Dan bereik ik stilaan de bergkam. Wat een fenomenaal uitzicht heb je hier.
Op de tweede foto zie je het stadje Brig met daarachter de Rhonevalei.
Op de laatste foto zie je zelfs een glimp van de Aletschgletsjer.
Ik kwam hier op deze bergkam zo rond 8 h. 30 aan en ik meende dat ik hier helemaal alleen zou zijn. Neen hoor, op een groot rotsblok zat daar een man, ik schat zo rond de 70 zijn pistolets op te eten. Onmiddellijk vroeg ik mij af hoe die hier zo vroeg al kon zijn. Je moet weten dat hier geen autoweg naar toe loopt en ook geen kabellift. Hij was dus nog veel vroeger dan ik de beklimming begonnen. Ik geraakte met hem aan de praat want hij kon gelukkig een beetje Engels. Hij wist me te vertellen dat hij een inwoner van Brig is en hij hier regelmatig komt om van de stilte te genieten. Wanneer hij na zijn ontbijt vertrok zag ik aan de snelheid waarmee hij zijn tocht verder zette langs de rotsige bergkam, hij over een buitengewone conditie beschikte. Daar kon ik toch wel een puntje aan zuigen. Berglucht moet toch wel gezond zijn, hé?