Bijzondere planten die de uitdaging van onze hobby vormen

[Kris De Raeymaeker]

Ik heb net dit jaar een exemplaar van Linum suffruticosum 'Spanish Sun' op de kop getikt Eberhard, het plantje heeft goed aangepakt maar bloeit nog niet, wellicht nog te jong.   Afwachten of het volgend jaar zo ver is.

Kun je ons vertellen waar je de 'Spaanse zon' hebt gekocht, Luc?

Ik heb er ook eentje staan, Eberhard. Ik heb hem ook dit voorjaar aangeschaft op de rotsplantenbeurs in Utrecht. Wellicht heeft Luc hem ook daarvandaan. Ik heb er nog even het eitket bijgevoegd, maar kan me niet onmiddellijk herinneren bij wie het was. Hij staat buiten in de rotstuin op een hoog gelegen zonnige plaats. Een afscherming in de winter tegen de regen lijkt me geen overbodige luxe?

Op tijd stekken mannen ......

[Eberhard Prößdorf]

Dit is ook zo een legendarische plant Eberhard ! Blij dat je hem in deze topic toevoegt ! Ik zoek deze al zowat 20 jaar en kon hem nog niet vinden ....   Ik zag deze geweldige plant  recent in diverse Tsjechische tuinen maar kon nergens een plantje voor verkoop vinden . En toch heb ik blijkbaar niet goed gekeken want Luc heeft er wel eentje gevonden    Wat overigens van harte gegund is .
O.a. bij Jiri stond er een exemplaar te bloeien zin zijn tuin (zie foto ) 
Ik heb wel vroeger een vorm van Linum suffruticosum in de rotstuin gehad (in tufsteen ) maar heb die op den duur verwijderd omdat die te groot werd  Ik denk dat het ging om : Linum suffruticosum subsp. salsoloides. Maar die groeide veel losser en werd nogal breed . Zeker geen makkelijke plant die Linum 'Spanish Sun' ! Ik hoorde van Kirsten Andersen uit Denemarken , toch ook een top kweekster , dat zij ook deze soort was kwijt geraakt en ze had er meerdere van ..

Bedankt voor de informatie, Kris!
Maar ook Nototriche macleanii. Deze heb ik ook een paar jaar in het alpenhuis gehad tot hij ook doodging door te veel zomerhitte. Maar het is een prachtige plant!

[Ger van den Beuken]

Nototriche macleanii komt uit Peru en kan bij ons  alleen worden gekweekt in pot in een alpine house of constant onder een afdak . Het is alweer van 2015 geleden dat ik hem nog is in bloei had .(foto 1 ) Ben de plant nadien ook verspeeld in de toenmalige serre  tijdens een hittegolf . In 2011 was een topjaar qua bloei bij deze plant (foto 2 )Ben dankzij Ger opnieuw aan een jong exemplaar geraakt en hoop ze toekomstig weer een keer in bloei te krijgen (foto 3 en 4 )
Tijdens onze trip in Peru in 2014 zagen we nog heel wat andere mooie Nototriches maar bij mijn weten is er buiten macleanii geen andere soort in cultuur.
Nototriche behoort tot de familie van de Malvaceae (kaasjeskruidfamilie )
Het grondmengsel voor deze soort moet heel doorlatend zijn en heel mineralig. Teveel nat aan de wortels wordt zeer slecht verdragen bij zowel extreem warm weer alsook in de winter bij koude .

Erg belangrijk om het blad gedurende het hele jaar droog te houden. Een enkele keer mag dit maar wel met een middel tegen schimmel. Ook zeker te vermelden is droog blad niet weghalen. Hierdoor ontstaan verwondingen die tot problemen leiden.

[Kris De Raeymaeker]

Inderdaad een heel mooie soort Kris.  Of hij zeldzaam is weet ik niet en of hij moeilijk is weet ik evenmin maar sedert vorig jaar heb ik hier naast de makkelijke Pterocephalus parnassii ook Pterocephalus pinardii in de verzameling.  Mooi vind ik hem in elk geval wel.

"Zeldzaam " is moeilijk te quoteren Luc ....Zeldzaam is misschien de plant die je graag wil hebben en nog zoekt en niet gevonden hebt ? Minder algemeen is een betere term waarschijnlijk en dan nog .Eens je een bepaalde soort hebt en die doet het naar behoren ga je de zoektocht verder zetten naar andere /nieuwe soorten en ontsnappen bepaalde andere planten aan je aandacht op plantenbeurzen of plantenlijsten van verkopers .  Ik denk dat Pterocephalus pinardii nog wel redelijk wordt aangeboden maar dat hij misschien lastig te verkopen is in het voorjaar ...Hij bloeit veel later en dan zijn er altijd mensen die dan minder aandacht hebben aan niet bloeiende planten . Het is nochtans een schitterende soort en je hebt hem heel mooi geportretteerd ! En oh zo waardevol ook vanwege de latere bloei !   

