Bloei in juni 2010

[Pim Hols]

De Saponaria pumila bloeit nu volop en voor de Ramonda myconi 'Alba' zit de bloei er bijna op.

[Pim Hols]

Jammer dat de fijne bloemetjes van Talinum okanoganense slecht één dag het licht zien. Je moet er snel bij zijn om er enkele ogenblikken van te kunnen genieten.

[Frankie Wulleman]

Mooie reeksen,Luc en Pim. Die Campanula grossheimi heb ik ook, Luc. Ik heb die ooit nog gezaaid met zaad afkomstig van de NRV, onder de naam C. betulifolia. Tot op heden wist ik dus niet de correcte naam tot ik nu die van jouw zag. Ik heb 2 exemplaren, één in een kleine trog die dezelfde hoogte heeft van jouw plant en ééntje in een pot die toch wel 30 cm hoog komt. Misschien bastaardering?

[Kris De Raeymaeker]

Wat vind je van deze 5 jaar oude Diplarrhena latifolia uit Tasmanië?

Aardig plantje Pim .Voor mij een nobele onbekende en je voelt me misschien al komen?Kan je er  ons wat meer vertellen ? 

[Kris De Raeymaeker]

Nog véél lager is Minuartie caucasica - echt een heel erg laag kussentje.  Dit plantje (foto's 1 en 2) staat al zo'n 6 of 7 jaar op die plek en produceerde vorig jaar voor het eerst twee bloempjes.  Dit jaar is het al wat meer.  Wie weet wat er mij volgend jaar te wachten staat... 

Bij mij staat hij in de tuf en daar is hij toch wat minder mooi groen en eerder wat geler van blad.Staat er nu ongeveer 4 jaar schat ik ,en dit jaar een 4-tal bloemetjes. 

[Pim Hols]

Wat vind je van deze 5 jaar oude Diplarrhena latifolia uit Tasmanië?

Aardig plantje Pim .Voor mij een nobele onbekende en je voelt me misschien al komen?Kan je er  ons wat meer vertellen ? 

Het is een geslacht uit Australië en Tasmanië uit de Irisfamilie. Op de kop getikt bij de toenmalige kwekerij Alpine van Koos van Dijk zo'n 5 jaar terug.
Het is een plant die je niet neemt vanwege de stevige lange zwaardvormige bladeren. De plant wordt ca. 40 cm hoog en de bloemstengels steken daar nog iets boven uit. Dus wel iets ruimte gewenst (iets wat ik niet veel heb). Ik heb hem in de halfschaduw staan. Zonnig zou ook nog wel kunnen. De plant staat niet te droog in met iets compost verrijkte doorlatende grond. De plant begint rond deze tijd te bloeien met meerder bloemen per stengel. Ik heb hem naast enkele geraniums staan, dan valt het oude (dorre) blad van vorig jaar niet zo op. Maar ik heb hem eigenlijk voor de fraaie bloeiwijze.

[Luc Scheldeman]

Mooie reeksen,Luc en Pim. Die Campanula grossheimi heb ik ook, Luc. Ik heb die ooit nog gezaaid met zaad afkomstig van de NRV, onder de naam C. betulifolia. Tot op heden wist ik dus niet de correcte naam tot ik nu die van jouw zag. Ik heb 2 exemplaren, één in een kleine trog die dezelfde hoogte heeft van jouw plant en ééntje in een pot die toch wel 30 cm hoog komt. Misschien bastaardering?

Ik heb de plant van Eddy T. onder deze naam gekregen. Ik vind die naam echter niet terug in mijn literatuur.

[Jozef Lemmens]

Pim en Frankie, Ik ben met mijn boeken de tuin ingewandeld, en kan maar tot 1 besluit komen en dit is dat mijn plant een vorm moet zijn van C. cochlearifolia.

Campanula grossheimii komt uit de Kaukasus en zou stengels moeten hebben van ongeveer 15 cm.

[Frankie Wulleman]

Het zij zo Jef, einde discussie.
Hier nog eens de evolutie van enkele planten die enige tijd terug in bloei kwamen. Als eerste Calandrinia umbellata die door de warmte van de laatste dagen op zijn mooist staat. Een beetje zomerwarmte heeft deze plant echt wel nodig.
Als tweede nog eens Scutellaria sevanensis die nu eveneens een echte blikvanger is. Op de laatste foto is dit nog beter te zien, nu in samenspel met de  stijlvolle Delphinium likiangense die ook nog steeds massa's azuurblauwe bloemen produceert.

[Frankie Wulleman]

Stilaan beginnen meerdere campanula's te bloeien. Als eerste Campanula pulloides G.F. Wilson waarvan de slakken heel graag een blaadje lusten.
De tweede soort (laatste twee foto's) heb ik nog aangeschaft onder de naam : Campanula khasiana. Ik ben niet zeker of dit correct is. Het betreft een tweejarige soort, zo'n 40-50 cm hoog met nogal harig, ietwat irriterende bladeren en stengels. Na  de bloei wordt overvloedig veel fijn zaad gevormd, zodat wieden het jaar erop zeker wenselijk is. Door zijn hoogte staat hij voorin de rotstuin. De slakken lusten hem helemaal niet.

[Frankie Wulleman]

Nog eens een penstemon in bloei: Penstemon pinifolius, voor een zonnig en droog plekje in de rotstuin.
De derde foto toont Silene rupestris. Bij mij staat hij in de rotstuin, maar door zijn kleine gestalte hoort hij eigenlijk thuis in een trog. Komt van nature voor op zure gronden.
De laatste foto is de bloem van Viola corsica.

[Luc Scheldeman]

Twee Campanula's. De witte wordt eigenlijk te hoog voor de rotstuin (zo'n 40 cm). Zou ik eens moeten weghalen. De andere is vermoedelijk C. cochlearifolia. Een mooi klompje ondertussen.

Ik heb de discussie op het moment zelf niet gevolgd, maar de tweede foto toont nagenoeg zeker C. cochlearifolia, hoezwel het moeilijk is om op dergelijke foto afmetingen in te schatten.
De vorm van de klok is variabel tussen verschillende selecties en eigenlijk geen goed determinatiegegeven.
De selecties die ik staan heb breiden zich inderdaad traag uit via ondergrondse uitlopers maar dit is terug verschillend naargelang de standplaats waar ze staan.

[Pim Hols]

Net in bloei gekomen;
Pterocephalis depressum en Sisyrinchium californicum .

[Pim Hols]

Juni, Campanulamaand met:

Campanula x wockei 'Puck'
Campanula raineri
Campanula cochlearifolia
Campanula rotundifolia

[Kris De Raeymaeker]

Juni, Campanulamaand met:
Campanula x wockei 'Puck'
Campanula raineri
Campanula cochlearifolia
Campanula rotundifolia

Vrolijke bende Pim ,die Campanula's.Campanula raineri heb ik op tuf en dat vind ik tot op heden geen groot succes...zo zie je maar !