maar dan meer foto's van Saxen waar ze thuishoren : in de rotstuin.
Of in een of andere steen ....
Er zullen natuurlijk ook nog Saxen in potten te zien zijn.
Ofwel zullen het dan showbeesten zijn, ofwel terug kleine kleinoden, omdat ze voor mij nieuw zijn en ik ze dan liever het leven in een stenen pot toevertrouw.
Nieuwe zullen er altijd wel zijn.
Misschien maak ik er wel zelf ....
Maar bij mij zal wellicht 'Cumulus' de vader worden ...
Doei.