[Kris De Raeymaeker]

Bedankt voor de informatie, Kris!
Maar ook Nototriche macleanii. Deze heb ik ook een paar jaar in het alpenhuis gehad tot hij ook doodging door te veel zomerhitte. Maar het is een prachtige plant!

Graag gedaan Eberhard , daarvoor dient ons forum ! Klopt dat Nototriche niet tegen extreme hitte kan ...als ik ze vroeger kwijt speelde wat het ook in de kas tijdens een hittegolf van meerdere dagen .

[Kris De Raeymaeker]

Nototriche macleanii komt uit Peru en kan bij ons  alleen worden gekweekt in pot in een alpine house of constant onder een afdak . Het is alweer van 2015 geleden dat ik hem nog is in bloei had .(foto 1 ) Ben de plant nadien ook verspeeld in de toenmalige serre  tijdens een hittegolf . In 2011 was een topjaar qua bloei bij deze plant (foto 2 )Ben dankzij Ger opnieuw aan een jong exemplaar geraakt en hoop ze toekomstig weer een keer in bloei te krijgen (foto 3 en 4 )
Tijdens onze trip in Peru in 2014 zagen we nog heel wat andere mooie Nototriches maar bij mijn weten is er buiten macleanii geen andere soort in cultuur.
Nototriche behoort tot de familie van de Malvaceae (kaasjeskruidfamilie )
Het grondmengsel voor deze soort moet heel doorlatend zijn en heel mineralig. Teveel nat aan de wortels wordt zeer slecht verdragen bij zowel extreem warm weer alsook in de winter bij koude .

Erg belangrijk om het blad gedurende het hele jaar droog te houden. Een enkele keer mag dit maar wel met een middel tegen schimmel. Ook zeker te vermelden is droog blad niet weghalen. Hierdoor ontstaan verwondingen die tot problemen leiden.

Bedankt Ger , heb me helaas recent bezondigd aan het weghalen van het droge blad ....Voorlopig gelukkig zonder gevolgen denk ik maar zal dat dan maar achterwege laten ... Jouw kas was natuurlijk de ideale alpine kas en je had zelfs daar de temperatuur redelijk in de hand . Hoge temperaturen zijn volgens mij zeker ook een grote vijand ... 

[Kris De Raeymaeker]

Ik Toon twee Linumsoorten, die ik helaas niet meer heb. Linum cariense komt uit Turkije en is hier waarschijnlijk alleen te houden onder permanente bescherming tegen vocht. Ik heb hem een paar jaar in het Alpinehuis gehad, waar hij goed bloeide. Het lukte me echter niet om hem generatief of vegetatief te vermeerderen.

Linum cariense ,nog zo een legendarische soort ! Linum cariense , Linum boissieri  , Linum elegans .....de top 3 van de geelbloeiende soorten !
Ik heb Linum cariense vroeger nog een tijdje kunnen kweken in een kas ...(foto 1 & 2 )Maar heel lang leefden ze nooit . Ik heb nu een klein exemplaar (zelf opgekweekt uit zaden ) in de crevice en ben heel  benieuwd wat dat gaat geven op termijn .Foto 4 is van het jonge exemplaar van cariense in de crevice....
Heb ooit ook een keer Linum boissieri in bloei gehad ...(zie foto 3 ) Terwijl cariense nog af en toe wordt aangeboden door Pavelka zie ik Linum boissieri nooit meer aangeboden ...Volgens mij is deze zowaar nog lastiger ? Over elegans kom ik graag nog een keer terug een volgende keer ...

[Eberhard Prößdorf]

Linum cariense ,nog zo een legendarische soort ! Linum cariense , Linum boissieri  , Linum elegans .....de top 3 van de geelbloeiende soorten !
/quote]


En Linum aretioides, Kris! Maar die heb ik zelf nog nooit gehad.

[Kris De Raeymaeker]

Nu je het zegt Eberhard  Die heb ik ook nog nooit mogen proberen ....

[Thomas Eckert]

Het is echt heel spannend om planten te zien die extreem zeldzaam zijn of zelden of nooit worden aangeboden. Veel dingen moeten we zelf uit zaad halen of voor het eerst uitproberen. Maar dat is wat onze geliefde hobby voor mij zo aantrekkelijk maakt.
Maar Frankie heeft ook helemaal gelijk... zelfs zogenaamd "eenvoudigere" planten hebben hun aantrekkingskracht en toch verdwijnen ze langzaam uit onze tuinen... omdat er steeds minder professionele alpenkwekerijen zijn. Bovendien zijn de aanvoerbronnen in het VK stilgevallen door die verdomde Brexit. Je zou een koerier moeten kennen die elke week naar het VK reist...😂
Ik zal proberen af en toe wat planten te laten zien die waarschijnlijk niet in elke bouwmarkt verkrijgbaar zijn. 😂
Ik wil beginnen met een extreem kleine Astilbe die ik vorig jaar van mijn goede vriend Manfred heb gekregen.
Astilbe glaberrima "Yakushima". Deze Japanse dwerg is 7 centimeter hoog en endemisch voor het eiland met dezelfde naam.
Hij kan waarschijnlijk alleen worden vermeerderd door deling... maar ik moet wachten tot hij zich goed heeft gevestigd.
De complexe schoonheid van de bloemen wordt alleen zichtbaar met een sterke vergroting.
In mijn ogen een spreekwoordelijk "klein" juweeltje.

Ik zat er op te wachten dat jij ook wat van je zeldzaamheden en uitdagingen zou tonen Thomas . Want ik weet dat jij ook zo iemand bent die deze uitdagingen niet uit de weg gaat . Inderdaad een plantje wat ik hier nog nooit ben tegen gekomen ...Voor de schaduw neem ik aan ?

Goed gezien Kris...ik zie het als een "sportieve" uitdaging om moeilijke soorten uit te proberen. Natuurlijk weegt het besef dat veel dingen niet lukken zwaarder dan de uitdaging... maar dat maakt dat ik het wil blijven proberen.

De kleine Astilbe staat in de schaduw... Correct. Soldanella & Callianthemum farreri (als leidraad).

Het geslacht Junellia zou ook in de categorie van relatief weinig gekweekte planten in onze rotstuinen kunnen vallen. Vier jaar geleden heb ik Junellia congesta gezaaid en die groeit goed in de bak en ook direct in de rotstuin...zonder enige bescherming. Hij groeit langzaam en heeft nog niet gebloeid. Maar ik geef de hoop niet op.🤞

[Luc Gilgemyn]

Ik heb net dit jaar een exemplaar van Linum suffruticosum 'Spanish Sun' op de kop getikt Eberhard, het plantje heeft goed aangepakt maar bloeit nog niet, wellicht nog te jong.   Afwachten of het volgend jaar zo ver is.

Kun je ons vertellen waar je de 'Spaanse zon' hebt gekocht, Luc?

Dag Eberhard, ik denk dat ik hem in Utrecht bij Johan van den Akker vandaag heb, die heeft wel meer aardige soortjes in de aanbieding.

[Luc Gilgemyn]

Ik Toon twee Linumsoorten, die ik helaas niet meer heb. Linum cariense komt uit Turkije en is hier waarschijnlijk alleen te houden onder permanente bescherming tegen vocht. Ik heb hem een paar jaar in het Alpinehuis gehad, waar hij goed bloeide. Het lukte me echter niet om hem generatief of vegetatief te vermeerderen.

Linum cariense ,nog zo een legendarische soort ! Linum cariense , Linum boissieri  , Linum elegans .....de top 3 van de geelbloeiende soorten !
Ik heb Linum cariense vroeger nog een tijdje kunnen kweken in een kas ...(foto 1 & 2 )Maar heel lang leefden ze nooit . Ik heb nu een klein exemplaar (zelf opgekweekt uit zaden ) in de crevice en ben heel  benieuwd wat dat gaat geven op termijn .Foto 4 is van het jonge exemplaar van cariense in de crevice....
Heb ooit ook een keer Linum boissieri in bloei gehad ...(zie foto 3 ) Terwijl cariense nog af en toe wordt aangeboden door Pavelka zie ik Linum boissieri nooit meer aangeboden ...Volgens mij is deze zowaar nog lastiger ? Over elegans kom ik graag nog een keer terug een volgende keer ...

Eén voor één gele schoonheden Kris !!

[Luc Gilgemyn]

Inderdaad een heel mooie soort Kris.  Of hij zeldzaam is weet ik niet en of hij moeilijk is weet ik evenmin maar sedert vorig jaar heb ik hier naast de makkelijke Pterocephalus parnassii ook Pterocephalus pinardii in de verzameling.  Mooi vind ik hem in elk geval wel.

"Zeldzaam " is moeilijk te quoteren Luc ....Zeldzaam is misschien de plant die je graag wil hebben en nog zoekt en niet gevonden hebt ? Minder algemeen is een betere term waarschijnlijk en dan nog .Eens je een bepaalde soort hebt en die doet het naar behoren ga je de zoektocht verder zetten naar andere /nieuwe soorten en ontsnappen bepaalde andere planten aan je aandacht op plantenbeurzen of plantenlijsten van verkopers .  Ik denk dat Pterocephalus pinardii nog wel redelijk wordt aangeboden maar dat hij misschien lastig te verkopen is in het voorjaar ...Hij bloeit veel later en dan zijn er altijd mensen die dan minder aandacht hebben aan niet bloeiende planten . Het is nochtans een schitterende soort en je hebt hem heel mooi geportretteerd ! En oh zo waardevol ook vanwege de latere bloei !

Ik heb het altijd al voor de later bloeiende soortjes gehad Kris, wat ben ik weer blij met de helderblauwe bloemen van Delphinium grandiflorum die de tuin opluisteren.  Hij is met zijn ca 30-40 cm hoogte niet echt compact te noemen maar hij is dermate dun bebladerd dat je er dwars doorheen ziet.

[Luc Gilgemyn]

Calandrinia umbellata is een Zuid-Amerikaan die het vele jaren heel goed heeft gedaan in de tuin. De planten zijn weliswaar kortlevend, maar ze zaaiden zich voortdurend uit waarbij de groep steeds groter werd. Ik herinner me zelfs dat de groep te groot werd  waarbij ik overtollige planten moest wegwieden... De bloei is fenomenaal en kan maanden aanhouden.

Maar het sprookje is uit... Vorig jaar verdwenen de laatste planten onherroepelijk uit de tuin. Ik heb ze altijd vermeerderd uit zaad, jaar na jaar. Dat is ze waarschijnlijk fataal geworden.

Ik heb destijds wel eens wat planten meegedaan naar Gent. Misschien is er nog iemand deze heeft? Ik zou hem maar al te graag terug hebben in de tuin.

Daarvan heb ik er in het verleden ook nog enkele van jou afgedeeld Frankie.  Helaas was het hier na een paar jaar ook over en uit.  Zaailingen heb ik nooit gevonden.  Jelitto proberen lijkt mij een goed idee, ik heb er ook nog nooit besteld, misschien moeten we eens een gegroepeerde bestelling proberen want hun aanbod is echt wel indrukwekkend.

Heel vreemd dat je nooit zaailingen hebt gevonden. Elk voorjaar doken er hier talloze zaailingen op. Wanneer ik de uitgebloeide bloemen eind september verwijderde had ik bovendien massa's zaad.
Ja, een gegroepeerde bestelling is een goed idee, Luc.

De tijd van 'massale zaad zetting' lijkt hier wel voor heel wat soorten verleden tijd.  Onze bestuivers zijn in de loop der jaren zwaar gedecimeerd vrees ik.  Mijn Lewisia's zijn ook een voorbeeld van dat fenomeen.  Vroeger, massa's zaden... nu vaak nog slechts een paar zaden op bepaalde planten...  deen probleem dat alleen lijkt toe te nemen heb ik de indruk.

[Kris De Raeymaeker]

Het geslacht Junellia zou ook in de categorie van relatief weinig gekweekte planten in onze rotstuinen kunnen vallen. Vier jaar geleden heb ik Junellia congesta gezaaid en die groeit goed in de bak en ook direct in de rotstuin...zonder enige bescherming. Hij groeit langzaam en heeft nog niet gebloeid. Maar ik geef de hoop niet op.🤞

Zeer zeker Thomas ! Ik probeer met vallen en opstaan ook enkele soorten te kweken ...Ik heb ze gezien in Patagonië  in 2008 ....Zoals ze daar bloeien krijgen we ze hier nooit natuurlijk .
De eerste is minutifolia en de tweede is thymifolia ... Ik heb hier wat bescheiden bloei gehad bij enkele die onder een constant afdak staan . Buiten heb ik er ook 2 maar die staan maar wat te kwakkelen ...
In de vorige tuin heb ik Junellia wilczekii (foto 3 ) goed kunnen houden buiten maar niet kunnen verhuizen naar de huidige tuin . De bloei was echter heel matig en ik vind er ook geen foto van ..